ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ» γ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΑΣ

Για την Αγάπη

- Δηλαδή, τα πάντα μπορεί να κάνει η αγάπη;

Γ.Γ.: Τα πάντα! Είναι τέτοια δύναμις! Η αγάπη και η προσευχή μπορούνε να τραντάξουν τον κόσμο όλο! Όχι σεισμοί! Όχι καταποντισμοί!

Ο Θεός όταν μας έπλασε, μας φύσησε και την Πνοή Του. Η Πνοή αυτή του Θεού είναι η Αγάπη.

Παύουμε ν΄ αγαπούμε; Παύουμε να ζούμε. Χωρίς Πνοή, δεν μπορούμε.

Λοιπόν, όταν αγαπάς τον έναν και δεν αγαπάς τον άλλον, θα πει ότι δεν αγαπάς κανέναν. Κατάλαβες τι γίνεται;

Γιατί ο Θεός μας έδωσε την Αγάπη, την καρδιά, τα μάτια, όλα τα Δώρα Του, γι΄ αυτόν τον σκοπό…

Πρώτα, για να Τον αγαπούμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας και του είναι μας ολοκλήρου, όπως μας το λέει η Πρώτη Εντολή, και δεύτερον, για να μην ξεχωρίσουμε ποτέ τον εαυτό μας από τους άλλους. Τον Πλησίον σου ως σεαυτόν σου λέει.

Ποια είμαι εγώ που θα πω: «Αυτός; Μα αυτός είναι κακός, δεν πρέπει να τον αγαπώ.

Εκείνος; Μα εκείνος είναι ψεύτης. Εγώ τι σχέση έχω;»

Α! Όχι αδελφέ μου! Η Αγάπη δεν είναι έτσι.

Η Αγάπη αγαπά τους πάντας, όπως ο Θεός μας αγαπά όλους, με όλα τα χάλια που έχουμε!

Λίγους λόγους έχει να μη μας αγαπά; Και μ΄ όλα ταύτα.

Και μας το λέει: επί δικαίους και αδίκους βρέχει και δίνει τον ήλιο σε αγαθούς και πονηρούς.

* * *

Για το Άφημα στα Χέρια Του

Γ.Γ.: Πολλές φορές στο ιατρείο ερχόταν κάποιος που πονούσε το χέρι του.

Πήγαινα να του κάνω μασάζ, αλλ΄αυτός δεν άφηνε το χέρι του χαλαρό.

Του έλεγa: «Άστε το ελεύθερο για να μπορέσω να εργαστώ»… Κι εκείνος δεν μπορούσε, το κράταγε τεντωμένο.

Τότε του έλεγα: «Παρ΄ όλη την καλή θέληση, την πείρα και την αγάπη που έχω στην δουλειά μου και στον άνθρωπο, αν δεν αφήσετε ελεύθερο το χέρι σας, δεν μπορώ να σας βοηθήσω».

Το παρακολούθησα αυτό και κατάλαβα ότι έτσι είμεθα κι εμείς απέναντι του Θεού.

Άμα αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο, τότε ο Θεός θα μας πλάσει όπως Εκείνος θέλει να είμαστε.

Θα μας δίνει τόσες ευκαιρίες! Θα μας γνωρίσει πρόσωπα δικά Του! Θα προχωρήσουμε στην ζωή!

Και θα φθάσουμε ν΄ανθίσουμε εν Χριστώ, εν Θεώ.

Όταν όμως εμείς θέλουμε το δικό μας θέλημα και Του λέμε: «Όχι, δεν θέλω»,

τότε ο Θεός μας λέει πάλι: «Άφησε ελεύθερο τον εαυτό σου»…

«Όχι, θα κάνω το δικό μου»… «Άφησε τον ελεύθερο»

«Όχι! Αυτό θέλω»…

Κι επειδή μας έπλασε ελεύθερους, μας λέει: «Έ, άμα δεν θέλεις, σπάσε το κεφαλάκι σου!

Και τότε, με σπασμένο κεφαλάκι θα΄ρθείς και θα πεις Κύριε, συγχώρεσέ με, Κύριε, ελέησέ με…»

Και μακάρι να το πάθουμε αυτό και να γυρίσουμε και να Του πούμε Κύριε, ελέησόν με.

Γιατί και τότε ακόμα και με σπασμένο το κεφάλι, αν μας ανοίξει τα μάτια, θα είναι καλά.

* * *

Για το Αιώνιο Παρόν του Θεού

Γ.Γ.: Δεν μπορώ να πηγαίνω πίσω με το μυαλό μου, γιατί ζω την στιγμή… Το Χθές, δεν υπάρχει.

Το Αύριο, είναι του Θεού, όπως και το Χθες ήταν… Και κάθομαι ήσυχα!

Στο Αιώνιο Παρόν του Θεού! Ούτε σκέψη, ούτε τίποτα.

Μη μεριμνάτε, λέει ο Κύριος… Εγώ θα μεριμνήσω για όλα… κι εγώ το βάζω σε πράξη.

Κι όλοι μου λένε: «Μα, τι; Δεν σκέφτεσαι αν γίνει το τάδε; Ή αν σε βγάλουν από το σπίτι που κάθεσαι; Ή αν…»;

Μα ποιος με έφερε εδώ; Ο ίδιος θα με πάει κι αλλού… Γιατί ξέρετε, όταν ζούμε στο χθες, καθυστερούμε την πορεία του Αύριο.

Γιατί δεν μπορούμε να ζούμε στο Παρελθόν, σε κάποιο φάντασμα δηλαδή. Αυτό δεν υπάρχει.

Του δίνουμε έτσι μιαν οντότητα χωρίς να την έχει. Ας πούμε, περνούμε μία λύπη και την ξαναζούμε… και την ξαναζούμε…

Το ίδιο ισχύει και με το Αύριο. Όταν είμεθα γεμάτοι από την Έννοια και την Ύπαρξη του Θεού στο Σήμερα, δεν μας ενδιαφέρει το Αύριο, γιατί είναι Δικό Του.

Σου λέει: Μη μεριμνάτε για το αύριο.

Εμείς, θα ετοιμάζουμε το Σήμερα σύμφωνα με τις Εντολές Του, με την Αγάπη Του, με την αγάπη μας, και θα προχωρούμε.

Κι Εκείνος, θα δημιουργεί το Αύριο που είναι Δικό Του.

Βέβαια, δεν θ΄ αμελήσουμε εντελώς. Θα κάνουμε ένα πρόγραμμα. Αλλά, δεν θα απελπιστούμε αν το πρόγραμμά μας δεν γίνει επειδή δεν ήταν σύμφωνο με το Θέλημά Του. Αλλά, για να επιτύχει το πρόγραμμά μας, δεν πρέπει σήμερα να θέλουμε κάτι, αύριο κάτι άλλο και μεθαύριο κάτι άλλο… Να ξέρουμε τι θέλουμε πρώτα, να το βάλουμε ταπεινά στα Πόδια Του, κι Εκείνος, αν είναι στο Θέλημά Του θα το ευλογήσει. Μέρα-νύχτα η προσευχή μας πρέπει να είναι: «… το Θέλημά Σου, φανερό στην ζωή μου».

Πάντως, η Αιωνιότητα είναι το Αιώνιο Παρόν του Θεού στο οποίο ζουν οι Άγιοι.

Γι΄ αυτό η Εκκλησία μας λέει: Σήμερον Γεννάται ο Κύριος, Σήμερον Ανασταίνεται ο Κύριος, Σήμερον της Σωτηρίας ημών…

* * *

Για την Αγάπη, για την Ταπείνωση

Γ.Γ.: Αγάπη και Ταπείνωση πάνε μαζί. Όταν αγαπάς έναν άνθρωπο δεν μπορείς να είσαι εγωίστρια απέναντί του. Πάρε το παιδί και την μητέρα. Τον αδελφό και την αδελφή. Τον πατέρα και τη μητέρα. Θυμάμαι, όταν ήμουν παιδί με την μητέρα μου που αγαπούσα πάρα πολύ και με τον πατέρα μου που ήταν τόσο απαλός και καλός, δεν τολμούσα να έχω δικό μου θέλημα όταν ο εγωισμός μου ήθελε κάτι… Μόνο για να μην τους λυπήσω! Όχι που δεν ήθελα αυτό ή εκείνο. Το ήθελα. Αλλά το ίδιο γίνεται και σήμερα.

Αν δεν κάνω μια κακή πράξη, είναι που δεν θέλω να «λυπήσω» τον Θεό. Όχι επειδή Τον τρέμω. Γιατί Τον αγαπώ. Δεν είμαι αιχμάλωτος του Θεού. Ούτε έχω «παραδωθεί», όπως γίνεται σ΄έναν πόλεμο. Θέλω να προσφέρω κάθε μέρα τον εαυτό μου. Με όλη μου την αγάπη και όλο μου το θέλημα, τώρα που είμαι ζωντανή, σήμερα κι όχι να είμαι ένα πτώμα υπακοής μόνο. Μπορώ να το κάνω κι εκείνο, αλλά θα είμαι ένα πτώμα. Του λέω: «Θέλω αυτό που θέλεις, Θεέ μου». Δεν μπορώ να το αισθανθώ αλλιώς. Έτσι και με τους ανθρώπους. Θέλωμ΄όλη μου την καρδιά να τους αγαπήσω, και τους αγαπώ. Και δεν με ενδιαφέρει καθόλου ποιος είναι ο άνθρωπος. Είναι Άνθρωπος. Με μια καρδιά, μια ψυχή, ένα μυαλό, σαν εμένα. Τέλος!

* * *

Για την Αγάπη, για τον Έρωτα

Γ.Γ.: Στην μεγάλη Του Αγάπη για τον άνθρωπο, ο Θεός πρέπει να τον εκπαιδεύσει σιγά-σιγά. Άλλον, τον εκπαιδεύει με μια αποτυχία ερωτική. Άλλον, μ΄ένα χάσιμο μιας από τις αισθήσεις. Άλλος, αρρωστά και μένει στο κρεβάτι ενάμισυ χρόνο και κάθεται και σκέπτεται για την ζωή του, κ.λ.π…. Σ΄ εκείνους που μπορούν να πάρουν μαθήματα από την ζωή, υπάρχουν όλα αυτά τα μέσα για την εκπαίδευση… Αλλά το κάνει με τόση αγάπη ο Θεός, που ούτε το καταλαβαίνουμε…

- Το θέμα της προσωπικής δοκιμασίας, έχει προβληματίσει πάρα πολλούς ανθρώπους…

Δηλαδή, πρέπει να περάσει οπωσδήποτε από τον Πόνο και την Λύπη για να τελειοποιηθεί ο άνθρωπος;

Γ.Γ.: Να σας πω. Πραγματικά, πρέπει. Γιατί ο Άνθρωπος είναι αμαρτωλός και είναι πάρα πολύ εύκολο να παρασυρθεί από την Αμαρτία και να νομίσει ότι όλα πάνε πρίμα! Κι αυτό ωραίο… Και το άλλο ωραίο… Κι έτσι, να ξεχάσει τον Προορισμό του.

* * *

Για την Αγάπη

- Πώς αποκτούμε όμως αυτήν την αγάπη;

Γ.Γ.: Η αγάπη, είναι κάτι που μας δίνεται από τον Θεό. Γιατί ο Θεός είναι Αγάπη.

Η αγάπη που δίνουμε στους άλλους, είναι από την Πηγή, πάει σ’ αυτούς και φεύγει πάλι πίσω, στην Πηγή.

Η αγάπη όμως δεν μπορεί να έχει μέτρο. Είναι απεριόριστη.

Όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, πάντα στέγει, πάντα ελπίζει, χαίρει με το καλό, λυπάται με την αδικία, ποτέ δεν εκπίπτει.

Κι όπως σου έχω πει πολλές φορές, άμα δίνεις όλη σου την αγάπη σ’ έναν άνθρωπο, κι εκείνος δεν τη δεχτεί, η αγάπη αυτή θα γυρίσει σε σένα πίσω. Ο Κύριος αυτό λέει: άμα πας σ’ ένα σπίτι, δώσε του την ειρήνη. Αν δεν την δεχτούν, η ειρήνη θα γυρίσει σε σένα.

Όλα έτσι είναι… Αλλά μην ξεχνάς κι ένα άλλο.

Ότι ότι γίνεται με το Καλό, και ό,τι ευχόμεθα και ό,τι ευλογούμε, ξαναγυρίζει σε μας και ότι το ίδιο γίνεται και με το Κακό…

Γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε φοβερά! Ούτε να σκεφθούμε ενάντια! Γιατί θα κάνουμε ζημιά στον εαυτό μας. Κατάλαβες πώς γίνεται;

Όσο για την αχαριστία, ξέγραψέ την. Η ευγνωμοσύνη του άλλου πρέπει να φύγει από τον νου σου.

Εσύ θα την έχεις πρώτα για τον Θεό, κι ύστερα για όλον τον κόσμο.

Το να περιμένεις ευγνωμοσύνη είναι πολύ μίζερο και ταπεινό… Αγνωμοσύνη να δέχεσαι και να χαίρεσαι!

Για την Αγάπη

- Αδελφή μου, τι μπορείτε να μας πείτε για την αγάπη;

Γ.Γ.: … Η αγάπη είναι της Χάρης του Θεού. Γεννιόμαστε μ’ αυτήν. Εφόσον είμαστε πλάσματα του Θεού, κι εφόσον ο Θεός Αγάπη εστίν. Το τι ακριβώς είναι ο Θεός, όταν το σκεφτούμε με το μυαλό μας, είναι αδύνατο βέβαια να το βρούμε. Γιατί το μυαλό μας είναι περιορισμένο. Αλλά το πνεύμα, η ψυχή, είναι απεριόριστη. Και η ψυχή Τον αισθάνεται Τον Θεό. Δεν Τον βλέπουμε με τα μάτια τα γήινα. Με τα μάτια της ψυχής Τον βλέπουμε.

Θυμάσαι την παραβολή του Φτωχού Λάζαρου και του Πλουσίου;

Ο Λάζαρος πήγε στους κόλπους του Αβραάμ, κι ο Πλούσιος στην Κόλαση και τυραννιόταν.

Και λέει στον Αβραάμ:

«Πάτερ, στείλε τον Λάζαρο να πάει στους αδελφούς μου να τους πει πόσο τυραννιέμαι και να μην κάνουν τις αδικίες που κάνουν».

Εδώ βλέπουμε κάτι: ότι αυτός ο άνθρωπος ο κακός και ανελεής με τους φτωχούς αγαπούσε τους αδελφούς του.

Με άλλα λόγια βλέπουμε ότι αν αγαπάς μόνο τους φίλους σου, ποιος ο μισθός σου;… και οι αμαρτωλοί, το αυτό ποιούσι.

Εδώ είναι η διαφορά του Χριστιανού. Πρέπει να αγαπά και τους μη δικούς του. Τον κάθε άνθρωπο να τον έχει αδελφό του.

Εκεί είναι το μεγάλο Μυστήριο και Μυστικό του Χριστιανισμού…

Και όταν λοιπόν απαντάει ο Αβραάμ, του λέει:

«Έχουν τον Μωϋσή και τους Προφήτας, αν δεν πιστέψουν στον Μωϋσή, ούτε σ’ αυτόν που θα έρθει από τον άλλο κόσμο να τους το πει, θα πιστέψουν».

Γι’ αυτό είπε ο Κύριος στον Απόστολο Θωμά Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες.

Γιατί; Γιατί από Πνευματικής, Ψυχικής και Μυστηριακής πλευράς, θα Τον δουν…

Όταν πιστέψεις βαθειά, με όλη σου την ψυχή, θα αισθανθείς την Παρουσία Του Θεού, τόσο δυνατή, σαν να είναι μία πραγματικότητα. Και τότε πιά δεν θα υπάρχει τίποτε άλλο. Θα δώσεις το χέρι σου στο Χέρι Του κι όπου σε πάει, … θα πάς!

Για τους ανθρώπους μπορεί να είσαι τρελός. Για τους ανθρώπους μπορεί να είσαι επιπόλαιος, παράξενος.

Πολλοί θα σε κρίνουνε. «Σήμερα είναι εδώ κι αύριο εκεί», θα λένε…

Αλλά καλύτερα να σε κρίνουν οι άνθρωποι, παρά ο Θεός μια μέρα…

Όταν ακούσεις την Φωνή Του να σου ζητεί κάτι κι εσύ πεις όχι για να μην κακοφανεί σε ανθρώπους, αυτό θα είναι πολύ τρομερό.

* * *