Στην εποχή μας της «ανεκτικότητας», η ηθική σχετικότητα διδάσκεται ως ανώτερη αρετή. Κάθε φιλοσοφία, ιδέα, και θρησκευτικό σύστημα έχει ίση αξία, λέει ο σχετικισμός, και αξίζει τον ίδιο σεβασμό. Αυτοί που ευνοούν ένα θρησκευτικό σύστημα παραπάνω από ένα άλλο – ή ακόμα χειρότερα – υπερασπίζονται τη γνώση μιας απόλυτης αλήθειας θεωρούνται στενόμυαλοι, απληροφόρητοι, ή ακόμη φανατικοί.

Φυσικά, διαφορετικές θρησκείες κάνουν αμοιβαίες αποκλειστικές διεκδικήσεις, και ο σχετικισμός είναι ανίκανος να συμβιβάσει λογικά τις αντιπαραθέσεις. Για παράδειγμα, η Αγία Γραφή ισχυρίζεται ότι «είναι καθορισμένο για τους ανθρώπους μια φορά να πεθάνουν» (Εβραίους 9:27), ενώ μερικές ανατολικές θρησκείες διδάσκουν μετεμψύχωση. Λοιπόν, πεθαίνουμε μια φορά ή πολλές φορές; Δεν μπορεί να είναι αλήθεια και οι δυο διδασκαλίες. Ο σχετικισμός τελικά επαναπροσδιορίζει την αλήθεια προκειμένου να δημιουργήσει ένα παράδοξο κόσμο όπου μπορούν να συνυπάρχουν πολλαπλές αντιφατικές «αλήθειες».

Ο Ιησούς είπε, «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή: κανείς δεν πηγαίνει στον Πατέρα παρά μόνο αν περάσει από μένα» (Κατά Ιωάννη 14:6). Ένας Χριστιανός έχει δεχτεί την Αλήθεια, όχι μόνο σαν ιδέα, αλλά σαν Πρόσωπο. Αυτή η γνώση της Αλήθειας ξεχωρίζει τον Χριστιανό από τους επονομαζόμενους «ανοιχτόμυαλους» των ημερών μας.

Ο Χριστιανός έχει δημόσια αναγνωρίσει ότι ο Ιησούς έχει αναστηθεί από τους νεκρούς (Ρωμαίους 10:9-10). Αν πραγματικά πιστεύει στην Ανάσταση, πώς μπορεί να είναι «ανοιχτόμυαλος» όσον αφορά τον ισχυρισμό των απίστων ότι ο Ιησούς δεν αναστήθηκε; Για έναν Χριστιανό το να αρνηθεί την καθαρή διδασκαλία του Λόγου του Θεού θα είναι πράγματι προδοσία του Θεού.

Σημειώστε ότι έχουμε παραθέσει τις βασικές αρχές της πίστης στα παραδείγματά μας ως τώρα. Μερικά πράγματα (όπως η σωματική ανάσταση του Χριστού) είναι μη-διαπραγματεύσιμα. Άλλα πράγματα ίσως είναι ανοιχτά για διάλογο, όπως ποιος έγραψε το βιβλίο της προς Εβραίους, η φύση του «σκόλοπα στη σάρκα» του Παύλου, και ο αριθμός των αγγέλων που μπορούν να σταθούν στο κεφάλι μιας καρφίτσας. Πρέπει να αποφεύγουμε να μπλέκουμε σε συζητήσεις για δευτερεύοντα θέματα (Β` Τιμόθεο 2:23, Τίτος 3:9).

Ακόμα κι όταν διαφωνούμε/συζητούμε για σημαντικά θέματα, ένας Χριστιανός πρέπει να είναι συγκρατημένος και να δείχνει σεβασμό. Είναι άλλο πράγμα να διαφωνείς με μια θέση, και άλλο να υποτιμάς κάποιον. Πρέπει να κρατούμε την Αλήθεια ενώ παράλληλα δείχνουμε συμπάθεια σ` αυτούς που αμφισβητούν την Αλήθεια. Όπως ο Ιησούς, πρέπει να είμαστε πλήρης χάρης και αλήθειας (Κατά Ιωάννη 1:14).

Ο Πέτρος βρήκε μια καλή ισορροπία ανάμεσα στο να έχεις την απάντηση και στο να είσαι ταπεινός: «Να είστε πάντοτε έτοιμοι να δώσετε τη σωστή απάντηση σ` όλους όσοι ζητούν να τους δικαιολογήσετε τη χριστιανική σας ελπίδα» (Α` Πέτρου 3:15).