Εν Πειραιεί 9-2-2013

Η εποχή μας χαρακτηρίζεται δυστυχώς από αχαλίνωτο ηδονισμό. Η λατρεία της σάρκας έχει αναχθεί σε πρωτεύον ζήτημα για τον σύγχρονο άνθρωπο. Τα μέσα μαζικής ενημερώσεως βομβαρδίζουν κυριολεκτικά τους πολίτες με θέματα, θεάματα και ακροάματα τα οποία έχουν να κάνουν με το σεξ. Απίθανοι τύποι οι οποίοι αυτοκαθορίζονται ως «ειδικοί σεξολόγοι» συμβουλεύουν τους παθητικούς αποδέκτες τους «πώς να ξεπεράσουν τα σεξουαλικά τους προβλήματα και να απολαύσουν τη χαρά του έρωτα» χωρίς ηθικούς περιορισμούς!

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΕΝΑΣ νέος κληρικός ξεκινάει πάντα μέ ἁγνές προθέσεις καί ἱερό ζῆλο. Κάνει σχέδια γιά τήν ἐνορία του, προσπαθεῖ νά λύσει προβλήματα καί νά ἐξωραΐσει τόν κεντρικό ναό καί τά ἐξωκκλήσια τῆς ἐνορίας του. Ὁ ἐνθουσιασμός του εἶναι προφανής και οἱ ἐνορίτες τόν παρακολουθοῦν μέ ἐνδιαφέρον καί ἐπαινοῦν κάθε ἐπιτυχία του. Ὅμως ὁ διάβολος καραδοκεῖ καί προσπαθεῖ μέ κάθε τρόπο νά ἐμποδίσει τόν ἱερέα τοῦ Θεοῦ καί νά μειώσει τό ζῆλο του. Τίς περισσότερες φορές ὁ διάβολος πετυχαίνει τό σκοπό του. Συμβαίνει αὐτό πού ἔλεγε ὁ Γέροντας Παΐσιος, ὁ ὁποῖος γνώριζε πολλούς κληρικούς καί εἶχε παρακολουθήσει τή μεταβολή τους πρός τό χειρότερο, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά προοδεύουν πνευματικά καί νά μένουν ἀνεπηρέαστοι ἀπό τούς διαφόρους πειρασμούς. «Στόν κλῆρο οἱ περισσότεροι ξεκινοῦν μέ καλή διάθεση, ἀλλά μετά ἀρχίζει ὁ διάβολος τή δουλειά του καί βλέπεις νά μπαίνει ἡ μανία γιά δόξα, ἡ μανία γιά χρήματα, ἡ μανία γιά ἀξιώματα καί τά ξεχνοῦν ὅλα. Ἐνῶ ξεκίνησαν γιά τό Χριστό, καταλήγουν στό χρυσό».

Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Ένας θεσμός που χτυπήθηκε ανελέητα τα τελευταία χρόνια είναι η Οικογένεια. Παλιά λέγαμε : Πατρίδα – Θρησκεία – Οικογένεια. Ήταν (και είναι) τα ιδανικά μας. Αυτό όμως το τρίπτυχο που κράταγε σα κάστρο τη φυλή μας σήμερα βάλλεται!

Από τους αρχαίους Ανθρωπομορφίτας εις τους Μάρτυρας του ΙεχωβάΤου Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Αποτελεί συχνό φαινόμενο μέσα στην ιστορία αρχαίες κακοδοξίες να επανεμφανίζονται αργότερα σε διαφορετικούς χώρους και με διαφορετική αφορμή. Στις αρχαίες αιρέσεις ανήκουν και οι λεγόμενοι Ανθρωπομορφίτες.

Χριστιανισμός καί καρναβάλι

του Θωμά Ε. Σολδάτου. Καθηγητή Θεολογίας του Γυμνασίου Καλυθιών

Μέσα στο πάντρεμα των δυο κολοσσιαίων δυνάμεων του ελληνισμού και του χριστιανισμού, ήθη και έθιμα άξια μετάδοσης και μη, πέρασαν ανάμεσα στις γενεές και έφτασαν ως τις μέρες μας, χωρίς οι περισσότεροι να γνωρίζουμε τι έθιμα είναι αυτά, από πού προέρχονται και τι σημαίνουν.

ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ...

Αλήθεια πόσοι από εσάς γνωρίζεται που είναι αφιερωμένη η κάθε ημέρα της εβδομάδας;

«Με τη συμβίωση των αγίων και τη συμπαράσταση που προηγήθηκαν μαθαίνεις να αγωνίζεσαι. Βλέπεις πως και αυτοί πάλεψαν. Πώς αντιμετώπισαν τον εχθρό. Πώς πολιτεύθηκαν με τις
ανθρώπινες αδυναμίες. Πόσο σκληροί φάνηκαν στον εαυτό τους. Ασκήθηκαν και δεν απέδωσαν την αποτυχία στον δικό τους κόπο, αλλά στη χάρη του Θεού.

Εισαγωγή

Μπορούν οι λαΐκοί, τα μέλη της Εκκλησίας που δεν έχουν την Ιερωσύνη, να ασχολούνται με θέματα Πίστεως; Δύνανται οι λαΐκοί, παρ' όλο που δεν έχουν κανένα αξίωμα μυστηριακής διακονίας στην Εκκλησία, να ελέγξουν Επισκόπους, όταν εκείνοι παρεκτρέπονται από την αλήθεια; Είναι δικαιολογημένοι όσοι πίσω από τους Ιερείς και τους Πνευματικούς τους Πατέρες τηρούν στάση αδιαφορίας, όταν παραχαράσσονται το κήρυγμα και η Πίστη της Εκκλησίας, επειδή παρομοίως και οι Προεστώτες και Πνευματικοί τους Πατέρες, «αφού έπαθαν κάτι ανθρώπινο» δεν μαρτυρούν και δεν ομολογούν την αλήθεια της Ορθοδοξίας;

κάθε Σάββατο η προσευχή της Εκκλησίας είναι αφιερωμένη στους κεκοιμημένους.
Όμως δύο είναι τα Ψυχοσάββατα που έχουν καθιερωθεί και τελούνται Μνημόσυνα της Εκκλησίας για όλους τους κεκοιμημένους.
Το Σάββατο προ της Κυριακής των Απόκρεω και
Το Σάββατο προ της Κυριακής της Πεντηκοστής.

Τι είναι ο όρθρος

Πρόκειται για μια ερώτηση που πραγματικά βοηθάει πολύ στο να κατανοήσουμε τα περί του τυπικού της εκκλησίας μας. Έτσι ακόμα και με μια μόνο ανάγνωση του παρακάτω, την επόμενη Κυριακή που θα εκκλησιαστούμε, θα ξέρουμε σε ποιό σημείο βρίσκεται η ακολουθία εκείνη την στιγμή και με λίγη προσοχή θα μπορούμε να κατανοήσουμε σιγά σιγά το νόημα αλλά και να γευτούμε την πραγματική ωφέλεια που προκύπτει από τον τακτικό εκκλησιασμό.

Για την τέλεση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας και των άλλων Μυστηρίων ή Ιεροπραξιών απαιτείται ή χρήση διαφόρων σκευών, αποκλειστικά για το σκοπό αυτό. Αυτά είναι:

α. Το Άγιο Ποτήριο
Ποτήρι χρυσό ή αργυρό με υψηλή βάση, στο όποιο ρίχνεται ο οίνος και το ύδωρ την ώρα πού τελείται ή Άγία Προσκομιδή. Στη Θεία Λειτουργία άγιαζόμενα μετατρέπονται σε Αίμα Χρίστου. Μέσα στο Άγιο Ποτήριο τίθεται και το Σώμα του Χρίστου, μετά τον καθαγιασμό απ’ οπού μεταλαμβάνουν οι πιστοί.

Τριώδιο είναι το λειτουργικό βιβλίο που αποτελείται από Ύμνους, Ιερές Ακολουθίες και Συναξάρια της περιόδου που προετοιμάζουν τους Χριστιανούς για το Άγιο και Ιερό Πάσχα. Η περίοδος της προετοιμασίας αυτής, αρχίζει από την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου και λήγει το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου. Ο όρος Τριώδιο (από τις λέξεις «τρία» και «ωδή») οφείλεται στο γεγονός ότι πολλοί από τους Κανόνες των Ακολουθιών που περιέχονται σε αυτό έχουν μόνο τρεις ωδές: την 8η και την 9η πάντοτε, ύστερα δε μία από τις πέντε πρώτες.

Η περίοδος του Τριωδίου είναι μια κινητή περίοδος είκοσι ημερών στην Ορθόδοξη Χριστιανική παράδοση που ξεκινά από την Κυριακή του «Τελώνου και Φαρισαίου» και διαρκεί τρεις εβδομάδες μέχρι δηλαδή την εβδομάδα της «Τυροφάγου» ή «Τυρινής». Αποτελεί ένα στάδιο «προετοιμασίας» για την νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής .

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἀρχίζει τὸ Τριῴδιο. Μὰ τί εἶνε τὸ Τριῴδιο; Σ᾿ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα θὰ προσπαθήσω νὰ δώσω σύντομη ἀπάντησι. Ὁ καλὸς δάσκαλος δὲν ἀρχίζει ἀπὸ τὰ δύσκολα μαθήματα, ἀπὸ τὴν ἄλγεβρα καὶ τὸν Ὅμηρο· ἀρχίζει ἀπὸ τὰ εὐκολώτερα, ἀπὸ τὸ ἀλφάβητο. Αὐτὸ κάνει καὶ ἡ Ἐκκλησία μας, ποὺ εἶνε διδάσκαλος καὶ παιδαγωγὸς ἄριστος ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος· αὐτὴ τὴν ὁδὸ βαδίζει, ἀπὸ τὰ εὐκολώτερα στὰ δυσκολώτερα.

Αυτά λοιπόν και άλλα περισσότερα συμβουλεύει ο Κύριος, όπως και οι Απόστολοι που γράφουν: «Σας παρακαλούμε, αγαπητοί, κάνετε τούτο κι εκείνο»(Α΄ Θεσ. 4, 10). Εμείς όμως δεν καταδεχόμαστε να παρακαλέσομε εκείνους που ζητούν από εμάς συμβουλή, ώστε όταν μας δουν ότι ταπεινωνόμαστε και ότι τους τιμούμε, να υπακούσουν με χαρά και να πληροφορηθούν ότι με αγάπη και μεγάλη ταπείνωση μιλάμε το λόγο της αγίας Γραφής.

Κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη προπάντων από υπομονή, όπως η γη από βροχή, λέει ο Μέγας Βασίλειος, για να βάλει πάνω σ' αυτή το θεμέλιο, που λέει ο Απόστολος, δηλαδή την πίστη(Εβρ. 6, 1), και πάνω στην πίστη κτίζει σιγά-σιγά η διάκριση σαν έμπειρος οικοδόμος το σπίτι της ψυχής.

Βάζει λοιπόν συνεχώς λάσπη από τη γη της ταπεινώσεως, για να δένει τη μιά πέτρα με την άλλη, δηλαδή τη μιά αρετή με την άλλη, μέχρις ότου τοποθετηθεί η στέγη, δηλαδή η τέλεια αγάπη.

Δεν ξέρω αν είναι δυνατόν, από το μεγάλο σκοτισμό των παθών να φτάσει κανείς σε τέτοια ανοησία, που να νομίσει ότι είναι ίσος με τους Αγγέλους, και μάλιστα μεγαλύτερος, από έλλειψη ταπεινοφροσύνης, αυτήν που αστόχησε ο πρώην εωσφόρος (φωτοφόρος), και χωρίς άλλη αμαρτία έγινε σκοτάδι.

Λοιπόν τι μέλλει να πάθει εκείνος που δεν έχει ταπείνωση, ο θνητός, το χώμα, για να μην πω ο αμαρτωλός;

Ο λόγος του Θεού, λέει ο άγιος Μάξιμος, δεν είναι πολυλογία· αλλά και αν πούμε όλοι οι άνθρωποι πολλά, τότε ένα λόγο του Θεού δεν ολοκληρώσαμε. Για παράδειγμα· είπε ο Θεός: «Να αγαπάς τον Κύριο και Θεό σου με όλη κλπ.»(Δευτ. 6,5· Ματθ. 22,37). Πόσα άραγε δεν είπαν και δεν έγραψαν οι Πατέρες, και ακόμη λένε και γράφουν, και δεν ολοκλήρωσαν το ένα αυτό ρητό; Γιατί το "με όλη την ψυχή", όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος, είναι το να μην αγαπά κανείς τίποτε άλλο μαζί με το Θεό.

O Θεός έκανε όλα τα όντα προς ωφέλειά μας. Οι Άγγελοι μάς φυλάγουν και μας διδάσκουν, οι δαίμονες μας πειράζουν για να ταπεινωνόμαστε και να καταφεύγομε στο Θεό. Και με αυτά σωζόμαστε, και λυτρωνόμαστε από την έπαρση και την αμέλεια από το φόβο των πειρασμών.

Γι' αυτό έχομε χρέος να ευχαριστούμε πάντοτε το Θεό όλοι οι άνθρωποι, για τις ευεργεσίες Του, τις γενικές και τις ειδικές, τις ψυχικές και τις σωματικές. Οι γενικές είναι τα τέσσερα στοιχεία (ο αέρας, το χώμα, το νερό και η φωτιά) και όλα όσα προέρχονται από αυτά, και όλα τα θαυμάσια και εξαίσια πράγματα του Θεού που περιέχονται στις θείες Γραφές.

Ο αληθινός Χριστιανός είναι ''κληρονόμος του Θεού και συγκληρονόμος του Xριστού..''
(Προς Ρωμαίους 8.17)

Δική του είναι η ουράνια και αιώνια Βασιλεία και όλα τ΄ αγαθά, ''που μάτι δεν είδε και αφτί δεν άκουσε και νους ανθρώπου δεν τα διανοήθηκε, εκείνα ετοίμασε ο Θεός γι’ αυτούς που τον αγαπούνε''.
Α΄ Κορινθίους 2.9)

Για να καταλάβουμε πόσο ψηλά ανέβασε την γυναίκα ο Χριστός και πόσο σπουδαίος είναι ο προορισμός της μέσα στη χριστιανική οικογένεια, θα πρέπει πρώτα να κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στην κατάσταση εκείνη, στην οποία βρισκόταν η γυναίκα στις προχριστιανικές κοινωνίες.

Οι γυναίκες μέσα στο χριστιανισμό είναι κατώτερες από το νόμο και τη φύση, υποκείμενες σε μία κατάσταση μόνιμης τιμωρίας για το προπατορικό αμάρτημα και ακάθαρτες. Δεν εισέρχονται στο «άγιο βήμα» των εκκλησιών, δεν φορούν ιερά άμφια, δεν αγγίζουν ιερά αντικείμενα και δεν λαμβάνουν κοινωνία ενώ αιμορραγούν. Επιπλέον οφείλουν να καλύπτουν τα κεφάλια τους για να δηλώνουν έτσι ότι είναι υπόδουλες στους άντρες τους, αλλά και γιατί δεν αποτελούν αυθύπαρκτα όντα.

Στη γυναίκα ένα μόνο ανήκει, να προσέχη αυτά που μαζεύονται, να διατηρή τα έσοδα, να φροντίζη το σπίτι. Διότι πραγματικά γι’ αυτό την έδωσε ο Θεός , για να μας βοηθάη σε αυτά μαζί με όλα τα άλλα.

Επειδή λοιπόν τη ζωή μας τη συγκροτούν δύο πράγματα, τα δημόσια και τα ιδιωτικά, χωρίζοντας αυτά τα δύο ο Θεός έδωσε στη γυναίκα την προστασία του σπιτιού και στους άνδρες όλα τα ζητήματα της πόλεως, που έχουν σχέση με την αγορά, με τα δικαστήρια, τα κοινοβούλια, με τις στρατηγίες και όλα τα άλλα.

Δεν μπορεί η γυναίκα να ρίξη το ακόντιο ούτε να εκτοξεύη το βέλος , μπορεί όμως να πάρη τη ρόκα και να υφάνη στον αργαλειό, και να διαχειριστή καλά όλα τα ζητήματα του σπιτιού.

Κατ' αρχήν το θέμα αυτό είναι καθαρά πνευματικό, πού δεν έχει καμία σχέση με ενδοκοσμικές σκέψεις, φεμινιστικού είδους αντιλήψεις και λογικοκρατικές απόψεις. Το θέμα της γυναικείας αδιαθεσίας ή όπως διαφορετικά ονομάζεται το ακάθαρτον αυτής λόγω ρύσεως αίματος ή της εχούσης περίοδο, ή της γυναικός της ευρισκομένης εν αφέδρω, χρειάζεται αφ' ενός μεν θεολογικό λόγο, αφ' ετέρου δε θεολογική σιωπή.

Οφείλουμε να διατυπώσουμε τη θέση της Εκκλησίας, ότι δεν επιτρέπεται η προσέλευση στη Θεία Κοινωνία των γυναικών εκείνων πού βρίσκονται σε «περίοδο». Αναφέρουμε τον 2ο κανόνα του αγίου Διονυσίου, Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, ο οποίος ορίζει τα εξής: «Περί δε των εν αφέδρω γυναικών, ει προσήκεν αυτάς ουτω διακειμένας, εις τον οίκον εισιέναι τον Θεού, περιττόν και το πυνθάνεσθαι νομίζω• ουδέ γαρ αυτάς οίμαι πιστάς ούσας και ευλαβείς, τολμήσει οντω διακειμένας ή τη τραπέζη τη αγία προσελθείν, ή του σώματος και του αίματος τον Χριστού προσάψασθαι... εις τα άγια και τα άγια των αγίων, ο μη πάντη καθαρός και ψυχή και σώματι, προσιέναι κωλυθήσεται».

Ο πόνος, η στενοχώρια, η αγωνία, η ψυχική τραγωδία είναι αποτέλεσμα της πτώσεως του ανθρώπου, η οποία οφείλεται στον εγωισμό του.

Οι αναθυμιάσεις του, εγώ γεννούν στην ψυχή την στενοχώρια, ενώ η φυσιολογική της κατάσταση είναι η χαρά, διότι ο Θεός είναι ειρήνη, είναι χαρά, και η ψυχή είναι εμφύσημα του Θεού, δημιουργήθηκε από Αυτόν και οδεύει προς Αυτόν.

Επομένως, η στενοχώρια είναι ξένη και αδικαιολόγητη μέσα στην ανθρώπινη ζωή.

ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟ ΕΣΥ

Ο πάπας Βενέδικτος ο 16ος αποφάσισε να παραιτηθεί ύστερα από τη διενέργεια εσωτερικής έρευνας που τον πληροφόρησε για τις διαστάσεις των σεξουαλικών σκανδάλων και σκανδάλων δωροδοκίας μέσα στο Βατικανό, σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα ιταλικής εφημερίδας το οποίο επικαλείται ανώνυμες πηγές.
Τρεις καρδινάλιοι, περιλαμβανομένου του πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του Βατικανού, κλήθηκαν να επιβεβαιώσουν τις κατηγορίες για οικονομικές ατασθαλίες, διαφθορά και ευνοιοκρατία που αναφέρονται στα απόρρητα έγγραφα του Βατικανού στην αποκαλούμενη υπόθεση VatiLeaks.

21/2/2013
Εξελέγη με 29 ψήφους από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής Παντελεήμων Μουτάφης (κατά κόσμον Σταύρος) γεννήθηκε στην Καβάλα, όπου και τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, απ' όπου αποφοίτησε το 1994,

Είναι νωρίς ακόμη ν' ασχοληθώ με το πρόβλημα της κοινωνικής δικαιοσύνης και την αδικία που υπάρχει γύρω μας, αλλά με αφορμή την κρίση που υπάρχει και με αφορμή το βιβλίο του δημοσιογράφου Δημήτρη Ριζούλη "Έτσι θα βγούμε από την κρίση", θα κάνω μόνο ορισμένες σκέψεις μιας και η ιστοσελίδα μου έχει ακόμη αρκετές ελλείψεις με τις οποίες και ασχολούμαι.

Βέβαια αυτά που γράφονται στο βιβλίο είναι απόψεις που πηγάζουν από την Αγία Γραφή, από το ίδιο τον Ιησού Χριστό αλλά και από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας και με τα οποία όλοι όσοι ασχολούμαστε με τη θεολογία τα γνωρίζαμε αρκετά καλά. Αυτό βέβαια που έλειπε ήταν μια συστηματική συγκέντρωση όλων αυτών των απόψεων σ' ένα βιβλίο. Θα δανειστώ μερικές σκέψεις από τον πρόλογο του συγγραφέα.

Όπως πάντοτε, έτσι και σήμερα, η Εκκλησία διακηρύττει ότι το πρόβλημα της αδικίας και της εκμετάλλευσης δεν μπορεί να αφήνει αδιάφορους τους Χριστιανούς. Σήμερα, με την πληθυσμιακή έκρηξη και την παράλληλη όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων, γίνεται φανερό πως η λύση στο πρόβλημα της κοινωνικής δικαιοσύνης δεν μπορεί να δοθεί με την ελεημοσύνη. Αυτή αποτελεί μόνο πρώτες βοήθειες, συμπληρώνει αλλά δεν αντικαθιστά τη δικαιοσύνη. Οι λαοί εξάλλου σήμερα δε ζητούν ελεημοσύνη. Δε ζητούν να τους λυπηθούν και να τους ελεήσουν, αλλά να τους δώσουν αυτό που τους ανήκει: τη δίκαιη αμοιβή του μόχθου τους.

Κυκλοφόρησε τίς τελευταῖες ἡμέρες στό διαδίκτυο καί μάλιστα γιά λίγο καί ἀπό τήν ἱστοσελίδα μας μιά ἐπείγουσα εἰδοποίηση σύμφωνα μέ τήν ὁποία σήμερα 12-12-12, ἦταν ἡ καταληκτική ἡμερομηνία ὑποβολῆς τῆς ἔγγραφης δήλωσης ἄρνησης δωρεάς ὀργάνων μετά θάνατον.

Κάποιος γνωστός μου έμαθε από γέροντα….
Μόλις με πληροφόρησαν ότι ο γέροντας τάδε είπε …
Ο κουμπάρος μου έχει ένα φίλο που άκουσε από μια παρέα που γύριζε από το Άγιον Όρος …
Γνωστός χαρισματικός γέροντας είπε πριν λίγες μέρες σε κάτι φίλους …

Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει αυτά τα λόγια να μεταφέρονται συνωμοτικά από στόμα σε στόμα.
Πόσες φορές δεν έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να κατέχει “πληροφορίες” και να αισθάνεται ανώτερη αιθέρια οντότητα και να θεωρεί τους άλλους ως κοινούς θνητούς.

Οι πειρασμοί του Χριστού Στην Καινή Διαθήκη.
Στα συνοπτικά Ευαγγέλια (Ματθ. δ΄ 1-11, Μαρκ α΄ 12-13 & Λουκ. δ΄ 1-13) μετά την διήγηση της βαπτίσεως του Ιησού, που αποτελεί τρόπον τινά, την ενθρόνιση του Ιησού ως Μεσσία, ακολουθεί η διήγηση των πειρασμών του Χριστού υπό του διαβόλου [1] στην έρημο, πριν αρχίσει την δημόσια διδασκαλία Του.