Ο Θεός από αγάπη µας προειδοποιεί για τα επερχόµενα δεινά, αλλά εµείς λόγω απιστίας αδιαφορούµε. Μένουµε αµετανόητοι και θα είµαστε αναπολόγητοι όταν θα ξεσπάσουν, σαν ένας δεύτερος κατακλυσµός. Ας προσέξουµε και ας µετανοήσουµε τώρα, διότι αν αρχίσουν θα είναι πολύ αργά. Αναφέρονται µερικές εκ των προφητειών, που θα έπρεπε να κηρύττονται από τον ‘’Kλήρο’’ συνεχώς, αλλά δυστυχώς λόγω αδιαφορίας και απιστίας αποσιωπούνται...


► ΕΑΓΓ. ΛΟΥΚΑ, κεφ. κα΄, στ. 35-36: «Ώς παγίς γάρ επελεύσεται επί πάντας τους καθηµένους επί πρόσωπον πάσης τής γής, αγρυπνείται ούν εν παντί καιρώ δεόµενοι ίνα καταξιωθήται εκφυγείν πάντα τά µέλλοντα».

► ΕΑΓΓ. ΜΑΡΚΟΥ, κεφ. ιγ΄, στ. 6-10: «Πολλοί γάρ ελεύσονται επί τω ονόµατί µου λέγοντες ότι εγώ ειµί, και πολλούς πλανήσουσιν. Όταν δε ακούσητε πολέµους και ακοάς πολέµων, µη θροείσθε· δεί γάρ γενέσθαι, αλλ΄
ούπω το τέλος. Εγερθήσεται γάρ έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και έσονται σεισµοί κατά τόπους,καί έσονται λιµοί και ταραχαί. Αρχαί ωδίνων ταύτα». στ. 19: «Έσονται γάρ αι ηµέραι εκείναι θλίψις, οία ου γέγονε τοιαύτη απ΄ αρχής κτίσεως ής έκτισεν ο Θεός έως τού νύν καί ου µή γένηται».

► ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ, κεφ. ιστ΄, στ. 18-21: «Καί εγένοντο αστραπαί καί φωναί και βρωνταί, καί σεισµός εγένετο µέγας, οίος ούκ εγένετο αφ΄ ου οι άνθρωποι εγένοντο επί της γής, τηλικούντος σεισµός ούτω µέγας.Καί εγένετο η πόλις η µεγάλη είς τρία µέρη, καί αι πόλεις των εθνών έπεσαν. Καί Βαβυλών η µεγάλη εµνήσθη ενώπιον τού Θεού δούναι αυτή τό ποτήριον τού οίνου του θυµού τής οργής αυτού. Καί πάσα νήσος έφυγε, καί όρη ούχ ευρέθησαν. Καί χάλαζα µεγάλη ως ταλαντιαία καταβαίνει εκ τού ουρανού επί τούς ανθρώπους· καί βλασφήµησαν οι άνθρωποι τόν Θεόν εκ τής πληγής τής χαλάζης, ότι µεγάλη εστίν η πληγή αύτη σφόδρα».

► ΠΡΟΦ. ΗΣΑїΑΣ (≈ 800 - 700 π.Χ.), κεφ. ιγ΄, στ. 9: «Ιδού γάρ ηµέρα Κυρίου έρχεται ανίατος θυµού καί οργής θείναι τήν οικουµένην έρηµον και τούς αµαρτωλούς απολέσαι εξ αυτής. Οι γάρ αστέρες τού ουρανού καί ο Ωρίων καί πάς ο κόσµος τού ουρανού τό φώς ου δώσουσι, καί σκοτισθήσεται (η γη) τού ηλίου ανατέλλοντος,καί η σελήνη ου δώσει τό φώς αυτής». Κεφ. κδ΄, στ. 12-13: «Καί καταληφθήσονται πόλεις έρηµοι, καί οίκοι εγκαταλελειµµένοι απολούνται. Ταύτα πάντα έσται εν τή γή εν µέσω τών εθνών, όν τρόπον εάν τις καλαµήσηται ελαίαν, ούτως καλαµήσονται αυτούς, καί εάν παύσηται ο τρύγητος».

► ΠΡΟΦ. ΙΕΖΕΚΙΗΛ (≈ 800 - 700 π.Χ.), κεφ. λη΄, στ. 3-6: (Πως θα χρησιµοποιήσει ο Θεός τη Ρωσία στον 3ο Π.Π.) «Τάδε λέγει Κύριος· ιδού εγώ επί σέ Γώγ άρχοντα Ρώς, Μοσόχ, καί Θοβέλ καί συνάξω σε καί πάσαν τήν δύναµίν σου, ίππους καί ιππείς ενδεδυµένους θώρακας πάντας, συναγωγή πολλή, πέλται καί περικεφαλαίαι καί µάχαιραι, Πέρσαι και Αιθίοπες και Λίβυες… και έθνη πολλά µετά σού· ετοιµάσθητι, ετοίµασον σεαυτόν σύ, και πάσα η συναγωγή σού η συνηγµένη µετά σού καί έση µοι εις προφυλακήν. Αφ΄ ηµερών πλειόνων ετοιµασθήσεται και επ΄ εσχάτου ετών ελεύσεται και ήξει εις τήν γήν τήν απεστραµµένην από µαχαίρας, συνηγµένων από εθνών πολλών, επί γήν Ισραήλ, ή εγενήθη έρηµος δι΄ όλου...». στ. 19-20: «Εν τή ηµέρα εκείνη έσται σεισµός µέγας επί τής γής Ισραήλ, καί σεισθήσονται από προσώπου Κυρίου οι ιχθύες τής θαλάσσης καί τά πετεινά τού ουρανού καί τά θηρία τού πεδίου καί πάντα τά ερπετά τά έρποντα επί τής γής καί πάντες οι άνθρωποι οι επί προσώπου της γής, καί ραγήσεται τά όρη καί πεσούνται οί φάραγγες, και πάν τείχος επί τήν γήν πεσείται».

► ΠΡΟΦ. ΙΕΡΕΜΙΑΣ (≈ 700 - 600 π.Χ.), κεφ. δ΄, 6-7: «Αναλαβόντες φεύγετε εις Σιών· σπεύσατε, µή στήτε,ότι κακά εγώ επάγω από βορρά καί συντριβήν µεγάλη. Ανέβη λέων εκ τής µάνδρας αυτού, εξολοθρεύων έθνη εξήρε καί εξήλθεν εκ τού τόπου αυτού τού θείναι τήν γήν είς ερήµωσιν, καί αι πόλεις καθαιρεθήσονται παρά τό µή κατοικείσθαι αυτάς». στ. 20: «Καί ταλαιπωρίαν συντριµµόν επικαλείται, ότι τεταλαιπώρηκε πάσα η γή· άφνω τεταλαιπώρηκεν η σκηνή». στ. 24-27: «Είδον τά όρη, καί ήν τρέµοντα, καί πάντας τούς βουνούς ταρασσοµένους·επέβλεψα, καί ιδού ούκ ήν άνθρωπος, καί πάντα τά πετεινά τού ουρανού επτοείτο· είδον, καί ιδού ο Κάρµηλος έρηµος, καί πάσαι αί πόλεις εµπεπυρισµέναι πυρί (Ο ΠΥΡΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ) από προσώπου Κυρίου, καί από προσώπου οργής θυµού αυτού ηφανίσθησαν. ΤΑ∆Ε ΛΕΓΕΙ ΚΥΡΙΟΣ˙ ΕΡΗΜΟΣ ΕΣΤΑΙ ΠΑΣΑ Η ΓΗ, ΣΥΝΤΕΛΕΙΑΝ ∆Ε ΟΥ ΜΗ ΠΟΙΗΣΩ».

► ΠΡΟΦ. ΣΟΦΟΝΙΑΣ (≈ 700 - 600 π.Χ.), κεφ. α΄, στ. 13-17: «Καί έσται η δύναµις αυτών εις διαρπαγήν καί οί οίκοι αυτών εις αφανισµόν, καί οικοδοµήσουσιν οικίας καί ου µή κατοικήσουσιν εν αυταίς καί καταφυ-
τεύσουσιν αµπελώνας καί ου µή πίωσι τόν οίνον αυτών. Ότι εγγύς ηµέρα Κυρίου η µεγάλη... ηµέρα οργής η ηµέρα εκείνη, ηµέρα θλίψεως και ανάγκης, ηµέρα αωρίας και αφανισµού, ηµέρα γνόφου καί σκότους, ηµέρα νεφέλης
και οµίχλης,... Καί εκθλίψω τούς ανθρώπους, και πορεύσονται ώς τυφλοί, ότι τώ Κυρίω ΕΞΗΜΑΡΤΟΝ... - ΒΓΗΚΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ-».