Επισκέφθηκαν κάποτε τον αββά Λούκιο, που έμενε στο Ένατο , κάποιοι μοναχοί που ανήκαν στους λεγόμενους «Ευχίτες». Κι ο Γέροντας τους ρώτησε:
- Ποιο είναι το εργόχειρό σας;
- Εμείς δεν αγγίζουμε κανένα εργόχειρο , απάντησαν εκείνοι, σύμφωνα με το λόγο του απόστολου Παύλου, που είπε να προσευχόμαστε αδιαλείπτως, συνέχεια.
- Καλά, δεν τρώτε; τους ρωτάει ο Γέροντας.
- Τρώμε, απαντούν.
- Κι όταν τρώτε, τους ξαναρωτά, ποιος προσεύχεται για σας;
Εκείνοι σιωπούν. Τους ρωτάει πάλι:
- Δεν κοιμάστε;
- Ναι, απαντούν.
- Κι όταν, λοιπόν, κοιμάστε, ποιος προσεύχεται για σας;
Κ’ εκείνοι κοιταζόντουσαν με απορία, μην έχοντας τι ν’ απαντήσουν. Και τότε τους λέει ο Γέροντας:
- Συγχωρήστε με, αλλά απ’ ό,τι λέτε , φαίνεται καθαρά πως δεν πράττετε όπως διδάσκετε. Να σας πω, λοιπόν, κ’ εγώ το εργόχειρό μου, για να ιδήτε, πως και το εργόχειρό μου δεν αφήνω, και η προσευχή μου είναι αδιάλειπτη , χωρίς καμία διακοπή. Έτσι, κάθομαι μπροστά στο Θεό, αφού έχω βρέξει τα βλαστάρια από τα φύλλα των φοινίκων, και πλέκοντας μ’ αυτά το σχοινί, λέω το «Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και καλά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου». Αυτό δεν είναι προσευχή;
- Ναι, απάντησαν εκείνοι.
Και συνεχίζει ο Γέροντας:
- Όταν , λοιπόν, δουλέψω σ’ αυτή την εργασία όλη τη μέρα, βγάζω ένα μεροκάματο γύρω στα δεκάξι νουμία. Απ’ αυτά προσφέρω α δυο σ’ όποιον έρθει στη θύρα μου και τα ‘χει ανάγκη , και τα υπόλοιπα κρατώ εγώ για τη δική μου διατροφή. Και μ’ αυτό τον τρόπο, όταν εγώ τρώγω ή κοιμούμαι, προσεύχεται για μένα εκείνος, που πήρε μερίδιο από τα δύο νουμία. Έτσι, με τη χάρη του Θεού, σ’ εμένα εφαρμόζεται ο λόγος του Αποστόλου, δηλαδή το «αδιαλείπτως προσεύχεσθαι» .


Από το βιβλίο: «Π.Β. ΠΑΣΧΟΥ
ΤΟ ΕΑΡ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
ΜΙΚΡΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ Α΄»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΊΤΑΣ
ΣΤ΄ΕΚΔΟΣΗ