Ζούμε αδέλφια μου σὲ μιὰ εποχή ξέφρενου παραλογισμού, ὅπου οἱ λέξεις ἔχουν χάσει τὸ πραγματικό και το αληθινό τους νόημα.
Έχουμε χάσει το μεγαλείο να μιλάμε ντόμπρα και ότι λέμε να το εννοούμε . Χάθηκαν οι αξίες που είχαμε ως άνθρωποι όλα έχουν γίνει ένα κατασκευασμένο μηχάνημα όπου είναι τηλεκατευθυνόμενο από άλλους και όχι από εμάς .

Δὲν ὑπάρχει κοινὰ αποδεκτός κώδικας επικοινωνίας. Παύσαμε νὰ μιλούμε καθαρά καὶ ξάστερα, ὅπως λέει κι ὁ λαός μας. Άλλοτε μιλούμε μὲ υπονοούμενα, άλλοτε διπλωματικά, άλλοτε συμφεροντολογικά, άλλοτε ἀποκρύπτουμε γεγονότα καὶ καταστάσεις και η γλώσσα κατασκευάζει παιχνίδια σκοτεινά και ύπουλα παιχνίδια επικίνδυνα .
Ἡ Παλαιά Διαθήκη μας προτρέπει: «Ψίθυρον (=αυτόν ποὺ κατακρίνει κρυφά καὶ σὲ στενὸ κύκλο) καὶ δίγλωσσον (= διπρόσωπο) καταράσθε, πολλοὺς γὰρ ειρηνεύοντας απώλεσαν»). Όταν μάλιστα αφορών θέματα δογματικά ἢ θέματα πίστεως, τότε ὁ κίνδυνος εἶναι μεγάλος .
Μερικές φορές κυριαρχεί στὶς σκέψεις μας το πώς θα περάσουμε καλά αλλά παράλληλα χωρίς να βλέπουμε τον πόνο του άλλου και αφού δεν μπορούμε να τον βοηθήσουμε κάνουμε κάτι το χειρότερο σπέρνουμε το κακό στον διπλανό μας.
Πολλές φορές παγιδευόμαστε στα έργα του σατανά και δεν κάνουμε κάτι δυστυχώς να ξεφύγουμε από αυτό αντιθέτως συνεχίζουμε και γινόμαστε οπαδοί και λάτρεις του κακού που είναι ο σατανάς .
Κοιτάμε με πάθος το πώς θα έχουμε σχέση με το συμφέρον μας όπου πάνω σε αυτό κτίζουμε την ζωή μας και την ζωή των παιδιών μας και ότι αυτό συνεπάγεται και αφήσαμε τα κυριότερα την Πίστη μας .
Έτσι χάσαμε τα πολυτιμότερα αγαθά που μας Χάρισε πλουσιοπάροχα ο θεός μας που είναι η ελευθερία της έκφρασης, και την Ομολογία της Αληθείας που είναι η Ορθόδοξη Πίστη μας .
Γινόμαστε άνθρωποι δυστυχώς αδελφοί μου καλούπια, άνθρωποι όπου μας έχουν βάλει στην σειρά όπου και όπως αυτοί επιθυμούν ως αγάλματα .
Αν κάποιος κάνει το σοβαρό λάθος και τολμήσει νὰ αρθρώσει ένα λόγο αληθινό, ένα λόγο ελεύθερο, ένα λόγο μακριά από σκοπιμότητες, άμα βγει ἀπὸ τὸ «μαντρί», τότε αδελφοί μου αυτόν τὸν τρώει ὁ λύκος τον τρώει η μοναξιά, και η απομόνωση, και τελικά τον βάζουν στον περιθώριο.
Κι όμως, όλοι μας θέλουμε οἱ άλλοι νά μας μιλούν τὴ γλώσσα τῆς αλήθειας· όχι τὴν παραπλάνηση της μισής αλήθειας, της κομμένης καὶ ραμμένης στα τὰ μέτρα καὶ σταθμά κάποιων ποὺ επιδιώκουν τὸν έλεγχο τῆς ζωής μας .
Θέλουμε, μὲ άλλα λόγια, οἱ λέξεις ποὺ χρησιμοποιούμε νὰ ἔχουν ένα αντίκρισμα, νὰ μην εἶναι λόγια του αέρα, κουβέντες ποὺ λέγονται σήμερα γιὰ κατανάλωση.
Ὁ Κύριός μας είπε προς όλους μας νὰ μήν ορκιζόμαστε καθόλου, αντιθέτως οι άλλοι οφείλουν νά μας πιστέψουν μόνο μὲ τὴν απλή διαβεβαίωση ἢ την άρνηση μας: « Ὁ λόγος σας ἄς εἶναι ναὶ ναὶ, ὄχι ὄχι.
Ότι γινετε ἐπιπλέον ἀπὸ αὐτὰ προέρχεται ἀπὸ τὸν πονηρό»
Που γίνετε αυτό σήμερα αδελφοί μου ; ΠΟΥΘΕΝΑ
Ὁ ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός δέχτηκε μετά φοβερής μανίας τὸν ύπουλο και σκοτεινό πόλεμο τῶν υποκριτών Φαρισαίων οι οποίοι τυφλωμένοι από τὸν φθόνο του διαβόλου προσπαθούσαν νὰ τὸν παγιδεύσουν«με τον λόγῳ τους ».
Ὁ λόγος τους δηλαδή υπηρετούσε τοὺς σκοτεινούς σκοπούς τους και κυρίως τον διάβολο . Εκείνος όμως ως Παντογνώστης ξεσκέπασε τὴν ψευτιά τους και τα κατασκευάσματα τους και τους έκανε να εξαφανιστούν .
Συνήθως οἱ ψεύτικοι λόγοι των ἀνθρώπων δείχνουν μιὰ εσωτερική φτώχεια, έναν ευτελισμό της ανθρώπινης φύσεως. Τὸ ψέμα αρχίζει νὰ μπαίνει στὴ ζωὴ όλων των ἀνθρώπων.
Μέγας Πατέρας του ψεύδους είναι ὁ ΔΙΑΒΟΛΟΣ , ὁ ὁποῖος είχε ανέκαθεν ως κύριο έργο του το πώς θα διαβάλει και το πώς θα συκοφαντήσει .
Αντίθετα, ὁ Θεὸς μας εἶναι Πατέρας της πραγματικής αλήθειας της σωτηρίας και της ειρήνης όλων των ανθρώπων .
Ὁ Κύριός μας μας έχει πει: « γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ αλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡαλήθεια καὶ ἡ ζωή».
Επομένως, αν θέλουμε όλοι μας νὰ γίνουμε αληθινοί άνθρωποι, άνθρωποι ατόφιοι καὶ φωτεινοί, άνθρωποι ντόμπροι όπως λέει ο λαός μας πρέπει νὰ αγαπήσουμε τὸν Χριστό μὲ όλη μας τὴν καρδιά καὶ νὰ τοῦ επιτρέψουμε νὰ φωτίσει ευεργετικά τὸ εσωτερικό μας σκοτάδι.
Ἡ Ορθόδοξη Ἐκκλησία μας καλεί τὸν άνθρωπο σὲ ένα ειλικρινή διάλογο μὲ τὸν εαυτό του.
Σὲ μιὰ οδυνηρή μα καὶ συνάμα ΣΩΤΗΡΙΑ συνάντηση μὲ τὸν παλαιό άνθρωπο ποὺ κρύβουμε μέσα μας, τὸν άνθρωπο τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς φθοράς.
Μας προσκαλεί νὰ βγάλουμε ἀπὸ πάνω μας να πετάξουμε σαν ένα βρώμικο ρούχο τὴν ψευτιά καὶ τὴν υποκρισία καὶ νὰ πλησιάσουμε τὸν διπλανό μας μὲ Αγάπη, σεβασμό καὶ ειλικρίνεια .
Ὁ άνθρωπος ποὺ θὰ θελήσει νὰ αποκαταστήσει γνήσιες ανθρώπινες σχέσεις καὶ συνάμα νὰ εἶναι αναπαυμένος μὲ τὴ συνείδηση του θὰ τὸ επιτύχει μόνο μέσα από το Μυστήριο τῆς Ιεράς Εξομολογήσεως.
Με την σωστή εξομολόγηση αδέλφια μου το Ἅγιον Πνεῦμα «αναμορφώνει τὴν ψυχή του ανθρώπου η ὁποία έχειφθαρθεί από την σκέψη και τὴν αμαρτία καὶ τὴν κάνει άφθαρτη μετατρέποντας αυτήν να ζήσει σὲ μιὰκαινούργια ζωὴ .
Ὁ άνθρωπος τῆς εποχής μας δυστυχώς έχει χάσει τὴν εμπιστοσύνη του στὸν συνάνθρωπο του.
Έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στα πάντα και σε αυτό φταίμε όλοι μας γιατί δεν μιλήσαμε με την γλώσσα της αληθείας προς τον λαό μας .
Πρώτοι μεγάλοι υπεύθυνοι είμαστε εμείς οι Πατέρες της εκκλησίας διότι δεν βγήκαμε στο λαό μας σε κάθε εκκλησία σε κάθε σπίτι σε κάθε χώρο που συχνάζει ο αδελφός μας και να του πούμε της αλήθειες που απεγνωσμένα αναζητεί, όλο αυτό ήρθε επιτέλους η ώρα ν’ αλλάξει και όλοι μας να βρεθούμε κοντά στον λαό μας .
Παντού μα παντού αγαπητοί μου κυριαρχεί ἡ καχυποψία. Τὸ ψεύδος θριαμβεύει. Κανένας δεν είναι σίγουρος γιὰ κανένα. Ἡ ζωή μας κατάντησε δύσκολη ἢ καλύτερα τὴν καταντήσαμε δύσκολη, ανυπόφορη, αβέβαιη.
Ὁ διπλανός μας έγινε ο φόβος και ἡ κόλαση μας, αντί νὰ αποτελεί πηγή χαράς καὶ παρηγοριάς.
Εδώ στα χωριά μας υπάρχει ακόμα η ανθρωπιά και ο ένας παρηγορεί τον άλλο στις δυσκολίες και στα προβλήματα του συμπαραστέκεται όμως στις μεγαλουπόλεις της πατρίδος μας ο ένας δεν γνωρίζει τον διπλανό του αλλά και το χειρότερο αν δει κάποιος να υποφέρει ο δίπλα του στρέφει το βλέμμα του αλλού.
Πότε επιτέλους θα μάθουμε νὰ μιλούμε τὴ γλώσσα τῆς αλήθειας, τὴ γλώσσα των παιδιών που περιμένουν από εμάς ένα καλύτερο κόσμο;
Θα συνεχίσω πολύ σύντομα το δεύτερο μέρος