«Να διώχνετε ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΑΝΤΑΣΙΕΣ που φέρνει ο διάβολος.

Να μην τους δίνετε σημασία».

Τις νύχτες ο Γέροντας Ιάκωβος προσευχόνταν στο Θεό και τους Αγίους με θερμή αγάπη και αφοσίωση,γεγονός που τον έκανε να ξεχνάει τους σωματικούς του πόνους.

Γευόνταν τη μακαριότητα της βασιλείας των ουρανών. Κάποτε είπε σε δικό του μοναχό:”Απόψε, παιδί μου, βρισκόμουνα και συλλειτουργούσα με αγίους και αγγέλους! Σε θυσιαστήρια που δεν περιγράφονται”.

Ο μακαριστός Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης αναφέρει πως από μικρό παιδάκι του έκανε εντύπωση και πολύ τον βοήθησε Ο Κανόνας Της Νηστείας που υπήρχε στην οικογένεια και που υπεύθυνος για την τήρηση της ήταν η γιαγιά η Δέσποινα Κρεμμυδά.




ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ:


Για ν’ απαντήσει ο Θεός στο αίτημα μας και να μας δώσει ότι του ζητάμε, πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχουμε ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, Την Οποία Εμείς ΔΕΝ ΈΧΟΥΜΕ.

‘ΟΛΟΙ ΜΑΣ, ΜΙΚΡΟΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ, ΈΧΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΕΓΩΙΣΜΟ και
ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΥΠΟΔΕΙΞΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ.

‘ΟΛΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ, ΕΙΜΕΘΑ ΟΛΟΙ ΣΟΦΟΙ.

‘ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕΥΕΙ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ, ΜΙΚΡΟ ΘΕΜΑ, ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΥΓΑΣ.

Ο Θεός μας δίνει ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ για να κερδίσουμε τον Παράδεισο,

Αλλ’ εμείς αυτές τις ευκαιρείες Δεν Τις Δεχόμαστε όλες, τις διώχνουμε.

ΕΑΝ ΟΣΑ ΟΦΕΙΛΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΑ ΞΕΠΛΗΡΩΣΕ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ,ΣΩΖΕΤΑΙ.

ΡΙΞΤΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ ΜΑΣ ΚΡΑΤΕΙ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ. ΚΑΙ Η ΕΠΑΦΗ ΑΥΤΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΧΗΣ.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΞΥΓΟΝΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΓΓΑΡΕΙΑ.

Η Προσευχη Για Ν’ Ακουστει Απο Το Θεο Πρεπει Να Γινεται Με Ταπεινωση, Με Συναισθηση Βαθιά Της Αμαρτωλότητας Μας, και να είναι Καρδιακή.

ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΔΙΑΚΗ, ΔΕΝ ΩΦΕΛΕΙ.

Ο Θεός ακούει πάντοτε την προσευχή του ανθρώπου που είναι πνευματικά ανεβασμένος.

Η μελέτη της Αγίας Γραφής βοηθάει πολύ την προσευχή, θερμαίνει την ψυχή και μεταφέρει τον προσευχόμενο σ’ ένα πνευματικό χώρο.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ.

‘Οταν εμείς αναθέτουμε τα πάντα σ’ Αυτόν, ο Θεός ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΤΑΙ να μας βοηθήσει.

Ο Θεος Επιτρεπει Τους Πειρασμους

«Για Να Μας Ξεσκονιζουν Και Να Εξαγνιζεται Ετσι Η Ψυχη Μας Με Τις Θλιψεις Και Τα Κλαματα Και Να Αναγκαζομαστε Να Καταφευγουμε Στο Θεο Για Τη Σωτηρια Μας».

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ, ΟΤΑΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗ, ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΝΟΝΙΑ.

Η ΣΤΟΡΓΗ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Σήμερα υπάρχει Έλλειψη Στοργής Και Ενδιαφέροντος Εκ Μέρους Των Γονέων για τα παιδιά. ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ. Τους παίρνουν μοτοσυκλέττες και πάνε και σκοτώνονται τα παιδιά.

Δεν είναι η στοργή, που έχουν ανάγκη τα παιδιά.

‘ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΧΑΡΗ ΘΕΟΥ ΘΑ ΤΟΥ ΔΟΘΕΙ ΚΙ’ ΑΛΛΗ,

Κι Όποιος Έχει Λίγη Και Την Περιφρονεί, Θα Του Αφαιρεθεί Κι’ Αυτή.

Η Χαρη Του Θεου Δεν Υπαρχει Στους Σημερινους Ανθρωπους, Γιατι Πετανε Και Την Λιγη Που Ειχανε.

ΚΙ’ ΟΤΑΝ ΦΥΓΕΙ Η ΧΑΡΗ,

ΟΡΜΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.

‘ΟΤΑΝ Η ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΕΥΧΗ, ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ, ΟΛΑ ΑΓΙΑΖΟΝΤΑΙ. ΚΑΙ, ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΗΣ, ΚΙ’ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΡΩΝΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΗΣ.

Στην εποχή μας πλήθυναν δυστυχώς Τα Λόγια Και Τα Βιβλία, Και Λιγόστεψαν Τα Βιώματα, διότι επηρεάστηκαν οι άνθρωποι πάλι από Το Κοσμικό Πνεύμα,Που Επιδιώκει Όλο Τις Ευκολίες Και Αποφεύγει Τον Σωματικό Κόπο.

ΑΝΑΠΑΥΟΝΤΑΙ ΔΗΛΑΔΗ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ

ΣΤΟ ΠΟΛΥ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΛΙΓΗ ή ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΦΑΡΜΟΓΗ.

ΘΑΥΜΑΖΟΥΜΕ ΜΟΝΟΝ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΘΛΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ,

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΣΟ ΚΟΠΙΑΣΑΝ,

ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΚΟΠΙΑΣΑΜΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΤΟΥΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΙΜΗΘΟΥΜΕ.

‘ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ, ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΑΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ.

‘Οτι δε γίνεται ανθρωπίνως να το αναθέτουμε στο Θεό. Είναι Εγωιστικό να επιμένουμε.

‘Οταν διορθώσω εγώ τον εαυτό μου, διορθώνεται ένα κομμάτι της Εκκλησίας, οπότε μπορούμε να συνεννοηθούμε. ‘Ενα είναι το ‘Αγιο Πνεύμα. Τώρα οι άνθρωποι κάνουν πολλά πνεύματα. Δεν μπορώ να καταλάβω.

Μοιάζουμε με τις τσουκνίδες. Από μακριά φαίνονται πράσινες, δροσερές, σαν πεδιάδα, σαν κήπος, μα όταν πλησιάσεις και τις αγγίξεις, τότε βλέπεις την ασχήμια τους και νοιώθεις το κεντρί τους.



Σήμερα κοιτάζουμε να αγιάσουμε Με Λίγο Κόπο. Ξεφύγαμε από την παράδοση. Δεν βλέπουμε τον ΠΡΩΤΟ μέσα στον στίβο, αλλά τους ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ.

Στις κρίσεις σας πάντα ΝΑ ΒΑΖΕΤΕ ένα ερωτηματικό. Δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβαίνει.

‘Οταν Ο Ανθρωπος Πεθανει ΕΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ Και Οδευει Προς Τον Παραδεισο, τότε είναι σαν να βρίσκεται μέσα σ’ ένα λεωφορείο

Και Απ’ Έξω Τα Σκυλιά (=Τελώνια) τρέχουν και γαυγίζουν,

Χωρίς Να Τον Ενοχλούν Στο Ταξίδι Του, αλλά ούτε και να τον καθυστερούν.

Είτε προσευχόμαστε για τον εαυτό μας είτε για τους άλλους η προσευχή πρέπει να είναι ΚΑΡΔΙΑΚΗ.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.





ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.

Να διαβάζετε ένα κομμάτι από το Ευαγγέλιο ή το Γεροντικό Και Μετά να προσεύχεσθε.

Χρειάζεται μια Προσπάθεια για να μεταφερθεί ο νούς στο θείο χώρο.

Η μελέτη μοιάζει με γλυφιντζούρι που μας δίνει ο Θεός για να μας οδηγήσει στα πνευματικότερα. Με τη μελέτη θερμαίνεται η ψυχή.

Να ζείτε στο κλίμα της διαρκούς δοξολογίας και ευχαριστίας του Θεού.

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΜΑΡΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ.

ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ‘ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ, ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙΚΑΙ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ.

‘ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ, Ο ‘ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΣ ΑΣΤΡΑΠΙΑΙΑ ΜΠΟΡΕΙ:
ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ,
ΝΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΕΙ,
ΝΑ ΦΥΛΑΞΕΙ ΑΥΤΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ.

Πρέπει κι εμείς να αγωνιζόμαστε. Τους βλέπετε τους ποδηλάτες που αγωνίζονται με την καρδιά τους και δεν γυρίζουν ποτέ πίσω; Ο τελευταίος βλέπει τον πρώτο. Κι όλος αυτός ο κόπος για να πάρουν ένα άδειο κύπελο.



Ο Χριστιανος Σωζεται Μονον Με Την Πρακτικη Εφαρμογη Των Εντολων Του Θεου Και Οχι Με Τη Θεωρητικη Ενασχοληση Περι Τα Θεια.





‘Οταν ένας άνθρωπος ή ένα σύνολο ανθρώπων έχη αγωνιστικό πνεύμα, αυτό πολύ βοηθάει. Γιατί. Οταν Ενας Προχωραη Πνευματικα, Δεν Ωφελει Μονον Τον Εαυτο Του, Αλλα Βοηθαει Και Τον Αλλον Που Τον Βλεπει.

.. Στην πνευματική ζωή δεν θα βάλη κανείς για πρότυπο τους Κοσμικούς αλλά τους ΑΓΙΟΥΣ…

Σήμερα μέσα στους τόσους κινδύνους που ζή ο άνθρωπος, ο Θεός τον φυλάει όπως η μάνα το μικρό παιδί, όταν αρχίζει να περπατάει.

ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΟΥΝ ΠΙΟ ΠΟΛΥ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Η ΠΑΝΑΓΙΑ, ΟΙ ‘ΑΓΙΟΙ,

Αλλά Δεν Το Καταλαβαίνουμε. Πού θα ήταν ο κόσμος, άν δεν βοηθούσαν!..

Και το κακό που πάει να κάνει το ταγκαλάκι, Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΑΞΙΟΠΟΙΕΙ και βγάζει μεγάλο καλό.

‘ΟΣΟ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΥΣΙΚΗ ΖΩΗ, ΤΗΝ ΑΠΛΗ, ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ…..

ΑΥΞΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΑΓΧΟΣ.

ΚΑΙ ΟΣΟ ΠΡΟΧΩΡΕΙ Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΥΓΕΝΕΙΑ,

ΤΟΣΟ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ

Η ΑΠΛΟΤΗΤΑ, Η ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ.



‘Οποιος Κουραζεται Για Τον Πλησιον Του, Απο Καθαρη Αγαπη, Ξεκουραζεται Με Την Κουραση.





Ενω Εκεινος Που Αγαπαει Τον Εαυτο Του Και Τεμπελιαζει, ΚουραζεταιΚαι Με Το Να Καθεται.

Πολλοί άνθρωποι ΤΑ ΈΧΟΥΝ ΌΛΑ, Αλλά Έχουν Και Λύπη

Γιατι Τους Λειπει Ο Χριστος.

Το έθνος το δικό μας, είναι σήμερα πολύ αμαρτωλό, γιατί ξεφεύγει από τον δρόμο τον ίσο του ευαγγελίου και Γίνεται Κοσμικό Και Αμαρτωλό.

Ο Θεός όμως ξέρει τρόπους, και εκ των δεξιών και εκ των αριστερών, να μας φέρει στο λογαριασμό.

‘Ομως το ΤΟΥΡΚΙΚΟ ‘ΕΘΝΟΣ είναι Ασεβές, καθ’ ότι Έχει Μεν Λογική Και Πολλή Κρίση, Ομως Αντιπαθει Τον Χριστιανισμο Που Ειναι Εκφραση Της Ανθρωπιας Και Της Αρετης. Αντιθέτως διαλέγει βολικές θεωρίες, βασισμένες στο ψεύδος και την αμαρτία.

‘ΕΤΣΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ, ΑΝ ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕΙ, ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΡΑΤΗΣΗ ΤΟ ΨΕΥΔΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΗ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ.

‘Οσον περισσότερους Πειρασμούς Έχουμε, τόσο μεγαλύτερο αγώνα κάνουμε, τόσο περισσότερο μισθό έχουμε.

ΝΑ ΠΟΥΜΕ:
«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΜΑΡΤΑΝΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ».

ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ, ΕΛΕΓΕ Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΙΣΙΟΣ, ΘΕΛΕΙ Ο ΘΕΟΣ,

ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΛΟΓΙΣΜΟ, ΟΠΩΣ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ Η ΜΕΛΙΣΣΑ ΤΗΝ ΑΚΑΘΑΡΣΙΑ.

“Ο ΝΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ.

Το παιδί όταν πάει κάπου να παίξη και του αρέση, τότε επιμένει να πηγαίνη συνέχεια στο ίδιο μέρος. ‘Ετσι κι εμείς,

Όταν Καταπιανώμαστε Με Πολλά Άλλα Θέματα Και Με Μέριμνες Βιοτικές,

ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΟΤΙ Ο ΝΟΥΣ ΕΚΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΡΕΣΚΕΤΑΙ ΝΑ ΤΡΕΧΗ”.

“‘Ηγγικε Η Βασιλεια Των Ουρανων Και Οι Πιστοι Πρεπει Να Ειναι Παντοτε Ετοιμοι, Ωσαν Ο Αντιχριστος Να Ερχεται Σημερα-Αυριο.

Δεν γνωρίζουμε τις βουλές του Κυρίου, Ούτε Μπορούμε Να Πούμε Με Ακρίβεια Ότι Θα Έλθη Σήμερα, ή ότι έχει ακόμη χρόνια πολλά.

Ο ΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΣΩΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΤΟΙΜΟΣ.

Εξ αλλου Η Κατρακυλα Που Δεν Σταματα με τιποτε,

Είναι Σημάδι Ότι Του Ετοιμάζεται Ο Δρόμος Για Να Συγχισθή Η Διάνοια Των Ανθρώπων, Να Μην Ξεχωρίζουν Το Καλό Από Το Κακό.

‘ΕΝΑ ΚΛΙΜΑ ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ Ο Ανθρωπος ΑΥΤΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ. Μ’ αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να φεύγουμε μακρυά από την Εκκλησία, ούτε να μας παρασύρη ο κόσμος της αμαρτίας, ούτως ώστε αν ο Αντίχριστος έλθη στην εποχή μας, να βγούμε κερδισμένοι,
Γιατί ΌΠΟΙΟΙ Τον Αντιληφθούν
Και Δεν Θα Έχουν Πλανηθή Όπως Οι Πολλοί,
Αυτοί Θα’ Ναι Οι Μεγαλύτεροι Άγιοι Που Έγιναν Ποτέ.

Ο Θεός να μας αξιώση, να ακούμε και να ακολουθούμε τις συμβουλές της επίσημης Εκκλησίας, γιατί αυτή είναι ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας, καθώς γράφει ο Απόστολος Παύλος”.

«’Οταν τα μικρά παιδάκια περνούν με τους γονείς τους έξω από κάποια βιτρίνα και θέλουν κάτι που τους αρέσει, τότε κρατούν την μητέρα τους από το φουστάνι και την τραβάνε και κλαίνε και κτυπιούνται Μέχρι Να Την Εξαναγκάσουν να τους το αγοράση.

‘Ετσι Και Εμεις Με Επιμονη Και Υπομονη:

ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ Μεχρι Να Μας Ακουση Ο Θεος.

‘Ετσι και εσείς, κατά το Ευαγγέλιο, που λέει να επιμένετε στην προσευχή και να μην αποκάμνετε, Πρέπει Να Προσεύχεσθε Συνεχώς Και Ασταμάτητα μέχρι να κερδίσετε αυτό που θέλετε, ενώ ταυτοχρόνως μαθαίνετε να προσεύχεσθε και να επικοινωνήτε με τον Θεόν.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΜΟΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.. ΕΧΟΥΜΕ ΟΦΕΛΗ,

Γιατι Μας Παραχωρει Ο Θεος Αυτο Που Ζητουμε, Ενω ΤαυτοχρονωςΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΩΜΑΣΤΕ.

Γι’ αυτό ας μην απελπιζόμαστε, όταν ο θεός αργή να μας εισακούση. Πολλά καλά πηγάζουν από την αργοπορία αυτή.»

«Ο Καλός Θεός μας δίνει πλούσιες τις ευλογίες Του. Να μη δείχνουμε αχαριστία και Τον παροργίζουμε, γιατί έρχεται «Η Οργη Του Θεου Επι Τους Υιους Της Απειθειας» (Εφ. 5,6). – ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ.

Στην εποχή μας δεν πέρασαν οι άνθρωποι ούτε πολέμους ούτε πείνα και λένε ότι:

Δεν Εχουν Αναγκη Και Απο Τον Θεο.

ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΚΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΚΤΙΜΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ.

‘Αν όμως έλθη δύσκολος καιρός, πείνα κ.λ.π., και ΔΕΝ ΈΧΟΥΝ ΤΙ ΝΑ ΦΑΝΕ, τότε θα εκτιμήσουν και το ψωμί και την μαρμελάδα και όσα θα στερηθούν.

‘Αμα δεν δοξάζουμε τον -θεό, επιτρέπει ο Θεός να έρθη μια δοκιμασία, για να εκτιμήσουμε τα πράγματα. Ενώ, όταν τα εκτιμούμε, δεν επιτρέπει ο Θεός να συμβή τίποτε το κακό.

Παλαιότερα που Δεν Υπήρχαν Αυτές ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΥΚΟΛΙΕΣ, Και Η Επιστήμη Δεν Είχε Προχωρήσει Τόσο, αναγκάζονταν οι άνθρωποι σε όλες τις δυσκολίες να καταφεύγουν στον Θεό, και ο Θεός βοηθούσε.

Τώρα, επειδή Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ, τον Θεό Τον βάζουν στην άκρη.

Πάνε χωρίς Θεό σημερα. Υπολογίζουν:

«ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΥΤΟ, ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΚΕΙΝΟ».

Σκέφτονται την Πυροσβεστική, σκέφτονται τις διατρήσεις, το ένα, το άλλο… Αλλά χωρίς Θεό τι να κάνει ο άνθρωπος;»

«Μεγαλη Υποθεση Η Εμπιστοσυνη Στο Θεο!»

«Τα χρόνια που περνάμε είναι πολύ δυσκολα και πολύ επικίνδυνα, ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ».

«Με μια ματιά στον Ουρανό θα άλλαζαν τα πράγματα».

«Τώρα πλήθυναν τα λόγια και τα βιβλία και λιγόστεψαν τα βιώματα».

«Στην Πνευματικη Ζωη Δεν Θα Βαλη Κανεις Για Προτυπο Τους ΚοσμικουςΑλλα Τους Αγιους. Καλά είναι να παίρνη κάθε αρετή και να βρίσκη τον ‘Αγιο που την είχε, να μελετά το βίο του, και τότε θα βλέπη ότι δεν έχει κάνει τίποτε και θα προχωρή με ταπείνωση. ..

‘Οταν προσπαθώ να μιμηθώ τους προχωρημένους, η συνείδηση λεπτύνεται.

‘Οταν όμως βλέπω ΤΟΥΣ ΠΙΣΩ, δικαιολογώ τον εαυτό μου και λέω ότι δεν είναι σπουδαία τα σφάλματά μου εν συγκρίσει με τα δικά τους…».

«Ο Θεός επιτρέπει να γίνει τώρα ένα τράνταγμα γερό. ‘Ερχονται δυσκολα χρονια. Θα εχουμε δοκιμασιες μεγαλες… Να το πάρουμε στα σοβαρά, να ζήσουμε πνευματικά. Οι περιστάσεις μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάσουν να δουλέψουμε πνευματικά. Καλό όμως είναι να το κάνουμε χαρούμενα και προαιρετικά και όχι από θλίψεις, αναγκαστικά».

«ΣΕ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΜΕΣΑ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΓΙΝΗ ‘ΑΓΓΕΛΟΣ ή ΤΑΓΚΑΛΑΚΙ. ΠΩΣ;

ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ Ή ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ….

Ο ΕΥΚΟΛΟΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ, ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΗΤΑΠΕΙΝΩΣΗ.

Γι’ αυτό από την αγάπη και την ταπείνωση να αρχίσουμε και μετά να προχωρήσουμε στα άλλα».

«’Αν λάβη υπ’ όψιν του κανείς τι πνευματική ακαθαρσία έχει μέσα του, δεν θα καθήση τόσο σχολαστικά να βγάλη και τον παραμικρό λεκέ από τα ρούχα του, γιατί αυτά είναι χίλιες φορές καθαρότερα από την ψυχή του… Αυτό που χρειάζεται, είναι να στρέψη όλη τη φροντίδα του Στην Πνευματική Καθαρότητα, Στην Εσωτερική Ομορφιά Και Όχι Στην Εξωτερική».

«’ΟΤΑΝ ΕΠΙΘΥΜΩ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΧΡΗΣΙΜΟ,

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ Λ.Χ., ΚΑΙ ΜΟΥ ΠΑΙΡΝΗ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ,

ΤΟΤΕ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ…

ΚΑΘΕ ΕΠΙΘΥΜΙΑ, ΟΣΟ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ,

Δεν Ειναι Καλυτερη Από.. Το Να Επιθυμη Κανεις Τον Χριστο ή Την Παναγια. ‘

Οταν δώσω την καρδιά μου στον Θεό, είναι αδύνατόν ο Θεός να μη μου δώση όλο τον Εαυτό Του; Ο ΘΕΟΣ ΖΗΤΑΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ».

«Η πραγματική, Η ΓΝΗΣΙΑ ΧΑΡΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ. ‘Αν συνδεθής μαζί Του με την προσευχή, θα δης πληρωμένη την ψυχή σου.

ΟΙ ΚΟΣΜΙΚΟΙ.. ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΗΝ ΖΗΤΟΥΝ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ.

Μερικοι παλι Πνευματικοι Ανθρωποι την ζητουν Σε Θεολογικες Συζητησεις, Ομιλιες κ.λ.π.

Και οταν Τελειωνουν Αυτα, μενουν με ενα ΚΕΝΟ και αναρωτιουνται:

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ».

«ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Η ΦΙΛΑΥΤΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΧΑΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Δεν έχουν συλλάβει Το Βαθύτερο νόημα Της Ζωής. Δεν νιώσανε άλλες, ουράνιες χαρές». (ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ…).

«Η ΑΔΙΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΜΑΡΤΙΑ.ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΔΙΚΟΥΝ ΒΑΖΟΥΝ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥΣ».

«Το κυριώτερο είναι να ξεκινά κανείς από την ευλογία του Θεού για ό,τι κάνει».

ΓΕΡΟΝΤΑ, ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΥΜΒΗ ΜΙΑ ΣΥΜΦΟΡΑ;
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις.
‘Αλλοτε επιτρέπει ο Θεός κάτι, Για Να Βγή Κάτι Το Καλύτερο, και
άλλοτε επιτρέπει κάτι Για Παιδαγωγία.
‘Αλλοι Ανταμείβονται και άλλοι Εξοφλούν.
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΧΑΜΕΝΟ.

“Ο Καλός Θεός μας δίνει πλούσιες τις ευλογίες Του. Να μη δείχνουμε αχαριστία και Τον παροργίζουμε, γιατί έρχεται “η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας”.

«’Οταν ο κόσμος δεν μετανοή, τι βροχή να ρίξη ο Θεός; …

‘Ολα είναι απλά για τον Θεό… ‘Αν ΤΑΠΕΙΝΑ ζητούμε το έλεος του Θεού, ο Θεός θα βοηθήσει».

«Η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί ν’αντιμετωπισθή διαφορετικά παρά μόνο με μετάνοια και τήρηση των εντολών Του».

«Μακαριοι Ειναι Αυτοι Που Κατορθωσαν Να Απλοποιησουν Τη Ζωη Τους Και Ελευθερωθηκαν Απο Την Θηλεια Της Κοσμικης Αυτης Εξελιξεως ΤωνΠολλων Ευκολιων, Ισον Των Πολλων Δυσκολιων, Και Απαλλαχθηκαν Απο Το Φοβερο Αγχος Της Σημερινης Εποχης Μας».
Γέροντα, ΤΙ ΒΟΗΘΑΕΙ περισσότερο, για να καταλάβη κανείς αυτήν την χαρά της Λιτότητος;
Να Συλλαβη Κανεις Το Βαθυτερο Νοημα Της Ζωης:
«ΖΗΤΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΝ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ…».
ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΞΕΚΙΝΑ Η ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΣΩΣΤΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ.

Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΚΑΙ Η ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΚΟ.
‘Οταν ΜΠΑΙΝΗΣ στην θέση του άλλου, τα πράγματα αλλάζουν.

‘Οσο μπορεί κανείς, Να Κάνη Ένα-Δύο Πράγματα ΜΟΝΟ, να τα τελειώνη σωστά και να έχη το μυαλό του καθαρό και ξεκούραστο Και Μετά Να Αρχίζη Κάτι Άλλο. Γιατί, άμα ο νους του σκορπίση, τι πνευματικά θα κάνη μετά; Πως να θυμηθή τον Χριστό;

Η Εργασια Που Γινεται Γρηγορα, Με Νευρικοτητα Δεν Ειναι Αγιασμενη

ΒΑΛΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΑΓΙΑΣΘΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ.

ΑΝ ΔΗΣ ΟΤΙ Ο ΝΟΥΣ ΣΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΦΕΥΓΕΙ ΚΑΙ ΠΑΕΙ ΣΕ ΔΟΥΛΕΙΕΣ Κ.Λ.Π.,

Πρεπει να καταλαβης Οτι Δεν Πας Καλα Και Να Ανησυχησης, γιατι εχειςΑπομακρυνθη Απο Τον Θεο.

‘ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΛΕΣ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΙΓΟΨΑΛΛΗΣ.
‘ΑΝ ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΜΩΡΗ, ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΓΙ’ ΑΥΤΗΝ. Παει Διχως Εξετασεις στην αλλη ζωη.
Μια Ομως ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΖΗ ΜΩΡΑ, Αυτη Θα Ειναι Αναπολογητη Την Ημερα Της Κρισεως.

Να μην κάνει δουλειά, χωρίς να εμπιστεύεται στον Θεό, γιατί μετά αγωνιά και κουράζει το μυαλό και νοιώθει άσχημα ψυχικά.

‘ΟΛΗ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΜΑΖΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΤΩΡΑΜΟΝΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ.

Αλλά υπάρχουν ακόμη περιθώρια, μπορεί να πάη η καρδιά στη θέση της. Κάθε μέρα να διαβάζης έναν κανόνα από το Θεοτοκάριο. Αυτό είναι το καλύτερο φάρμακο, για να δουλέψη η καρδιά.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ. Τότε αναπαύεται και ο Θεός στον άνθρωπο και ο άνθρωπος παύει να είναι άνθρωπος, θεώνεται.



Από την στιγμή όμως που θα καταλάβη κανείς ότι Δεν Έχει Σωστή Κρίσηκαι πή, «Έχω Κρίση Κοσμική. Η κρίση μου Δεν Έχει Θείο Φωτισμό και θα κάνω λάθος, γι αυτό Δεν Πρέπει Να Την Χρησιμοποιώ», Τοτε Ο Θεος Θα Τον Φωτιση, Θα Γινη Διακριτικος Και Θα Διακρινη Ποιο Ειναι Το Σωστο.


ΛΙΓΟ ΑΝ ΠΟΤΙΣΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΕΥΛΑΒΕΙΑ, ΜΕ ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ,
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΜΕΤΑ


Καποιοι Κρινουν Τον Θεο Και Ουτε Τους Πειραζει Ο Λογισμος Οτι Ειναι Βλασφημια….Το «γιατί;» Είναι Κρίση, Υπερηφάνεια, Εγωισμός.

… Δεν θα αφήση ο Θεός, αλλά πρέπει και εμείς να κάνουμε ότι μπορούμε ανθρωπίνως και για ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως, να κάνουμε προσευχή να βοηθήση ο Θεός.

Η αδιαφορια Για Τον Θεο φερνει την Αδιαφορια και για Ολα Τα Αλλα, φερνει την Αποσυνθεση.

Η πίστη στον Θεό είναι μεγάλη υπόθεση.
Λατρευει ο ανθρωπος τον θεο και υστερα
Αγαπαει τους γονεις του,
Το σπιτι του,
Τους συγγενεις του,
Την δουλεια του,
Το χωριο του,
Τον νομο του,
Το κρατος του,
Την πατριδα του.

‘Αγνοια δεν δικαιολογείται σήμερα στον κόσμο.

ΛΕΙΠΕΙ Η ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ, ΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ.

ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, ΘΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΗ.
Θα πάρη στροφή.
Και αν δεν βρεθή ούτε θεολόγος, ούτε ένας καλόγερος, και δεν ακούση τον λόγο του Θεού, άμα έχη καλή διάθεση,
θα πάρη στροφή
Ή Από Ένα Φίδι Ή Από Ένα Θηρίο Ή Από Μια Αστραπή, Από Έναν Κατακλυσμό, Ή Από Κάποιο Άλλο Γεγονός.
Θα τον οικονομήση ο Θεός.
ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟ ΝΑ ΕΧΗ ΚΑΝΕΙΣ,

Όταν Πάη Να Δικαιώση Τον Εαυτό Του, Πάλι Ανάπαυση Δεν Έχει,

Ποσο Μαλλον Να Μην Εχη Δικαιο Και Να Δικαιολογει Την Πτωση Του Με Αναιδεστατο Τροπο.

Γι’ αυτό, όσο μπορούμε, να προσέχουμε:

Την Αναιδεια Και Την Περιφρονηση Οχι Μονον Προς Τα Θεια Αλλα Και Προς Τον Πλησιον Μας, Διοτι Ειναι Εικονα Θεου.
Οι ΑΝΑΙΔΕΙΣ Ανθρωποι Βρισκονται Στο Πρωτο Σταδιο Της Βλασφημιας Κατα Του Αγιου Πνευματος.
Εκεινοι Που ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΝ Τα Θεια Βρισκονται Στο Δευτερο,
ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ.

Εάν νοιώσουμε πραγματικά ότι Είμαστε Αδέλφια με όλους τους ανθρώπους,

Θα Πονούμε Για Όσους Ζουν Μέσα Στην Αμαρτία Και Δεν Θα Μας Σκανδαλίζη Η Αμαρτωλή Ζωή Τους,

Αλλά Θα Προσευχώμαστε Γι’αυτούς.

‘Οπου και να γυρίσης, θα δης ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Παλιά που ήταν όλα φυσικά, πόσο όμορφα ήταν!

Ο ΑΔΙΚΟΣ, Και Γενικα Καθε ΕΝΟΧΟΣ, Οταν Δεν Ζητηση Συγχωρηση, Ταλαιπωρειται Απο Την Συνειδηση Του Και Επιπλεον Απο Την Αγανακτηση Του Αδικημενου…

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη φωτιά από Το Εσωτερικό Κάψιμο Της Ψυχής Από Την Συνείδηση.
Μεγαλη υποθεση Να Εχη Ο Ανθρωπος την ευλογια του θεου!
Πλουτος ειναι!
‘Οτι εχει ευλογια, στεκει, δεν γκρεμιζεται.
‘Οτι Δεν Εχει Ευλογια, δεν στεκει.
Η ΑΔΙΚΙΑ ειναι μεγαλη αμαρτια. ‘
Ολες οι αμαρτιες εχουν ελαφρυντικα,
Η ΑΔΙΚΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ.
Μαζευει οργη θεου….

ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΑΚΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΑΔΙΚΙΕΣ….

Σπάνια, σε πολύ λίγους συμβαίνει να είναι :
Οι αρρώστιες,
Οι χρεωκοπίες κ.λ.π. Μια ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ του θεού.
αυτοί θα έχουν καθαρό μισθό.

ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΗ ΤΟ ΑΓΧΟΣ…





Και τα περισσότερα ΔΙΑΖΥΓΙΑ από κεί ξεκινούν.
‘Αν απλοποιούσαν όμως την ζωή τους, θα ήταν και ξεκούραστοι και χαρούμενοι.
Αν δεν μετανοήσουν οι άνθρωποι, αν δεν επιστρέψουν στον Θεό, χάνουν την αιώνια ζωή.
Πρέπει να βοηθηθή ο άνθρωπος να νιώση το βαθύτερο νόημα της ζωής, να συνέλθη, για να νιώση την θεία παρηγοριά.

ΣΚΟΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΝΕΒΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΑΡΤΑΝΗ.

ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ Ο ΠΟΝΟΣ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΕΥΧΗ.

Η Πνευματικη Εργασια Στον Εαυτο Μας Ειναι Αθορυβη Εργασια Στον Πλησιον,

Γιατι Μιλαει Το Παραδειγμα, Και Τοτε ΜΙΜΟΥΝΤΑΙ Οι Ανθρωποι Το Καλο Που Βλεπουν Και Διορθωνονται.

ΕΙΠΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ:

“Ρίξτε το μεγαλύτερο βάρος του αγώνος σας ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, γιατί αυτή θα σας κρατάει σε επαφή με το Θεό. Και η επαφή αυτή πρέπει να είναι συνεχής.

Η προσευχή είναι το οξυγόνο της ψυχής,είναι ανάγκη της ψυχής και δεν πρέπει να θεωρείται αγγαρεία

.Η Προσευχη Για Να Εισακουστει Απο Το Θεο, Πρεπει Να Γινεται Με Ταπεινωση, Με Βαθια Συναισθηση Της Αμαρτωλοτητας Μας Και Να Ειναι Καρδιακη.

ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΔΙΑΚΗ, ΔΕΝ ΩΦΕΛΕΙ.

Ο Θεός πάντοτε ακούει την προσευχή του ανθρώπου, που είναι πνευματικά ανεβασμένος. Η μελέτη της Αγίας Γραφής βοηθάει πολύ την προσευχή, γιατί θερμαίνει την ψυχή και την προετοιμάζει”.

ΑΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΗ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΘΩ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ, ΝΑ ΜΗ ΧΑΛΑΣΩ ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΡΑΟΣ,
ΤΟΤΕ ΕΙΜΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ…..

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΣ ΕΝΑΣ ΠΟΝΟΣ…

Πονάει δηλαδή για καταστάσεις, για ανθρώπους, αλλά ανταμείβεται γι’ αυτόν τον πόνο με θεία παρηγοριά.

Νοιώθει πόνο, αλλά νοιώθει μέσα του τη θεία παρηγοριά, γιατί κάνει ρίψεις με ευλογίες ο Θεός από τον Παράδεισο στην ψυχή και αγάλλεται ο άνθρωπος από την θεϊκή αγάπη.

Αυτή είναι η χαρά, η πνευματική χαρά, που δεν εκφράζεται και πλημμυρίζει την καρδιά.
Αυτοι Που Παιδευονται ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ Αποταμιευουν.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΦΤΑΙΝΕ, ΕΞΟΦΛΟΥΝ.
Υπάρχουν άνθρωποι Που Έχουν Κάποιον Εγωϊσμό ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙ ΕΝΑ ΣΚΑΜΠΙΛΙ να πάνε Παρακάτω.
‘Αλλοι έχουν Λίγο Παραπάνω Εγωϊσμό ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙ ΕΝΑ ΣΚΑΜΠΙΛΙ και πάνε Ακόμα Παρακάτω.
Αυτούς όμως που έχουν ΕΩΣΦΟΡΙΚΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΕΙ.

Μπορεί να φαίνεται Ότι Κάνουν Προκοπή αλλά τι προκοπή είναι αυτή;

ΜΑΥΡΗ ΠΡΟΚΟΠΗ. ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΔΕΝ ΠΕΦΤΟΥΝ ΑΠΛΩΣ ΚΑΤΩ,

ΑΛΛΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΚΑΤ’ ΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΟ ΒΑΡΑΘΡΟ.

Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΦΥΛΑΗ!

ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΝΑ ΜΑΛΩΝΗΣ ΓΙΑ (ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΘΗΣ) ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.
‘ΟΠΟΙΟΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ,
ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ….
Αυτος Δεν Εχει Αναπαυση Ποτε.
Εδω και Δικαιο Να Εχη Κανεις,
Οταν παη να δικαιωση τον εαυτο του
Παλι αναπαυση Δεν Εχει,
Ποσο μαλλον Να Μην Εχη Δικαιο και
Να Δικαιολογη Την Πτωση Του Με Αναιδεστατο Τροπο.

Εκείνος που έχει πνευματική ανησυχία, βρίσκει τι του λείπει, το ζητάει και ωφελείται.

Εγώ, ως αρχάριος, όταν διάβαζα κάτι, Το Αντέγραφα, Για Να Μην Το Ξεχάσω, και προσπαθούσα να το εφαρμόσω.

ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΩ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΜΟΥ.

Υπήρχε μέσα μου η καλή ανησυχία και, όταν δεν καταλάβαινα κάτι, ρωτούσα να μάθω πως είναι.

Λίγο διάβαζα, πολύ ήλεγχα τον εαυτό μου με αυτά που διάβαζα.

«Που βρίσκομαι; Τι κάνω;» Κάθιζα τον εαυτό μου στο σκαμνί. Δεν τα περνούσα αυτά που διάβαζα έτσι αφορολόγητα.

ΤΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Η ΑΝΑΠΑΥΣΗ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ.

«Αυτές οι βάσεις (βάσεις πνευματικές, όπως είναι οι Μονές και οι ζωντανές ενορίες) θα διώξουν τις Βάσεις από την Κύπρο.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ, ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ»
Δεν Συγκρινεται Η Χαρα Που Νοιωθει Κανεις, Οταν Δινη, Με Την Χαρα Που Νιωθει, Οταν Παιρνη

Η ανώτερη χαρά βγαίνει από τη θυσία.

Μόνον όταν θυσιάζεται κανείς, συγγενεύει με τον Χριστό, γιατί ο Χριστός είναι θυσία.

Να παρακαλούμε το Χριστό να μας προσθέση πίστη και να μας την αυξήση.
Γέροντα, γιατί, Ενώ Ζητώ Κάτι Με Πίστη, δεν το δίνει ο Θεός;

Πιστεύεις, ζητάς, αλλά, Αν Δεν Έχης ΤαπείνωσηΉ Έχης Προδιάθεση Υπερηφανείας, ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ.

Μπορεί να έχη κανείς πίστη όχι μόνο σαν ένα «κόκκον σινάπεως» αλλά σαν ένα κιλό σινάπι.

ΕΑΝ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΧΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, ΔΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙ Ο ΘΕΟΣ,

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΩΦΕΛΗΣΗ.

o ‘ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, ΔΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙ Η ΠΙΣΤΗ.

o ΑΥΤΗ Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΒΟΛΕΜΑ.

o Θα Πεθανουμε Που Θα Πεθανουμε, Τουλαχιστον Να Πεθανουμε Σωστα!





Σήμερα, για να μπορέση ο άνθρωπος να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που συναντά, πρέπει να έχη μέσα του τον Χριστό, από τον οποίο θα παίρνη θεία παρηγοριά, για να έχη κάποια αυταπάρνηση.

o ‘ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΗ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΙΠΟΤΕ.

o

o ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ Η ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΟΤΑΝ ΔΙΝΕΙ , ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙ, ΟΤΑΝ ΠΑΙΡΝΕΙ….

o ΑΛΛΑ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΘΕΪΚΗ ΧΑΡΑ, ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΟΙ.

‘Οταν κινήται κανείς εγωιστικά, δεν δέχεται την Χάρη του Θεού και επόμενο είναι σε μια δυσκολία να αρνηθή τοιν Χριστό.

ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΗΝ ΘΕΪΚΗ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΗ

και υπέφερε τον πολύ πόνο στο ευαίσθητο Σώμα Του από την πολλή αγάπη προς το πλάσμα Του. Αυτήν την αγάπη του Χριστού προς τον άνθρωπο εάν αισθανθή κανείς, τότε μόνο θα είναι και εσωτερικά πραγματικά άνθρωπος.
Γιατί Γέροντα ενώ πολλές φορές έχουμε νιώσει την παντοδυναμία του Θεού, ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΜΑΣ;
Είναι παγίδα του διαβόλου. Ο Διαβολος Ριχνει Σταχτη στα μάτια του ανθρώπου, Για Να Μη Δη Την Προνοια Του Θεου.
Γιατί, όταν δη ο άνθρωπος την πρόνοια του θεού, θα μαλακώση η γρανιτένια καρδιά του, θα γίνη ευαίσθητη Και Θα Ξεσπάση Σε Δοξολογία, και αυτό δεν συμφέρει στον διάβολο.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ:



«’Οταν έρθει να κατοικήσει σε όλο το χώρο της ψυχής μας ο Χριστός, τότε φεύγουν όλα τα προβλήματα, όλες οι πλάνες, όλες οι στενοχώριες. Τότε φεύγει και η αμαρτία».

«Να κάνετε μετάνοιες, όταν προσεύχεσθε. ‘Εστω και αν αυτό σας κουράζει.

Η προσευχη που συνοδευεται Απο Εκουσια Θυσια, γινεται πιο ευαρεστη στο θεο και πιο αποτελεσματικη».

Ο Γέροντας συμβούλευε τα πνευματικά του τέκνα να προσεύχονται για τους άλλους, ακολουθώντας το δικό του παράδειγμα:

«Ξέρετε, αισθάνομαι ότι με τις προσευχές μου σας βοηθώ πολύ».
«‘ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΤΕ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕ ΤΑ ΑΜΑΡΤΩΛΑ ΠΑΘΗ,
ΜΗΝ ΤΟΥ ΤΟ ΛΕΤΕ,

Γιατί Θα Το Μάθει Ο Διάβολος Και Θα Ξεσηκώσει Αντίσταση Στην Ψυχή Του Και Η Προσευχή Σας Δεν Θα Φέρει Κανένα Αποτέλεσμα.

ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΤΕ ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΘΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΑΕΙ».

«Η ευτυχία μπορεί να υπάρξει, αλλά απαιτείται μια προϋπόθεση:

Να Εχουν Αποκτησει Οι Συζυγοι Πνευματικη Περιουσια, Αγαπωντας Το Χριστο Και Τηρωντας Τις Εντολες Του.

‘Ετσι Θα Φτασουν Να Αγαπιουνται Αληθινα Μεταξυ Τους Και Να Ειναι Ευτυχισμενοι. Διαφορετικά θα είναι ψυχικά φτωχοί, δεν θα μπορούν να δώσουν αγάπη και θα έχουν δαιμονικά προβλήματα, που τους κάνουν δυστυχισμένους».

«Ζωή χωρίς Χριστό, δεν είναι ζωή. Πάει τελείωσε. Αν δεν βλέπεις το Χριστό σε όλα σου τα έργα και τις σκέψεις, είσαι χωρίς Χριστό».
«Να λες πάντα την αλήθεια.
Να κάνεις τα πάντα με ηρεμία.
ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ».
«Να εκκλησιάζεσαι πολύ τακτικά, να εξομολογείσαι συχνά και να κοινωνείς και θα σου φεύγουν όλες οι φοβίες και τα ψυχικά τραύματα που έχεις».

«..Πρέπει να βάζεις χρώμα στη φωνή σου. Να ακούγονται όλα τα φωνήεντα καθαρά. Να μη κόβεις σύμφωνα που έχουν στο τέλος οι λέξεις και να μη βιάζεσαι».

«’ΟΤΑΝ ΣΕ ΜΑΛΩΝΕΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΟΥ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ…..

ΠΗΓΑΙΝΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΗΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΡΕΥΕΙ, ΧΑΪΔΕΨΕ ΤΗΣ ΛΙΓΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ Η ΔΩΣ’ ΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΦΙΛΙ ΣΤΟ ΜΑΓΟΥΛΟ ΤΗΣ. ΤΗΣ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΟΛΑ, ΟΤΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΤΗΣ ΕΚΑΝΕΣ».

«..ΜΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΝΥΧΤΑ. ΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΤΑ ΒΛΕΠΕΤΕ;»

«Να ψηφίζετε, παιδί μου, Μόνο Χριστιανούς Ανθρώπους Και Όχι Αθέους, γιατί αυτοί οι τελευταίοι κάνουν πολύ ζημιά στην Εκκλησία».

«’Οταν διαβαζεις Την Αγια Γραφη μου ελεγε, Γιατι Πρεπει Να Τη Διαβαζεις Συνεχεια για να φωτισθεις, η τους βιους αγιων, η τα αλλα εκκλησιαστικα βιβλια και βρισκεις καποια προταση η λεξη Που Σου Εκανε Εντυπωση, Να Σταματας Εκει Αρκετα, Να Την Ψαχνεις Καλα Και Θα Δεις Ποσο Θα Ωφελεισαι Απ’ Αυτο».

«Να εξομολογείσαι τακτικά και καλά, γιατί και Πατριάρχης να είσαι, αν δεν εξομολογείσαι δεν σώζεσαι».

«Να μιμήσαι στην πραότητα, την ακακία, την αγάπη και την ταπείνωση το Χριστό μας».

«Να προσεύχεσαι και να αγαπάς. Να αγαπάς το Θεό και τους ανθρώπους. Δεν βλέπεις εδώ τι κάνει η αγάπη το Χριστού; Να μη λες μέσα σου «με αγαπούν οι άλλοι;»

Αν Τους Αγαπας Εσυ Πρωτα, Να Ξερεις Οτι Και Αυτοι Σε Αγαπουν Το Ιδιο».

«ΝΑ ΜΗ ΠΑΡΑΚΑΛΑΣ ΤΟ ΘΕΟ ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ,

ούτε να τον εκβιάζεις στην προσευχή σου γι αυτές, αλλά να τις υπομένεις με πολύ υπομονή και καρτερικότητα και θα δεις πόσο θα ωφελείσαι».

«Πρόσεχε να μη μεταλαμβάνεις από συνήθεια.

Να Ειναι Για Σενα Η Καθε Κοινωνια Οπως Την Πρωτη Φορα Που Μεταλαβες Και Σα Να Ειναι Και Η Τελευταια Σου, Πριν Πεθανεις».

«ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΘΕΣΑΙ ΜΕΣΑ, ΝΑ ΦΕΥΓΕΙΣ ΕΞΩ ΣΤΗ ΦΥΣΗ».




«ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ.
ΠΡΕΠΕΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΩΝΙΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥΣ. Τότε, κάποτε θα μας την ανταποδώσουν».

«Οι γυναίκες Που Ζηλεύουν τους άνδρες τους παθαίνουν πολλές φορές αρρώστιες..

‘Ολες οι αρρώστιες προέρχονται ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣ. Ακόμα και η πέτρα στα νεφρά».

«’Οσο πιο μακρυά από το Θεό είναι ο άνθρωπος, Τόσο Πιο Πολύ Στενοχωριέται Και Ταλαιπωρείται Από Διάφορα Πράγματα».

«ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΜΑΣ ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ».

«τα παιδιά έχουν προβλήματα όταν οι γονείς δεν είναι εντάξει…. Δεν πρέπει να τα μαλώνουμε αλλά να τα συμβουλεύουμε συνέχεια… ‘Αν θέλουμε να κάνουν κάτι, πρέπει πρώτα να δίνουμε εμείς το καλό παράδειγμα και έπειτα να σηκώνουμε τα χέρια στο Θεό».

«Σου έρχονται φοβίες μερικές φορές, όπως μου λές, γιατί δεν αγαπάς πολύ το Χριστό».

«’ΟΣΟ ΠΙΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ, ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ ΕΙΝΑΙ».

«Τουλάχιστον άν δεν μπορείς να προχωρήσεις μπροστά, μη πάς προς τα πίσω». (επαναμβανόμενη αμαρτία).

‘Οταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δε βλέπει καθαρά. Μόνο, όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος.
Η ψυχή είναι πολύ βαθιά και μόνο ο Θεός τη γνωρίζει.
Γιατί να κυνηγάμε τα σκοτάδια; Να, θα ανάψουμε το φως και τα σκοτάδια θα φύγουν μόνα τους.

Θα αφήσουμε να κατοικήσει σ’ όλη την ψυχή µας ο Χριστός και τα δαιμόνια θα φύγουν μόνα τους.
‘Οταν έρθει μέσα μας ο Χριστός, τότε ζούμε μόνο το καλό, την αγάπη για όλο τον κόσμο.
Το κακό, η αμαρτία, το μίσος εξαφανίζονται μόνα τους, δεν μπορούν, δεν έχουν θέση, να μείνουν.
Να µην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, Αλλα Αν Εσυ Αγαπας Το Χριστο Και Τους Ανθρωπους. Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή.
Στην ψυχή, που όλος ο χώρος της είναι κατειλημμένος από το Χριστό, δεν μπορεί να µπει και να κατοικήσει ο διάβολος, όσο κι αν προσπαθήσει, διότι δεν χωράει, δεν υπάρχει κενή θέση γι’ αυτόν.

Ο σκοπός μας δεν είναι να καταδικάζουμε το κακό, Αλλά Να Το Διορθώνουμε. Με την καταδίκη ο άνθρωπος Μπορεί Να Χαθεί, Με Την Κατανόηση Και Βοήθεια Θα Σωθεί
Το κακό αρχίζει από Τις Κακές Σκέψεις.

΄Oταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω µόνο µε τη σκέψη, χαλάς την πνευµατική ατµόσφαιρα. Εµποδίζεις το ‘Αγιο Πνεύµα να ενεργήσει και επιτρέπεις στο διάβολο να μεγαλώσει το κακό.

ΕΣΥ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ, ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ, ΔΙΩΧΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΚΑΘΕ ΚΑΚΟ ΛΟΓΙΣΜΟ.
Ο άνθρωπος του Χριστού πρέπει ν’ αγαπήσει το Χριστό, κι όταν αγαπήσει το Χριστό, απαλλάσσεται απ’ τό διάβολο, από την κόλαση και από το θάνατο.

Να προσεύχεσαι χωρίς αγωνία, ήρεμα, µε εμπιστοσύνη στην αγάπη και την πρόνοια του Θεού.
Δεν πρέπει ΝΑ ΠΟΛΕΜΑΤΕ τα παιδιά σας, ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑ που πολεµά τα παιδιά σας.
ΝΑ ΤΟΥΣ ΛΕΤΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΝΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ.
Δεν πρέπει η μητέρα να αρκείται στο αισθητό χάδι στο παιδί της, αλλά να ασκείται στο πνευματικό χάδι της προσευχής.
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΑΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΞΑΓΙΑΣΜΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ.
Ο αγιασμός δεν είναι ακατόρθωτο πράγμα, είναι μάλιστα εύκολος, φθάνει εσείς ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΤΕ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ.
‘Αν θέλεις μπορείς να αγιάσεις και μέσα στην Οµόνοια.

ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΣ ΤΟ ΘΕΟ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΣΟΥ.

Κι ο Θεός, επειδή θα τον παρακαλάς πονεμένος και ταπεινωμένος, θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες σου Και Θα Σε Κάνει Καλά Και Στο Σώμα.

‘Οταν προσεύχεσαι, ΝΑ ΞΕΧΝΑΣ ΤΗΝ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΣΟΥ ΑΡΡΩΣΤΙΑ, να την αποδέχεσαι σαν κανόνα, σαν επιτίμιο, για την άφεση των αμαρτιών σου. Για τα παραπέρα µην ανησυχείς, άφησέ τα στο Θεό κι ο Θεός ξέρει τη δουλειά Του.

ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ µΑΣ ΒΓΑΖΟΥΝ ΣΕ ΚΑΛΟ, ΟΤΑΝ ΤΙΣ ΥΠΟΜΕΝΟΥΜΕ ΑΓΟΓΓΥΣΤΑ, ΠΑΡΑΚΑΛΩΝΤΑΣ ΤΟ ΘΕΟ ΝΑ µΑΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΚΑΙ ΔΟΞΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΥΠΗ ΚΑΙ Η ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ.

Να γεμίσεις την ψυχή σου με Χριστό, με θείο έρωτα, µε χαρά.

Η χαρά του Χριστού θα σε γιατρέψει.
Ο Θεός φροντίζει ακόμη και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής µας.
Δεν αδιαφορεί για µας, δεν είμαστε µόνοι στον κόσµο.
Ο Θεός µας αγαπάει πολύ, µας έχει στο νου Του κάθε στιγμή και µας προστατεύει. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό και να µή φοβούμαστε τίποτε.

Μόνο η χάρη του Θεού, µόνο η αληθινή αγάπη µας, που θυσιάζεται μυστικά για τους άλλους, μπορεί να σώσει και τους άλλους και µας.
Η αγάπη χρειάζεται θυσίες. Να θυσιάζουµε ταπεινά κάτι δικό µας, που στην πραγµατικότητα είναι του Θεού.

•Ευτυχία μέσα στο γάμο υπάρχει, αλλά απαιτεί μια προϋπόθεση:

να έχουν αποκτήσει οι σύζυγοι πνευματική περιουσία, αγαπώντας το Χριστό και τηρώντας τις εντολές Του.

‘Ετσι θα φτάσουν να αγαπιούνται αληθινά μεταξύ τους και να είναι ευτυχισµένοι.
Είναι προτιµότερο να αποτύχεις σαν λαϊκός, παρά σαν µοναχός.
Ο ορθόδοξος ασκητισμός δεν είναι µόνο για τα μοναστήρια, αλλά και για τον κόσµο.
Πολλοί λένε ότι η χριστιανική ζωή είναι δυσάρεστη και δύσκολη, εγώ λέω ότι είναι ευχάριστη και εύκολη, αλλά απαιτεί δυο προϋποθέσεις: ταπείνωση και αγάπη.
Αν έρθει η χάρη του Θεού, όλοι και όλα αλλάζουν, έλα όμως που για να έρθει, χρειάζεται πρώτα να ταπεινωθούµε! Μπορεί κάποιος να μιλάει για τις αμαρτίες του και να είναι υπερήφανος κι άλλος να μιλάει για τις αρετές του και να είναι ταπεινός. Να είμαστε ταπεινοί, αλλά να μην ταπεινολογούμε. Η ταπεινολογία είναι παγίδα του διαβόλου, πού φέρνει την απελπισία και την αδράνεια, ενώ η αληθινή ταπείνωση φέρνει την ελπίδα και την εργασία των εντολών του Χριστού. Δε γίνεται κανείς χριστιανός µε την τεμπελιά, χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά.
Το παν είναι να αγαπήσει ο άνθρωπος το Χριστό και όλα τα προβλήματα τακτοποιούνται. Και τώρα το ‘Αγιο Πνεύμα θέλει να μπει στις ψυχές µας, όπως και τότε, αλλά σέβεται την ελευθερία µας, δε θέλει να την παραβιάσει. Περιμένει να του ανοίξουμε µόνοι µας την πόρτα και τότε θα μπει στην ψυχή µας και θα την µεταµορφώσει. ‘Οταν έρθει και κατοικήσει σ’ όλο το χώρο της ψυχής µας ο Χριστός, τότε φεύγουν όλα τα προβλήματα, όλες οι πλάνες, όλες οι στενοχώριες. Τότε φεύγει και η αµαρτία.

Ο διάβολος αφού επί αιώνες πολέμησε να βγάλει την εκκλησία έξω από τον κόσμο και απέτυχε, τώρα αγωνίζεται να βάλει τον κόσμο μέσα στην εκκλησία. Και τον αγώνα αυτό της εκκοσμίκευσης τον κάνει επιμελώς κρυπτόμενος, μέχρι σημείου να πείθει ορισμένους ότι δεν υπάρχει.



ΘΑΤΑΝΕ ΦΡΙΚΤΟ ΚΑΙ ΒΛΑΚΩΔΕΣ ΝΑ ΧΑΘΗ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΚΟΛΑΣΙ, ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΠΟΒΑΛΗ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΧΘΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ.
Ο κλέπτης ο πιασμένος και μετανοημένος,
Η Πόρνη Η Γνωστή Και Ντροπιασμένη, Η Ταπεινωμένη Κι Η Μετανοημένη
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΝΩΤΕΡΗ ΑΠΟ ΕΜΑΣ Με Τα Καλά Ονόματα Και Τον Άγνωστο Μας Κι Αμφίβολο Βίο.
Καλο Ειναι Να Υπογραφετε Ενα Χαρτι Με Εκεινον, Που Θα Σας Επισκευαση Το Σπιτι Σας ή Κατι Σημαντικο,
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΘΗΤΕ Υστερα Και Να Τρεχετε Στον Εξομολογο.

ΠΡΟΣΕΧΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΗΧΟ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΗΣ (ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ) ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΗΣ, ΟΥΤΩΣ ΩΣΤΕ, ΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΑΛΛΑΞΗ, ΝΑ ΞΕΡΗΣ ΟΤΙ:

ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ, ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΑΛΑ.

Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΤΕΡΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΘΕ ΝΕΟΥ.

Πίστις δεν σημαίνει, πάντοτε, βεβαιότητα για τη θεραπεία, αλλά σημαίνει πρωτίστως εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού.

Πίστευε δε ότι οι ιατροί κάνουν πολλά λάθη κι έτσι

Είναι Λογικό Οι Ασθενείς Να ΠΑΙΡΝΟΥΝΕ ΑΠΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΙΑΤΡΟΥ Συμβουλές.

‘Αλλο είναι να σου έλθη κάτι εκ Θεού κι άλλο να πάθης μια ζημιά για λόγους απροσεξίας, που δεν επιτρέπεται να το παθαίνη ένας. ..

Εγώ την έπαθα σαν χωριάτης, δηλαδή το έπαθα απο επιπολαιότητα, επειδή δεν πρόσεξα, κι επειδή μου έκαναν την θεραπεία της κορτιζόνης, που δεν έπρεπε.

Το «ελέησόν με» (στην ευχή) πρέπει να λέγεται πιο ικετευτικά.

Σαν ακριβώς να ζητούσαμε κάτι από κάποιον επίγειον άρχοντα κι όχι με σκληρότητα, γιατί κι Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΖΗΤΑΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΜΗΧΑΝΙΚΟ. (παρ. με γλυκύτητα όπως ζητάμε κάτι από τον πατέρα μας) …

Δεν είναι σωστό στις εκκλησίες, οι προσευχές να γίνονται τροχάδην ούτε οι μοναχοί πρέπει να τρώνε τα λόγια της προσευχής.

Πολλοί άνθρωποι, πολλές φορές, θέλουν να κάνουν το καλό, αλλά από την ενέργειά τους, αντί να γίνη καλό, βγαίνει κακό.

Πρέπει να ζυγίζουμε τα πράγματα και μία και δύο και δέκα φορές και να βεβαιωνώμαστε ότι η πράξη και η ενέργειά μας δεν πρόκειται, να φέρη αντίθετα αποτελέσματα.

Κι άν αμφιβάλλουμε, ότι η ενέργειά μας δεν θα φέρη το καλό, θα πρέπη να συμβουλευθούμε ανθρώπους έμπειρους επί του θέματος κι ακόμη να πάρουμε και την ευλογία του πνευματικού μας, όπως κάνουν και οι μοναχοί στα μοναστήρια, γιατί, κι εμείς στον κόσμο ζούμε κι ενεργούμε σαν σε μοναστήρι με γεροντάδες και πνευματικούς.

Αυτή είναι η σειρά της Εκκλησίας κι η Ορθοδοξία.

Σημείο πλάνης είναι να αισθάνεται ανώτερος των ασκητών, επειδή έδωσε ελεημοσύνη ή κήρυξε το ευαγγέλιο, το οποίο ο ίδιος δεν το τηρεί.

…Να γίνης εσύ καλή και σωστή κι ο σύζυγός σου, βλέποντας την καλωσύνη σου και την ευγένειά σου, θα γίνει κι αυτός καλός…..

Τι να σου κάνω, αφού θέλης να παίζης τη χαζή και να μη θέλης να καταλάβης το συμφέρον σου.
ΣΕ ΕΔΕΙΡΑ ΒΡΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΗΣ..
ΔΕΝ ΣΕ ΕΔΕΙΡΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΝΕΣΗΣ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΗ ΛΙΓΟ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΣΟΥ.

Είμεθα όλοι άνθρωποι, ομοιοπαθείς με σάρκα και πρέπει να είμαστε ο ένας συμπαθής προς τον άλλο κι ανάλογα, αν ο άλλος λυπάται, να λυπώμαστε κι εμείς κι αν χαίρεται να χαιρώμαστε μαζί του.



ΠΑΤΕΡ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ:


Παιδιά μου, Ενα Μονο Θαυμα Ειδα, Οτι Ειμαι Αμαρτωλος Και Ο Χριστος Σταυρωθηκε Για Μενα, Για Να Με Σωσει.
Δεν χρειάζομαι άλλο θαύμα. Το μεγαλύτερο θαύμα είναι να βλέπωμε τις αμαρτίες μας και να μετανοούμε.

«Κύριε, λάμπρυνον μου την ψυχήν και το φώς το αισθητόν»

«Κύριε, φώτισον μου το σκότος».

«ΚΥΡΙΕ, ΚΑΝ ΘΕΛΩ, ΚΑΝ ΜΗ ΘΕΛΩ, ΣΩΣΟΝ ΜΕ».
Η θεία κοινωνία είναι μυστήριο ταπεινώσεως. Δεν αναφέρομαι στο γεγονός της ταπεινώσεως της σταυρικής θυσίας του Κυρίου, αλλά σε κάτι άλλο. Αυτό το ελάχιστο περιεχόμενο σε ένα μικρό κουταλάκι, την αγία λαβίδα, είναι ο ίδιος ο Χριστός, ο Μεγάλος Θεός και παντοδύναμος δημιουργός του σύμπαντος.
Είναι συγκλονιστικό γεγονός που απαιτεί δυνατή πίστη και σταθερότητα.

‘Οταν πονούσε έλεγε: ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ.

«Ο Θεος Επιτρεπει Να Υποφερουν Απο Φρικτες Αρρωστιες Δικαιοι Και Εναρετοι Ανθρωποι Για Να Καθαριστουν Και Απο Τα Ελαχιστα Ιχνη Των Παθων Τους, Και Για Να Παρουν Μεγαλυτερο Στεφανι Στον Ουρανο.

Εξ άλλου, αφού στον Υιό του τον αγαπητό επέτρεψε να υποφέρει και να πεθάνει επί του σταυρού, τι να πούμε για τους ανθρώπους, οι οποίοι, όσο άγιοι κι άν είναι, έχουν ρύπους και κηλίδες από αμαρτίες.»

«’Ολοι όσοι έχουμε περάσει πόνους, είτε ψυχικούς είτε σωματικούς, ξέρουμε

Ότι Ποτέ Δεν Κάναμε Τόση Προσευχή Και Σε Ποιότητα Και Σε Έκταση, Όση Κάναμε, Όταν Είμαστε Στο Κρεβάτι Του Πόνου Ή Όταν Κάποια Βαριά Θλίψη Μας Δοκιμάζει.

Ενω Οταν Τα Εχουμε Ολα, Ξεχναμε Και Την Προσευχη Και Τη Νηστεια Και Παρα Πολλα Πραγματα. ΓΙ’ ΑΥΤΟ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ».
Θεία, από σήμερα τέρμα το κρέας!… ‘Οχι Θεία! ‘Οταν λέμε κάτι, πρέπει να το τηρούμε.

«Θαύματα; ‘Αλλο τίποτε!…Το πιο μεγάλο θαύμα, το οποίο είδα, είναι ότι ο Θεός ήλθε στη γή για να σώση εμένα τον πλέον αμαρτωλό των ανθρώπων».

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗ:

Στα έργα μας, στα λόγια μας, στους λογισμούς μας να φαίνεται η πίστη μας.

Για να καρποφορήσει η προσευχή πρέπει να στηρίζεται στην πίστη.

Με την ελπίδα στον θεό φεύγουν οι λογισμοί της απογνώσεως.

‘Οσο περισσότερο αγωνίζεσαι να αγαπάς τον Θεό, τόσο περισσότερο Αυτός σου αποκαλύπτεται!

‘Οταν φοβούμεθα τον Θεό, τότε ακριβώς είναι που δεν φοβούμεθα, ούτε ανθρώπους, ούτε δαίμονες!

Η προσευχή σου να πηγάζη μέσα από την καρδιά σου.

ΨΥΧΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ.

Να Ζητης Με Επιμονη Απο Τον Θεο, Να Σου Δωρηση Το Χαρισμα Της Εσωτερικης Αυτομεμψιας Και Ταπεινωσης.

Συνεχής μετάνοια είναι ο τρόπος της ζωής των Αγίων.

Οι Φιληδονοι Καταντουν Και Αιρετικοι!

Η φιληδονία και η φιλοσαρκία ψυχραίνει και εξαφανίζει την αγάπη στον Θεό.

«ΔΟΣ ΜΟΥ, ΧΡΙΣΤΕ ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΝ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΑΝ ΚΑΡΔΙΑΝ ΝΑ ΟΨΩΜΑΙ ΤΗΝ ΔΟΞΑΝ ΣΟΥ ΩΣ ΤΗΝ ΑΝΩ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ».

«Μεσα Στο Γαμο ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΕΧΕΤΑΙ Ο Ενας Συζυγος Τον Αλλο.

Να αγαπά ο ένας τον άλλο, ακόμη και με τα ελαττώματά του. Διαφορετικά θα δηλητηριάζεται η συζυγική ζωή».

«Ο κυριοτερος σκοπος Του Εν Χριστω Εγγαμου Βιου Ειναι Η Σωτηρια Των Μελων Της Οικογενειας».

«Ο Θεός δεν έδωσε δύο Ευαγγέλια, ένα για τους εγγάμους και άλλο για τους μοναχούς.

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Ο ΄Αγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης σε μια από τις Κατηχήσεις του γράφει ότι :

Οι μόνες διαφορές στον τρόπο ζωής του εγγάμου πιστού από εκείνον του μοναχού είναι:

Η Συζυγική Σχέση Και Η Κρεωφαγία.

΄Ολα τα άλλα, όπως:
Η αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον,
Η πίστη και ελπίδα στον Θεό,
Η υπομονή στις θλίψεις,
Η ταπεινοφροσύνη,
Η ελεημοσύνη,
Η προσευχή,
Η ανεξικακία,
Η μετάνοια,
Η νηστεία,
Η εγκράτεια κτλ.,

ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ, ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥΣ, ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥΣ».

«’ΕΝΑΣ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΕ ΔΡΟΜΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΟΣ ΠΟΥ ΠΑΣΧΕΙ..».

«Η αγία μας Εκκλησία, σαν φιλόστοργος μητέρα, παιδαγωγεί με αγάπη τα παιδιά της στην πνευματική ζωή. Γι’ αυτό και καθορίζει κάποιες ημέρες και περιόδους μέσα στο εκκλησιαστικό έτος, που οι χριστιανοί σύζυγοι με κοινή μεταξύ τους συμφωνία θα πρέπει να ζούν με περισσότερη προσευχή και νηστεία, ακόμη και με εγκράτεια και αποχή από τις συζυγικές σχέσεις.

Τέτοιες ημέρες είναι αυτές των μεγάλων εκκλησιαστικών εορτών, οι μέρες των καθιερωμένων νηστειών, όπως επίσης όταν υπάρχει προετοιμασία για εκκλησιασμό και για θεία Κοινωνία. Ο Απόστολος Παύλος γράφει ότι σε περιόδους νηστειών και προσευχής θα πρέπει να τηρείται εγκράτεια και αποχή μεταξύ των συζύγων».

«’Οταν πρόκειται να περάσεις, είτε από πυκνό δάσος, είτε από καλαμιώνα, είναι ανάγκη να παραμερίζης με τα χέρια σου τα κλαδιά, τους θάμνους και τα ξύλα, όλα τα εμπόδια, για να κάνης μονοπάτι, και να μπορέσης να προχωρήσης. ‘Ετσι πρέπει να γίνεται και μέσα στην ψυχή μας, Με Τους Αμαρτωλούς Λογισμούς: ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΜΕΡΙΖΟΥΜΕ, ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ».

Οι σημερινές μητέρες ζουν εν κυρίω; Νηστεύουν και προσεύχονται;…»

«Πολλοί είναι αυτοί, που αρρώστησαν βαριά ή και πέθαναν από την πολυποσία και την πολυφαγία.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΠΑΘΕ ΚΑΚΟ, ΤΗΡΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΝΗΣΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Απεναντίας μάλιστα η νηστεία φέρνει υγεία, όχι μόνο στην ψυχή, αλλά και στο σώμα».

«Η ειλικρινής μετάνοια μετατρέπει το σκοτάδι και τη σύγχυση της ψυχής σε φώς πνευματικό».

«Παραπονιέσαι ότι δεν σου συμπεριφέρονται καλά αυτοί, με τους οποίους συναναστρέφεσαι. ‘Ακου τη συμβουλή μου:

Εάν κάποιος δεν σου συμπεριφέρεται καλά, εσύ να του συμπεριφέρεσαι με καλωσύνη.

‘ΟΛΗ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΘΕΛΕΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ.

‘Ας πούμε ένα παράδειγμα: Σού λέγει κάποιος πως η δουλειά σου δεν είναι καλή. Να του πής: « Ευχαριστώ, που με συμβουλεύεις. Βοήθησέ με να γίνω καλύτερος. Λέγε μου τα λάθη μου, για να τα διορθώσω.» ΝΑ ΔΕΧΕΣΑΙ ΑΠ’ ΟΛΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ,Από Ταπείνωση Όμως και Όχι Από Δειλία.

‘ΕΤΣΙ ΘΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΟΥΡΑΝΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ».

«Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΠΡΑΕΙΣ. ΛΕΓΕΙ ΟΤΙ «ΑΥΤΟΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΟΥΣΙ ΤΗΝ ΓΗΝ» (ΜΑΤΘ. 5,5).

Αυτος, Που Ειναι Πραγματικα Πραος, Οχι Μονο Εξωτερικα Δεν Οργιζεται, Αλλ’ Ουτε Και Μεσα Στην Ψυχη Του.

ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΥ ΝΑ ΠΡΟΤΙΜΑΣ ΤΗ ΣΙΩΠΗ, ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΤΗ ΦΥΓΗ, ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΗΣ».

«Ο ΠΡΑΟΣ, ΚΑΙ ΜΕ ΜΟΝΗ ΤΗ ΘΕΑ ΤΟΥ, ΣΚΟΡΠΙΖΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΧΑΡΗ».

«… Επομένως πόσο μεγαλύτερη ουράνια δόξα θ’ απολαύση εκείνος, που υπομένει, όχι μόνο μικρές, αλλά και μεγάλες θλίψεις!»

«Λέγει ο Προφήτης Δαβίδ: «ΕΜΝΗΣΘΗΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΕΥΦΡΑΝΘΗΝ» (Ψαλμ. 76,4).

Η ΧΑΡΑ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ, ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΦΑΓΗΤΟ, ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΓΕΛΙΟ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΛΛΑ, ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ.

Η ΧΑΡΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΝΘΥΜΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ! ‘

Οταν έχης Την Εσωτερικη Γαληνη, Που Χαριζει Του Θεου Η Ενθυμηση, τότε νοιώθεις ευτυχισμένος».

«.. με τον ένα λογισμό, τον καλό, εκδιώκεται και εκβάλλεται ο άλλος λογισμός, ο κακός». (ΩΡΑΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ.. ΚΟΜΜΑΤΙ ΆΣΧΗΜΗ ΣΑΡΚΑ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ).

«Η φιληδονία και η φιλοσαρκία ψυχραίνει και εξαφανίζει την αγάπη στον Θεό».

«Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ ΣΤΑ ΦΑΓΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΟΜΕΤΑΝΟΙΑΣ. ΝΑ ΤΡΩΜΕ ΟΣΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ, ΓΙΑ Ν’ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΑΣ.

ΝΑ ΑΠΟΣΤΡΕΦΩΜΑΣΤΕ ΤΑ ΕΞΕΖΗΤΗΜΕΝΑ ΦΑΓΗΤΑ.

Εξ άλλου αυτοί, που τρώνε τέτοια φαγητά, αρρωστούν ευκολώτερα και πεθαίνουν γρηγορώτερα».

«’Οποιος δεν μπορεί να δαμάση τη γαστριμαργία, αυτός υποδουλώνεται κατά συνέπεια και σε πολλά άλλα πάθη».

ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΕΙ Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΦΑΓΗΤΩΝ… ΔΥΣΩΔΙΑ ΑΠΟΧΩΡΗΤΗΡΙΟΥ..ΚΑΤΑΛΗΞΗ.

Ο μακαριστός ηγούμενος της Μονής μας Βαρνάβας συνήθιζε να λέη: «Η υπακοή είναι ζωή και η παρακοή είναι θάνατος».

«’Οπως υπάρχει η καλή Σιωπή, υπάρχει και η κακή.

‘Οπως υπάρχει η καλή Ομιλία, υπάρχει και η κακή.
Καλή σιωπή είναι η ταπεινή, η εσωτερική, αυτή, που συνοδεύεται με προσευχή, και γεμίζει την ψυχή με χαρά.
Κακή σιωπή είναι εκείνη, που την συνοδεύει η δειλία, η εσωτερική κατάκριση, η ολιγοπιστία, η θλίψη, η απόγνωση.
Καλή ομιλία είναι εκείνη, που λέγει τα σωστά και αναγκαία.
Κακή ομιλία είναι η αργολογία, η ευτραπελία, η κολακεία, η υποκρισία, ο θυμός, η οργή, η αισχρολογία, η κατάκριση, η συκοφαντία και όλα τα παρόμοια.
Πρέπει λοιπόν να αποκτήσουμε «νούν Χριστού» (Α’ Κορ. 2,16), ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε πότε θα πρέπει να μιλήσουμε και πότε θα πρέπει να σιωπήσουμε».

«Να γνωρίζης για ποιό σκοπό σιωπάς. ‘Αν π.χ. με τη γλώσσα σιωπάς και με τον λογισμό σου κατακρίνης, δεν σε ωφελεί μια τέτοια σιωπή.

Ούτε πάλιν ωφελεί να σιωπάς και στην καρδία σου να βασιλεύη μελαγχολία και απόγνωση».

«’Εχεις στενοχώρια; Πάρε κι άνοιξε ένα βιβλίο πνευματικό. Να βρής εκείνο, που αρμόζει στην περίπτωσή σου και να διαβάσης. Λέγεις πως δεν μπορείς να περιοριστής στο σπίτι; Πάρε τότε το βιβλίο και βγές έξω στο Ύπαιθρο. Κάθισε κάπου και διάβασε. Και να ‘χης την αίσθηση ότι νοερώς σε παρακολουθεί ο ‘Αγιος, του οποίου διαβάζεις, είτε τον βίο, είτε τις διδαχές».

«Για τούτο γράφτηκαν οι βίοι των Αγίων: Για να τους μελετούμε, και να μας εμπνέουν. Για να μαθαίνουμε πως ζούσαν οι ‘Αγιοι, τι μας συμβουλεύουν, και να πράττουμε κι εμείς ομοίως».

«ΜΟΛΙΣ ΠΡΟΣΒΑΛΗ ΑΙΣΧΡΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΝ ΝΟΥ ΣΟΥ,

ΑΜΕΣΩΣ: ΝΑ ΑΝΟΙΓΟΚΛΕΙΣΗΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΗΣ ΤΟ «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ».

Με τον τρόπο αυτό δεν αμαρτάνεις. Η προσβολή της αμαρτίας, που τη διώχνεις αμέσως, δεν είναι αμαρτία.

Η αμαρτία αρχίζει από τη στιγμή, που θα δεχθής με εμπάθεια μέσα σου τον κακό λογισμό, ΚΑΙ ΘΑ ΑΡΧΙΣΗΣ ΤΙΣ ΦΙΛΗΔΟΝΕΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ».

«Μη μολύνης το σώμα σου με πράξεις αισχρές και την ψυχή σου με λογισμούς πονηρούς, και τότε έρχεται σ’ εσένα η ειρήνη του θεού. Τότε θα καταλάβης ότι μέσα στην ψυχή σου κατοικεί ο ίδιος ο Θεός».

«Το άν κάποιος λογισμός σου είναι καλός ή κακός, μη το κρίνης από μόνος σου. Να παίρνης τη γνώμη του πνευματικού σου. Κι άν ο Πνευματικός σου βρίσκεται εκείνη την κρίσιμη στιγμή μακριά, να ζητήσης Τη Γνώμη Κάποιου Πνευματικού Και Έμπιστου Αδελφού Σου. Και ταυτόχρονα να παρακαλής τον Θεό να σε φωτίση και να σε πληροφορήση για την ορθότητα ή όχι της κρίσεως σου. Εγώ όταν βρεθώ σε αδιέξοδο, και δεν έχω την δυνατότητα να εμπιστευθώ εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή κάπου το πρόβλημά μου, τότε σταματώ και λέω: «ΘΕΕ ΜΟΥ, ΚΑΜΕ ΟΠΩΣ ΞΕΡΕΙΣ!» ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΕΡΓΩ, ΜΕΧΡΙΣ ΟΤΟΥ ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ Ο ΘΕΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ».

«Η ΦΥΓΗ ΔΕΝ ΛΥΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ.

Διότι, όπου και να πάς, θα βρής τά ίδια ή παρόμοια. Προσπάθησε να λύσης το πρόβλημα μέσα σου, και μη αναζητής λύσεις απ’ έξω».

«Κι όταν ακόμη όλοι στον κόσμο σε εγκαταλείψουν, και δεν έχης πού να σταθής και που να ακουμπήσης, και πάλιν μη απελπισθής! Να λές με πίστη:

«ΖΗ ΚΥΡΙΟΣ, ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΠΕΛΠΙΣΘΩ!».»

«…Οι αιτίες της απόγνωσης και της απελπισίας να φύγουν με την ενθύμηση της Αναστάσεως του Κυρίου μας, που έφερε και τη δική μας ανάσταση από τις πτώσεις και αμαρτίες και που μας χάρισε την προσδοκία της αναστάσεως των νεκρών και της αιωνίου απολαύσεως».

«Η ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ ΓΕΝΝΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ.

Υπάρχουν δύο είδη κενοδοξίας:
Η μια, η λεγομενη κοσμικη, και η αλλη,
Η Λεγομενη Μοναχικη Κενοδοξια.

Η Κοσμικη ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ Συνισταται Στο Να ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ Και Να Καυχαται Ο Ανθρωπος:
Για Τα Πλουτη Του,
Την Ομορφια Του,
Τη Δυναμη Του,
Τις Γνωσεις Του,
ΤΙΣ ΥΨΗΛΕΣ ΤΟΥ ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ,
Και Να Θελη Να Τον Επαινουν Οι Ανθρωποι Γι’ Αυτα.

Η Δε Μοναχικη Κενοδοξια Συνισταται Στο Να Καυχαται Εσωτερικα Ο Ανθρωπος Οτι Νηστευει, Αγρυπνει, Προσευχεται Για Τους Αλλους κλπ».

«ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.

Διότι το να κρίνουμε σημαίνει ότι έχουμε ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, και να αναλαμβάνουμε εμείς την Κρίση, που δεν είναι δική μας, αλλά του Θεού υπόθεση. ‘

ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΥΜΕ, ΣΦΕΤΕΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ».

«Μου έγραψες ότι νυστάζεις μέσα στην εκκλησία. ‘Αν πηγαίνεις στην Ακολουθία, και δεν στέκεσαι ευθυτενής επάνω στο στασίδι, αλλά γέρνης το κεφάλι σου πότε δεξιά και πότε αριστερά, και στηρίζεσαι άλλοτε στο ένα πόδι και άλλοτε στο άλλο, τότε πρόκειται πράγματι ΠΕΡΙ ΑΚΗΔΙΑΣ.

‘Οταν παρακολουθής την Ακολουθία στην εκκλησία, να στέκεσαι ευθυτενής, σαν τον στρατιώτη στην παράταξη. Θα σε βοηθήση να διώξης την απροθυμία το να κοιτάς προσεκτικά μια Εικόνα στο εικονοστάσι, είτε του Χριστού, είτε της Παναγίας.

ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΠΤΕΣΑΙ.

ΝΑ ΔΙΩΧΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΥ ΣΟΥ ΚΑΘΕ ΦΑΝΤΑΣΙΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΗΣ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΗΣ ΜΕ ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΟ «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ».

«… η ακηδία φεύγει με την εργασία και την προσευχή….».

«Πολλοί εγκαταλείπουν τον Πνευματικό τους και προστρέχουν σε άλλο, ο οποίος όπως λέγουν, τους «αναπαύει» καλύτερα. Χρειάζεται όμως πολλή προσοχή στο θέμα αυτό, διότι όπως δυστυχώς υπάρχει «καλή ανάπαυση», υπάρχει και «κακή ανάπαυση». ‘Αν κάποιος Πνευματικός εξασθενίζη στη συνείδηση του εξομολογουμένου τη σοβαρότητα κάποιων πτώσεων του ή του επιτρέπει να κοινωνή των Αχράντων Μυστηρίων, παρ’ ότι πέφτει σε σοβαρά αμαρτήματα, τέτοιου είδους «ανάπαυση καταποντίζει, όχι μόνο τον εξομολογούμενο, αλλά και τον Πνευματικό».

«ΜΗ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΑΣ.
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΑΣ, ΜΑΖΙ ΣΑΣ».

«’Οταν οι σύζυγοι δεν αφήνουν τον Θεό να αποφασίζει για τον αριθμό των παιδιών, αλλά εφαρμόζουν διάφορα αμαρτωλά εφευρήματα, για να αποφεύγουν τα παιδιά, η πείρα διδάσκει ότι υπάρχουν δυσάρεστες επιπτώσεις και στην παρούσα ζωή. ‘Οταν οι γονείς μένουν σκόπιμα (και όχι γιατί ο Θεός έτσι το θέλησε) στο ένα παιδί, αυτό συνήθως γίνεται ιδιαίτερα εγωϊστικό και απαιτητικό, γιατί οι γονείς του τού κάνουν όλα τα θελήματα και καταντούν σκλάβοι του.

Στην περίπτωση δε, που οι γονείς μένουν σκόπιμα στα δύο παιδιά, τότε συνήθως τα παιδιά ζηλεύουν αφάνταστα το ένα το άλλο.

Στα τρία παιδιά αρχίζει να καλλιεργείται μεταξύ τους η αγάπη και η αλληλοβοήθεια. Κι όσο το ανδρόγυνο αφήνει τον Θεό να αποφασίζη για τον αριθμό των παιδιών, τόσο περισσότερο αυξάνεται και η ευλογία Του στο σπίτι εκείνο!»

«Ο Μοναχισμός είναι η σπουδαιότερη και τελειότερη παράταξη στο σώμα της Εκκλησίας».

«Δεν χαίρεται με τίποτε άλλο περισσότερο ο σατανάς, ΟΣΟ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΠΕΙΣΗ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΟ ΝΑ ΚΑΝΗ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ, ΝΑ ΕΝΕΡΓΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ. ‘Αν σε κατάφερε ο πειρασμός, και δεν ερωτάς τον Γέροντά σου, για να λάβης τη γνώμη του άν τα έργα σου και οι σκέψεις σου είναι κατά Θεόν, τότε σίγουρα ο διάβολος χαίρεται πολύ».

«..Τους δε κανόνες, που παραλείπουμε, τους χρεωστούμε. ‘Οποτε έχουμε καιρό, να συμπληρώνουμε τυχόν κανόνα, που παραλείψαμε. ‘Οχι όμως να αφήνουμε το διακόνημά μας ατελείωτο και αφρόντιστο, συμπληρώνοντας τον κανόνα μας».

«’Αν και καθημερινά επιτελούμε τη Θεία Λειτουργία, θα πρέπει όμως κάθε φορά να νοιώθουμε σαν νά’ ναι η πρώτη φορά! Δεν θα υπάρχη οποιαδήποτε ανία ή εθισμός. Τότε νέα μυστήρια και νέες εμπειρίες αποκαλύπτει ο Θεός κάθε φορά, που τελείται η Θεία Λειτουργία!» (Ιερείς)

«Η λύπη, που γεννά χαρά, είναι από τον Θεό.

Η ΛΥΠΗ, ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΓΝΩΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ.

Κι όταν ο σατανάς σου φέρνη εκείνη τη λύπη της απόγνωσης, να φροντίζης να ψάλλης, να προσεύχεσαι, να τη διώχνης».

«Λές ότι προσευχήθηκες και δεν εισακούστηκες. Μα πώς προσευχήθηκες; Επέμεινες στην προσευχή; Ζεστάθηκε η καρδία σου; ‘Ηλθε κατάνυξη; Πρέπει να προσευχώμαστε όχι επιπόλαια, αλλά κατανυκτικά, γαι να εισακουσθούμε».

«’Αν η προσευχη ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ, ο πνευματικος μας θανατος ειναι βεβαιος».

«Ψυχρή προσευχή σημαίνει υπερηφάνεια».

«Δεν είναι δυνατόν να γίνη καθαρή προσευχή, άν ο άνθρωπος είναι κυριευμένος από σαρκικά πάθη κι άν μέσα του ΈΧΗ ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑ εναντίον οποιουδήποτε».

«Ο ΘΕΟΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ.

Κάποτε απαντά και ΜΕ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΠΟΥ ΤΑ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι συμπτώσεις, ΑΛΛΑ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΝΟΙΑΣ.

Απαντά άλλες φορές και με μιά αναπάντεχη έκβαση των γεγονότων.

Απαντά ακόμα και με τη σιωπή Του, αν τούτο είναι το συμφέρον στην ψυχή μας».

«Και μόνη η αναφορά στην προσευχή μας του Παναγίου Ονόματος του Θεού, της Υπεραγίας Θεοτόκου, των Μαρτύρων, των οσίων και των Αγίων προξενεί σε μας μεγάλη χαρά, απερίγραπτη παρηγορία, ειρήνη στην καρδία».

«Στα έργα μας, στα λόγια μας, στους λογισμούς μας να φαίνεται η πίστη μας».

«Σε τι μπορούν να μας βλάψουν οι άνθρωποι, όταν μας αγαπά ο Θεός και προνοεί για μάς;»

«Ο αθεόφοβος καταντά παίγνιο των δαιμόνων. Κυλίεται στα πάθη του και κατρακυλά σε κάθε είδους κακία. ΘΑ ΦΟΒΗΘΗ ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ!

Αλλά τότε δυστυχώς θά’ ναι πια πολύ αργά».

«‘Οσο περισσότερο αγωνίζεσαι να αγαπάς τον Θεό, τόσο περισσότερο Αυτός σου αποκαλύπτεται!»

«Αυτός, που αγαπά τον πλησίον του με την αληθινή, τη σύμφωνη με το θέλημα του Θεού αγάπη, νοιώθει μέσα του απέραντη ειρήνη και χαρά.

Αυτός, που «αγαπά» με την ψεύτικη, την επιφανειακή, την υποκριτική, τη σαρκική, τη φιλήδονη «αγάπη», νοιώθει μέσα του σύγχιση και ταραχή».

«Η αληθινή αγάπη είναι συνυφασμένη με πνεύμα ταπείνωσης, θυσίας και προσφοράς. Αυτός, που αγαπά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, θυσιάζει τις επιθυμίες του και την ανάπαυσή του χάριν αυτού που αγαπά. Η αγάπη, που δεν είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, συνδέεται με πνεύμα εγωϊσμού. Και αυτός που έχει τέτοια «αγάπη». Αντί να θυσιάζεται για τον άλλο, όλο ζητά να θυσιάζεται ο άλλος γι’ αυτόν».

«Η αγάπη προς τον πλησίον μας δεν πρέπει να μένη μόνο στα λόγια, αλλά κυρίως να προχωρά στα έργα. Η αληθινή αγάπη φωτίζει με υπερφυσικό φως το πρόσωπο αυτού, ο οποίος αγαπά. Το πρόσωπο εκείνου, ο οποίος μισεί, είναι συνωφρυωμένο και συννεφιασμένο, μέχρι και σκοτεινό».

Στιχουργήματα:

‘ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΕΛΘΟΥΝ ΔΑΚΡΥΑ, ΘΑΡΣΕΙ ΚΑΙ ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ,

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΩΡΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΦΑΙΝΕΤΑΙ, ΑΓΑΠΑ ΣΕ.

‘Αν έχης την υπομονήν και ‘ς τον χριστόν την πίστη,

ο πειρασμός εχάθηκε τελείως ηφανίσθη.

Δός μου, Χριστέ, ταπείνωσιν, τον νούν μου ν’ ανυψώνω

Εκεί ψηλά ‘ς τον ουρανόν. ποτέ να μή θυμώνω…

Ταπείνωσις, ταπείνωσις, ειρήνη και αγάπη,

Καρδία νά ‘ ναι καθαρά, όλο χαράν γεμάτη.

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥ:
Τούτη είναι η μεγάλη τελειότητα του ανθρώπου, το να νοιώση την ατέλειά του.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΣΦΑΛΜΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΡΑΞΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΑ ΜΗ ΠΑΡΑΔΕΧΘΗΣ ΤΟ ΣΦΑΛΜΑ ΣΟΥ.
ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΠΗ, ΑΛΛΑ Η ΑΠΙΣΤΙΑ!
Ο πολιτισμένος άνθρωπος έμαθε να πετά, ξέχασε όμως να περπατά με τον Θεό.
Ο άνθρωπος, που κινεί τον κόσμο, είναι ο άνθρωπος, τον οποίο δεν μπορεί να κινήση ο κόσμος!
Το μυαλό του Αργού Ανθρώπου είναι το εργαστήρι του διαβόλου.
Ποιός είναι ΦΤΩΧΟΣ; Αυτος, Που Εχει Πολυ Μεγαλες ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ. Και ποιός είναι ΠΛΟΥΣΙΟΣ; Αυτος, Που Η Ψυχη Του Ειναι ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΗ Με Τα Λιγα, Που Εχει.
Υπάρχουν περιπτώσεις, που ο Θεός δεν ζητάει τίποτα άλλο από τα τέκνα του, παρά Μόνο Σιωπή, Υπομονή Και Δάκρυα Στην Προσευχή!
ΤΟ ΝΑ ΑΡΧΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΙΜΩΡΙΑ!
Η προσευχή είναι το ευγενέστερο γνώρισμα του ανθρώπου.
ΜΙΑ ΑΜΑΡΤΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ … ΜΙΑ.
Ο φόβος του Θεού κάνει τον άνθρωπο ήρωα. Ο φόβος των ανθρώπων κάνει τον άνθρωπο δειλό.
Ο Σταυρός είναι η μόνη σκάλα, που φθάνει το κατώφλι τ’ ουρανού.
Κάθε κτύπημα επάνω στο αμόνι της ζωής σε μορφοποιεί σε καλλιτέχνημα.
Κράτησε, Κύριε, γεμάτη την ψυχή μου με την ακαταμάχητη παρουσία σου!
Είναι αδύνατο να σε πιάση η απελπισία, όταν θυμηθής ότι βοηθός και ενισχυτής σου είναι ο Παντοδύναμος Θεός.
ΜΠΟΡΕΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ, ΟΜΩΣ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Σου είναι αδύνατο να μάθης εκείνο, ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι ήδη γνωρίζεις.
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.
Είσαι τόσο μεγαλύτερος, όσο περισσότερη προσοχή δίνεις στα μικρά πράγματα.
Για να ελευθερωθούμε από κάθε άλλο φόβο, πρέπει να έχουμε μονάχα ένα φόβο, τον φόβο του Θεού.
Ο χαρακτήρας ορίζεται Σταυρικώς (κατά το σχήμα του Σταυρού) ως εξής:
πρός Βορράν από την Εγκράτεια,
πρός Νότον από την Εργατικότητα,
προς Ανατολάς από την Ακεραιότητα και
πρός Δυσμάς από την Ευγένεια!
Γι’ αυτόν, που ελπίζει στον Θεό, δεν υπάρχουν ποτέ αδιέξοδα.
Προσευχή χωρίς ελπίδα είναι καράβι χωρίς πυξίδα.
Αγάπα πιο πολύ αυτόν, ΠΟΥ ΣΕ ΕΛΕΓΧΕΙ, παρά αυτόν, που σε κολακεύει.
Ο πρώτος σε ωφελεί, ο δεύτερος σε ζημιώνει.
Θέλεις να εκδικηθής αυτόν, που σε έβλαψε; Ευεργέτησέ τον!
Δεν υπάρχει χώρος παραμονής στην βασιλεία των ουρανών γι’ αυτούς, που στην ψυχή τους δεν έχουν χώρο Αγάπης για τους εχθρούς τους.
‘Οπου Αγάπη, εκεί κι ο Θεός. ‘Οπου μίσος, εκεί κι ο διάβολος.
Πιο πολύ να αγαπούμε αυτούς, Που Μας Ελέγχουν, παρά αυτούς, που μας κολακεύουν.
Προσευχή χωρίς ταπείνωση, αυτομεμψία και μετάνοια, μένει ανενέργητη.
Χωρίς το ελατήριο της Αγάπης, δεν εξακοντίζεται η Προσευχή στον Ουρανό.
Αλίμονο, αν προσευχώμαστε μόνο με τα χείλη, κι η καρδιά μας είναι γεμάτη ακαθαρσίες και κακίες!
Αφού συνεχώς αμαρτάνουμε, γι’ αυτό και συνεχώς να προσευχώμαστε!
Αν η Προσευχή δεν καταλαμβάνη το κύριο μέρος της ζωής μας, τότε ο πνευματικός μας θάνατος είναι βέβαιος.
Στις θλίψεις και τις δοκιμασίες, στους πειρασμούς και τους κινδύνους, τι πιο καλό υπάρχει από την προσευχή;
Ο ταπεινός θεωρεί τον εαυτό του «υποκάτω πάντων». Γι’ αυτό τον λόγο όλους τους αγαπά, όλους τους συγχωρεί και προ παντός κανένα δεν κατηγορεί.
Οι φιλήδονοι καταντούν και αιρετικοί.
Νηστεία και Προσευχή, όταν πάνε μαζί, κάνουν θαύματα!

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ:



«’Οποιος φυτεύει δέντρο, φυτεύει ελπίδα, ειρήνη, αγάπη και έχει τις ευλογίες του Θεού».

«Η προσευχή χωρίς την αγάπη είναι σαν το πουλί που το βλέπεις καλό και όμορφο, αλλά δεν έχει φτερά και δεν μπορεί να πετάξει».

«Η πραγματική αγάπη μοιάζει με τη φλόγα του κεριού. ‘Οσα κεράκια κι άν ανάψεις, η αρχική φλόγα παραμένει ακεραία. ΔΕΝ ΛΙΓΟΣΤΕΥΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ. Και κάθε νέο κεράκι έχει τόση φλόγα, όση και τα άλλα».

«Αγάπησε τον ‘Ενα για να σε αγαπήσουν όλοι. Θα σε αγαπούν όχι μόνο οι άνθρωποι, αλλά και αυτά τα άλογα ζώα, γιατί η θεία χάρη όταν βγαίνει έξω, ηλεκτρίζει και μαγνητίζει ό,τι βρεί μπροστά της. Αλλά όχι μόνο θα σε αγαπούν, θα εικονίζεται το αγνό παρθενικό πρόσωπο Εκείνου, που θα αγαπάς και θα λατρεύεις».

Σε αμαρτωλό που εξομολογήθηκε είπε: «Αδελφέ, ξέχασε τις αμαρτίες σου, ο Χριστός μας τις διέγραψε από το βιβλίο της ζωής».

ΓΙΑ ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ, Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΕΙΠΕ:

“Στην αρχή της ευχής ο άνθρωπος αισθάνεται χαρά, έπειτα γλυκύτητα και στο τέλος σαν καρπός έρχονται τα δάκρυα, διότι αισθάνεσαι πλέον την παρουσία του Θεού”.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ:






«’Ολη τη νύχτα προσεύχομαι και φωνάζω:

Κύριε ή σώσε όλους τους αδελφούς, ή σβύσε και μένα. Δεν θέλω τον Παράδεισο μόνος».

«’Οταν θέλετε να μάθετε το θέλημα του Θεού, να αφήνετε τελείως το δικό σας μαζί με κάθε άλλη σκέψη ή πρόγραμμα και με πολλή ταπείνωση να ζητάτε στην προσευχή σας την επίγνωση αυτού. Και ότι θα σχηματιστεί ή θα βαρύνει στην καρδιά σας, κάμετέ το και θα είναι κατά Θεόν. Οι έχοντες περισσότερη παρρησία και έξη στο να προσεύχονται γι’ αυτό, ακούν μέσα τους ευκρινέστερα την πληροφορία και γίνονται προσεκτικότεροι στη ζωή τους και δεν κάνουν τίποτα χωρίς τη θεία πληροφορία».

Αρχ. Αθανάσιος καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου

Ο Σταυρός είναι οι θλίψεις. Δεν είναι «φάγωμεν και πίωμεν

Χριστιανισμός χωρίς Σταυρόν, είναι νόθος. Και δεν έχει Ανάστασιν.

Πρέπει να υπομείνωμεν τας εκουσίους θλίψεις του πνευματικού αγώνος και τας δοκιμασίας της ζωής, δια να σωθώμεν. «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε»(Ιω.16,33), είπεν ο Κύριος, αλλ’ «ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται» (Ματθ. 10,22).

‘Οταν όμως μας έλθη μια δοκιμασία, ολίγοι την υπομένομεν.

Πρέπει να κάμνωμε εις όλα υπομονήν και να λέγωμεν: «Δόξα τω Θεώ, αι δοκιμασίαι αυταί είναι από τας αμαρτίας μας». Δεν πρέπει να γογγύζωμεν κατά του θεού. Ημείς εν τη ραθυμία μας επιθυμούμε να είμεθα πάντοτε «καλά», χωρίς δοκιμασίας και θλίψεις, διότι φρονούμεν ότι τάχα δια του τρόπου τούτου είναι και ο Θεός καλός μαζί μας! Αλλ’ η προς ημάς αγάπη του Θεού και η ιδική μας αγάπη προς Αυτόν εις τας δοκιμασίας, τας θλίψεις και τους πειρασμούς αναδεικνύεται, δοκιμάζεται, επαληθεύεται και επαυξάνεται!!!

‘Ας ευχαριστώμεν λοιπόν τον Θεόν δι’ όλα, και ας αγωνισθώμεν δια γνησίας μετανοίας και επιστροφής να ευαρεστήσωμεν εις Αυτόν, δια να αξιωθώμεν και της ανεκφράστου χαράς της Βασιλείας Αυτού, πρεσβείαις της Υπερευλογημένης Θεοτόκου και πάντων των Αγίων. Αμήν!



‘Αλλοι Αγιορείτες Γέροντες

Γέρο Δανιήλ στον ‘Αθωνα:

«Μας κυνηγά ο Θεός να μας κερδίσει κι εμείς όλο του ξεγλυστράμε. Μας κυνηγά ο Θεός συνέχεια… Και μείς;»

Αγιορείτης Γέροντας:

“Η ποσότητα της προσευχής θα φέρει την ποιότητα της προσευχής”.

Παπά Φιλάρετος ο Κωνσταμονίτης:

«’Ας προσέξουμε, να μην αφήνουμε το χωράφι της ψυχής μας χέρσο. ‘Αν μείνη χέρσο, έπειτα δύσκολα καθαρίζεται και καλλιεργείται».

«Την δικαιοσύνην διώκετε και τον αγιασμόν, ου χωρίς ουδείς όψεται τον Κύριον».

«Εις άφρονος καρδίαν Θεός ουκ εισελεύσεται, εάν δε εισελεύσεται, ταχέως εξελεύσεται».

«Νούς εκστάς της του Θεού θεωρίας ή δαιμονιώδης γίνεται ή κτηνώδης».

π. Γεράσιμος Μενάγιας:

«Πηγαίνω για να υποτάξω τον αντάρτη νού».

…Αλλά αφού το επέτρεψεν ο Θεός δια τας αμαρτίας μου, άς είναι το άγιον όνομά Του ευλογημένον…

“…ο Θεός ως Πανάγαθος αφήνει να μας προσβάλλωσιν οι πειρασμοί (ουχί πέραν των δυνάμεών μας) αποβλέπων εις την ωφέλειαν της ψυχής μας. ‘Ας παρακαλούμεν λοιπόν τον Κύριον να μας χαρίζη υπομονήν εις τας θλίψεις και να μας ενισχύη εις το να δυνάμεθα, ημείς τα αδύνατα όντα, να εκπληρώνωμεν τα πανάγιο αυτού θέλημα, το οποίον αείποτε αποβαίνει προς εξαγνισμόν των ψυχών μας…”

“Να προσεύχεσαι. Να προσεύχεσαι αδιαλείπτως με την μεγάλη “ευχή”:







“ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ”!

Αλλά όταν λέγης την ευχή αυτή, να προσέχης σαν να περνά μαχαίρι την καρδιά σου”. (έχε τον νου μέσα στην καρδιά).

Υπερήλικος μοναχός Αγίου ‘Ορους:

‘Αν η ευχή ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ, λέγεται μέσα στην καρδιά, τότε τα μάτια αρχίζουν να τρέχουν τα πρώτα καυτά δάκρυα.

‘Οταν ευρισκώμαστε σε ησυχία και κρατήσωμε ελαφρά την αναπνοή μας, τότε ο νους μας μπορεί να εντοπίση και να παρακολουθήση τους κτύπους της καρδιάς.

‘Οταν οι κτύποι αυτοί εντοπισθούν, τότε ο νους κοιτάζει στο σημείο που κτυπά η καρδιά και λέει εκεί μέσα το

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ.

Οι πρώτες εμπειρίες που θα έχη, είναι τα καυτά δάκρυα και στην συνέχειαα ότι άλλο θέλει ο Θεός. Επειδή δε πάντοτε στο δρόμο της αρετής παραμονεύει και η πλάνη, είναι φρόνιμο να έχη κάποιος ένα γέροντα έμπειρο στην καρδιακή προσευχή για να τον συμβουλεύεται για ότι συναντήση.

Γέροντας Μόδεστος της ι. Μονής Κωνσταμονίτου:





«Εάν δεν αισθανθούμε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια μας και ότι εμείς είμεθα δικά τους αδέλφια, ποτέ δεν θα κατοικήση το ‘Αγιον Πνεύμα στην καρδιά μας. Ο Κύριος αγαπά όλους με την ιδίαν αγάπην. Και τον πιο αμαρτωλόν και τον πιο άγιον. Και η δική μας ψυχή πρέπει να αγκαλιάζη τους πάντας. Η αγάπη ανέχεται, υποχωρεί, υπομένει…… «Ο Θεός αγάπη εστιν».

Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ · Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΚΑΡΤΣΩΝΑΙΩΝ ΣΤΗΝ ΣΚΗΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ

ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΥΧΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ;









Γίνονται συνέχεια θαύματα από την Παναγία, οι μοναχοί έχουνε την Παναγία ως γιατρό, και αποφεύγουν να πάνε σε γιατρό. Παρακαλούν την Παναγία και η Παναγία τους θεραπεύει και όταν είναι δύσκολες περιπτώσεις, τους συστήνουν οι πατέρες να πάνε σε γιατρούς. Θέτουν πρώτα την ελπίδα τους στην Παναγία. Πολλοί είναι αυτοί που πηγαίνουν έξω στους γιατρούς, και δεν έχουν τόσο καλά αποτελέσματα, όσο αυτοί που μένουν στο ‘Αγιο ‘Ορος.

Το Κυριακό, ο κεντρικός ναός της σκήτης, είναι αφιερωμένο στην Αγία ‘Αννα και μάλιστα υπάρχει και τεμάχιο από το πόδι της.

Εκεί στην κεντρική εκκλησία υπάρχει το αριστερό ποδαράκι της Αγίας ‘Αννας, της μητέρας της Παναγίας, της μητέρας μας. Το δώρισαν από το μοναστήρι του Χοζεβά, στους Αγίους Τόπους. Είναι άφθαρτο και κάνει πολλά θαύματα και ευωδιάζει. ‘Εχουμε και την θαυματουργό εικόνα της Αγίας ‘Αννας, η οποία κάνει και αυτή πολλά θαύματα, ειδικότερα για τα άτεκνα ζευγάρια. Κάνουμε Αγιασμό, παράκληση και τους δίνει αμέσως παιδιά. Το Κυριακό, η εκκλησία, είναι πολύ μεγάλη και οι μοναχοί τις Κυριακές, τις μεγάλες γιορτές, κάνουν αγρυπνίες, οι οποίες ξεκινούν, μία ώρα μετά το ηλιοβασίλεμα και τελειώνουν το πρωί δηλαδή διαρκούν δώδεκα ώρες.

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

ΜΩΥΣΕΩΣ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ:





Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μιλά για το μέλλον της Εκκλησίας, περί των σημείων των καιρών, περί των εσχάτων, περί των πολλών και πυκνών κινδύνων των πιστών κι ίσως κάποιος τρομάξει, λιποψυχήσει και λιποτακτήσει. Αν, όμως παρατηρήσει καλά, θα δει ότι ο πάνσοφος, πανάγαθος και πανοικτίρμων Θεός δεν εγκαταλείπει τον κόσμο και δεν τον αφήνει να νικηθεί τελικώς από το κακό.

Είπε Γέρων…

Ο Αββάς Ησαΐας ο αναχωρητής δίνει την ακόλουθη ορθή συμβουλή:

“Μη συνηθίζεις να κουβεντιάζεις για πράγματα,

ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΔΕΣ ΜΕ ΤΑ ΊΔΙΑ ΣΟΥ ΤΑ ΜΑΤΙΑ, ΣΑΝ ΝΑ ΤΑ ΈΧΕΙΣ ΔΕΙ.

ΜΗ ΒΕΒΑΙΩΝΕΙΣ ΜΕ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΕΚΕΙΝΑ, ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΜΟΝΟ ΑΚΟΥΣΕΙ.

ΣΥΝΗΘΙΖΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΟΥ ΝΑ ΛΕΕΙ ΠΑΝΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ.

ΤΟ ΨΕΜΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΣΥΧΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ :

ΝΑ ΑΡΕΣΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ”.

“Το στόμα του ταπεινόφρονος λέγει πάντοτε αλήθεια”, γράφει κι ο Αββάς Μάρκος ο ασκητής. “‘Οποιος αντιλέγει στην αλήθεια, παίρνει τη θέση του δούλου, που ράπισε τον Κύριο”.

“‘Οποιος μπαίνει σε μυροπωλείο, έλεγε κάποιος γέροντας, κι αν ακόμη δεν αγοράσει κανένα άρωμα, βγαίνει έξω γεμάτος ευωδία.

Το ίδιο συμβαίνει σ’ εκείνους που Συναναστρέφονται Αγίους ανθρώπους.

Παίρνει επάνω του το πνευματικό άρωμα της αρετής τους”.

Ο Αββάς Παφνούτιος ασκήτευε σ’ ένα απόμερο σπήλαιο δώδεκα μίλια μακριά από τη σκήτη των πατέρων. Είχε όμως τη συνήθεια να επισκέπτεται τη σκήτη δυο φορές το μήνα, για να ωφελείται από τη διδασκαλία τους. Τύπωσε μάλιστα βαθιά στη μνήμη του κι έλεγε αργότερα στους μαθητές του τον λόγο που του έλεγαν συχνότερα οι Γέροντες :

“”Οπου κι αν βρεθείς τέκνον, μη συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλο πρόσωπο, για να έχεις ανάπαυση στην ψυχή. Διαφορετικά, ο διάβολος μπορεί να σε ξεγελάσει και να νομίζεις ότι είσαι καλύτερος από τους άλλους”.

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ:

«Αν με καλή μετάνοια σηκωθής από την πτώσι σου, λέει κάποιος πατήρ στο γεροντικό, μη παύσης να λυπάσαι γι’ αυτή και να στενάζης ως το τέλος της ζωής σου. Αλλιώς κινδυνεύεις να ξαναπέσης στην ίδια αμαρτία. Η κατά Θεόν λύπη είναι χαλινάρι της ψυχής. Την συγκρατεί από πολλά παραστρατήματα».

«’Οταν πρόκειται ν’ αρχίσης ένα οποιοδήποτε έργο, συμβουλεύει κάποιος γέροντας, κάνε ευσυνείδητα αυτή την ερώτηση στον ευατό σου:
‘Αν αυτή τη στιγμή μ’ επισκεφθή ο Κύριός μου, τι γίνεται;

Πρόσεχε ν’ ακούσης καλά τι θα σου αποκριθή η συνείδησίς σου. Αν σε αποδοκιμάζη, παράτησε ευθύς εκείνο που είχες αποφασίσει να κάνης, και άρχισε κάποιο άλλο, που θα το επιδοκιμάζη, για να τελειώσης θαρρετά.

Ο εργάτης της αρετής πρέπει να είναι κάθε στιγμή έτοιμος να αντικρύση ήρεμα τον θάνατο».

‘Αλλος σοφός Πατήρ συμβουλεύει:

Μη συνηθίζης να ελέγχης τον αδελφό σου για τις πράξεις του, αλλά μόνον τον εαυτό σου για τις δικές του και να θυμάσαι κάθε στιγμή πως είσαι υπόλογος γι’ αυτές. Τότε θα γεννηθή στην ψυχή σου ο θείος φόβος.

Αν δε νοιώθης ποτέ να κατανύγεται η ψυχή σου, όταν προσεύχεσαι ή όταν μελετάς τον λόγο του Θεού, έλεγε σ’ ένα νέο κάποιος Γέροντας, πρέπει να γνωρίζης πως πάσχεις ή από κενοδοξία ή από φιληδονία. Αυτά τα δύο θηρία διώχνουν από τον άνθρωπο την κατάνυξι.

Ο χριστιανός, που θυμάται να συνομιλήση με τον Θεόν ΜΟΝΟΝ ΌΤΑΝ ΦΘΑΣΗ η ορισμένη ώρα της προσευχής, δεν έχει ακόμη μάθει να προσεύχεται, λέει ένας από τους Πατέρας.

Ακοή αντί ακοής λαμβάνομε, λέγει κάποιος Πατήρ. Και εξηγεί: Ακούει ο Θεός την προσευχή εκείνου που υπακούει στο θέλημά Του.

- Τρία πράγματα είναι απαραίτητα για την καλλιέργεια της ψυχής:

- Πρώτον, η ησυχία,

- δεύτερον, η προσευχή και

- τρίτον η αυτογνωσία.

- Αυτή η τελευταία επιτυγχάνεται, όταν μάθη ο άνθρωπος να μη προσέχη τα σφάλματα του άλλου, παρά μόνο τα δικά του. ‘Αν επιμείνη σ’ αυτά, δε θ’ αργήση να καρποφορήση η ψυχή σ’ όλες τις άλλες αρετές.

Αββάς Σαρματίας:

- Προτιμώ άνθρωπο αμαρτωλό, που αναγνωρίζει το σφάλμα του και ταπεινώνεται, παρά ενάρετο με αυταρέσκεια.

Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός:
Τι ανόητοι που είμεθα εμείς οι άνθρωποι! Πεταμε Μακρια Το Ελαφροτερο Φορτιο, Την Παραδοχη Του Λαθους Μας Και Το “Συγχωρεσε Με“,
και φορτωνόμαστε το πιο βαρύ, ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ.

Αββάς Νείλος:

«Πραγματική Βυζαντινή μουσική είναι εκείνη που τα πάθη κατευνάζει και την ακρασίαν του σώματος ηρεμείν απεργάζεται».

Αββάς Ησαίας ο Αναχωρητής:

«’Οποιος κατορθώνει να λέγη κάθε μέρα στον εαυτό του: Σήμερα Είναι Η Τελευταία Ημέρα Της Ζωής Μου, Ουδέποτε Θ’ Αμαρτήση Θεληματικά Προς Τον Θεό».

Aββάς Ποιμήν

«ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΔΑΞΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ, ΠΡΕΠΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΓΙΗΣ ΨΥΧΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΑΘΗΣ»

«Η μετάνοια είναι η μη επανάληψις της ιδίας αμαρτίας».

«’Οταν αποφεύγη ο άνθρωπος τις πολλές κουβέντες, τις διαμάχες, την ταραχή και την σύγχυση, το ‘Αγιον Πνεύμα επισκιάζει την ψυχή του και τότε, όσο στείρα κι’ άν είναι, θα βλαστήση καρπούς πνευματικούς».

Aββάς Παύλος:

Νοιώθω τον εαυτό μου διαρκώς βυθισμένο μέσα στη λάσπη της αμαρτίας ως το λαιμό, έλεγε με ταπεινοφροσύνη ο Αββάς Παύλος, και κλαίω, φωνάζοντας στον Ιησού μ’ όλη τη δύναμη της καρδιάς μου: Κύριε, ελέησόν με.

Αββάς Υπερέχιος:

‘Οποιος δεν κατορθώνει να συγκρατή τη γλώσσα του, όταν θυμώνη, είναι ανίκανος να συγκρατήση και όλα τα άλλα πάθη.

Αββά Σισώη:

«Εάν έπεσες, Σήκω… Εώς ότου σε βρη ο θάνατος ή στην πτώσι ή στην έγερσι. Δεν είναι γραμμένο «όπου ευρώ σε εκεί και κρινώ σε»; Μόνο εύχου στον Θεό να βρεθής την τελευταία σου στιγμή σηκωμένος με την αγία μετάνοια».

ΠΗΓΗ