Ιερεύς Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Δόξα σοι ο Θεός ημών, δόξα σοι.

Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον αγαθέ, τας ψυχάς ημών. Αμήν.

Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος ελέησον ημάς (εκ τρίτου).

Δόξα… Kαι νυν…

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς.

Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών.

Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν.

Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών,

ένεκεν του ονόματός σου.

Κύριε ελέησον (εκ τρίτου)

Δόξα… Kαι νυν…

Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, καί μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ιερεύς: Ότι σού εστιν η βασιλεία…

Αμήν.

Κύριε ελέησον ιβ’

Δόξα… Και νυν…

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω βασιλεί ημών Θεώ.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω βασιλεί ημών Θεώ.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ, Χριστώ τω βασιλεί και Θεώ ημών.

Ψαλμός 53

Ο Θεός εν τώ ονόματί σου σώσόν με καί εν τή δυνάμει σου κρίνόν με

ο Θεός εισάκουσον τής προσευχής μου ενώτισαι τά ρήματα τού στόματός μου

ότι αλλότριοι επανέστησαν επ’ εμέ καί κραταιοί εζήτησαν τήν ψυχήν μου ου προέθεντο τόν Θεόν ενώπιον αυτών

ιδού γάρ ο Θεός βοηθεί μοι καί ο Κύριος αντιλήμπτωρ τής ψυχής μου

αποστρέψει τά κακά τοίς εχθροίς μου εν τή αληθεία σου εξολέθρευσον αυτούς

εκουσίως θύσω σοι εξομολογήσομαι τώ ονόματί σου Κύριε ότι αγαθόν

ότι εκ πάσης θλίψεως ερρύσω με καί εν τοίς εχθροίς μου επείδεν ο οφθαλμός μου

Ψαλμός 54

Ενώτισαι ο Θεός τήν προσευχήν μου καί μή υπερίδης τήν δέησίν μου

πρόσχες μοι καί εισάκουσόν μου ελυπήθην εν τή αδολεσχία μου καί εταράχθην

από φωνής εχθρού καί από θλίψεως αμαρτωλού ότι εξέκλιναν επ’ εμέ ανομίαν καί εν οργή ενεκότουν μοι

η καρδία μου εταράχθη εν εμοί καί δειλία θανάτου επέπεσεν επ’ εμέ

φόβος καί τρόμος ήλθεν επ’ εμέ καί εκάλυψέν με σκότος

καί είπα τίς δώσει μοι πτέρυγας ωσεί περιστεράς καί πετασθήσομαι καί καταπαύσω

ιδού εμάκρυνα φυγαδεύων καί ηυλίσθην εν τή ερήμω

προσεδεχόμην τόν σώζοντά με από ολιγοψυχίας καί καταιγίδος

καταπόντισον Κύριε καί καταδίελε τάς γλώσσας αυτών ότι είδον ανομίαν καί αντιλογίαν εν τή πόλει

ημέρας καί νυκτός κυκλώσει αυτήν επί τά τείχη αυτής ανομία καί κόπος εν μέσω αυτής καί αδικία

καί ουκ εξέλιπεν εκ τών πλατειών αυτής τόκος καί δόλος

ότι ει εχθρός ωνείδισέν με υπήνεγκα άν καί ει ο μισών με επ’ εμέ εμεγαλορρημόνησεν εκρύβην άν απ’ αυτού

σύ δέ άνθρωπε ισόψυχε ηγεμών μου καί γνωστέ μου

ός επί τό αυτό μοι εγλύκανας εδέσματα εν τώ οίκω τού Θεού επορεύθημεν εν ομονοία

ελθέτω θάνατος επ’ αυτούς καί καταβήτωσαν εις άδου ζώντες ότι πονηρίαι εν ταίς παροικίαις αυτών εν μέσω αυτών

εγώ δέ πρός τόν Θεόν εκέκραξα καί ο Κύριος εισήκουσέν μου

εσπέρας καί πρωί καί μεσημβρίας διηγήσομαι απαγγελώ καί εισακούσεται τής φωνής μου

λυτρώσεται εν ειρήνη τήν ψυχήν μου από τών εγγιζόντων μοι ότι εν πολλοίς ήσαν σύν εμοί

εισακούσεται ο Θεός καί ταπεινώσει αυτούς ο υπάρχων πρό τών αιώνων

ου γάρ εστιν αυτοίς αντάλλαγμα καί ουκ εφοβήθησαν τόν Θεόν

εξέτεινεν τήν χείρα αυτού εν τώ αποδιδόναι εβεβήλωσαν τήν διαθήκην αυτού

διεμερίσθησαν από οργής τού προσώπου αυτού καί ήγγισεν η καρδία αυτού ηπαλύνθησαν οι λόγοι αυτού υπέρ έλαιον καί αυτοί εισιν βολίδες

επίρριψον επί Κύριον τήν μέριμνάν σου καί αυτός σε διαθρέψει ου δώσει εις τόν αιώνα σάλον τώ δικαίω

σύ δέ ο Θεός κατάξεις αυτούς εις φρέαρ διαφθοράς άνδρες αιμάτων καί δολιότητος ου μή ημισεύσωσιν τάς ημέρας αυτών εγώ δέ ελπιώ επί σέ Κύριε

Ψαλμός 90

Ο κατοικών εν βοηθεία τού Υψίστου, εν σκέπη τού Θεού τού ουρανού αυλισθήσεται.

Ερεί τώ Κυρίω, Αντιλήπτωρ μου εί, καί καταφυγή μου, ο Θεός μου, καί ελπιώ επ’ αυτόν.

Ότι αυτός ρύσεταί σε εκ παγίδος θηρευτών, καί από λόγου ταραχώδους.

Εν τοίς μεταφρένοις αυτού επισκιάσει σοι, καί υπό τάς πτέρυγας αυτού ελπιείς, όπλω κυκλώσει σε η αλήθεια αυτού.

Όυ φοβηθήση από φόβου νυκτερινού, από βέλους πετομένου ημέρας.

Από πράγματος εν σκότει διαπορευομένου, από συμπτώματος καί δαιμονίου μεσημβρινού.

Πεσείται εκ τού κλίτους σου χιλιάς, καί μυριάς εκ δεξιών σου, πρός σέ δέ ουκ εγγιεί.

Πλήν τοίς οφθαλμοίς σου κατανοήσεις, καί ανταπόδοσιν αμαρτωλών όψει.

Ότι σύ, Κύριε, η ελπίς μου, τόν Ύψιστον έθου καταφυγήν σου.

Όυ προσελεύσεται πρός σέ κακά, καί μάστιξ ουκ εγγιεί εν τώ σκηνώματί σου.

Ότι τοίς Αγγέλοις αυτού εντελείται περί σού, τού διαφυλάξαι σε εν πάσαις ταίς οδοίς σου.

Επί χειρών αρούσί σε, μήποτε προσκόψης πρός λίθον τόν πόδα σου.

Επί ασπίδα καί βασιλίσκον επιβήσει, καί καταπατήσεις λέοντα καί δράκοντα,

Ότι επ’ εμέ ήλπισε, καί ρύσομαι αυτόν, σκεπάσω αυτόν, ότι εγνω τό όνομά μου.

Κεκράξεται πρός με, καί εισακούσομαι αυτού, μετ’ αυτού ειμι εν θλίψει, εξελούμαι αυτόν, καί δοξάσω αυτόν.

Μακρότητα ημερών εμπλήσω αυτόν, καί δείξω αυτώ τό σωτή ριόν μου

Δόξα… Καί νύν…

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός, Κύριε, ελέησον (γ’)

Δόξα…

Απολυτίκιον τής ημέρας

Καί νύν…

Θεοτοκίον

Ότι ούκ έχομεv παρρησίαν διά τά πολλά ημώv αμαρτήματα, σύ τόν εκ σού γεννηθέντα δυσώπησον, Θεοτόκε Παρθένε. πολλά γάρ ισχύει δέησις Μητρός πρός ευμέvειαν Δεσπότου. Μή παρίδης αμαρτωλώv ικεσίας η πάνσεμνος, ότι ελεήμων εστί, καί σώζειν δυvάμενος, ο καί παθείv υπέρ ημώv καταδεξάμεvος.

Ταχύ προκαταλαβέτωσαv ημάς οι οικτιρμοί σου, Κύριε, ότι επτωχεύσαμεv σφόδρα. βοήθησοv ημίv, ο Θεός,ο Σωτήρ ημών, έvεκεν τής δόξης τού ονόματός σου. Κύριε, ρύσαι ημάς, καί ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών, ένεκεν τού ονοματός σου.

Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος ελέησον ημάς (εκ τρίτου).

Δόξα… Kαι νυν…

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς.

Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών.

Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν.

Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών,

ένεκεν του ονόματός σου.

Κύριε ελέησον (εκ τρίτου)

Δόξα… Kαι νυν…

Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, καί μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ιερεύς: Ότι σού εστιν η βασιλεία…

Κοντάκιον τής ημέρας

Κύριε έλέησον μ’

Ο εν παντί καιρώ και πάση ώρα εν ουρανώ και επί γης προσκυνούμενος και δοξαζόμενος Χριστός ο Θεός, ο μακρόθυμος, ο πολυέλεος, ο πολυέσπλαγχνος, ο τους δικαίους αγαπών και τους αμαρτωλούς ελεών, ο πάντας καλών προς σωτηρίαν διά της επαγγελίας των μελλόντων αγαθών , αυτός. Κύριε, πρόσδεξαι και ημών εν τη ώρα ταύτη τας εντεύξεις και ίθυνον την ζωήν ημών προς τας εντολάς σου. Τας ψυχάς ημών αγίασον, τα σώματα άγνισον , τους λογισμούς διόρθωσον, τας εννοίας κάθαρον και ρύσαι ημάς από πάσης θλίψεως, κακών και οδύνης. Τείχισον ημάς αγίοις σου Αγγέλοις, ίνα τη παρεμβολή αυτών φρουρούμενοι και οδηγούμενοι καταντήσωμεν εις την ενότητα της πίστεως και εις την επίγνωσιν της απροσίτου σου δόξης, ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Κύριε ελέησον γ’

Δόξα… Και νυν…

Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.

Εν ονόματι Κυρίου, ευλόγησον Πατερ.

Θεέ, καί Κύριε τών δυvάμεων καί πάσης κτίσεως Δημιουργέ, ο διά σπλάγχνα ανεικάστου ελέους σου τόν μοvογενή σου Υιόv, τόv Κύριον ημών Ιησούv Χριστόν, καταπέμψας επί σωτηρία τού γένους ημών, καί διά τού τιμίου αυτού Σταυρού τό χειρόγραφον τών αμαρτιών ημών διαρρήξας, καί θριαμβεύσας εv αυτώ τάς αρχάς καί εξουσίας τού σκότους. Αυτός Δέσποτα φιλάνθρωπε, πρόσδεξαι καί ημών τώv αμαρτωλώv τάς ευχαριστηρίους ταύτας, καί ικετηρίους εντεύξεις, καί ρύσαι ημάς από παντός ολεθρίου καί σκοτεινού παραπτώματος, καί πάντων τώv κακώσαι ημάς ζητούvτων ορατών καί αοράτων εχθρώv. Καθήλωσοv εκ τού φόβου σου τάς σάρκας ημώv, καί μή εκκλίνης τάς καρδίας ημώv εις λόγους, ή εις λογισμούς πονηρίας. αλλά τώ πόθω σου τρώσοv ημώv τάς ψυχάς. Ίvα διά παντός πρός σέ ατεvίζοντες, καί τώ παρά σού φωτί οδηγούμεvοι, σέ τό απρόσιτον και αϊδιοv κατοπτεύοντες φώς, ακατάπαυστόv σοι τήv εξομολόγησιν, καί ευχαριστίαν αναπέμπωμεv, τώ ανάρχω Πατρί, σύv τώ μοvογενεί σου Υιώ, καί τώ παvαγίω καί αγαθώ καί ζωοποιώ σου Πνεύματι, νύv καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώvων. Αμήν.

Δόξα… Και νυν… Κύριε ελέησον γ’

ο Ιερεύς αμέσως τήν Απόλυσιν