Αν έχεις αμαρτίες...

Να μην απελπιστείς!

Αυτά δεν παύω να σας τα λέω συνεχώς.

Και αν κάθε μέρα αμαρτάνεις,

να μετανοείς καθημερινά.

Γιατί η μετάνοια είναι το φάρμακο κατά των αμαρτημάτων,

είναι η προς τον Θεόν παρρησία,

είναι όπλο κατά του διαβόλου,

είναι η ελπίδα της σωτηρίας,

είναι η αναίρεση της απόγνωσης.

Η μετάνοια μας ανοίγει τον ουρανό και μας εισάγει στον Παράδεισο.

Είσαι αμαρτωλός;

Μην απελπίζεσαι.

Ίσως βέβαια αναλογιστείς:

Μα τόσα έχω ακούσει στην Εκκλησία και δεν τα τήρησα,

πως να εισέλθω και πάλι και πώς και πάλι να ακούσω;

Μα γι' αυτό ακριβώς πρέπει να εισέλθεις επειδή, όσα άκουσες δεν τα τήρησες.

Να τα ξανακούσεις, λοιπόν, και να τα τηρήσεις.

Εάν ο ιατρός σου βάλει φάρμακο στην πληγή σου

και παρά ταύτα δεν καθαρίσει, την επομένη μέρα δεν θα σου ξαναβάλει πάλι;

Μη ντρέπεσαι, λοιπόν, να ξαναέλθεις στην Εκκλησία,

αλλά να ντρέπεσαι όταν πράττεις την αμαρτία.

Η αμαρτία είναι το τραύμα και η μετάνοια το φάρμακο.

Αν, λοιπόν, έχεις παλιώσει σήμερα από την αμαρτία

να ανακαινίσεις τον εαυτό σου με τη μετάνοια.

Και είναι δυνατό, μπορεί να πει κανείς, να σωθώ, αφού μετανοήσω;

Και βέβαια είναι.

Μα, όλη τη ζωή μου την πέρασα μέσα στις αμαρτίες, και εάν μετανοήσω θα βρω τη σωτηρία;

Και βέβαια. Από που γίνεται αυτό φανερό;

Από τη φιλανθρωπία του Κυρίου σου...

Γιατί η φιλανθρωπία του Θεού δεν έχει μέτρο,

και ούτε μπορεί να ερμηνευτεί με λόγια η πατρική Του αγαθότητα.

Σκέψου μια σπίθα που έπεσε μέσα στη θάλασσα, μήπως μπορεί να σταθεί εκεί ή να φανεί;

Όση σχέση έχει, λοιπόν, μια σπίθα με το πέλαγος,

τόση σχέση έχει η αμαρτία σου σε σύγκριση με τη φιλανθρωπία του Θεού.

Και θα έλεγα, όχι τόση, άλλα πιο πολλή.

Γιατί το πέλαγος, ακόμη και αν είναι απέραντο, έχει όριο, μέτρο και σύνορα.

Η φιλανθρωπία όμως του Θεού είναι απεριόριστη.

Γι' αυτό σου επαναλαμβάνω.

Είσαι αμαρτωλός;

Μην απελπίζεσαι.