ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ: Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Ευλόγησον Δέσποτα.

ΙΕΡΕΥΣ

Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον. [και μετά από κάθε αίτηση]

Υπέρ της άνωθεν ειρήνης, και της σωτηρίας των ψυχών ημών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών, και της των πάντων ενώσεως, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του αγίου οίκου τούτου, και των μετά πίστεως, ευλαβείας, και φόβου Θεού εισιόντων εν αυτώ, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του Πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών [δεινός], του τιμίου πρεσβυτερίου, της εν Χριστώ διακονίας, παντός του Κλήρου και του Λαού, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της κώμης ταύτης, της νήσου ταύτης πάσης πόλεως και χώρας και των πίστει οικούντων εν αυταίς, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ ευκρασίας αέρων, ευφορίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνικών, του. Κυρίου δεηθώμεν

Υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων, αεροπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων και της σωτηρίας αυτών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

ΧΟΡΟΣ: Σοι Κύριε.

ΙΕΡΕΥΣ [Μυστικός]

ΕΥΧΗ ΤΟΥ Α΄ ΑΝΤΙΦΩΝΟΥ

Κύριε ο Θεός ημών, Ου το κράτος ανείκαστον και η δόξα ακατάληπτος, Ου το έλεος αμέτρητον και η φιλανθρωπία άφατος, Αυτός Δέσποτα, κατά την ευσπλαγχνίαν σου, επίβλεψον εφ' ημάς και επί τον άγιον οίκον τούτον και ποίησον μεθ' ημών, και των συνευχομένων ημίν, πλούσια τα ελέη σου και τους οικτιρμούς σου.

Ότι πρέπει σοι, πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Και ψάλλεται το Ά Αντίφωνον πάρα των ψαλτών.

Ο Διάκονος μεθίσταται του τόπου αυτού, και απελθών εν τω αριστερώ μέρει, ίσταται ενώπιον της εικόνος του Χριστού. Μετα δε την συμπλήρωσιν του Αντιφώνου, επανέρχεται πάλιν εις εν τη θέσει αυτού και λέγει:

Έτι και έτι εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον. [και μετά από κάθε αίτηση]

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

ΧΟΡΟΣ: Σοι Κύριε.

ΙΕΡΕΥΣ [Μυστικός]

ΕΥΧΗ ΤΟΥ Β΄ ΑΝΤΙΦΩΝΟΥ

Κύριε, ο Θεός ημών, σώσον τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου, το πλήρωμα της εκκλησίας σου φύλαξον, αγίασον τους αγαπώντας την ευπρέπειαν του οίκου σου. Συ αυτούς αντιδόξασον τη θεϊκή σου δυνάμει και μη εγκατηλίπης ημάς τους ελπίζοντας επί σε.

Ότι σον το κράτος και σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Και ψάλλεται το Β΄ Αντίφωνον πάρα των ψαλτών.

Ο Διάκονος μεθίσταται του τόπου αυτού, και απελθών εν τω δεξιώ μέρει, ίσταται ενώπιον της εικόνος της Θεοτόκου. Μετα δε την συμπλήρωσιν του Αντιφώνου, επανέρχεται πάλιν εις εν τη θέσει αυτού και λέγει:

Έτι και έτι εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον. [και μετά από κάθε αίτηση]

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

ΧΟΡΟΣ: Σοι Κύριε.

ΙΕΡΕΥΣ [Μυστικός]

ΕΥΧΗ ΤΟΥ Γ΄ ΑΝΤΙΦΩΝΟΥ

Ο τάς κοινάς ταύτας και συμφώνους ημίν χαρισάμενος προσευχάς, ο και δυσί και τρισί συμφωνούσιν επί τω ονόματί σου τας αιτήσεις παρέχειν επαγγειλάμενος. Αυτός και νυν των δούλων σου τα αιτήματα προς το συμφέρον πλήρωσον, χορηγών ημίν εν τω παρόντι αιώνι την επίγνωσιν της σης αληθείας και εν τω μέλλοντι ζωήν αιώνιον χαριζόμενος.

Ότι αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Ο Χορός ψάλλει το τροπάριο της ημέρας ή τους Μακαρισμούς έρχονται ο τε Ιερεύς και ο Διάκονος και στάντες έμπροθεν της αγίας Τραπέζης, ποιούσιν προσκυνήματα τρία. Είτα λαβών ο Ιερεύς το άγιον Ευαγγέλιον, δίδωσι τω Διακόνω, όστις ασπάζεται άμα την εκέινου χείρα. Και ούτω περιελθόντες την αγίαν Τράπεζαν εκ του δεξιού μέρους εξέρχονται του ιερού Βήματος δια της προς βορράν πύλης προπορευομένων αυτών λαμπάδων και ποιούσι την Μικράν Είσοδον του Ευαγγελίου.

Ελθόντες και σταθέντες εις το μέσον του Ναού, εν τω συνήθει τόπω, ο Διάκονος λέγει:

Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΙΕΡΕΥΣ

Δέσποτα Κύριε, ο Θεός ημών, ο καταστήσας εν ουρανοίς τάγματα και στρατιάς Αγγέλων και Αρχαγγέλων, εις λειτουργίαν της σης δόξης, ποίησον συν τη εισόδω ημών είσοδον αγίων Αγγέλων γενέσθαι, συλλειτουργούντων ημίν, και συνδοξολογούντων την σην αγαθότητα.

Ότι πρέπει σοι πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Ευλόγησον, Δέσποτα, την αγίαν είσοδον.

Ο δε Ιερεύς ευλογών λέγει:

Ευλογημένη η είσοδος των Αγίων σου, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ο Διάκονος προσφέρει προς ασπασμόν τω Ιερεί το άγιον Ευαγγέλιον, όπερ ούτως ασπάζεται, ο δε Διάκονος την χείρα του Ιερέως.

Και ο Διάκονος, υψών το Ευαγγέλιον εκφωνεί:

Σοφία. Ορθοί.

Και ο Χορός ψάλλει το Εισοδικόν.

Εάν δε γίνεται συλλείτουργον, το Εισοδικόν ψάλλεται από τους Ιερείς και εισερχόμενοι εις το ιερόν Βήμα ψάλλουν επίσης το πρώτον Απολιτίκιον και το Κοντάκιον.

ΕΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα.

ΕΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο εν αγίοις θαυμαστός, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα.

Ψαλλομένων υπό του χορού τα Απολυτίκια, ο Ιερεύς λέγει την ευχήν ταύτην:

ΙΕΡΕΥΣ [Μυστικός]

Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΤΡΙΣΑΓΙΟΥ ΥΜΝΟΥ

Ο Θεός ο Άγιος, ο εν αγίοις αναπαυόμενος, ο τρισαγίω φωνή υπό των Σεραφείμ ανυμνούμενος και υπό των Χερουβείμ δοξολογούμενος, και υπό πάσης επουρανίου δυνάμεως προσκυνούμενος ο εκ του μη όντος εις το είναι παραγαγών τα σύμπαντα ο κτίσας τον άνθρωπον κατ’ εικόνα σην και ομοίωσιν και παντί σου χαρίσματι κατακοσμήσας, ο διδούς αιτούντι σοφίαν και σύνεσιν, και μη παρορών αμαρτάνοντα, αλλά θέμενος επί σωτηρία μετάνοιαν, ο καταξιώσας ημάς, τους ταπεινούς και αναξίους δούλους σου, και εν τη ώρα ταύτη στήναι κατενώπιον της δόξης του αγίου σου θυσιαστηρίου, και την οφειλομένην σοι προσκύνησιν και δοξολογίαν προσάγειν, Αυτός, Δέσποτα, πρόσδεξαι και εκ στόματος ημών των αμαρτωλών τον Τρισάγιον ύμνον και επίσκεψαι ημάς εν τη χρηστότητί σου. Συγχώρησον ημίν παν πλημμέλημα, εκούσιόν τε και ακούσιον, αγίασον ημών τας ψυχάς και τα σώματα και δος ημίν εν οσιότητι λατρεύειν σοι πάσας τας ημέρας της ζωής ημών, πρεσβείαις της αγίας Θεοτόκου, και πάντων των Αγίων, τον απ' αιώνός σοι ευαρεστησάντων.

Και μετά την συμπλήρωση του Κοντακίου λέγει ο Διάκονος:

Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον.

ΙΕΡΕΥΣ

Ότι άγιος ει ο Θεός ημών και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί,

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Και εις τούς αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Και ψάλλει ο χορός εναλλάξ το Τρισάγιον Ύμνον.

Είτα ο Ιερεύς και ο Διάκονος λέγουσιν εναλλάξ το Τρισάγιον Ύμνον ποιούντες ομού τρία προσκυνήματα έμπροσθεν της αγίας Τραπέζης.

Ει εστι συλλείτουργον, το Τρισάγιον Ύμνον ψάλλεται ως εξής:

Το πρώτον από την δεξιάν, το δεύτερον από την αριστεράν, το τρίτον από του ιερού Βήματος, το τέταρτον από την δεξιάν, το πέμπτον από του ιερού Βήματος, Δόξα... από την αριστεράν, Και νυν... από την δεξιάν, Άγιος Αθάνατος από την αριστεράν και το Δύναμις από την δεξιάν.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Δύναμις

Ψαλλομένου το Δύναμις του Τρισαγίου παρά των ψάλτων, ο Διάκονος λέγει

Κέλευσον, Δέσποτα.

Και απέρχονται εις την Καθέδραν, λέγει ο Ιερεύς

Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:

Ευλόγησον Δέσποτα, την άνω καθέδραν.

Ο Ιερεύς ευλογεί λέγων:

Ευλογημένος ει, ο επί θρόνου δόξης της βασιλείας σου, ο καθήμενος επί των Χερουβίμ, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Και όταν συμπληρωθεί το Τρισάγιον ύμνον ο Διάκονος έρχεται έμπροθεν της Ωραίας Πύλης και όταν ο Αναγνώστης εκφωνήσει το Προκείμενον, λέγει ο Διάκονος:

Πρόσχωμεν.

Και όταν ο Αναγνώστης εκφωνήσει τον Στίχον, λέγει ο Διάκονος:

Σοφία.

Και όταν εκφωνήσει την επιγραφήν της Αποστολικής περικοπής, λέγει ο Διάκονος:

Πρόσχωμεν.

Πληρωθέντος δε του Αποστόλου, ο Ιερεύς, λέγει:

Ειρήνη σοι.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ Και το πνευματί σου.

Ψαλλομένων των Αλληλουαρίων και των στίχων, ο Διάκονος λέγει τω Ιερεί:

Ευλόγησον, Δέσποτα, το θυμίαμα.

ΙΕΡΕΥΣ

Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε, νυν, και αεί, και εις τούς αιώνας των αιώνων.

Και ο Διάκονος θυμιά κατά τον συνήθη τρόπον. Ο Ιερεύς λέγει χαμηλοφώνως:

Έλλαμψον εν ταις καρδίαις ημών, φιλάνθρωπε Δέσποτα, το της σης θεογνωσίας ακήρατον φως, και τους της διανοίας ημών οφθαλμούς διάνοιξον εις την των ευαγγελικών σου κηρυγμάτων κατανόησιν. Ένθες ημίν και τον των μακαρίων σου εντολών φόβον, ίνα τας σαρκικάς επιθυμίας πάσας καταπατήσαντες, πνευματικήν πολιτείαν μετέλθωμεν, πάντα τα προς ευαρέστησιν την σην και φρονούντες και πράττοντες.

Συ γαρ ει ο φωτισμός των ψυχών και των σωμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω σου Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ο Διάκονος αποθέτει το θυμιατό, έρχεται προ της αγίας Τραπέζης και υποκλίνας την κεφαλήν, λέγει τω Ιερεί:

Ευλόγησον, Δέσποτα, τον ευαγγελιστήν του αγίου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού [ δείνος]

Ο δε Ιερεύς, σφραγίζων αυτών λέγει:

Ο Θεός, δια πρεσβειών του αγίου, ενδόξου, Αποστόλου και Ευαγγελιστού [δείνος], δώη σοι ρήμα τω ευαγγελιζομένω δυνάμει πολλή, εις εκπλήρωσιν του Ευαγγελίου του αγαπητού Υιού αυτού,Κυριού δε ημών Ιησού Χριστού.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Αμήν. Αμήν. Αμήν. Γένοιτο μοι κτά το ρήμα σου.

Προσκυνήσας δε το άγιον Ευαγγέλιον, λαμβάνει αυτό εκ των χειρών του Ιερέως και ασπάζεται την χείρα αυτού. Εξελθών δε δια της βορείας πύλης, προπορευομένων αυτού λαμπάδων, ανέρχεται επί του Άμβωνος ή εν τω διατετεγμένω τόπω.

ΙΕΡΕΥΣ

Σοφία. Ορθοί. Ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου. Ειρήνη πάσι.

ΧΟΡΟΣ: Και τω πνεύματι σου.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Εκ του κατά [του διένος] αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα.

ΙΕΡΕΥΣ: Πρόσχωμεν.

ΧΟΡΟΣ

Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Το Ευαγγέλιον.

Πληρωθείσης της αναγνώσεως του Ευαγγελίου, ο Ιερεύς, ευλογεί τον Διάκονον, λέγων:

Ειρήνη σοι, τω ευαγγελιζομένω.

ΧΟΡΟΣ

Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Τούτου ψαλλομένου κατέρχεται ο Διάκονος του Άμβωνος κρατών υψηλά το Ευαγγέλιον. Έμπροθεν της Ωραίας πύλης αποδίδει αυτό τω Ιερεί και ασπάζεται την χείρα αυτού. Ο δε Ιερεύς ασπαζόμενος το άγιον Ευαγγέλιον χαράζει μετ' αυτού τύπον σταυρού προς τον λαόν και εισέρχεται εν τω Ιερώ και αποθέτει αυτό επί της αγίας Τραπέζης.

Ο Διάκονος, σταθείς εν τω συνήθει τόπω λέγει την Εκτενήν.

Είπωμεν πάντες εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της διανοίας ημών είπωμεν.

ΧΟΡΟΣ

Κύριε ελέησον [3].[και μετά από κάθε αίτηση]

Κύριε παντοκράτορ ο Θεός των Πατέρων ημών, δεόμεθά σου, επάκουσον και ελέησον.

Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα έλεος σου, δεόμεθά σου, επάκουσον και ελέησον.

Έτι δεόμεθα υπέρ του Πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών [του διένος], και πάσης της εν Χριστώ ημών αδελφότητος.

Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, αν έχει εορτή μνημονεύει τα ονόματα των εορταζόντων (......) των επιτελούντων την αγίαν εορτήν ταύτην, καιπάντων των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών, των κατοικούντων και παρεπιδημούντων εν τη κώμη ταύτη, των ενοριτών, επιτρόπων, συνδρομητών και αφιερωτών του αγίου ναού τούτου.

Έτι δεόμεθα υπέρ των μακαρίων και αοιδίμων κτιτόρων της αγίας Εκκλησίας ταύτης, και υπέρ πάντων των προαναπαυσαμένων πατέρων και αδελφών ημών, των ενθάδε ευσεβώς, κειμένων, και απανταχού ορθοδόξων.

Και όταν έχει μνημόσυνον

Έτι δεόμεθα υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του κεκοιμημένου δούλου του Θεού [δεινός], και υπέρ του συγχωρηθήναι αυτώ παν πλημμέλημα εκούσιον τε και ακούσιον.

Έτι δεόμεθα υπέρ των καρποφορούντων και καλλιεργούντων εν τω αγίω και πανσέπτω ναώ τούτω, κοπιώντων, ψαλλόντων και υπέρ του περιεστώτος λαού, του απεκδεχομένου το παρά σου μέγα και πλούσιον έλεος.

ΙΕΡΕΥΣ

Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Όσοι πιστοί

Έτι και έτι εν ειρήνη, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Σοφία.

ΙΕΡΕΥΣ

ΠΡΩΤΗ ΕΥΧΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ

Ευχαριστούμέν σοι, Κύριε, ο Θεός των δυνάμεων, τω καταξιώσαντι ημάς παραστήναι και νυν τω αγίω σου θυσιαστηρίω και προσπεσείν τοις οικτιρμοίς σου υπέρ των ημετέρων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων. Πρόσδεξαι, ο Θεός, την δέησιν ημών, ποίησον ημάς αξίους γενέσθαι του προσφέρειν σοι δεήσεις και ικεσίας και θυσίας αναιμάκτους υπέρ παντός του λαού σου, και ικάνωσον ημάς, ους έθου εις την διακονίαν σου ταύτην, εν τη δυνάμει του Πνεύματος σου του Αγίου, ακαταγνώστως και απροσκόπτως, εν καθαρώ τω μαρτυρίω της συνειδήσεως ημών, επικαλείσθαί σε εν παντί καιρώ και τόπω, ίνα εισακούων ημών, ίλεως ημίν είης, εν τω πλήθει της σης αγαθότητος.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Έτι και έτι εν ειρήνη, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Σοφία.

ΙΕΡΕΥΣ

ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΧΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ

Πάλιν και πολλάκις σοι προσπίπτομεν και σου δεόμεθα, αγαθέ και φιλάνθρωπε, όπως, επιβλέψας επί την δέησιν ημών, καθαρίσης ημών τας ψυχάς και τα σώματα από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, και δώης ημίν ανένοχον και ακατάκριτον την παράστασιν του αγίου σου θυσιαστηρίου. Χάρισαι δε, ο Θεός, και τοις συνευχομένοις ημίν προκοπήν βίου και πίστεως και συνέσεως πνευματικής, δος αυτοίς πάντοτε, μετά φόβου και αγάπης λατρεύουσι σοι, ανενόχως και ακατακρίτως μετέχειν των αγίων σου μυστηρίων, και της επουρανίου σου βασιλείας αξιωθήναι.

Όπως υπό του κράτους σου πάντοτε φυλαττόμενοι, σοι δόξαν αναπέμπωμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Ο Χορός ψάλλει το Χερουβικόν Ύμνον.

Καθ’ όσον ψάλλετε το Χερουβικόν Ύμνον, ο Ιερεύς λέγει μυστικός την ακόλουθη ευχή.

ΙΕΡΕΥΣ

ΕΥΧΗ ΑΔΟΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΧΕΡΟΥΒΙΚΟΥ

Ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταις σαρκικαίς επιθυμίας και ηδοναίς προσέρχεσθαι ή προσεγγίζειν, ή λειτουργείν σοι, Βασιλεύ της δόξης, το γαρ διακονείν σοι μέγα και φοβερόν, και αυταίς ταις επουρανίαις δυνάμεσιν. Αλλ' όμως, δια την άφατον και αμέτρητόν σου φιλανθρωπίαν, ατρέπτως και αναλλοιώτως γέγονας άνθρωπος και αρχιερεύς ημών εχρημάτισας, και της λειτουργικής ταύτης και αναιμάκτου θυσίας την ιερουργίαν παρέδωκας ημίν, ως Δεσπότης των απάντων. Συ γαρ μόνος, Κύριε ο Θεός ημών, δεσπόζεις των επουρανίων και των επιγείων, ο επί θρόνου Χερουβικού εποχούμενος, ο των Σεραφείμ Κύριος, και βασιλεύς του Ισραήλ, ο Μόνος Άγιος και εν αγίοις αναπαυόμενος, σε τοίνυν δυσωπώ τον μόνον αγαθόν και ευήκοον, επίβλεψον επ' εμέ τον αμαρτωλόν και αχρείον δούλόν σου, και καθάρισόν μου την ψυχήν και την καρδίαν από συνειδήσεως πονηράς, και ικάνωσόν με τη δυνάμει του Αγίου σου Πνεύματος, ενδεδυμένον την της ιερατείας χάριν, παραστήναι τη αγία σου ταύτη τραπέζη και ιερουργήσαι το άγιον και άχραντόν σου Σώμα και το τίμιον Αίμα. Σοι γαρ προσέρχομαι, κλίνας τον εμαυτού αυχένα και δέομαί σου, μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ' εμού, μηδέ αποδοκιμάσης με εκ παίδων σου, αλλ’ αξίωσον προσενεχθήναι σοι υπ’ εμού του αμαρτωλού και αναξίου δούλου σου τα δώρα ταύτα. Συ γαρ ει ο προσφέρων και προσφερόμενος και προσδεχόμενος και διαδιδόμενος, Χριστέ ο Θεός ημών, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω σου Πατρί και τω Παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Και μετά την ευχή, ο Ιερεύς και ο Διάκονος λέγούν το Χερουβικόν Ύμνον τρεις φορές κάνοντας και τρεις μετάνοιες.

ΙΕΡΕΥΣ

Οι τα Χερουβείμ μυστικώς εικονίζοντες, και τη ζωοποιώ Τριάδι τον τρισάγιον ύμνον προσάδοντες, πάσαν νυν βιοτικήν αποθώμεθα μέριμναν.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Ως τον βασιλεία των όλων υποδεξόμενοι. Ταις αγγελικαίς αοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν. Αλληλούϊα. Αλληλούϊα. Αλληλούϊα.

Μετά λαμβάνει ο Ιερεύς το θυμιατό και ευλογεί κατά το συνήθης τρόπο, θυμιά την Αγίαν Τράπεζα, την Πρόθεσιν, το Εικονοστάσι και το λαό λέγοντας μυστικός το "Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω βασιλεί ημών Θεώ" [3] και τον 50^ον ψαλμον. Εν Κυριακη λέγει το: "Ανάστασιν Χριστόυ θεασάμενοι" και τον 50^ον ψαλμον ως τον στίχον "Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει." Επανερχόμενος εις το Ιερό, θυμιά πάλιν την αγίαν Τράπεζαν, την ιεράν Πρόθεσιν και το Ιερατείον και αποδίδει το θυμιατήριον. Οι Ιερουργούντες προσκυνούντες τρις προ της αγίας Τραπέζης και ασπαζόμενος το Αντιμήνσιον και την αγίαν Τράπεζα, λέγουσι καθ’ εαυτούς τα τροπάρια ταύτα

Ήμαρτον εις σε Σωτήρ, ως ο άσωτος υιός, δέξαι με Πάτερ μετανοούντα, και ελέησον με ο Θεός.

Κράζω σοι Χριστέ Σωτήρ, του τελώνου την φωνήν, ιλάσθητί μοι, ώσπερ εκείνω και ελέησον με ο Θεός

Και από της Ωραίας Πύλης προς τον λαόν, υποκλινόμενοι προς συγχώρησιν λέγουν:

Τοις μισούσι και αγαπώσιν ημάς, ο Θεός, συγχώρησον.

Και απέρχονται εις την ιεράν Πρόθεσιν λέγοντας

Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ, και ελέησον με. [3]

Και ασπάζονται τα τίμια Δώρα λέγων:

Άγιος ο Θεός, Ο Πατήρ ο άναρχος· άγιος ισχυρός, ο Υιός ο συνάναρχος· άγιος αθάνατος, το πανάγιον Πνεύμα· Τριάς αγία δόξα σοι.

Τότε ο Διάκονος λέγει προς τον Ιερέα:

Έπαρον, Δεσποτα.

Και άρας τον Αέρα και θυμιά αυτό, και επιτίθησι επί τους ώμους του Διακόνου λέγων:

Εν ειρήνη επάρατε τας χείρας υμών εις τα άγια και ευλογείτε τον Κύριον.

Και θυμιά τα χέρια του, λαβών το άγιον Δισκάριον, επιβάλλει μετά πάσης προσοχής τη του Διακόνου κεφαλή. Αυτός δε ο Ιερεύς, λαμβάνει ανά χείρας το άγιον Ποτήριον λέγων:

Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ, Κύριος εν φωνή σάλπιγγος.

Όταν δε ο Χορός είπη το «Ως τον βασιλέα τον όλων υποδεξόμενοι» εξέρχονται από της βορείας πύλης προπορευομένων εξαπτερύγων, λαμπάδων και θυμιατηρίου και ποιούν την Μεγάλην Είσοδον.

Ο Διάκονος λέγει μεγαλοφώνως:

Πάντων υμών, μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη Βασιλεία Αυτού, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Και προεισέρχεται ο Διάκονος εντός του Βήματος και ίσταται εν τοις δεξιοίς της αγίας Τραπέζης και όταν εισέρχεται ο Ιερεύς του λέγει:

Της ιεροσύνης σου μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ομοίως και ο Ιερεύς προς τον Διάκονον:

Της διακονίας σου μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Και αποθέτει το άγιον Ποτήριον επί της αγίας Τραπέζης και λαμβάνει το άγιον Δισκάριον από της κεφαλής του Διακόνου και αποθέτει ομοίως επί της αγίας Τραπέζης προς το αριστερό του Ποτηρίου και αίρει από αυτά τα καλύμματα τίθει αυτά εις το άνω μέρος της αγίας Τραπέζης. Είτα λαβών τον Αέρα από των ώμων του Διακόνου, το θυμιά και σκεπάζει δι’ αυτού τα Άγια λέγων

ΙΕΡΕΥΣ

Ο ευσχήμων Ιωσήφ, από του ξύλου καθελών το άχραντον σου σώμα, σινδόνι καθαρά ειλήσας και αρώμασιν, εν μνήματι καινώ κηδεύσας απέθετο.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Αγάθυνον, Δέσποτα.

Και λαμβάνων ο Ιερεύς το θυμιατήριον, θυμιά τα Άγια λέγων:

Αγάθυνον κύριε εν τη ευδοκία σου την Σιων και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους και ελέησον με ο Θεός.

Αποδούς το θυμιατήριον και κλίνας την κεφαλήν, λέγει προς τον Διάκονον:

Μνήσθητι μου αδελφέ και συλλειτουργέ.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Είτα ο Διάκονος, υποκλίνας και αυτός την κεφαλήν λέγει προς τον Ιερέαν:

Εύξαι υπέρ εμού, Δέσποτα άγιε.

Ο Ιερεύς ευλογών τον Διάκονον λέγει:

Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σε, και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Αυτό το Πνεύμα συλλειτουργήσει ημίν πάσας τας ημέρας της ζωής ημών.

Μνήσθητι μου, Δέσποτα άγιε.

ΙΕΡΕΥΣ

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Αμήν.

Και ασπάζεται την δεξιάν του Ιερέως, ίσταται εν τω συνήθει τόπω και άμα λήξει του Χερουβικού ύμνου λέγει:

Πληρώσωμεν την δέησιν ημών τω Κυρίω.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον. Και μετά από κάθε αίτηση.

Υπέρ των προτεθέντων τιμίων δώρων, τού Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του αγίου οίκου τούτου και των μετά πίστεως, ευλαβείας και φόβου Θεού εισιόντων εν αυτώ, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Την ημέραν πάσαν, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν και αναμάρτητον, παρά του Κυρίου, αιτησώμεθα.

ΧΟΡΟΣ: Παράσχου Κύριε. [και μετά από κάθε αίτηση]

Άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Συγγνώμην και άφεσιν των αμαρτιών και των πλημμελημάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών και ειρήνην τω κόσμω, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά, και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησώμεθα.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

ΧΟΡΟΣ: Σοι Κύριε.

Μετά την εν τη αγία Τραπέζη απόθεσιν των τιμίων Δώρων ο Ιερεύς λέγει μυστικώς την ευχήν ταύτην:

ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΟΜΙΔΗΣ

Κύριε ο Θεός ο παντοκράτωρ, ο μόνος άγιος, ο δεχόμενος θυσίαν αινέσεως παρά των επικαλουμένων σε εν όλη καρδία, πρόσδεξαι και ημών των αμαρτωλών την δέησιν και προσάγαγε τω αγίω σου θυσιαστηρίω, και ικάνωσον ημάς προσενεγκείν σοι δώρα τε και θυσίας πνευματικάς υπέρ των ημετέρων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων. Και καταξίωσον ημάς ευρείν χάριν ενώπιόν σου, του γενέσθαι σοι ευπρόσδεκτον την θυσίαν ημών, και επισκηνώσαι το Πνεύμα της χάριτός σου το αγαθόν εφ’ ημάς, και επί τα προκείμενα δώρα ταύτα και επί πάντα τον λαόν σου.

Εκφώνως

Δια των οικτιρμών του μονογενούς σου Υιού, μεθ’ ου ευλογητός ει, συν τω Παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Και ευλογών ο Ιερεύς τον λαόν λέγει

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη πάσι.

ΧΟΡΟΣ: Και τω πνεύματί σου.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Αγαπήσωμεν αλλήλους, ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν.

ΧΟΡΟΣ

Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον.

Ο Ιερεύς προσκυνεί τρις λέγων καθ’ εαυτού

Αγαπήσω σε, Κύριε, η ισχύς μου, Κύριος στερέωμά μου, και καταφυγή μου, και ρύστης μου.

Και ασπάζεται τα Άγια, ως εισιν επικεκαλυμμένα, πρώτον μεν το άγιον Δισκάριον, είτα το άγιον Ποτήριον, τον Αέρα και την αγίαν τράπεζαν. Ει εστι συλλείτουργον, ενταύθα γίνεται ο ασπασμός της αγάπης και της ειρήνης των Ιερέων.

Επιλέγει ο πρώτος των Ιερέων:

Ο Χριστός εν τω μέσω ημών.

Και εκείκοι απαντώσι:

Και έστι και έσται.

Ομοίως και οι Διάκονοι, ασπάζονται ο εις του ετέρου το Οράριον και επι του ώμου λέγοντας και ούτοι ομοίως.

Και μετά το δοθήναι την αγάπην, ο Διάκονος εκφωνεί:

Τας θύρας, τας θύρας. Εν σοφία πρόσχωμεν.

Και ο Ιερεύς, ο Χορός και όλος ο λαός λέγουν το Σύμβολον της Πίστεως.

Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα...

Ο Ιερεύς, άρας τον Αέρα από των προκειμένων Αγίων, και κρατήσας αυτόν, ανασείει επάνω των τιμίων Δώρων και όταν δε φθάση εις το Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς. επαίρει τον Αέρα, το διπλώνει, το ασπάζεται και το βάλλει μετά τα άλλα καλύμματα. Αλλά δεν θα αφήσει το άγιον Ποτήριον ανακάλυπτον μη πέσει μέσα έντομον. Αν δεν έχει μικρό ριπίδιον, καλύπτει το Ποτήριον με το μάκτρον και αίρει αυτο την ώρα του καθαγιασμού.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου, πρόσχωμεν, την αγίαν αναφοράν, εν ειρήνη προσφέρειν.

ΧΟΡΟΣ

Έλεον ειρήνης, θυσίαν αινέσεως.

ΙΕΡΕΥΣ

Ο Ιερεύς λαμβάνει το ριπίδιον, ριπίζει τα άγια λέγων:

Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και του Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος είη μετά πάντων υμών.

Και βλέπων προς τον λαόν, ευλογεί αυτόν.

ΧΟΡΟΣ

Και μετά του πνεύματός σου.

Ο Ιερεύς υψών τας χείρας του εκφωνεί

ΙΕΡΕΥΣ

Άνω σχώμεν τας καρδίας.

ΧΟΡΟΣ

Έχομεν προς τον Κύριον.

Και βλέπων προς την εικόνα του Χριστού λέγει

Ευχαριστήσωμεν τω Κυρίω.

ΧΟΡΟΣ

Άξιον και δίκαιον εστί.

Ο Ιερεύς απάρχεται της αγίας Αναφοράς

ΙΕΡΕΥΣ

Άξιον και δίκαιον σε υμνείν, σε ευλογείν, σε αινείν, σοι ευχαριστείν, σε προσκυνείν εν παντί τόπω της δεσποτείας σου. Συ γαρ ει Θεός ανέκφραστος, απερινόητος, αόρατος, ακατάληπτος, αεί ων, ωσαύτως ων, συ και ο μονογενής σου Υιός, και το Πνεύμα σου το Άγιον. Συ εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγες, και παραπεσόντας ανέστησας πάλιν και ουκ απέστης πάντα ποιών, έως ημάς εις τον ουρανόν ανήγαγες, και την βασιλείαν σου, εχαρίσω την μέλλουσαν. Υπέρ τούτων απάντων ευχαριστούμέν σοι, και τω μονογενεί σου Υιώ και τω Πνεύματί σου τω Αγίω. Υπέρ πάντων, ων ίσμεν, και ων ουκ ίσμεν, των φανερών και αφανών ευεργεσιών, των εις ημάς γεγενημένων. Ευχαριστούμεν σοι και υπέρ της λειτουργίας ταύτης, ην εκ των χειρών ημών δέξασθαι καταξίωσας, καίτοι σοι παρεστήκασι χιλιάδες Αρχαγγέλων και μυριάδες Αγγέλων, τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, εξαπτέρυγα, πολυόμματα, μετάρσια, πτερωτά,

Τον επινίκιον ύμνον άδοντα, βοώντα, κεκραγότα, και λέγοντα,

ΧΟΡΟΣ

Άγιος, άγιος, άγιος, Κύριος Σαβαώθ, Πλήρης, ο ουρανός και η γη της δόξης σου. Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου. Ωσαννά ο εν τοις υψίστοις.

Ο Διάκονος αίρων τον Αστερίσκον εκ του Αμνού, ποιεί Σταυρού τύπον επάνω του Δισκαρίου και αποσπογγίζει ελαφρώς τα άκρα αυτού επί του Ειλητού. Είτα ασπάζεται αυτόν ο Ιερεύς και ο Διάκονος, όστις θέτει τούτον επάνω του δεδιπλωμένου Αέρος. Και όταν πληρωθει το Άγιος, άγιος, άγιος, Κύριος Σαβαώθ, ο Ιερεύς συνεχίζει:

Μετά τούτων και ημείς των μακαρίων δυνάμεων, Δέσποτα φιλάνθρωπε, βοώμεν και λέγομεν, Άγιος ει και πανάγιος, συ και ο μονογενής σου Υιός και το Πνεύμα σου το Άγιον. Άγιος ει και πανάγιος και μεγαλοπρεπής η δόξα σου, Ος τον κόσμον σου ούτως ηγάπησας, ώστε τον Υιόν σου τον μονογενή δούναι, ίνα πας ο πιστεύων

εις αυτόν μη απόλυται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον. Ός ελθών και πάσαν την υπέρ ημών οικονομίαν πληρώσας, τη νυκτί, η παρεδίδοτο, μάλλον δε εαυτόν παρεδίδου υπέρ της του κόσμου ζωής, λαβών άρτον εν ταις αγίαις αυτού και αχράντοις και αμωμήτοις χερσίν, ευχαριστήσας και ευλογήσας, αγιάσας, κλάσας, έδωκε τοις αγίοις αυτού Μαθηταίς και Αποστόλοις, ειπών·

Λάβετε, φάγετε, τούτο μου εστί το Σώμα, το υπέρ υμών κλώμενον εις άφεσιν αμαρτιών.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Ο Διάκονος απτόμενος του ιδίου Οραρίου δείκνυσι και αυτός, συν τω Ιερεί, τον άγιον Δίσκον. Επίσης και το Ποτήριον όταν είπη ο Ιερεύς:

Ομοίως και το ποτήριον μετά το δειπνήσαι, λέγων·

Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο εστί το Αίμα μου, το της Καινής Διαθήκης, το υπέρ ημών και πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Ο Ιερεύς κλινόμενος την κεφαλήν λέγει την ευχήν ταύτην

Μεμνημένοι τοίνυν της σωτηρίου ταύτης εντολής, και πάντων των υπέρ ημών γεγενημένων, του σταυρού, του τάφου, της τριημέρου αναστάσεως, της εις ουρανούς αναβάσεως, της εκ δεξιών καθέδρας, της δευτέρας και ενδόξου πάλιν παρουσίας.

Τα Σα εκ των Σων, σοι προσφέρομεν κατά πάντα, και δια πάντα.

Όταν λέγει ο Ιερεύς «Τα Σα εκ των Σων» ο Διάκονος υψώνει τα άγια σταυροειδώς, υψών το άγιον Δισκάριον δια της δεξιάς και το άγιον Ποτήριον δια της αριστεράς.

ΧΟΡΟΣ

Σε υμνούμεν, σε ευλογούμεν, σοι ευχαριστούμεν, Κύριε, και δεόμεθά σου, ο Θεός ημών.

ΙΕΡΕΥΣ

Έτι προσφέρομέν σοι την λογικήν ταύτην και αναίμακτον λατρείαν, και παρακαλούμεν σε και δεόμεθα, και ικετεύομεν. Κατάπεμψον το Πνεύμα σου το Άγιον εφ’ ημάς, και επί τα προκείμενα δώρα ταύτα.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Ευλόγησον, Δέσποτα, τον άγιον Άρτον.

Και ευλογών ο Ιερεύς το άγιον Άρτον λέγει:

Και ποίησον τον μεν άρτον τούτον, τίμιον Σώμα του Χριστού σου.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Αμήν. Ευλόγησον, Δέσποτα, τον άγιον Ποτήριον.

Και ευλογών ο Ιερεύς επάνω του αγίου Ποτηρίου λέγει:

Το δε εν τω ποτηρίω τούτω, τίμιον Αίμα του Χριστού σου.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Αμήν. Ευλόγησον, Δέσποτα, αμφότερα τα Άγια.

Και ευλογών ο Ιερεύς αμφότερα τα Άγια λέγει:

Μεταβαλών τω Πνεύματί σου τω Αγίω.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Αμήν. Αμήν. Αμήν.

ΙΕΡΕΥΣ

Ώστε γενέσθαι τοις μεταλαμβάνουσιν εις νήψιν ψυχής, εις άφεσιν αμαρτιών, εις κοινωνίαν του Αγίου σου Πνεύματος, εις Βασιλείας ουρανών πλήρωμα, εις παρρησίαν την προς σε, μη εις κρίμα η εις κατάκριμα.

Έτι προσφέρομέν σοι την λογικήν ταύτην λατρείαν υπέρ των εν πίστει αναπαυσαμένων Προπατόρων, Πατέρων, Πατριαρχών, Προφητών, Αποστόλων, Κηρύκων, Ευαγγελιστών, Μαρτύρων, Ομολογητών, Εγκρατευτών, Διδασκάλων, και παντός πνεύματος δικαίου εν πίστει τετελειωμένου.

Και λαβών το θυμιατήριον, θυμιά τα Άγια τρις επί τρίτον λέγων εκφώνως

Εξαιρέτως της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας.

Ο Διάκονος λαβών το θυμιατήριον και ίσταται εις το πίσω μέρος της αγίας Τραπέζης, μνημονεύει καθ' εαυτού ων αν βούληται ζώντων τε και τεθνεώτων.

ΧΟΡΟΣ

Άξιόν εστιν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον...

Τούτου δε ψαλλομένου ο Ιερεύς επεύχεται μυστικώς:

ΙΕΡΕΥΣ

Του Αγίου Ιωάννου, προφήτου προδρόμου και Βαπτιστού, των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων, (του αγίου της ημέρας) ου και την μνήμην επιτελούμεν, και πάντων σου των Αγίων, ων ταις ικεσίαις επίσκεψαι ημάς, ο Θεός.

Και μνήσθητι πάντων των κεκοιμημένων, επ’ ελπίδι αναστάσεως, ζωής αιωνίου [ώδε λέγονται τα ονόματα των κεκοιμημένων] και ανάπαυσον αυτούς, ο Θεός ημών, όπου επισκοπεί το φως του προσώπου σου.

Έτι παρακαλούμέν σε, μνήσθητι, Κύριε, πάσης επισκοπής ορθοδόξων, των ορθοτομούντων τον λόγον της σης αληθείαςπαντός του πρεσβυτερίου, της εν Χριστώ διακονίας και παντός ιερατικού και μοναχικού τάγματος.

Έτι προσφέρομέν σοι την λογικήν ταύτην λατρείαν υπέρ της οικουμένης, υπέρ της αγίας σου Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, υπέρ των εν αγνεία και σεμνή πολιτεία διαγόντων, υπέρ των πιστοτάτων και φιλοχρίστων ημών Βασιλέων, παντός του παλατίου και του στρατοπέδου αυτών. Δος αυτοίς, Κύριε, ειρηνικόν το Βασίλειον, ίνα και ημείς, εν τη γαλήνη αυτών, ήρεμον και ησύχιον βίον διάγωμεν, εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι.

Εκφώνως:

Εν πρώτοις, μνήσθητι, Κύριε, του Πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών [δεινός], ον χάρισαι ταις αγίαις σου Εκκλησίαις εν ειρήνη, σώον, έντιμον, υγιά, μακροημερεύοντα, και ορθοτομούντα τον λόγον της σης αληθείας.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Και ων έκαστος κατά διάνοιαν έχει, και πάντων και πασών.

ΧΟΡΟΣ: Και πάντων και πασών.

ΙΕΡΕΥΣ

Μνήσθητι, Κύριε, της κώμης ταύτης, εν η παροικούμεν και πάσης πόλεως και χώρας και των πίστει οικούντων εν αυταίς. Μνήσθητι, Κύριε, πλεόντων, οδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων και της σωτηρίας αυτών. Μνήσθητι, Κύριε, των καρποφορούντων και καλλιεργούντων εν ταις αγίαις σου Εκκλησίαις και μεμνημένων και πενήτων και επί πάντας ημάς τα ελέη σου εξαπόστειλον.

Και δος ημίν εν ενί στόματι και μια καρδία, δοξάζειν και ανυμνείν το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομά σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Και στραφείς προς τον λαόν, ευλογών αυτόν λέγων:

ΙΕΡΕΥΣ

Και έσται τα ελέη του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, μετά πάντων υμών

ΧΟΡΟΣ: Και μετά του πνεύματός σου.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Πάντων των αγίων μνημονεύσαντες, έτι και έτι εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον. [και μετά από κάθε αίτηση]

Υπέρ των προσκομισθέντων και αγιασθέντων τιμίων δώρων, του Κυρίου δεηθώμεν.

Όπως ο φιλάνθρωπος Θεός ημών, ο προσδεξάμενος αυτά εις το άγιον και υπερουράνιον και νοερόν αυτού θυσιαστήριον εις οσμήν ευωδίας πνευματικής, αντικαταπέμψη ημίν την θείαν Χάριν και την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος δεηθώμεν.

Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Την ημέραν πάσαν, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν και αναμάρτητον, παρά του Κυρίου, αιτησώμεθα.

ΧΟΡΟΣ: Παράσχου Κύριε [και μετά από κάθε αίτηση]

Άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Συγγνώμην και άφεσιν των αμαρτιών και των πλημμελημάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών και ειρήνην τω κόσμω, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Tον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα

Την ενότητα της πίστεως και την κοινωνίαν του Αγίου Πνεύματος αιτησάμενοι, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

ΧΟΡΟΣ: Σοι Κύριε.

ΙΕΡΕΥΣ

Σοι παρακατατιθέμεθα την ζωήν ημών άπασαν και την ελπίδα, Δέσποτα φιλάνθρωπε, και παρακαλούμέν σε και δεόμεθα και ικετεύομεν, καταξίωσον ημάς μεταλαβείν των επουρανίων σου και φρικτών μυστηρίων ταύτης της ιεράς και πνευματικής τραπέζης, μετά καθαρού συνειδότος, εις άφεσιν αμαρτιών, εις συγχώρησιν πλημμελημάτων, εις Πνεύματος Αγίου κοινωνίαν, εις Βασιλείας ουρανών κληρονομίαν, εις παρρησίαν την προς σε, μη εις κρίμα η εις κατάκριμα.

Και καταξίωσον ημάς, Δέσποτα, μετά παρρησίας, ακατακρίτως, τολμάν επικαλείσθαι σε τον επουράνιον Θεόν Πατέρα, και λέγειν.

Και ο Ιερεύς, ο Χορός και όλος ο Λαός λέγων την Κυριακήν Προσευχήν.

Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομα σου, ελθέτω η Βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

ΙΕΡΕΥΣ

Ότι σου έστιν η Βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Ο Ιερεύς ευλογών τον λαόν

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη πάσι.

ΧΟΡΟΣ: Και τω πνεύματί σου.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Tας κεφαλάς ημών τω Κυρίω κλίνωμεν.

ΧΟΡΟΣ: Σοι, Κύριε.

ΙΕΡΕΥΣ

Ευχαριστούμέν σοι, Βασιλεύ αόρατε, ο τη αμετρήτω σου δυνάμει τα πάντα δημιουργήσας και τω πλήθει του ελέους σου εξ ουκ όντων εις το είναι παραγαγών τα σύμπαντα. Αυτός Δέσποτα, ουρανόθεν έπιδε επί τους υποκεκλικότας τας εαυτών κεφαλάς. Ου γαρ έκλιναν σαρκί και αίματι, αλλά σοι, τω φοβερώ Θεώ. Συ ουν, Δέσποτα, τα προκείμενα πάσιν ημίν εις αγαθόν εξομάλισον, κατά την εκάστου ιδίαν χρείαν, τοις πλέουσι σύμπλευσον, τοις οδοιπορούσι συνόδευσον, τους νοσούντας ίασαι, ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών.

Χάριτι και οικτιρμοίς και φιλανθρωπία του μονογενούς σου Υιού, μεθ’ ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Ο Ιερεύς, κλινόμενος την κεφαλή, λέγει την ευχήν ταύτην.

Πρόσχες, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, εξ αγίου κατοικητηρίου σου, και από θρόνου δόξης της Βασιλείας σου, και ελθέ εις το αγιάσαι ημάς, ο άνω τω Πατρί συγκαθήμενος και ώδε ημίν αοράτως συνών. Και καταξίωσον τη κραταιά σου χειρί μεταδούναι ημίν του αχράντου Σώματός σου και του τιμίου Αίματος και δι’ ημών παντί τω λαώ.

Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ και ελέησον με. [3]

Διαρκούσης της Ευχής, ο Διάκονος ζώννυται σταυροειδώς το Οράριον και εκφωνεί:

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Πρόσχωμεν

ΙΕΡΕΥΣ: Tα Άγια τοις Αγίοις.

ΧΟΡΟΣ

Εις άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.

Και καθ’ ων χρόνων ο Ιερεύς ετοιμάζει τα Άγια Δώρα, ο Χορός ψάλλει το Κοινωνικόν.

Αινείτε τον Κύριον εκ τωv ουρανώv, Αινείτε αυτόν εν τοις υψίστοις. Αλληλούϊα.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Μέλισον, Δέσποτα, τον άγιον Άρτον.

Ο Ιερεύς, μετά προσοχής και ευλαβείας, μελίζων, λέγει

Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος, και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος, και μηδέποτε δαπανώμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.

Μελίσας τον εις χείρας αυτού καθηγιασμένου Άρτον εις τεμάχια τέσσαρα, εναποθέτει αυτά εν τω αγίω Δισκαρίω, ούτως

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Πλήρωσον, Δέσποτα, το άγιον Ποτήριον.

Ο Ιερεύς λαβών την μερίδα του Αμνού, την έχουσαν χαρακτήρας ΙΣ, ποιοί με αυτήν σταυρόν επάνω του Ποτηρίου λέγων

Πλήρωμα ποτηρίου πίστεως, Πνεύματος Αγίου.

Και ούτως εμβάλλει αυτήν εις το άγιον Ποτήριον.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Αμήν.

Και λαβών το Ζέον λέγει προς τον Ιερέα:

Ευλόγησον, Δέσποτα, το Ζέον

Ο δε Ιερεύς ευλογεί λέγων:

Ευλογημένη η ζέσις των Αγίων σου, Κύριε, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Και ο Διάκονος εγχέει εις το άγιον Ποτήριον το ζέον όσο χρειάζεται λέγοντας

Ζέσις πίστεως, πλήρης Πνεύματος Αγίου. Αμήν.

Και υποκλίνας τας κεφαλάς, αναγινώσκουν ευλαβώς τας Ευχάς της Θείας Μεταλήψεως.

Πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ ότι συ ει αληθώς ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος, ο ελθών εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ων πρώτος ειμί εγώ. Έτι πιστεύω, ότι τούτο αυτό εστί το αχράντον Σώμα σου και τούτο αυτό εστί το τίμιον Αίμα σου. Δέομαι ουν σου, ελέησόν με και συγχώρησον μοι τα παραπτώματά μου, τα εκούσια και τα ακούσια, τα εν λόγω, τα εν έργω, τα εν γνώσει και αγνοία, και αξίωσόν με ακατακρίτως μετασχείν των αχράντων σου μυστηρίων, εις άφεσιν αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον. Αμήν.

Ιδού βαδίζω προς Θείαν Κοινωνίαν, Πλαστουργέ, μη φλέξης με τη μετουσία, Πυρ γαρ υπάρχεις τους αναξίους φλέγον. Αλλ’ ουν κάθαρον εκ πάσης με κηλίδος.

Του Δείπνου σου του μυστικού, σήμερον, Υιέ Θεού, κοινωνόν με παράλαβε, ου μη γαρ τοις εχθροίς σου το μυστήριον είπω, ου φίλημα σοι δώσω, καθάπερ ο Ιούδας, αλλ’ ως ο Ληστής ομολογώ σοι. Μνήσθητι μου Κύριε, εν τη βασιλεία σου.

Θεουργόν Αίμα φρίξον, άνθρωπε βλέπων, Άνθραξ γαρ εστί τους αναξίους φλέγων, Θεού το Σώμα, και θεοί με, και τρέφει, Θεοί το πνεύμα, τον δε νουν τρέφει ξένως.

Έθελξας πόθω με Χριστέ, και ηλλοίωσας τω θείω έρωτι, αλλά κατάφλεξον πυρί αϋλω τας αμαρτίας μου, και εμπλησθήναι της εν σοι τρυφής καταξίωσον, ίνα τας δύο σκιρτών μεγαλύνω, Αγαθέ, παρουσίας σου.

Εν ταις λαμπρότησι των αγίων σου, πως εισελεύσομαι ο ανάξιος; Εάν γαρ τολμήσω συνεισελθείν εις τον νυμφώνα, ο χιτών με ελέγχει. Ότι ουκ έστι του γάμου, και δέσμιος εκβαλούμαι υπό των Αγγέλων, καθάρισον, Κύριε, τον ρύπον της ψυχής μου, και σώσον με, ως φιλάνθρωπος.

Δέσποτα φιλάνθρωπε, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός μου, μη εις κρίμα μοι γένοιτο τα Άγια ταύτα, δια το ανάξιον είναι με, αλλ’ εις κάθαρσιν και αγιασμόν ψυχής τε και σώματος, και εις αρραβώνα μελλούσης ζωής και βασιλείας. Εμοί δε το προσκολλάσθαι τω Θεώ αγαθόν εστί, τίθεσθαι εν τω Κυρίω την ελπίδα της σωτηρίας μου.

Τότε προσέρχεται ίνα κοινωνήσωσιν, ο δε Ιερε΄θς λέγει τω Διακόνω:

Αδελφέ, και συλλειτουργέ, συγχώρησον μοι τω αμαρτωλώ.

Αποκρίνεται δε ο Διάκονος:

Και κάνοντας τρις μετάνοιες λέγων

O Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ, και ελέησον με. [3]

Και πλησιάσας εις τα Άγια μετά φόβου και τρόμου, λαμβάνει έν μέρος εκ του αγίου Σώματος [ΧΣ] και λέγει:

Ιδού προσέρχομαι Χριστώ τω αθανάτω βασιλεί και Θεώ ημών. Μεταδίδοταί μοι […..] τω αναξίω Πρεσβυτέρω, το τίμιον και πανάγιον Σώμα του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν μου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον. Αμήν.

Και ούτω μεταλαμβάνει του εν χερσίν αυτού αγίου Σώματος μετά φόβου και πάσης ευλαβείας, λέγων Αμήν. Και λαμβάνει την Μούσαν, σπογγίζει το χέρι του.

Είτα προσκαλεί τον Διάκονον λέγων:

Διάκονε, πρόσελθε.

Ο Διάκονος προσελθών και απλώσας τας χείρας σταυροειδώς, έχων την δεξιάν επί της απιστεράς παλάμης, λέγει:

Ιδού προσέρχομαι Χριστώ τω αθανάτω βασιλεί και Θεώ ημών. Μετάδος μοι, Δέπσοτα […..] τω αναξίω Διακόνω, το τίμιον και πανάγιον Σώμα του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν μου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον.

Ο δε Ιερεύς κρατών την μερίδα του αγίου Σώματος, δίδωσι, τω Διακόνω, λέγων:

Μεταδίδοταί σοι […..] τω ευλεβεστάτω Διακόνω, το τίμιον και πανάγιον Σώμα του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν σου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον.

Ο δε Διάκονος, ασπασάμενος την μεταδούσαν αυτώ χείρα, λαμβάνει το άγιον Σώμα και απέρχεται όπισθεν της αγίας Τραπέζης, και κλίνας την κεφαλήν, μεταλαμβάνει, του εν τη παλάμη αυτού.

Είτα ο Ιερεύς λαμβάνει το μάκτρον και καλώς επιστηρίξας υπό τον πώγωνα αυτού, λαμβάνει συν το μάκτρον το άγιον Ποτήριον και λέγει:

Έτι μεταδίδοταί μοι […..], τω αναξίω Πρεσβυτέρω, το τίμιον και πανάγιον Αίμα του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν μου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον.

Και μεταλαμβάνει τρίτον εξ αυτού αποσπογγίσας δια του μάκτρου τα χείλη του και το άγιο Ποτήριον λέγων

Τούτο ήψατο των χειλέων μου, και αφελεί Κύριος πάσας τας ανομίας μου και τας αμαρτίας μου περικαθαριεί.

Είτα προσκαλεί τον Διάκονον λέγων:

Διάκονε, έτι πρόσελθε.

Ελθών ο Διάκονος έμπροσθεν της αγίας Τραπέζης σπογγίζει μετά της Μούσης την παλάμη αυτού επί του αγίου Δισκαρίου και λέγει:

Μετάδος μοι, Δέπσοτα […..] τω αναξίω Διακόνω, το τίμιον και πανάγιον Αίμα του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν μου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον.

Ο δε Ιερεύς μεταδιδούς αυτώ τρις εκ του αγίου Ποτηρίου, λέγει:

Μεταδίδοταί σοι […..] τω ευλεβεστάτω Διακόνω, το τίμιον και πανάγιον Αίμα του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν σου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον.

Και αποσπογγίσας δια του μάκτρου τα χείλη του και το άγιο Ποτήριον.

Ο Ιερεύς λέγει:

Τούτο ήψατο των χειλέων σου, και αφελεί Κύριος πάσας τας ανομίας σου και τας αμαρτίας σου περικαθαριεί.

Είτα ο Διάκονος λαμβάνει το άγιον Δισκάριον και με προσοχή βάλλει τα τμήματα του Αγίου Σώματος, όπερ μελίζει εις μικρά τεμάχια, εις το Άγιον Ποτήριον λέγων:

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν άγιον, Κύριον Ιησούν, τον μόνον αναμάρτητον. Τον Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν και την αγίαν σου ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν, συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί προσκυνήσωμεν την του Χριστού αγίαν ανάστασιν, ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω, δια παντός ευλογούντες τον Κύριον, υμνούμεν την ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γαρ υπομείνας δι’ ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Φωτίζου, φωτίζου, η νέα Ιερουσαλήμ, η γαρ δόξα Κυρίου επί σε ανέτειλε. Χόρευε νυν, και αγάλλου Σιών, συ δε αγνή, τέρπου Θεοτόκε, εν τη εγέρσει του τόκου σου.

Ω θείας, ω φίλης, ω γλυκυτάτης σου φωνής, μεθ’ ημών αψευδώς γαρ, επηγγείλω έσεσθαι, μέχρι τερμάτων αιώνος Χριστέ, ην οι πιστοί, άγκυραν ελπίδος, κατέχοντες αγαλλόμεθα.

Ω Πάσχα το μέγα, και ιερώτατον Χριστέ, ω σοφία και Λόγε, του Θεού και δύναμις, δίδου ημίν εκτυπώτερον σου μετασχείν, εν τη ανεσπέρω ημέρα της βασιλείας σου.

Και εισκομίζει εν τω αγίω Ποτήριον άπαντα τας μερίδας [ήτοι τας μερίδας της Θεοτόκου, των Αγίων και των ψυχών] λέγων

Απόπλυνον, Κύριε, τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων σου τω αίματί σου τω αγίω πρεσβείαις της Θεοτόκου και πάντων σου των Αγίων. Αμήν.

Αφ' ου αποσπογγίση καλώς το άγιον Δισκάριον, και έχει ελέγξει το Αντιμήνσιον για πεσών μαργαρίτες, θέτει τα Καλύμματα και το Αστερίσκον εν τω αγίω Δισκαρίω.

Εάν όμως υπάρχωσι πολλοί πιστοί προς κοινωνίαν των Αγίων, τότε δεν εισκομίζει εν τω αγίω Ποτήριον άπαντα τας μερίδας, αλλά μόνον το Πανάγιον Σώμα.

Και επαίρει το άγιον Ποτήριον και την Λαβίδα, εξέρχεται δια της Ωραίας Πύλης και λέγει

Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε.

Και λαβών ο Ιερεύς το άγιον Ποτήριον και την Λαβίδα από τον Διάκονον.

Και γίνεται η μετάληψις σ’ όσοι βουλόμενοι μεταλαβείν. Μεταδίδοντας την Θεία Κοινωνία, ο Ιερεύς λέγει στο καθένα

Μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού [δεινός] το Σώμα και Αίμα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιων. Αμήν.

Εν δε τω κοινωνείν τους πιστούς ο Χορός ψάλλει

ΧΟΡΟΣ

Σώμα Χριστού μεταλάβετε, πηγής αθανάτου γεύσασθε. Αλληλούϊα. Αλληλούϊα. Αλληλούϊα.

Και μετά το κοινωνήσαι πάντας τους βουλόμενους, και εφ' όσον εισκομίσθησαν εις το άγιον Ποτήριον άπαντα τας μερίδας, ο Ιερεύς ευλογεί τον λαόν με το άγιον Ποτήριον λέγοντας

Σώσον, ο Θεός, τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου.

Και εισέλθεται εις το ιερό Βήμα, αποθέτει το άγιον Ποτήριον επί της αγίας Τραπέζης. Εάν όμως δεν εισκομίσθησαν άπαντα τας μερίδας, ευθύς μετά την κοινωνία των πιστών αποθέτει το άγιον Ποτήριον επί της αγίας Τραπέζης. Ο δε Διάκονος λαμβάνει το Δισκάριον και την Μούσαν και με πολλής προσοχής εισκομίζει εν τω αγίω Ποτήριον άπαντα τας μερίδας, λέγοντας:

Ο Ιερεύς στραφείς προς τον λαόν ευλογει, όχι με το Ποτήριον αλλά δια χειρός, λέγων:

Σώσον, ο Θεός, τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου.

ΧΟΡΟΣ

Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθή, αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες, αύτη γαρ ημάς έσωσεν.

Είτα ο Ιερεύς λαμβάνει το θυμιατήριον.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Ύψωσον, Δέσποτα.

Και θυμιά τρις τα Άγια λέγων τρις

ΙΕΡΕΥΣ

Υψώθητι επί τους ουρανούς ο Θεός και επί πάσαν την γην η δόξα σου. [3]

Και ο Διάκονος λαμβάνων παρά του Ιερέως το άγιον Δισκάριον συν τα Καλύμματα, απέρχεται εις την αγίαν Πρόθεσιν και αποθέτει αυτά. Ο δε Ιερεύς, λαβών το άγιον Ποτήριον λέγει χαμηλοφώνως

Ευλογητός ο Θεός ημών,

Και στραφείς προς τον λαόν λέγει εκφώνως

Πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Και αποτίθησιν αυτά επί της ιεράς Προθέσεως.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Πληρωθήτω το στόμα ημών αινέσεως σου, Κύριε, όπως υμνήσωμεν την δόξαν σου, ότι ηξίωσας ημάς μετασχείν των αγίων, αρχάντων, αθανάτων και ζωοποιών μυστηρίον σου. Στήριξον ημάς εν τω σω αγιασμώ, όλην την ημέραν μελετάν την δικαιοσύνην σου. Αλληλούϊα.[3]

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Ορθοί, μεταλαβόντες των θείων, αγίων, αχράντων, αθανάτων, επουρανίων και ζωοποιών, φρικτών του Χριστού μυστηρίων, αξίως ευχαριστήσωμεν τω Κυρίω.

ΧΟΡΟΣ

Κύριε ελέησον. [και μετά από κάθε αίτηση]

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς ο Θεός, τη ση χάριτι.

Την ημέραν πάσαν, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν και αναμάρτητον αιτησάμενοι, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

ΧΟΡΟΣ: Σοι Κύριε.

Ο Ιερεύς βάλλει την Μούσαν εν τω Αντιμηνσίω και το διπλώνει. Ειτα αναγινώσκει την Ευχαριστήριον Ευχήν:

Ευχαριστούμεν σοι, Δέσποτα φιλάνθρωπε, ευεργέτα των ψυχών ημών, ότι και τη παρούση ημέρα κατηξίωσας ημάς των επουρανίων σου και αθανάτων μυστηρίων. Ορθοτόμησον ημών την οδόν, στήριξον πάντας ημάς εν τω φόβω σου, φρούρησον ημών την ζωήν, ασφάλισαι ημών τα διαβήματα, ευχαίς και ικεσίαις της ενδόξου Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, και πάντων των αγίων σου.

Και λαμβάνει το άγιον Ευαγγέλιον, ποιεί δι' αυτού Σταυρόν επάνω του διπλωθέντος Αντιμηνσίου και αποτίυησιν αυτό λέγων:

Ότι συ ει ο αγιασμός ημών, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

ΙΕΡΕΥΣ: Εν ειρήνη προέλθωμεν.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον. [3] Πάτερ Άγιε, ευλόγησον.

Και ο Ιερεύς εξελθών της αγίας Πύλης και στας έμπροθεν της εικόνος του Χριστου, εκφωνεί την Ευχήν ταύτην:

ΙΕΡΕΥΣ

Ο ευλογών τους ευλογούντάς σε, Κύριε και αγιάζων τους επί σοι πεποιθότας, σώσον τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου. Το πλήρωμα της Εκκλησίας σου φύλαξον, αγίασον τους αγαπώντας την ευπρέπειαν του οίκου σου. Συ αυτούς αντιδόξασον τη θεϊκή σου δυνάμει και μη εγκαταλίπης ημάς τούς ελπίζοντας επί σε. Ειρήνην τω κόσμω σου δώρησαι, ταις Εκκλησίαις σου, τοις ιερεύσι, τοις άρχουσιν ημών, τω στρατώ και παντί τω λαώ σου. Ότι πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθέν εστι καταβαίνον εκ σου του Πατρός των φώτων, και σοι την δόξαν και ευχαριστίαν και προσκύνησιν αναπέμπομεν τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος. [3]

Είτα εισέρχεται ο Ιερεύς εις την αγίαν Πρόθεσιν και αναγινώσκει την ευχήν ταύτην

Το πλήρωμα του Νόμου και των Προφητών, αυτός υπάρχων, Χριστέ ο Θεός ημών, ο πληρώσας πάσαν την πατρικήν οικονομίαν, πλήρωσον χαράς και ευφροσύνης τας καρδίας ημών πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον.

Ο Ιερεύς εξερχόμενος ευλογεί τον λαόν λέγων

Ευλογία Κυρίου και έλεος Αυτού έλθοι εφ’ ημάς, τη αυτού θεία χάριτι και φιλανθρωπία πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

ΙΕΡΕΥΣ: Δόξα σοι ο Θεός ημών, δόξα σοι.

ΧΟΡΟΣ

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Κύριε, ελέησον.[3] Πάτερ Άγιε ευλόγησον.

ΙΕΡΕΥΣ

[Ο Αναστάς εκ νεκρών] Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, ταις πρεσβείαις της παναχράντου και παναμώμου αγίας αυτού μητρός, δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, προστασίαις των τιμίων επουρανίων δυνάμεων ασωμάτων, ικεσίαις του τιμίου, ενδόξου, προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, των αγίων, ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων, του αγίου ενδόξου και πανευφήμου Αποστόλου Βαρνάβα - ιδρυτού και προστάτου της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου, του εν αγίοις πατρός ημών Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου, των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων, του αγίου ενδόξου Μεγαλομάτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών, των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, [του αγίου της ημέρας] ου και την μνήμην επιτελούμεν, και πάντων των Αγίων, ελεήσαι και σώσαι ημάς, ως αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός.

ΧΟΡΟΣ

Στερεώσαι Κύριος ο Θεός την αγίαν και αμώμητον πίστιν των ευσεβών και ορθοδόξων Χριστιανών, συν τη αγία Εκκλησία και κώμη ταύτη εις αιώνας αιώνων. Αμήν.

Αιωνία η μνήμη των μακαρίων και αοιδίμων κτητόρων της αγίας Εκκλησίας ταύτης και πάντων των ορθοδόξων.

ΙΕΡΕΥΣ

Η Αγία Τριάς διαφυλάξει τον λαόν Αυτής εν ειρήνη, πάντοτε, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Τον ευλογούντα και αγιάζοντα ημάς, Κύριε φύλαττε εις πολλά έτη.

ΙΕΡΕΥΣ

Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Προσφερομένου δε του Αντιδώρου εις ένα έκαστον πιστόν Ο Ιερεύς λέγει:

Ευλογία Κυρίου και έλεος αυτού έλθει επί σε.

Εις τον τελευταίως λαβόντα επιλέγει

Τη αυτού θεία χάριτι και φιλανθρωπία πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Κατά την διάρκειαν της διανομής του Αντιδώρου, ο Διάκονος συστέλλει εν τη Προθέσει τα άγια μετά πάσης προσοχής και ασφαλείας. Αποπλύνων δε το Ποτήριον με οίνο και ύδωρ ίνα καθαρισθεί, και αποσπογγίζει το Ποτήριον με το Μάκτρον. Ταύτα δε συστείλας και διαθείς καλώς, απονίπτεται τας χείρας εν τω χωνευτηρίω. Και λέγων τας ευχάς της Ευχαριστίας αποδύεται τα άμφια.