Ιερεύς Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.

Αναγνώστης Αμήν.

Ιερεύς Δόξα σοί ο Θεός, δόξα σοί.

Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας, ο Πανταχού Παρών και τα Πάντα Πληρών, ο Θησαυρός των Αγαθών και Ζωής Χορτηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον, Αγαθέ τας ψυχάς ημών.

Αναγνώστης Αμήν. Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ’)

Δόξα… Καί νύν…

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς.

Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών,

Δέσποτα, συγχώρησον τάς ανομίας ημίν.

Άγιε, επίσκεψαι καί ίασαι τάς ασθενείας ημών,

ένεκεν τού ονόματός σου.

Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον.

Δόξα… Καί νύν…

Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω τό όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω τό θέλημά σου, ώς εν ουρανώ, καί επί τής γής. Τόν άρτον ημών τόν επιούσιον δός ημίν σήμερον, καί άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ώς καί ημείς άφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών, καί μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού.

Ιερεύς Ότι σού εστιν η βασιλεία…

Αμήν.

Κύριε ελέησον ιβ’

Δόξα… Και νυν…

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω βασιλεί ημών Θεώ.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω βασιλεί ημών Θεώ.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ, Χριστώ τω βασιλεί και Θεώ ημών.

Ψαλμός 50

Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου

επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με

ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός

σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε

ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου

ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι

ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι

ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα

απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον

καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου

μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ’ εμού

απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με

διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν

ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου

κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου

ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις

θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει

αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ

τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους

Είτα λέγομεν τόν Άμωμον

Ψαλμός ΡΙΗ’ (118)

Στάσις πρώτη

Μακάριοι οι άμωμοι εν οδώ, οι πορευόμενοι εν νόμω Κυρίου.

Μακάριοι οι εξερευνώντες τά μαρτύρια αυτού, εν όλη καρδία εκζητήσουσιν αυτόν.

Oυ γάρ οι εργαζόμενοι τήν ανομίαν, εν ταίς οδοίς αυτού επορεύθησαν.

Σύ ενετείλω τάς εντολάς σου, τού φυλάξασθαι σφόδρα.

Όφελον κατευθυνθείησαν αι οδοί μου, τού φυλάξασθαι τά δικαιώματά σου.

Τότε ου μή αισχυνθώ, εν τώ με επιβλέπειν επί πάσας τάς εντολάς σου.

Εξομολογήσομαί σοι εν ευθύτητι καρδίας, εν τώ μεμαθηκέναι με τά κρίματα τής δικαιοσύνης σου.

Τά δικαιώματά σου φυλάξω. μή με εγκαταλίπης έως σφόδρα,

Εν τίνι κατορθώσει νεώτερος τήν οδόν αυτού; εν τώ φυλάσσεσθαι τούς λόγους σου,

Εν όλη καρδία μου εξεζήτησά σε. μή απώση με από τών εντολών σου.

Εν τή καρδία έκρυψα τά λόγιά σου, όπως άν μή αμάρτω σοι.

Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.

Εν τοίς χείλεσί μου εξήγγειλα πάντα τά κρίματα τού στόματός μου.

Εν τή οδώ τών μαρτυρίων σου ετέρφθην, ως επί παντί πλούτω.

Εν ταίς εντολαίς σου αδολεσχήσω, καί κατανοήσω τάς οδούς σου.

Εν τοίς δικαιώμασί σου μελετήσω, ουκ επιλήσομαι τών λόγων σου.

Ανταπόδος τώ δούλω σου. ζήσόν με καί φυλάξω τούς λόγους σου.

Αποκάλυψον τούς οφθαλμούς μου, καί κατανοήσω τά θαυμάσια εκ τού νόμου σου.

Πάροικος εγώ ειμι εν τή γή, μή αποκρύψης απ’ εμού τάς εντολάς σου.

Επεπόθησεν η ψυχή μου, τού επιθυμήσαι τά κρίματά σου εν παντί καιρώ.

Επετίμησας υπερηφάνοις, επικατάρατοι οι εκκλίνοντες από τών εντολών σου,

Περίελε απ’ εμού όνειδος καί εξουδένωσιν, ότι τά μαρτύριά σου εξεζήτησα.

Καί γάρ εκάθησαν άρχοντες, καί κατ’ εμού κατελάλουν, ο δέ δούλός σου ηδολέσχει έν τοίς δικαιώμασί σου.

Καί γάρ τά μαρτύριά σου μελέτη μού εστι, καί αι συμβουλίαι μου τά δικαιώματά σου.

Εκολλήθη τώ εδάφει η ψυχή μου, ζήσόν με κατά τόν λόγον σου.

Τάς οδούς μου εξήγγειλα, καί επήκουσάς μου. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.

Όδόν δικαιωμάτων σου συνέτισόν με, καί αδολεσχήσω έν τοίς θαυμασίοις σου.

Ενύσταξεν η ψυχή μου από ακηδίας, βεβαίωσόν με έν τοίς λόγοις σου,

Οδόν αδικίας απόστησον απ’ εμού, καί τώ νόμω σου ελέησόν με.

Οδόν αληθείας ηρετισάμην, καί τά κρίματά σου ουκ επελαθόμην.

Εκολλήθην τοίς μαρτυρίοις σου, Κύριε, μή με καταισχύνης.

Οδόν εντολών σου έδραμον, όταν επλάτυνας τήν καρδίαν μου.

Νομοθέτησόν με, Κύριε, τήν οδόν τών δικαιωμάτων σου, καί εκζητήσω αυτήν διά παντός.

Συνέτισόν με, καί εξερευνήσω τόν νόμον σου, καί φυλάξω αυτόν έν όλη καρδία μου.

Οδήγησόν με έν τή τρίβω τών εντολών σου, ότι αυτήν ηθέλησα,

Κλίνον τήν καρδίαν μου εις τά μαρτύριά σου, καί μή εις πλεονεξίαν.

Απόστρεψον τούς οφθαλμούς μου, τού μή ιδείν ματαιότητα. έν τή οδώ σου ζήσόν με.

Στήσον τώ δούλω σου τό λόγιόν σου εις τόν φόβον σου.

Περίελε τον ονειδισμόν μου, όν υπώπτευσα. ότι τά κρίματά σου χρηστά,

Ιδού επεθύμησα τάς εντολάς σου. εν τή δικαιοσύνη σου ζήσόν με.

Καί έλθοι επ’ εμέ τό έλεός σου, Κύριε, τό σωτήριόν σου, κατά τόν λόγον σου.

Καί αποκριθήσομαι τοίς ονειδίζουσί με λόγον, ότι ήλπισα επί τοίς λόγοις σου.

Καί μή περιέλης εκ τού στόματός μου λόγον αληθείας έως σφόδρα, ότι επί τοίς κρίμασί σου επήλπισα.

Καί φυλάξω τόν νόμον σου διαπαντός εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.

Καί επορευόμην εν πλατυσμώ, ότι τάς εντολάς σου εξεζήτησα.

Καί ελάλουν εν τοίς μαρτυρίοις σου εναντίον βασιλέων, καί ουκ ησχυνόμην,

Καί εμελέτων εν ταίς εντολαίς σου, άς ηγάπησα σφόδρα.

Καί ήρα τάς χείράς μου πρός τάς εντολάς σου, άς ηγάπησα, καί ηδολέσχουν εν τοίς δικαιώμασί σου.

Μνήσθητι τών λόγων σου τώ δούλω σου, ών επήλπισάς με.

Αύτη με παρεκάλεσεν εν τή ταπεινώσει μου, ότι τό λόγιόν σου έζησέ με,

Υπερήφανοι παρηνόμουν έως σφόδρα, από τού νόμου σου ουκ εξέκλινα.

Εμνήσθην τών κριμάτων σου απ’ αιώνος, Κύριε, καί παρεκλήθην.

Αθυμία κατέσχε με από αμαρτωλών τών εγκαταλιμπανόντων τόν νόμον σου.

Ψαλτά ήσάν μοι τά δικαιωματά σου, εν τόπω παροικίας μου.

Εμνήσθην εν νυκτί τού ονόματός σου, Κύριε, καί εφύλαξα τόν νόμον σου.

Αύτη εγενήθη μοι, ότι τά δικαιώματά σου εξεζήτησα.

Mερίς μου εί, Κύριε. είπα τού φυλάξασθαι τόν νόμον σου.

Εδεήθην τού προσώπου σου εν όλη καρδία μου, ελέησόν με κατά τό λόγιόν σου.

Διελογισάμην τάς οδούς σου, καί επέστρεφον τούς πόδας μου εις τά μαρτύριά σου,

Ητοιμάσθην, καί ουκ εταράχθην, τού φυλάξασθαι τάς εντολάς σου,

Σχοινία αμαρτωλών περιεπλάκησάν μοι, καί τά τού νόμου σου ουκ επελαθόμην.

Μεσονύκτιον εξεγειρόμην τού εξομολογείσθαί σοι επί τά κρίματα τής δικαιοσύνης σου.

Μέτοχος εγώ ειμι πάντων τών φοβουμένων σε, καί τών φυλασσόντων τάς εντολάς σου.

Τού ελέους σου, Κύριε, πλήρης η γή, τά δικαιώματά σου δίδαξόν με.

Χρηστότητα εποίησας μετά τού δούλου σου, Κύριε, κατά τόν λόγον σου.

Χρηστότητα καί παιδείαν καί γνώσιν δίδαξόν με, ότι ταίς εντολαίς σου επίστευσα.

Πρό τού με ταπεινωθήναι, εγώ επλημμέλησα, διά τούτο τό λόγιόν σου εφύλαξα.

Χρηστός εί σύ, Κύριε, καί εν τή χρηστότητί σου δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.

Επληθύνθη επ’ εμέ αδικία υπερηφάνων, εγώ δέ εν όλη καρδία μου εξερευνήσω τάς εντολάς σου.

Ετυρώθη ως γάλα η καρδία αυτών, εγώ δέ τόν νόμον σου εμελέτησα.

Αγαθόν μοι, ότι εταπείνωσάς με, όπως άν μάθω τά δικαιώματά σου.

Αγαθός μοι ο νόμος τού στόματός σου, υπέρ χιλιάδας χρυσίου καί αργυρίου,

Δόξα… Καί νύν… Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, δόξα σοι ο Θεός, Μετανοίας (γ’ ), Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Δόξα… Καί νύν…

Στάσις Δευτέρα

Aι χείρές σου εποίησάν με, καί έπλασάν με. συνέτισόν με, καί μαθήσομαι τάς εντολάς σου.

Οι φοβούμενοί σε όψονταί με, καί ευφρανθήσομαι, ότι εις τούς λόγους σου επήλπισα.

Έγνων, Κύριε, ότι δικαιοσύνη τά κρίματά σου, καί αληθεία εταπείνωσάς με.

Γενηθήτω δή τό ελεός σου τού παρακαλέσαι με, κατά τό λόγιόν σου τώ δούλω σου.

Ελθέτωσάν μοι οι οικτιρμοί σου, καί ζήσομαι, ότι ο νόμος σου μελέτη μού εστιν,

Αισχυνθήτωσαν υπερήφανοι, ότι αδίκως ηνόμησαν εις εμέ. εγώ δέ αδολεσχήσω εν ταίς εντολαίς σου.

Επιστρεψάτωσάν με οι φοβούμενοί σε, καί οι γινώσκοντες τά μαρτύριά σου.

Γενηθήτω η καρδία μου άμωμος εν τοίς δικαιώμασί σου, όπως άν μή αισχυνθώ.

Εκλείπει εις τό σωτήριόν σου η ψυχή μου, εις τούς λόγους σου επήλπισα.

Εξέλιπον οι οφθαλμοί μου εις τό λόγιόν σου, λέγοντες, πότε παρακαλέσεις με;

Ότι εγενήθην ως ασκός εν πάχνη, τά δικαιώματά σου ουκ επελαθόμην.

Πόσαι εισίν αι ημέραι τού δούλου σου; πότε ποιήσεις μοι εκ τών καταδιωκόντων με κρίσιν;

Διηγήσαντό μοι παράνομοι αδολεσχίας, αλλ’ ουχ ως ο νόμος σου, Kύριε.

Πάσαι αι εντολαί σου αλήθεια, αδίκως κατεδίωξάν με, βοήθησόν μοι.

Παρά βραχυ συνετέλεσάν με εν τή γή, εγώ δέ ουκ εγκατέλιπον τάς εντολάς σου.

Κατά τό έλεός σου ζήσόν με, καί φυλάξω τά μαρτύρια τού στόματός σου.

Εις τόν αιώνα, Κύριε, ο λόγος σου διαμένει εν τώ ουρανώ.

Εις γενεάν καί γενεάν η αλήθειά σου, εθεμελίωσας τήν γήν, καί διαμένει.

Τή διατάξει σου διαμένει ημέρα, ότι τά σύμπαντα δούλα σά.

Ει μή ότι ο νόμος σου μελέτη μού εστι, τότε άν απωλόμην εν τή ταπεινώσει μου.

Εις τόν αιώνα ου μή επιλάθωμαι τών δικαιωμάτων σου, ότι εν αυτοίς έζησάς με.

Τώ Σαββάτω τής Β’, Γ’ καί Δ’ εβδομάδος τών Νηστειών, ο τελευταίος Στίχος ψάλλεται τρίς εις Ήχον πλ. α’.

Μέση

Σός ειμι εγώ, σώσόν με, ότι τά δικαιώματά σου εξεζήτησα.

Εμέ υπέμειναν αμαρτωλοί τού απολέσαι με, τά μαρτύριά σου συνήκα.

Πάσης συντελείας είδον πέρας. πλατεία η εντολή σφόδρα.

Ως ηγάπησα τόν νόμον σου, Κύριε! όλην τήν ημέραν μελέτη μού εστιν.

Υπέρ τούς εχθρούς μου εσόφισας με τήν εντολήν σου, ότι εις τόν αιώνα εμή εστιν.

Υπέρ πάντας τους διδάσκοντάς με συνήκα, ότι τά μαρτύριά σου μελέτη μού εστιν.

Υπέρ πρεσβυτέρους συνήκα, ότι τάς εντολάς σου εξεζήτησα.

Εκ πάσης οδού πονηράς εκώλυσα τούς πόδας μου, όπως άν φυλάξω τούς λόγους σου.

Από τών κριμάτων σου ουκ εξέκλινα, ότι σύ ενομοθέτησάς με.

Ως γλυκέα τώ λάρυγγί μου τά λόγια σου! υπέρ μέλι τώ στόματί μου,

Από τών εντολών σου συνήκα, διά τούτο εμίσησα πάσαν όδόν αδικίας,

Λύχνος τοίς ποσί μου ο νόμος σου, καί φώς ταίς τρίβοις μου,

Ώμοσα καί έστησα τού φυλάξασθαι τά κρίματα τής δικαιοσύνης σου,

Εταπεινώθην έως σφόδρα, Κύριε, ζήσόν με κατά τόν λόγον σου,

Τά εκούσια τού στόματός μου ευδόκησον δή, Κύριε, καί τά κρίματά σου δίδαξόν με.

Η ψυχή μου εν ταίς χερσί σου διαπαντός. καί τού νόμου σου ουκ επελαθόμην,

Εθεντο αμαρτωλοί παγίδα μοι, καί εκ τών εντολών σου ουκ επλανήθην,

Εκληρονόμησα τά μαρτύριά σου εις τόν αιώνα, ότι αγαλλίαμα τής καρδίας μού εισιν.

Έκλινα τήν καρδίαν μου τού ποιήσαι τά δικαιώματά σου εις τόν αιώνα δι’ αντάμειψιν.

Παρανόμους εμίσησα, τόν δέ νόμον σου ηγάπησα.

Βοηθός μου καί αντιλήπτωρ μου εί σύ, εις τούς λόγους σου επήλπισα.

Εκκλίνατε απ’ εμού πονηρευόμενοι, καί εξερευνήσω τάς εντολάς τού Θεού μου.

Αντιλαβού μου κατά τό λόγιόν σου, καί ζήσόν με, καί μή καταισχύνης με από τής προσδοκίας μου. Βοήθησόν μοι, καί σωθήσομαι, καί μελετήσω εν τοίς δικαιώμασί σου διαπαντός, Εξουδένωσας πάντας τούς αποστατούντας από τών δικαιωμάτων σου, ότι άδικον τό ενθύμημα αυτών.

Παραβαίνοντας ελογισάμην πάντας τούς αμαρτωλούς τής γής, διά τούτο ηγάπησα τά μαρτύριά σου.

Καθήλωσον εκ τού φόβου σου τάς σάρκας μου, από γάρ τών κριμάτων σου εφοβήθην.

Εποίησα κρίμα καί δικαιοσύνην, μή παραδώς με τοίς αδικούσί με,

Έκδεξαι τόν δούλόν σου εις αγαθόν, μή συκοφαντησάτωσάν με υπερήφανοι.

Οι οφθαλμοί μου εξέλιπον εις τό σωτήριόν σου, καί εις τό λόγιον τής δικαιοσύνης σου.

Ποίησον μετά τού δούλου σου κατά τό έλεός σου, καί τά δικαιώματά σου δίδαξόν με,

Δούλός σού ειμι εγώ, συνέτισόν με, καί γνώσομαι τά μαρτύριά σου.

Καιρός τού ποιήσαι τώ Κυρίω, διεσκέδασαν τόν νόμον σου.

Διά τούτο ηγάπησα τάς εντολάς σου υπέρ χρυσίον καί τοπάζιον.

Διά τούτο πρός πάσας τάς εντολάς σου κατωρθούμην, πάσαν οδόν άδικον εμίσησα.

Θαυμαστά τά μαρτύριά σου, διά τούτο εξηρεύνησεν αυτά η ψυχή μου,

Η δήλωσις τών λόγων σου φωτιεί, καί συνετιεί νηπίους.

Τό στόμα μου ήνοιξα, καί είλκυσα πνεύμα, ότι τάς εντολάς σου επεπόθουν.

Δόξα…, Καί νύν… Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, δόξα Σοι ο Θεός. Μετανοίας (γ’ ). Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Δόξα… Καί νύν…

Στάσις Τρίτη

Επίβλεψον επ’ εμέ, καί ελέησόν με κατά τό κρίμα τών αγαπώντων τό όνομά σου,

Τά διαβηματά μου κατεύθυνον κατά τό λόγιον σου, καί μή κατακυριευσάτω μου πάσα ανομία,

Λύτρωσαί με από συκοφαντίας ανθρώπων, καί φυλάξω τάς εντολάς σου,

Τό πρόσωπόν σου επίφανον επί τόν δούλόν σου, καί δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,

Διεξόδους υδάτων κατέδυσαν οι οφθαλμοί μου, επεί ουκ εφύλαξα τόν νόμον σου.

Δίκαιος εί, Κύριε, καί ευθείαι αι κρίσεις σου.

Ενετείλω δικαιοσύνην, τά μαρτύριά σου, καί αλήθειαν σφόδρα,

Εξέτηξέ με ο ζήλός σου, ότι επελάθοντο τών λόγων σου οι εχθροί μου.

Πεπυρωμένον τό λόγιόν σου σφόδρα, καί ο δούλός σου ηγάπησεν αυτό.

Νεώτερος εγώ ειμι, καί εξουδενωμένος, τά δικαιώματά σου ουκ επελαθόμην.

Η δικαιοσύνη σου, δικαιοσύνη εις τόν αιώνα, καί ο νόμος σου αλήθεια,

Θλίψεις καί ανάγκαι εύροσάν με, αί εντολαί σου μελέτη μου.

Δικαιοσύνη τά μαρτύριά σου εις τόν αιώνα, συνέτισόν με, καί ζήσομαι.

Εκέκραξα εν όλη καρδία μου. επάκουσόν μου, Κύριε, τά δικαιώματά σου εκζητήσω.

Εκέκραξά σοι, σώσόν με, καί φυλάξω τά μαρτύριά σου.

Προέφθασα εν αωρία, καί εκέκραξα, εις τούς λόγους σου επήλπισα.

Προέφθασαν οι οφθαλμοί μου πρός όρθρον, τού μελετάν τά λόγιά σου.

Τής φωνής μου άκουσον, Κύριε, κατά τό έλεός σου, κατά τό κρίμά σου ζήσόν με.

Προσήγγισαν οι καταδιώκοντές με ανομία, από δέ τού νόμου σου εμακρύνθησαν.

Εγγύς εί σύ, Κύριε, καί πάσαι αι οδοί σου αλήθεια.

Καταρχάς έγνων εκ τών μαρτυρίων σου, ότι εις τόν αιώνα εθεμελίωσας αυτά,

Ίδε τήν ταπείνωσίν μου καί εξελού με, ότι τού νόμου σου ουκ επελαθόμην.

Κρίνον τήν κρίσιν μου καί λύτρωσαί με, διά τόν λόγον σου ζήσόν με.

Μακράν από αμαρτωλών σωτηρία, ότι τά δικαιώματά σου ουκ εξεζήτησαν.

Οι οικτιρμοί σου πολλοί, Κύριε. κατά τό κρίμά σου ζήσόν με.

Πολλοί οι εκδιώκοντές με καί θλίβοντές με, εκ τών μαρτυρίων σου ουκ εξέκλινα.

Είδον ασυνετούντας καί εξετηκόμην, ότι τάλόγιάσου ουκ εφυλάξαντο.

Ίδε, ότι τάς εντολάς σου ηγάπησα, Κύριε, εν τώ ελέει σου ζήσόν με.

Αρχή τών λόγων σου αλήθεια. καί εις τόν αιώνα πάντα τά κρίματα τής δικαιοσύνης σου.

Άρχοντες κατεδίωξάν με δωρεάν, καί από τών λόγων σου εδειλίασεν η καρδία μου.

Αγαλλιάσομαι εγώ επί τά λόγιά σου, ως ο ευρίσκων σκύλα πολλά.

Αδικίαν εμίσησα καί εβδελυξάμην. τόν δέ νόμον σου ηγάπησα.

Επτάκις τής ημέρας ήνεσά σε, επί τά κρίματα τής δικαιοσύνης σου.

Ειρήνη πολλή τοίς αγαπώσι τόν νόμον σου, καί ουκ έστιν αυτοίς σκάνδαλον.

Προσεδόκων τό σωτήριόν σου, Κύριε, καί τάς εντολάς σου ηγάπησα.

Εφύλαξεν η ψυχή μου τά μαρτύριά σου, καί ηγάπησεν αυτά σφόδρα.

Εφύλαξα τάς εντολάς σου καί τά μαρτύριά σου, ότι πάσαι αί όδοί μου ενώπιόν σου, Κύριε.

Εγγισάτω η δέησίς μου ενώπιόν σου, Κύριε, κατά τό λόγιόν σου συνέτισόν με.

Εισέλθοι τό αξίωμά μου ενώπιόν σου, Κύριε, κατά τό λόγιόν σου ρύσαί με.

Εξερεύξονται τά χείλη μου ύμνον, όταν διδάξης με τά δικαιώματά σου.

Φθέγξεται η γλώσσά μου τά λόγιά σου, ότι πάσαι αι έντολαί σου δικαιοσύνη.

Γενέσθω η χείρ σου τού σώσαί με, ότι τάς εντολάς σου ηρετισάμην,

Επεπόθησα τό σωτήριόν σου, Κύριε, καί ο νόμος σου μελέτη μού εστι,

Ζήσεται η ψυχή μου, καί αινέσει σε, καί τά κρίματά σου βοηθήσει μοι,

Επλανήθην ως πρόβατον απολωλός, ζήτησον τόν δούλόν σου, ότι τάς εντολάς σου ουκ επελαθόμην.

Τώ Σαββάτω τής Β’, Γ’ καί Δ’ εβδομάδος τών Νηστειών ο τελευταίος Στίχος ψάλλεται τρίς εις Ήχον πλ. α’.

Δόξα… Καί νύν… Καί ευθύς

Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων.

Και εις έναν Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον Μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων. Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι’ ου τα πάντα εγένετο. Τον δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς. Και ανελθόντα εις τους Ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός. Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, Ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος. Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των Προφητών. Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ εν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.

Τρισάγιον, Μετανοίας (γ’ ), Δόξα… Καί νύν… Παναγία Τριάς… Κύριε, ελέησον (γ’), Δόξα… Καί νύν… Πάτερ ημών…

Ο Ιερεύς, Ότι σού εστιν…

Ήχος πλ. δ’

Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τώ μέσω τής νυκτός, καί μακάριος ο δούλος, όν ευρήσει γρηγορούντα, ανάξιος δέ πάλιν, όν ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ούν ψυχή μου, μή τώ ύπνω κατενεχθής, ίνα μή τώ θανάτω παραδοθής, καί τής βασιλείας έξω κλεισθής, αλλά ανάνηψον κράζουσα. Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός, διά τής Θεοτόκου ελέησον ημάς.

Δόξα… Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τήν ημέραν εκείνην τήν φοβεράν, εννοούσα ψυχή μου γρηγόρησον, ανάπτουσα λαμπάδα σου, εν ελέω φαιδρύνουσα, ου γάρ οίδας πότε, πρός σέ επελεύσεται, η φωνή η λέγουσα, Ιδού ο Νυμφίος σου, Βλέπε ούν ψυχή μου, μή νυστάξης, καί μείνης, έξωθεν κρούουσα, ως αι πέντε Παρθένοι, αλλά αγρύπνως καρτέρησον, ίνα υπαντήσης Χριστώ τώ Θεώ, εν ελέω πίονι καί δώη σοι τόν νυμφώνα, τόν θείον τής δόξης αυτού.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Σέ τό απόρθητον τείχος, τό τής σωτηρίας οχύρωμα, Θεοτόκε Παρθένε, ικετεύομεν, τάς τών εναντίων βουλάς διασκέδασον, τού λαού σου τήν λύπην εις χαράν μετάβαλε, τήν πόλιν σου περιτείχισον, τώ Βασιλεί συμμάχησον, τόν κόσμον σου ανακάλεσον, τούς εύσεβείς κραταίωσον, υπέρ ειρήνης τού κόσμου πρέσβευε, ότι σύ εί, Θεοτόκε, η ελπίς ημών.

Αντί τών Τροπαρίων τούτων, μόνον κατά τάς Προεορτίους καί τάς Μεθεόρτους ημέρας, ως καί κατά τάς αποδόσεις τών Δεσποτικών καί Θεομητορικών εορτών, λέγομεν χύμα τό Προεόρτιον Απολυτίκιον, ή τό τής Εορτής τοιούτον.

Είτα τό, Κύριε, ελέησον (μ’), καί τήν Ευχήν ταύτην

Ο εν παντί καιρώ και πάση ώρα εν ουρανώ και επί γης προσκυνούμενος και δοξαζόμενος Χριστός ο Θεός, ο μακρόθυμος, ο πολυέλεος, ο πολυέσπλαγχνος, ο τους δικαίους αγαπών και τους αμαρτωλούς ελεών, ο πάντας καλών προς σωτηρίαν διά της επαγγελίας των μελλόντων αγαθών , αυτός. Κύριε, πρόσδεξαι και ημών εν τη ώρα ταύτη τας εντεύξεις και ίθυνον την ζωήν ημών προς τας εντολάς σου. Τας ψυχάς ημών αγίασον, τα σώματα άγνισον , τους λογισμούς διόρθωσον, τας εννοίας κάθαρον και ρύσαι ημάς από πάσης θλίψεως, κακών και οδύνης. Τείχισον ημάς αγίοις σου Αγγέλοις, ίνα τη παρεμβολή αυτών φρουρούμενοι και οδηγούμενοι καταντήσωμεν εις την ενότητα της πίστεως και εις την επίγνωσιν της απροσίτου σου δόξης, ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Κύριε ελέησον γ’

Δόξα… Και νυν…

Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.

Εν ονόματι Κυρίου, ευλόγησον Πατερ.

Ιερεύς Ο Θεός οικτειρήσαι ημάς, καί ευλογήσαι ημάς, επιφάναι τό πρόσωπον αυτού εφ’ ημάς, καί ελεήσαι ημάς.

Κύριε καί Δέσποτα τής ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καί αργολογίας, μή μοι δώς.

Πνεύμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής, καί αγάπης χάρισαί μοι τώ σώ δούλω.

Ναί Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι τού οράν τά εμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν αδελφόν μου, ότι ευλογητός εί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Ναί Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι τού οράν τά εμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν αδελφόν μου, ότι ευλογητός εί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Του αγίου Μαρδαρίου

Δέσποτα Θεέ, Πάτερ Παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές Ιησού Χριστέ, καί άγιον Πνεύμα, μία θεότης, μία Δύναμις, ελέησόν με τόν αμαρτωλόν, καί οίς επίστασαι κρίμασι σώσόν με τόν ανάξιον δούλόν σου, ότι ευλογητός εί εις τούς αιώνας τών αιώνων, Αμήν.

Ει δ’ ούκ εστιν «Αλληλούϊα», (ήτοι ημέρα νηστείας), καταλιμπάνεται τό «Κύριε καί Δέσποτα τής ζωής μου», καί αι Μετάνοιαι, καί λέγομεν μόνον τό «Δέσποτα Θεέ, Πάτερ Παντοκράτορ», καί τάς Ευχάς ταύτας.

Ιστέον δέ, ότι η Ευχή αύτη λέγεται από τής 22ας τού Σεπτεμβρίου μηνός, μέχρι τής Κυριακής τών Βαϊων.

Ευχή του Μεγάλου Βασιλείου

Κύριε Παντοκράτορ, ο Θεός τών Δυνάμεων καί πάσης σαρκός, ο εν υψηλοίς κατοικών καί τά ταπεινά εφορών, καρδίας τε καί νεφρούς ο ετάζων, καί τά κρυπτά τών ανθρώπων σαφώς επιστάμενος, τό άναρχον καί αϊδιον φώς, παρ’ ό ουκ έστι παραλλαγή, ή τροπής αποσκίασμα, Αυτός, αθάνατε Βασιλεύ, πρόσδεξαι τάς Ικεσίας ημών, άς κατά τόν παρόντα καιρόν τής νυκτός, τώ πλήθει τών σών οικτιρμών θαρρούντες, εκ ρυπαρών πρός σέ χειλέων ποιούμεθα, καί άφες ημίν τά πλημμελήματα ημών, τά εν έργω καί λόγω καί διανοία, εκ γνώσεως ή αγνωσίας πλημμεληθέντα ημίν, καί καθάρισον ημάς από παντός μολυσμού σαρκός καί πνεύματος, ναούς ημάς ποιών τού αγίου Πνεύματος, Καί δώρησαι ημίν εν αγρύπνω καρδία καί νηφούση διανοία, πάσαν τού παρόντος βίου τήν νύκτα ημάς διελθείν, απεκδεχομένους τήν παρουσίαν τής λαμπράς καί επιφανούς ημέρας τού μονογενούς σου Υιού, τού Κυρίου καί Θεού καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εν ή μετά δόξης επί γής Κριτής τών απάντων ελεύσεται, εκάστω αποδούναι κατά τά έργα αυτού, ίνα μή αναπεπτωκότες καί υπνούντες, αλλ’ εγρηγορούντες καί διεγηγερμένοι εν τή εργασία τών εντολών αυτού ευρεθώμεν καί έτοιμοι εις τήν χαράν, και εις τόν θείον νυμφώνα τής δόξης αυτού συνεισέλθωμεν, ένθα ο τών εορταζόντων ήχος ο ακατάπαυστος καί η ανέκφραστος ηδονή τών καθορώντων τού σού προσώπου τό κάλλος τό άρρητον, Σύ γάρ ει τό αληθινόν φώς, τό φωτίζον καί αγιάζον τά σύμπαντα, καί σέ υμνεί πάσα η Κτίσις εις τούς αιώνας τών αιώνων, Αμήν.

Είτα υψοί ο Ιερεύς τάς χείρας, λέγων ταύτην τήν Ευχήν

Ευχή του ιδίου

Σέ ευλογούμεν ύψιστε, Θεέ, καί Κύριε τού ελέους, τόν ποιούντα αεί μεθ’ ημών μεγάλα τε καί ανεξιχνίαστα, ένδοξά τε καί εξαίσια, ών ουκ έστιν αριθμός, τόν παρασχόντα ημίν τόν ύπνον εις ανάπαυσιν τής ασθενείας ημών, καί άνεσιν τών κόπων τής πολυμόχθου σαρκός, Ευχαριστούμέν σοι, ότι ου συναπώλεσας ημάς ταίς ανομίαις ημών, αλλ’ εφιλανθρωπεύσω συνήθως, καί πρός απόγνωσιν κειμένους ημάς ήγειρας, εις τό δοξολογήσαι τό κράτος, σου, Διό δυσωπούμεν τήν ανείκαστόν σου αγαθότητα, νούν ημών φώτισον ημών τούς τής διανοίας οφθαλμούς, καί τον εκ τού βαρέος ύπνου τής ραθυμίας ανάστησον, Άνοιξον ημών, τό στόμα, καί πλήρωσον αυτό τής σής αινέσεως, όπως άν δυνηθώμεν απερισπάστως άδειν τε καί ψάλλειν, καί εξομολογείσθαί σοι τώ εν πασι καί υπό πάντων δοξαζομένω Θεώ,, τώ ανάρχω Πατρί, σύν τώ μονογενεί σου Υιώ, καί τώ Παναγίω καί αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νύν, και αεί, και εις τούς αιώνας τών αιώνων, Αμήν.

Είτα, ο Αναγνώστης, Δεύτε προσκυνήσωμεν… (εκ γ’ ), Μετανοίας (γ’ ), καί τούς ψαλμούς.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΚ’ (120)

Ήρα τούς όφθαλμούς μου εις τά όρη, όθεν ήξει η βοήθειά μου.

Η βοήθειά μου παρά Κυρίου, τού ποιήσαντος τόν ουρανόν καί τήν γήν.

Μή δώης εις σάλον τόν πόδα σου, μηδέ νυστάξει ο φυλάσσων σε,

Ιδού, ου νυστάξει, ουδέ υπνώσει ο φυλάσσων τόν Ισραήλ.

Κύριος φυλάξοι σε, Κύριος σκέποι σοι επί χείρα δεξιάν σου.

Ημέρας ο Ήλιος ου συγκαύσει σε, ουδέ η Σελήνη τήν νύκτα,

Κύριος φυλάξοι σε από παντός κακού, φυλάξοι τήν ψυχήν σου ο Κύριος.

Κύριος φυλάξοι τήν είσοδόν σου, καί τήν έξοδόν σου, από τού νύν καί έως τού αιώνος.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΛΓ’ (133)

Κύριον πάντες οι δούλοι Κυρίου, οι δού δή ευλογείτε τον εστώτες εν οίκω Κυρίου, εν αυλαίς οίκου Θεού ημών,

Εν ταίς νυξiν επάρατε τάς χείρας υμών εις τά άγια, καί ευλογείτε τόν Κύριον.

Ευλογήσαι σε Κύριος εκ Σιών, ο ποιήσας τόν Ουρανόν καί τήν γήν.

Δόξα… Καί νύν… Τρισάγιον, Μετανοίας (γ’ ), Δόξα… Καί νύν… Παναγία Τριάς… Κύριε, ελέησον (γ’), Δόξα… Καί νύν… Πάτερ ημών…

Ο Ιερεύς, Ότι σού εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα…

Ήχος πλ. δ’

Μνήσθητι, Κύριε, ως αγαθός τών δούλων σου, καί όσα εν βίω ήμαρτον, συγχώρησον, ουδείς γάρ αναμάρτητος, ειμή συ ο δυνάμενος, καί τοίς μεταστάσι δούναι τήν ανάπαυσιν.

Ο βάθει σοφίας φιλανθρώπως, πάντα οικονομών, καί τό συμφέρον πάσιν απονέμων, μόνε Δημιουργέ, ανάπαυσον Κύριε τάς ψυχάς τών δούλων σου, εν σοί γάρ τήν ελπίδα ανέθεντο, τώ ποιητή καί πλάστη καί Θεώ ημών.

Δόξα…

Μετά τών Αγίων ανάπαυσον Χριστέ, τάς ψυχάς τών δούλων σου, ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Μακαρίζομέν σε πάσαι αί γενεαί, Θεοτόκε Παρθένε, εν σοί γάρ ο αχώρητος Χριστός ο Θεός ημών, χωρηθήναι ηυδόκησε, Μακάριοι εσμέν καί ημείς, προστασίαν σε έχοντες, ημέρας γάρ καί νυκτός πρεσβεύεις υπέρ ημών, καί τά σκήπτρα τής βασιλείας ταίς σαίς ικεσίαις κρατύνονται, διό ανυμνούντες βοώμέν σοι, Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού.

Αντί τών Τροπαρίων τούτων, καί μόνον κατά τάς προεορτίους καί τάς μεθεόρτους ημέρας, ως καί κατά τάς Αποδόσεις τών Δεσποτικών καί Θεομητορικών Εορτών αντικαθίστανται διά τού Κοντακίου τής Εορτής, ή τού Προεορτίου τοιούτου, χύμα λεγομένου.

Κύριε, ελέησον (ιβ’)

Ο Ιερεύς, τήν επομένην Ευχήν

ΕΥΧΗ

Μνήσθητι, Κύριε, τών επ’ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου κεκοιμημένων πατέρων καί αδελφών ημών, καί πάντων τών εν ευσεβεία καί πίστει τελειωθέντων, καί συγχώρησον αυτοίς πάν πλημμέλημα, εκούσιόν τε καί ακούσιον, εν λόγω, ή έργω, ή κατά, διάνοιαν πλημμεληθέν υπ’ αυτών, Καί κατασκηνωσον αυτούς εν τόποις φωτεινοίς, εν τόποις χλοεροίς, εν τόποις αναψύξεως, ένθα απέδρα πάσα οδύνη, λύπη, καί στεναγμός, όπου η επισκοπή τού προσώπου σου ευφραίνει πάντας τούς απ’ αιώνος Αγίους σου, Χάρισαι αυτοίς καί ημίν τήν Βασιλείαν σου καί τήν μέθεξιν τών αφράστων καί αιωνίων σου αγαθών, καί τής σής απεράντου καί μακαρίας ζωής τήν απόλαυσιν, Σύ γάρ εί η ζωή, η ανάστασις, καί η ανάπαυσις τών κεκοιμημένων δούλων σου, Χριστέ, ο Θεός ημών, καί σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν, σύν τώ ανάρχω σου Πατρί, καί, τώ Παναγίω, καί αγαθώ, καί ζωοποιώ σου Πνεύματι, νύν καί αεί, καί εις τους αιώνας τών αιώνων, Αμήν.

Υπερένδοξε, αειπάρθενε, ευλογημένη Θεοτόκε, προσάγαγε την ημετέραν προσευχήν τω Υιώ σου και Θεώ ημών , και αίτησαι ίνα σώση δια σου τας ψυχάς ημών.

Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το άγιον, Τριάς αγία, δόξα σοι.

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτηρ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

Ήχος πλ. β’

Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι τήν ικεσίαν, ώς Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελεήσον ημάς.

Δόξα…

Κύριε, ελέησον ημάς, επί σοί γάρ πεποίθαμεν, μή οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής τών ανομιών ημών, αλλ’ επίβλεψον καί νύν, ώς εύσπλαγχνος, καί λύτρωσαι ημάς εκ τών εχθρών ημών, σύ γάρ εί Θεός ημών, καί ημείς λαός σου, πάντες έργα χειρών σου, καί τό όνομά σου επικεκλήμεθα.

Καί νύν…

Τής ευσπλαγχνίας τήν πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις σέ, μή αστοχήσωμεν, ρυσθείημεν διά σού τών περιστάσεων, σύ γάρ εί η σωτρηρία τού γένους τών χριστιανών.

Κύριε έλέησον μ’

Δόξα… Και νυν…

Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.

Εν ονόματι Κυρίου, ευλόγησον Πατερ.

Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα ελεός Σου, δεόμεθά Σου, επάκουσον και ελέησον. Κύριε, ελέησον. (3)

Έτι δεόμεθα υπέρ τών ευσεβών καί ορθοδόξων Χριστιανών. Κύριε, ελέησον. (3)

Έτι δεόμεθα υπέρ του Αρχιεπισκόπου ημών, (δεινός) και πάσης της εν χριστώ ημών αδελφότητος. Κύριε, ελέησον. (3)

Έτι δεόμεθα υπέρ του ευσεβούς ημών Έθνους, πάσης Αρχής και Εξουσίας εν αυτώ, του κατά ξηράν θάλασσαν και αέρα φιλοχρίστου ημών στρατού. Κύριε, ελέησον. (3)

Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, πάντων των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών, των κατοικούντων και παρεπιδημούντων εν τη πόλη ταύτη, επιτρόπων, συνδορομητών και αφειρωτών του αγίου ναού τούτου. Κύριε, ελέησον. (3)

Έτι δεόμεθα υπέρ τού διαφυλαχθήναι τήν αγίαν Εκκλησίαν καί τήν πόλιν ταύτην, καί πάσαν πόλιν και χώραν από οργής, λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων, εμφιλίου πολέμου, καί αιφνιδίου θανάτου, υπέρ τον ίλεων, ευμενή καί ευδιάλακτον, γενέσθαι τόν αγαθόν και φιλάνθρωπον Θεόν ημών, τού αποστρέψαι καί, διασκεδάσαι πάσαν οργήν και νόσον, τήν καθ’ ημών κινουμένην, καί ρύσασθαι ημάς εκ τής επικειμένης δικαίας αυτού απειλής, καί ελέησαι ημάς. Κύριε, ελέησον. (3)

Έτι δεόμεθα καί υπέρ τού εισακούσαι Κύριον τόν Θεόν φωνής τής δεήσεως ημών τών αμαρτωλών, και ελέησαι ημάς. Κύριε, ελέησον. (3)

Επάκουσον ημών, ο Θεός, ο Σωτήρ ημών, η ελπίς πάντων τών περάτων τής γής καί τών εν θαλάσση μακράν, καί ίλεως, ίλεως γενού ημίν, Δέσποτα επί ταίς αμαρτίαις ημών, καί ελέησον ημάς. Ελεήμων γάρ και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Δόξα… Καί νύν… , Κύριε ελέησον (γ’), Δέσποτα/Πάτερ άγιε, ευλόγησον.

Δόξα σοι ο Θεός, η ελπίς ημών, Κύριε, δόξα Σοι.

(Ο αναστάς εκ νεκρών) Χριστός ο αληθινός Θεός ημών ταις πρεσβείαις της παναχράντου και παναμώμου αγίας Αυτού μητρός, δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, προστασίαις των τιμίων επουρανίων Δυνάμεων ασωμάτων, ικεσίαις του τιμίου, ενδόξου, προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, των αγίων, ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων, των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων, των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών, των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, και πάντων τον Αγίων, ελέησαι και σώσαι ημάς, ως αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός.

Είτα ο Ιερεύς λέγει (αποκρινομένων ημών τό Κύριε, ελέησον, συνεχώς).

Ευξώμεθα υπέρ ειρήνης τού κόσμου.

Υπερ τών ευσεβών καί ορθοδόξων Χριστιανών.

Υπέρ τού Αρχιεπισκόπου ημών (δείνος) καί πάσης τής εν Χριστώ ημών αδελφότητος.

Υπέρ τού ευσεβούς ημών έθνους.

Υπέρ ευοδώσεως καί ενισχύσεως τού φιλοχρίστου στρατού.

Υπερ τών απολειφθέντων πατέρων, καί αδελφών ημών.

Υπερ τών διακονούντων καί διακονησάντων ημίν.

Υπέρ τών μισούντων καί αγαπώντων ημάς.

Υπερ τών εντειλαμένων ημίν τοίς αναξίοις εύχεσθαι υπέρ αυτών.

Υπέρ αναρρύσεως τών αιχμαλώτων.

Υπερ τών εν θαλάσση καλώς πλεόντων.

Υπέρ τών εν ασθενείαις κατακειμένων.

Ευξώμεθα καί υπέρ ευφορίας τών καρπών τής γής.

Καί υπέρ πάντων τών προαναπαυσαμένων πατέρων καί αδελφών ημών, τών ενθάδε ευσεβώς κειμένων, καί απανταχού Ορθοδόξων.

Είπωμεν καί υπέρ εαυτών, τό Κύριε, ελέησον, (γ’ ).

ο Ιερεύς Δι ευχών…

ο Χορός. Αμήν.