Ιερεύς Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Δόξα σοι ο Θεός ημών, δόξα σοι.

Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον αγαθέ, τας ψυχάς ημών. Αμήν.

Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος ελέησον ημάς (εκ τρίτου).

Δόξα… Kαι νυν…

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς.

Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών.

Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν.

Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών,

ένεκεν του ονόματός σου.

Κύριε ελέησον (εκ τρίτου)

Δόξα… Kαι νυν…

Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, καί μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ιερεύς: Ότι σού εστιν η βασιλεία…

Αμήν.

Κύριε ελέησον ιβ’

Δόξα… Και νυν…

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω βασιλεί ημών Θεώ.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω βασιλεί ημών Θεώ.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ, Χριστώ τω βασιλεί και Θεώ ημών.

Ψαλμός 5

Tά ρήματά μου ενώτισαι κύριε σύνες τής κραυγής μου

πρόσχες τή φωνή τής δεήσεώς μου ο βασιλεύς μου καί ο Θεός μου ότι πρός σέ προσεύξομαι κύριε

τό πρωί εισακουση τής φωνής μου τό πρωί παραστήσομαί σοι καί επόψομαι

ότι ουχί Θεός θέλων ανομίαν σύ εί ουδέ παροικήσει σοι πονηρευόμενος

ου διαμενούσιν παράνομοι κατέναντι τών οφθαλμών σου εμίσησας πάντας τούς εργαζομένους τήν ανομίαν

απολείς πάντας τούς λαλούντας τό ψεύδος άνδρα αιμάτων καί δόλιον βδελύσσεται κύριος

εγώ δέ εν τώ πλήθει τού ελέους σου εισελεύσομαι εις τόν οίκόν σου προσκυνήσω πρός ναόν άγιόν σου εν φόβω σου

κύριε οδήγησόν με εν τή δικαιοσύνη σου ένεκα τών εχθρών μου κατεύθυνον ενώπιόν μου τήν οδόν σου

ότι ουκ έστιν εν τώ στόματι αυτών αλήθεια η καρδία αυτών ματαία τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών ταίς γλώσσαις αυτών εδολιούσαν

κρίνον αυτούς ο Θεός αποπεσάτωσαν από τών διαβουλίων αυτών κατά τό πλήθος τών ασεβειών αυτών έξωσον αυτούς ότι παρεπίκρανάν σε κύριε

καί ευφρανθήτωσαν πάντες οι ελπίζοντες επί σέ εις αιώνα αγαλλιάσονται καί

κατασκηνώσεις εν αυτοίς καί καυχήσονται εν σοί παντες οι αγαπώντες τό όνομά σου

ότι σύ ευλογήσεις δίκαιον κύριε ως όπλω ευδοκίας εστεφάνωσας ημάς

Ψαλμός 89

Κύριε καταφυγή εγενηθης ημίν εν γενεά καί γενεά

πρό τού όρη γενηθήναι καί πλασθήναι τήν γήν καί τήν οικουμένην καί από τού αιώνος έως τού αιώνος σύ εί

μή αποστρέψης άνθρωπον εις ταπείνωσιν καί είπας επιστρέψατε υιοί ανθρώπων

ότι χιλια έτη εν οφθαλμοίς σου, Κύριε ως ημέρα η εχθές ήτις διήλθεν καί φυλακή εν νυκτί

τά εξουδενώματα αυτών έτη έσονται τό πρωί ωσεί χλόη παρέλθοι

τό πρωί ανθήσαι καί παρέλθοι τό εσπέρας αποπέσοι σκληρυνθείη καί ξηρανθείη

ότι εξελίπομεν εν τή οργή σου καί εν τώ θυμώ σου εταράχθημεν

έθου τάς ανομίας ημών ενώπιόν σου ο αιών ημών εις φωτισμόν τού προσώπου σου

ότι πάσαι αι ημέραι ημών εξέλιπον καί εν τή οργή σου εξελίπομεν τά έτη ημών ως αράχνην εμελέτων

αι ημέραι τών ετών ημών εν αυτοίς εβδομήκοντα έτη εάν δέ εν δυναστείαις ογδοήκοντα έτη καί τό πλείον αυτών κόπος καί πόνος ότι επήλθεν πραϋτης εφ’ ημάς καί παιδευθησόμεθα

τίς γινώσκει τό κράτος τής οργής σου καί από τού φόβου σου τόν θυμόν σου

εξαριθμήσασθαι τήν δεξιάν σου ούτως γνώρισον καί τούς πεπεδημένους τή καρδία εν σοφία

επίστρεψον Κύριε έως πότε καί παρακλήθητι επί τοίς δούλοις σου

ενεπλήσθημεν τό πρωί τού ελέους σου καί ηγαλλιασάμεθα καί ευφράνθημεν εν πάσαις ταίς ημέραις ημών

ευφράνθημεν ανθ’ ων ημερών εταπείνωσας ημάς ετών ων είδομεν κακά

καί ιδέ επί τούς δούλους σου καί τά έργα σου καί οδήγησον τούς υιούς αυτών

καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ’ ημάς καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ’ ημάς

Ψαλμός 100

Έλεος καί κρίσιν άσομαί σοι Κύριε

ψαλώ καί συνήσω εν οδώ αμώμω πότε ήξεις πρός με διεπορευόμην εν ακακία καρδίας μου εν μέσω τού οίκου μου

ου προεθέμην πρό οφθαλμών μου πράγμα παράνομον ποιούντας παραβάσεις εμίσησα

ουκ εκολλήθη μοι καρδία σκαμβή εκκλίνοντος απ’ εμού τού πονηρού ουκ εγίνωσκον

τόν καταλαλούντα λάθρα τού πλησίον αυτού τούτον εξεδίωκον υπερηφάνω οφθαλμώ καί απλήστω καρδία τούτω ου συνήσθιον

οι οφθαλμοί μου επί τούς πιστούς τής γής τού συγκαθήσθαι αυτούς μετ’ εμού πορευόμενος εν οδώ αμώμω ουτός μοι ελειτούργει

ου κατώκει εν μέσω τής οικίας μου ποιών υπερηφανίαν λαλών άδικα ου κατεύθυνεν εναντίον τών οφθαλμών μου

εις τάς πρωίας απέκτεννον πάντας τούς αμαρτωλούς τής γής τού εξολεθρεύσαι εκ πόλεως Κυρίου πάντας τούς εργαζομένους τήν ανομίαν

Δόξα… Καί νύν… Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός, Κύριε, ελέησον (γ’)

Δόξα…

Απολυτίκιον τής ημέρας

Καί νύν…

Θεοτοκίον

Τί σε καλέσωμεν, ώ Κεχαριτωμένη; Ουρανόν, ότι ανέτειλας τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης. Παράδεισον, ότι εβλάστησας τό άνθος τής αφθαρσίας. Παρθένον, ότι έμεινας άφθορος. αγνήν Μητέρα, ότι έσχες σαίς αγίαις αγκάλαις υιόν, τόν πάντων Θεόν. Αυτόv ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τά διαβήματά μου κατεύθυνοv κατά τό λόγιόν σου, καί μή κατακυριευσάτω μου πάσα ανομία.

Λύτρωσαί με από συκοφαντίας ανθρώπωv, καί φυλάξω τάς εντολάς σου.

Τό πρόσωπόν σου επίφανον επί τόν δούλόν σου, καί δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.

Πληρωθήτω τό στόμα μου αιvέσεώς σου, Κύριε, όπως υμνήσω τήν δόξαν σου, όληv τήv ημέραν τήv μεγαλοποέπειάv σου.

Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος ελέησον ημάς (εκ τρίτου).

Δόξα… Kαι νυν…

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς.

Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών.

Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν.

Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών,

ένεκεν του ονόματός σου.

Κύριε ελέησον (εκ τρίτου)

Δόξα… Kαι νυν…

Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, καί μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ιερεύς: Ότι σού εστιν η βασιλεία…

Κοντάκιον τής ημέρας

Κύριε έλέησον μ’

Ο εν παντί καιρώ και πάση ώρα εν ουρανώ και επί γης προσκυνούμενος και δοξαζόμενος Χριστός ο Θεός, ο μακρόθυμος, ο πολυέλεος, ο πολυέσπλαγχνος, ο τους δικαίους αγαπών και τους αμαρτωλούς ελεών, ο πάντας καλών προς σωτηρίαν διά της επαγγελίας των μελλόντων αγαθών , αυτός. Κύριε, πρόσδεξαι και ημών εν τη ώρα ταύτη τας εντεύξεις και ίθυνον την ζωήν ημών προς τας εντολάς σου. Τας ψυχάς ημών αγίασον, τα σώματα άγνισον , τους λογισμούς διόρθωσον, τας εννοίας κάθαρον και ρύσαι ημάς από πάσης θλίψεως, κακών και οδύνης. Τείχισον ημάς αγίοις σου Αγγέλοις, ίνα τη παρεμβολή αυτών φρουρούμενοι και οδηγούμενοι καταντήσωμεν εις την ενότητα της πίστεως και εις την επίγνωσιν της απροσίτου σου δόξης, ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Κύριε ελέησον γ’

Δόξα… Και νυν…

Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.

Εν ονόματι Κυρίου, ευλόγησον Πατερ.

Χριστέ, τό φώς τό αληθιvόv, τό φωτίζον καί αγιάζον πάντα άνθρωπον ερχόμεvοv εις τόν κόσμον, σημειωθήτω εφ’ ημάς τό φώς τού προσώπου σου, ίνα εν αυτώ οψώμεθα φώς τό απρόσιτον, καί κατεύθυνον τά διαβήματα ημώv πρός εργασίαν τώv εντολών σου, πρεσβείαις τής παναχράντου σου Μητρός, καί πάντων σου τών αγίων. Aμήv.

Δόξα… Και νυν… Κύριε ελέησον γ’

ο Ιερεύς αμέσως τήν Απόλυσιν