Βρισκόμαστε αγαπητοί μου στο τέλος του έτους. Βρισκόμαστε λίγες ώρες πριν την αλλαγή του χρόνου και πολλοί άνθρωποι -μέσα σε αυτούς και πολλοί από εμάς- θα μαζευτούμε σε σπίτια φίλων, συγγενών και αγαπημένων προσώπων ώστε η αλλαγή του χρόνου να μας βρει μαζί με αυτούς.
Και όντως θα λέγαμε ότι η συνήθεια αυτή δεν είναι κακή ή αμαρτωλή, αλλά κατά πόσο μας προσφέρει κάτι; Τι δηλαδή πετυχαίνουμε με την πράξη μας αυτή;

Η Πρωτοχρονιά γιορτάζεται σ’ όλο τον κόσμο με μεγαλοπρέπεια, λαμπρότητα και με διάφορες εκδηλώσεις. Κατά την ημέρα αυτή γίνεται ανταλλαγή επισκέψεων και δώρων και επικρατούν διάφορα έθιμα, όπως της βασιλόπιτας κ.ά., τα οποία μας κληροδότησαν οι Βυζαντινοί πρόγονοί μας, γιατί, σύμφωνα με τις πληροφορίες των αρχαίων συγγραφέων, ούτε οι Έλληνες ούτε οι Ρωμαίοι γιόρταζαν την πρώτη μέρα του χρόνου. Οι δύο αυτοί λαοί που εκπροσωπούν τον αρχαίο κόσμο, συνήθιζαν να γιορτάζουν την πρώτη ημέρα κάθε μηνός.

ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ (Πανελλήνια)
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά ψηλή μου δενδρολιβανιά. Κι αρχή-κι αρχή καλός μας χρόνος εκκλησιά-εκκλησιά με τ' άγιο θρόνος. Αρχή που βγήκε ο Χριστός άγιος και πνευματικός στη γη-στη γη να περπατήσει και να μας-και να μας καλοκαρδίσει.
Άγιος Βασίλης έρχεται -άρχοντες το κατέχετε- από-από την Καισαρεία σύ 'σ' αρχό- συ 'σ' αρχόντισσα κυρία.
Βαστά εικόνα και χαρτί ζαχαροκάρνο, ζυμωτή χαρτί και καλαμάρι δες και με-δες και με το παλικάρι.
Το καλαμάρι έγραφε, τη μοίρα του την έλεγε και το χαρτί-και το χαρτί ομίλει Άγιε μου-άγιε μου καλέ Βασίλη.
Και νέον έτος αριθμεί την του Χριστού περιτομή και η μνήμη του Αγίου Ιεράρχου Βασιλείου.
Του χρόνου μας αρχή καλή και ο Χριστός μας προσκαλεί την κακία ν' αρνηθούμε μ' αρετές να στολιστούμε.
Να ζούμε βίον τέλειον κατά το ευαγγέλιον με αγάπη με ειρήνη και με τη δικαιοσύνη.
Χρόνια πολλά και ευτυχή με καθαρά κι αγνή ψυχή με χαρά και με υγεία και με θεία ευλογία.

ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ (ΑΜΟΡΓΟΥ)
Αφέντη, αφέντη ολάφεντε πέντε βολές αφέντη εσέ σου πρέπει αφέντη μου στο μαύρο καβαλάρης τρεις να βαστούν τη σέλα σου κι έξε το χαλινάρι και τρεις να σε παρακαλούν αφέντη καβαλάρη.
Οπούπαμε τ' αφέντη μας ας πούμε της κεράς μας. Κερά μαρμαροτράχηλη και φεγγαρομαούλα πούσεις τον ήλιο πρόσωπο και, το φεγγάρι στήθος και του κοκόρου το φτερό εσείς καμαροφρύδι.
Εδώ που καλαντίσαμε καλά μας επληρώσαν καλά να παν τα έτη τους και τα υπάρχοντα τους ρόδα και τριαντάφυλλα εις τα προσκέφαλά τους.

Παλιά κάλαντα της Πρωτοχρονιάς
(Γνωστά στις Δυτ. Επαρχίες)
Αρχιμηνιά κι' αρχιχρονιά κι' αρχή του Γεναρίου αύριο ξημερώνεται τ' Αγίου Βασιλείου να τον καλησπερίσομεν αυτό το νιόν αφέντη πέντε φορές αφέντεψε και πάλι αφέντης είναι πέντε κρατούν το μαύρο του εννιά το χαλινάρι. Και δέκα τον παρακρατούν αφέντοι καβαλάροι καβαλικεύει χαίρεται πεζεύνει καμαρώνει κι' όπου πατήσει ο μαύρος του πηγάδια θεμελιώνει πηγάδια πετροπήγαδα κι' αυλές μαρμαρωμένες μέσα σε κείνες τις αυλές τις μαρμαροστρωμένες σύρμα και σύρμα το λουρί και σύρμα το λογάδι
κι' είς τον άφρον του λογαδιού κοιμάται ο νιός αφέντης αν τον ξυπνήσω με νερό φοβούμαι μην κρυώσει κι' αν τον ξυπνήσω με κρασί φοβούμαι μην μεθύσει φέρετε μήλα δώδεκα, κυδώνια δέκα πέντε κι' ένα κλαδί βασιλικό ίσως και τον ξυπνήσω. Είπαμε δα τ' αφέντη μας να πούμε τσή κεράς μας κερά ψιλή κερά λιγνή κερά καμαροφρύδα κερά μ' όντέ θα στολιστείς να βάλεις τα καλά σου τα μάρμαρα ραίζουνε από την ομορφιά σου κερά μ' οντέ θα στολιστείς να πας στην εκκλλησία βάζεις τση βάγιες απο μπρός τση βάγιες από πίσω και του κοράκου το φτερό να μην σουδώσει ήλιος. κερά την θυγατέρα σου γραμματικός τη θέλει μ' αν είναι και γραμματικός πολλά προυκιά γυρεύει γυρεύει μύλους δώδεκα και με τσή μυλωνάδες γυρεύει αμπέλι ατρύγητα και με τσή τρυγητάδες γυρεύει ελιές αμάζοχτες και με τσή μαζοχτάδες γυρεύει και τον ουρανό τ' αστρη και το φεγγάρι γυρεύει και τη θάλασσα μ' όλα της τα καράβια γυρεύει και τον κυρ βοριά για να τα τιμονάρει. Είπαμε δα και τσή κεράς να πούμε και τσή βάγιας 'Αψε βαγίτσα το κερί άψε και το λυχνάρι να μπαινοβγείς στην κάμαρα να δεις τί θα μας βγάλεις Γι' απάκια για λουκάνικα γι' αυγά καθαρισμένα γι' άπο την μαύρην όρνιθα κανένα αυγουλάκι κι' αν τά κανε κι' ή γαλανή να γίνουν ζευγαράκι γι' από τον γέρο πίθαρο καμιά σταλιά λαδάκι γι' από τον γέρο βάρελο καμιά σταλιά κρασάκι γι' από το σακουλάκι σας κανένα δεκαράκι Αν είναι με το θέλημα χρυσή μου περιστέρα
ανοίξετε την πόρτα σας να πούμε καλησπέρα (Ύστερ' άπο το φιλοδώρημα) Έπα πού καλαντήσαμε καλά μας επληρώσαν καλά να είν' τα έτη τους και τα ποδόματά τους κι' αν έχουν θηλυκό παιδί καλή μοίρα να λάβει του Βασιλέα τον υιόν άνδρα να τόνε πάρει Πάλι κι' αν είν' αρσενικό στη σέλα καβαλάρης να σιέται να λυγίζεται να πέφτει το λογάδι, να το μαζεύουν άρχοντες να κάνουν δακτυλίδια και τα μικρά αρχοντόπουλα μικρά παραμισίδια. Καλή νύκτα σας και χρόνια πολλά

ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ( ΤΗΝΟΥ)
Εις αυτό το νέο έτος Βασιλείου εορτή ήρθα να σας χαιρετήσω με την πρέ (2) πουσα ευχή.
Πρώτον αρχινώ και λέγω και θερμώς παρακαλώ να διέλθητε μ' υγεία μ' όλο σας (2) τ' αρχοντικό.
Και για τους ξενιτεμένους έχω να ειπώ πολλά όπου είναι και βρίσκονται να' χουν την (2) καλή χρονιά.
Κι άλλα έτερα σας πρέπουν να ειπώ δεν ημπορώ σας αφήνω «καληνύχτα» και του χρό- (2) νου με καλό.

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, ψηλή μου δεντρολιβανιά κι αρχή καλός μας χρόνος, εκκλησιά με τ΄ άγιος θρόνος. Άγιος Βασίλης έρχεται από τον κάβο* Πάπα, βαστάει και στην πλάτη του μια μαλλιαρή θυλάκα*, να βάλει μέσα τα ψωμιά , τις τηγανίτες, τα λεφτά.
-Εσένα, αφέντη, πρέπει σου καρέκλα καρυδένια, για ν΄ακουμπάς τη μέση σου τη μαργαριταρένια.
-Και πάλι ξαναπρέπει σου, βάλε στραβά το φέσι* σου και δίπλα το βρακί* σου για να σκάσουν οι εχθροί σου.
-Πολλά ΄παμε τ΄αφέντη μας ας πούμε της κυράς μας. -Κυρά ψηλή, κυρά λιγνή, κυρά ταπανοφρύδα* που έχεις τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι στήθος, και του κοράκου τα φτερά τά ΄χεις ταπανοφρύδια* που όταν λουστείς και χτενιστείς και πας στην εκκλησιά σου η στράτα* ρόδα γέμισε απ΄την περπατησιά σου.
-Πολλά ΄παμε και της κυράς, ας πούμε και της κόρης. -Έχεις και κόρην όμορφη, που δεν έχει ιστορία, ούτε στην Πόλη βρίσκεται, ούτε στη Βενετία. -Έχεις και κόρη όμορφη, βάλ΄τηνε στο ζεμπίλι* και κρέμασέ τηνε ψηλά να μη τη φάν΄ οι ψύλλοι. -Πολλά ΄παμε, πολλά ΄παμε, μα δε μας εκεράσατε, κι αν ακόμα θε να πούμε, βάλτε μας κρασί να πιούμε. -Εφάγαμε τον πετεινό, να φάμε και την κότα και δώστε μας το φλουράκι* μας, να πάμε σ΄άλλη πόρτα!
Γλωσσάρι
Κάβος= ακρωτήριο
θυλάκα= μεγάλη σακούλα
φέσι= είδος καπέλου ή σκούφου που φορούσαν την εποχή της Τουρκοκρατίας.
βρακί= είδος ρούχα, κάτι σαν παντελόνι, που φορούσαν οι χωρικοί τα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
ταπανοφρύδα= γυναίκα με ωραία φρύδια (μεγάλα πυκνά κα μαύρα φρύδια).
ταπανοφρύδια= μεγάλα ,πυκνά και μαύρα φρύδια.
στράτα= ο δρόμος
ζεμπίλι= ψάθινος σάκος , το δίχτυ για τα ψώνια .
φλουράκι =μικρό νόμισμα , η αμοιβή των παιδιών που έλεγαν τα κάλαντα.

ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ
Άγιος Βασίλης έρχεται Γενάρης ξημερώνει!
Ο μήνας που μας έρχεται το χρόνο φανερώνει.
Τρα λα λα λα λα λα λα λα λα, Τρα λα λα λα λα λα λα λα.
Την άδεια γυρεύουμε στο σπίτι σας να μπούμε!
Τον Άγιο με όργανακαι με φωνές να πούμε.
Τρα λα λα λα λα λα λα λα λα, Τρα λα λα λα λα λα λα λα.
Εκοίταξα στον ουρανό και είδα δυο λαμπάδες !
και με το καλωσόρισμα καλές σας εορτάδες.
Τρα λα λα λα λα λα λα λα λα, Τρα λα λα λα λα λα λα λα.
Και πάλι ξανακοίταξα και είδα δυο στεφάνια!
Και με το καληνύχτισμα καλά σας Θεοφάνεια.
Τρα λα λα λα λα λα λα λα λα, Τρα λα λα λα λα λα λα λα.

ΖΑΚΥΝΘΙΝΑ ΚΑΛΑΝΤΑ
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά κι αρχή καλό μας χρόνος!
Υγεία αγάπη και χαρά να φέρει ο νέος χρόνος!
Υγεία αγάπη και χαρά να φέρει ο νέος χρόνος!
Να ζήσει ο κύρης ο καλός να ζήσει κι η κυρά του!
Ολά του κόσμου τ΄αγαθά να έχει η φαμελιά του!
Ολά του κόσμου τ΄αγαθά να έχει η φαμελιά του!
Να ζήσει τ΄αρχοντόπουλο που ΄χει καρδιά μεγάλη!
Σ΄εμάς και την παρέα μας ενά φλουρί να βάλει...
Σ΄εμάς και την παρέα μας ενά φλουρί να βάλει...

ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, πρώτη του Γεναρίου.
Αύριο ξημερώνεται τ΄Αγίου Βασιλείου.
Άγιος Βασίλης έρχεται, από την Καισαρεία.
Βαστάει εικόνα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι.
Το καλαμάρι έγραφε και το χαρτί μιλούσε!
-Βασίλη πόθεν έρχεσαι και πόθε κατεβαίνεις;
-Από τη μάνα μ΄ έρχομαι και στο σχολειό πηγαίνω,
να μάθω τ΄άγια γράμματα και τ΄άγιο Ευαγγέλιο!
Σ΄ αυτήν την πόρτα που ΄ρθαμε, πέτρα να μη ραγίσει,
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού,χρόνια πολλά να ζήσει!
Να ζήσει χρόνους εκατό και να τους απεράσει,
και στων παιδιών του τις χαρές κουφέτα να μοιράσει!
Κυρά χρυσή , κυρ΄ αργυρή , κυρά μαλαματένια,
που σε χτενίζουν άγγελοι με τα χρυσά τους χτένια,
άνοιξε το πουγκάκι σου το μαργαριταρένιο,
και δώσε μ΄ ένα τάλληρο, ας είναι κι ασημένιο!
Και τώρα καληνύχτα σας, καλό ξημέρωμά σας,
κι ο Άγιος Βασίλειος να ΄ναί βοήθειά σας!

foxyform.com

Μερικοί, Γέροντα, από την τσιγγουνιά μένουν νηστικοί.
- Μόνον νηστικοί; Ηταν ένας έμπορος πλούσιος που είχε ένα μεγάλο εμπορικό και έκοβε με τόν σουγιά στα τρία εκείνα τα σπίρτα τα πλακέ!

Μιά άλλη πολύ πλούσια είχε ένα θειαφοκέρι.Κρατούσε κάρβουνα και έπαιρνε με το θειαφοκέρι από τα κάρβουνα να ανάψη την φωτιά, για να μην ξοδέψη κανένα σπίρτο. Και είχε σπίτια, κτήματα, μεγάλη περιουσία.

Το έθιμο της Βασιλόπιτας την Πρωτοχρονιά, το κόψιμο, οι ευχές για το νέο έτος, η ιστορία της Βασιλόπιτας, οι ρίζες στην αρχαιότητα, η σχέση της κοπής με την Ορθόδοξη Θρησκευτική παράδοση και τον Μέγα Βασίλειο κλπ
Βασιλόπιτα ονομάζεται η πίτα που παρασκευάζεται σε ορισμένες χώρες από τους χριστιανούς παραμονές της Πρωτοχρονιάς και κόβεται (μοιράζεται) λίγο αφότου αλλάξει ο χρόνος.

Πρωὶ καὶ βράδυ βγάζε τὸ κομποσχοινάκι ἀπὸ τὸ χέρι
σου καὶ κάμε στὸν κάθε κόμπο μιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω προσευχές:
01. Μνήσθητι Κύριε ὑπὲρ εἰρήνης τοῦ κόσμου.
02. Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησε τὴν Ἐκκλησία μας καὶ τὴν Ὀρθοδοξία μας.
03. Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησε τὸν Ἐπίσκοπό μας καὶ τὴν συνοδεία αὐτοῦ.
04. Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησε τοὺς ἁπανταχοῦ γῆς Ὀρθοδόξους κληρικοὺς καὶ λαϊκούς.

Αγαπητοί μας αδελφοί,

Σαλπίζουμε εγερτήριο σάλπισμα.

Οι εχθροί μας δαίμονες δεν κοιμούνται και εργάζονται ακατάπαυστα να μας ρίξουν στις αμαρτίες και εξ αιτίας αυτών και των παθών μας στα βάθη της κολάσεως. Με άλλο τρόπο δεν μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε παρά μόνον, με την προσευχή. Η ανάγνωση πνευματικών βιβλίων είναι καλή και ωφέλιμη. Η ανάγνωση ή παρακολούθηση των ακολουθιών της Εκκλησίας μας, βοηθούν όσους έχουν την δυνατότητα να τα κάνουν.

Για τους ‘φίλους’ του αναλογίου, συγκεντρωμένοι σε ένα φύλο Α4, όλοι οι στίχοι των αποστίχων. Οι στίχοι είναι κυρίως από το Ψαλτήριο και -δυστυχώς- στα μηναία είναι τις περισσότερες φορές ελλιπείς..

Για να μην …ψάχνεστε λοιπόν, αποθηκεύστε και χρησιμοποιείστε το παρακάτω αρχείο:

Ας εφοδιαστούμε και φέτος με ένα ημερολόγιο τσέπης όπου μπορεί να τυπωθεί και να βρίσκεται στο πορτοφόλι μας. Έχει τις διαστάσεις της ταυτότητάς μας.
Αναφέρει τους Αγίους κάθε ημέρας για όλο το χρόνο, αλλά και τις νηστείες αναλυτικά ανά ημέρα – για όσους θέλουν και μπορούν..

Πόσοι άνθρωποι σε δύσκολες στιγμές δεν το λένε! Οι περισσότεροι όμως δε γνωρίζουν ότι είναι αμαρτία κι ότι αποτελεί έλλειψη υπομονής κι ελπίδας στη βοήθεια του Θεού. Το ακόλουθο όμως περιστατικό, το βεβαιώνει ξεκάθαρα. Το διηγήθηκε με πολλή ταπείνωση και συναίσθηση ένας σεβαστός ιερέας, ο οποίος έχει πνευματικά παιδιά και στην επαρχία και στην Αθήνα.

Ένα πολύ χρήσιμο προσευχητάριο.

Η πρωτοτυπία και χρησιμότητά του έγκειται στο γεγονός ότι για κάθε μέρα της εβδομάδας έχει και μια διαφορετική προσευχή.

Κατεβάστε το, από εδώ.

του π. Χαραλάμπους Νεοφύτου

Ο Χριστός φθάνει στη χώρα των Γεργεσηνών και τον υποδέχονται δύο δαιμονισμένοι οι οποίοι βγαίνουν από τα μνήματα.

Είναι τόσο φοβεροί στην όψη (γενικά και αόριστα το λέγει ο Ματθαίος 8,28) που δεν τολμά κανείς να περάσει από κει. Ο Μάρκος (5,2-10) και ο Λουκάς (8,27-31) παρουσιάζουν ένα δαιμονισμένο. Κατά τον άγιο Χρυσόστομο ασχολούνται με τον πιο φοβερό και επικίνδυνο, γι’ αυτό και περιγράφουν λεπτομερώς τις ακραίες ενέργειές του. Δεν φορούσε ρούχα, δεν έμενε στο σπίτι του, έσπαζε τις αλυσίδες που τον έδεναν, κανείς δεν μπορούσε να τον δαμάσει, γυρνούσε νύχτα και μέρα στα μνήματα και στα βουνά, κραυγάζοντας και κατακόβοντας τον εαυτό του με πέτρες.

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο», Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Α΄ (σελ. 347-349). Ἐκδόσεις Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος» Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης.
Πολλοὶ ἅγιοι Μάρτυρες, ὅταν δὲν ἤξεραν τὸ δόγμα, ἔλεγαν: «Πιστεύω ὅ,τι θέσπισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες». Ἂν κάποιος ἔλεγε αὐτό, μαρτυροῦσε. Δὲν ἤξερε δηλαδὴ νὰ φέρη ἀποδείξεις στοὺς διῶκτες γιὰ τὴν πίστη του καὶ νὰ τοὺς πείση, ἀλλὰ εἶχε ἐμπιστοσύνη στοὺς Ἁγίους Πατέρες. Σκεφτόταν: «Πῶς νὰ μὴν ἔχω ἐμπιστοσύνη στοὺς Ἁγίους Πατέρες; Αὐτοὶ ἦταν καὶ πιὸ ἔμπειροι καὶ ἐνάρετοι καὶ ἅγιοι. Πῶς ἐγὼ νὰ δεχθῶ μία ἀνοησία; Πῶς νὰ ἀνεχθῶ νὰ βρίζη ἕνας τούς Ἁγίους Πατέρες;»

Ο δαιμονισμός, όπως παρουσιάζεται στην Καινή Διαθήκη, είναι μία κατάσταση κατά την οποία ο άνθρωπος χάνει τον έλεγχο της προσωπικότητάς του και γίνεται ανδράποδο του Σατανά. Κινείται, δρα και υπάρχει σαν υποχείριο του Σατανά. Μια χαρακτηριστική περικοπή, στην οποία μπορούμε να μελετήσουμε το φαινόμενο του δαιμονισμού, είναι ο δαιμονισμένος στην χώρα των Γαδαρηνών ή Γεργεσηνών (Λκ. 8,26-39 · Ματθ.8,28-34 · Μαρκ. 5,1-20)

Ο δαιμονισμένος αυτός ρούχα δεν φορούσε. Ήταν δεμένος με αλυσίδες, τις οποίες έσπαζε συνεχώς και κανένας δεν μπορούσε να τον δαμάσει. Κατοικούσε μέσα στα μνήματα και στα όρη και κραύγαζε συνεχώς, κατακόπτοντας τον εαυτό του με λίθους. Τα δαιμόνια είχαν καταλάβει όλη την προσωπικότητα του ανθρώπου. Τον ρώτησε ο Χριστός πως τον λένε και απάντησε λεγεώνα. Δηλαδή πλήθος δαιμονίων είμαστε. Τα δαιμόνια μιλούσαν μέσω της προσωπικότητάς του.

Τα τελευταία έτη γίνεται αρκετός λόγος για το φαινόμενο του δαιμονισμού, των δαιμονικών επιρροών και του εξορκισμού. Πιο συγκεκριμένα, πολλοί ιερείς έχουν δεχτεί ερωτήσεις πιστών γύρω από τα θέματα αυτά ενώ σε κάποιες περιπτώσεις ίσως τους ζητήθηκε ακόμη και να αναγνώσουν ευχές εξορκισμού. Παρόλα ταύτα αρκετές ανακρίβειες γράφονται και ακούγονται κατά καιρούς από διάφορους κύκλους, επιστημονικούς, παραψυχολογικούς ή άλλους. Με το άρθρο αυτό επιχειρούμε να παρουσιάσουμε αδρομερώς την πίστη, τη διδασκαλία και την μακραίωνη πρακτική της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας πάνω στο θέμα.

Όπως είναι γνωστό, η Εκκλησία μας έχει συμπεριλάβει στο Ευχολόγιό της τρεις ακολουθίες οι οποίες αναφέρονται στην γέννηση των παιδιών. Πρόκειται για τις ακολουθίες «εἰς γυναῖκα λεχώ τῇ πρώτῃ ἡμέρα τῆς γεννήσεως τοῦ παιδίου αὐτῆς», «εἰς τὸ κατασφραγίσαι παιδίον λαμβάνον ὄνομα τῇ ὀγδόῃ ἡμέρᾳ ἀπὸ τῆς γεννήσεως αὐτοῦ», και «εἰς τὸ ἐκκλησιάσαι παιδίον μεθ’ ἡμέρας τεσσαράκοντα». Πρόκειται πράγματι για μια μοναδική ποιμαντική φροντίδα της Εκκλησίας τόσο για τον νέο άνθρωπο που γεννιέται όσο και για την μητέρα η οποία χάρισε στην οικουμένη και στην Εκκλησία ένα ακόμη μέλος.

Μία από τις πιο γνωστές και λαοφιλείς ακολουθίες της Εκκλησίας μας είναι αυτή του αγιασμού των υδάτων. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία η ακολουθία αυτή παρουσιάζεται σε δύο τύπους, τον μεγάλο και τον μικρό αγιασμό, ανήκει δε στην κατηγορία των μυστηριοειδών τελετών. Μυστηριοδείς καλούνται οι ακολουθίες μέσω των οποίων παρέχεται αοράτως η θεία χάρη με αισθητούς χειρισμούς και σημεία, δεν έχουν συσταθεί όμως από τον Κύριο ούτε είναι αναγκαίες προς σωτηρία όπως τα μυστήρια.

Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιο του τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό.

Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του:
«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;»
«Ωραία» απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
«Και τι έμαθες;» συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.

Έλεγε ο γέρων Παίσιος.
Η γυναίκα όταν είναι έγκυος πρέπει να είναι ήρεμη, να διαβάζει το Ευαγγέλιο, να προσεύχεται, να λέει την ευχή.
Έτσι αγιάζεται και το παιδί. Από τώρα αρχίζει η ανατροφή του παιδιού.
Να προσέχεις να μην στεναχωρείς την έγκυο για κανένα λόγο.

Η γιορτή των αγίων Αρχαγγέλων, που γιορτάζεται από την Εκκλησία μας στις οκτώ (8) Νοεμβρίου, μας δίνει την αφορμή να σταθούμε στη σχετική διδασκαλία της Εκκλησίας μας για τις επουράνιες Αγγελικές Δυνάμεις.Ήδη στο Σύμβολο της Πίστεως μας ομολογούμε: «Πιστεύω εις ένα Θεόν Πατέρα Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης ορατών τε πάντων και αοράτων…», δηλαδή διακηρύσσουμε την πίστη μας όχι μόνο στην ορατή, ψηλαφητή, δημιουργία του Θεού, αλλά και σ’ εκείνη που δεν αγγίζεται με τις αισθήσεις μας, δεν ψηλαφείται, και αυτή είναι η αόρατη δημιουργία Του.

Οι άγγελοι δημιουργήθηκαν πρίν από τον ορατό κόσμο και τον άνθρωπο. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Θεός «έπλασε τούς αγγέλους πρίν από εμάς για χάρη μας για να αποστέλλονται ως διάκονοι, όπως λέγει ο Παύλος, στούς μέλλοντας να κληρονομήσουν την σωτηρία» (Ε.Π.Ε., τόμ. 9ος, σελ. 80, 81).Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Θεολογία, όπως συνοψίζεται στην διδασκαλία του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, οι άγγελοι είναι υπάρξεις πνευματικές, αεικίνητες, ελεύθερες, ασώματες, που υπηρετούν τον Θεόν και είναι κατά χάριν αθάνατες.

Διηγήθηκε ένας ασκητής. Εδώ έρχονται πολλοί φοιτητές.
Κάποτε είχαν έρθει καμία δεκαριά και ζητούσαν να τους κάνω θαύμα.
Επέμεναν πολύ. Σκέφτηκα με ποιο τρόπο να βάλω μυαλό σε αυτά τα παιδία.
Τους είπα. Λοιπόν, μπείτε στη σειρά για να σας κόψω τα κεφάλια.
Μετά θα κάνω το θαύμα για να σας τα κολλήσω!
Ν` αραιώσετε λίγο, γιατί υπάρχει κίνδυνος να τα μπερδέψω.
Έτοιμοι είστε; Θέλετε να δείτε το θαύμα;
Οι νέοι αντέδρασαν αμέσως.

Διηγείτο ο πολυσέβαστος ιερομόναχος Ε, ερημίτης των Κατουνακίων.
Κάποιος αδελφός μου είπε για την κατάκριση. «κατακρίνω πολύ, πώς να αποφύγω την κατάκριση;» Και του είπα.
Όταν πρόκειται να μιλήσεις για ένα πρόσωπο, λέγε. Τώρα είναι παρών.
Πάρε παράδειγμα εσένα π.χ. όταν είσαι παρών, δεν σε κατακρίνει ο άλλος, όταν είσαι απών, σε κοπανάει στο κεφάλι σε κατακρίνει.
Θυμάμαι ότι όταν ζούσε ο Γέροντας, τον κατέκρινε σε κάτι. Πήγα το βράδυ να κάνω προσευχή.

Γεια σου! Όπως όλοι, ξέρεις κι εσύ πότε γεννήθηκες, όμως σκέφτηκες ποτέ τον εαυτό σου προτού γεννηθεί; Η μητέρα σου ποτέ δεν ξέχασε τα σκιρτήματά σου εντός της, τις κινήσεις σου ως μωράκι, που έδειχναν πως θες να βγεις στο φως! Τι λες, υπήρχες τότε ή δεν υπήρχες; «Και βέβαια υπήρχα» θα πεις και με το δίκιο σου. Στη ζωή δεν ήρθες όταν γεννήθηκες, αλλά αρκετά νωρίτερα. 'Aρχισες να ζεις, όπως όλοι μας, εννέα μήνες πριν τη γέννησή σου, ακριβώς από τη στιγμή που ενώθηκαν οι γονείς σου. Τότε, που ενώθηκε το σπερματοζωάριο με το ωάριο και έγινες Εσύ, στην αρχή μόνο ένα κύτταρο (ζυγωτό), με τα ολότελα δικά σου κληρονομικά χαρακτηριστικά, αλλά με ραγδαία εξέλιξη!

Εάν θέλεις να δώσεις κάτι σε αυτόν που έχει ανάγκη, δώσε το με όμορφο πρόσωπο, και με λόγια καλά να παρηγορείς την θλίψη του· και αν πράξεις έτσι, νικάει η ομορφιά του προσώπου σου, αυτό που δίνεις, στην καρδία του, περισσότερο την ανάγκη του σώματος του· την ημέρα που θα ανοίξεις το στόμα σου να κατηγορήσεις κάποιον, θεώρησε τον εαυτό σου νεκρό εκείνη την ημέρα, και όλα σου τα έργα μάταια, και αν ακόμη σου φαίνεται, ότι ειλικρινά και προς οικοδομή σε παρακίνησε ο λογισμός σου να μιλήσεις· γιατί ποια η ανάγκη να καταστρέψει κάποιος το σπίτι του, και να διορθώσει το σπίτι του φίλου του;

                Μεγάλη και φοβερή είναι αυτή η εντολή του Χριστού.

Όλοι μας, αρχίζοντας από μένα, συνεχώς κρίνουμε και κατακρίνουμε ο ένας τον άλλον και γι’ αυτό θα δώσουμε λόγο στη Φοβερά Κρίση του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού.

Θα μας κρίνει Αυτός διότι και εμείς κρίνουμε τους άλλους, ψάχνουμε να βρούμε στον πλησίον μας το παραμικρό σφάλμα ενώ τις δικές μας αμαρτίες δεν τις βλέπουμε και ούτε θέλουμε να τις σκεφτόμαστε.

"Έλεγε ο γέροντας: «Από τη στιγμή που ο άνθρωπος έρθει στη θέση τού άλλου , όλους μπορεί να τους αγαπήση, και τους ανθρώπους , ακόμη και τα ζώα και τα θηρία.Τα πάντα τα χωράει μέσα του και βγαίνει ο εαυτός του από την αγάπη του.

Στις 12 Ιουλίου 1994 κοιμήθηκε εν Κυρίω ο π. Παΐσιος Εζνεπίδης, ο γνωστός πλέον σε όλους τους ορθοδόξους Αγιορείτης μοναχός. Η περίπτωση του π. Παϊσίου κάνει φανερό σε όλους μας πως για να εργαστεί κανείς για την Εκκλησία και για να γίνει μεγάλος εν Κυρίω, δεν απαιτείται να καταλάβει μεγάλο αξίωμα, μεγάλη θέση, ή μεγάλο διακόνημα. Απλώς πρέπει να επιδιώκει να είναι αξία και να αγωνίζεται συνεχώς με πάθος, υπομονή και επιμονή για να βιώσει τις εντολές του ευαγγελίου.

Όποιος διαβάζει την αγία Γραφή διαπιστώνει ότι στην αρχή το χριστιανικό κήρυγμα είχε φοβερές επιτυχίες. Στο πρώτο κήρυγμα που έκανε ο απόστολος Πέτρος πίστευσαν και βαπτίσθηκαν περίπου τρεις χιλιάδες (Πραξ. 2,41). Στο δεύτερο κήρυγμα που έκανε ο Πέτρος ο αριθμός αυτών που πίστευσαν έφθασε στις πέντε χιλιάδες (Πραξ. 4,4). Επίσης όταν κήρυξε ο Φίλιππος στην Σαμάρεια «περί της βασιλείας του Θεού και του ονόματος του Ιησού Χριστού» πίστευσαν αμέσως άνδρες και γυναίκες (Πραξ. 8,12) και όταν κήρυξε ο Παύλος στην Πάφο πίστευσε ο Ρωμαίος ανθύπατος Σέργιος Παύλος (Πραξ.13,6-12).

Ο Χριστός είναι το πιο προκλητικό πρόσωπο της ανθρώπινης ιστορίας. Δεν δίχασε απλώς την ιστορία σε προ και μετά από Αυτόν εποχή, δίχασε και τους ανθρώπους σε υπέρ και κατά Αυτού. Στο πρώτο δεν αναφέρθηκε ποτέ, το δεύτερο όμως το προανήγγειλε σε ομιλίες του. Από την ίδρυση επί γης της Εκκλησίας του οι άνθρωποι διχάστηκαν. Άλλοι έσπευσαν να αποδεχθούν το ευαγγελικό μήνυμα και άλλοι το πολέμησαν με φανατισμό. Και ήσαν μέλη ακόμη και της ίδιας οικογένειας που αντιπαρατάχθηκαν. Και στο τέλος θριάμβευσαν εκείνοι που έχυσαν το αίμα τους.

ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ – ΤΟΚΕΤΟΣ – ΠΑΙΔΙΑ

Ἀκολουθεῖ μία ὁμάδα Ἁγίων, ἡ ὁποία σχετίζεται γενικότερα μὲ τὸν θάνατο. Φυσικὰ ἐδῶ οἱ Ἅγιοι καὶ οἱ Ἀρχάγγελοι λειτουργοῦν ἀποτρεπτικὰ ὡς πρὸς τοὺς πιστούς. Ἔχουν δανείσει ὅμως τὰ ὀνόματά τους σὲ πολλὲς ἐπιχειρήσεις, γραφεῖα καὶ ἐπαγγελματικὰ σωματεῖα ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ θλιβερὸ αὐτὸ κύκλο παροχῆς ὑπηρεσιῶν (κυρίως γραφεῖα τελετῶν, νεκροταφεῖα, νεκροτομεῖα κ.ἄ.)

1. Ἄνθιμος γιὰ τοὺς τυφλούς. Γεννήθηκε στὸ Ληξούρι τῆς Κεφαλλονιᾶς τὸ 1727. Ἑπτὰ χρονῶν ὁ Ὅσιος ἔχασε τὸ φῶς του. Μὲ τὶς προσευχὲς τῆς μητέρας του τὸ ξαναβρῆκε, ἀλλὰ ἀργότερα ὅταν διάλεξε νὰ γίνει μοναχός, μὲ τὴν σκληρὴ ἄσκηση τὸ ξανὰ ἔχασε. Τὸν ἐπικαλοῦνται γιὰ καλὴ ὅραση καὶ θεραπεία. Παρ’ ὅλη τὴν ἀναπηρία του, ἔκανε θαυμαστὸ ἀποστολικὸ ἔργο. Πέθανε τὸ 1781 – 2. Θεωρεῖται προστάτης τῆς Ἀστυπάλαιας († 4 Σεπτεμβρίου).

1. Ἀντίπας ὁ Ὀδοντίατρος. Ἦταν ἰατρός, ποὺ ἀσχολοῦνταν ἰδιαιτέρως μὲ τὶς ὀδοντιατρικὲς καὶ στοματολογικὲς παθήσεις. Χειροτονήθηκε ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους, Ἐπίσκοπος Περγάμου καὶ σὲ γεροντικὴ ἡλικία συνελήφθη ἀπὸ τοὺς Ἐθνικούς. Ὅταν ἡ προσπάθεια τοῦ ἡγεμόνα τῆς Περγάμου νὰ τὸν κάνει νὰ ἀπαρνηθεῖ τὴν πίστη του ἀπέτυχε, θανατώθηκε μέσα σὲ χάλκινο πυρακτωμένο βόδι. Λόγῳ τῆς ἐπαγγελματικῆς του ἰδιότητος, ὁ Ἅγιος Ἀντίπας θεωρεῖται θεραπευτὴς τῶν παθήσεων τοῦ στόματος. Καὶ ἀκόμα, εἶναι προστάτης τοῦ ὀδοντιατρικοῦ σώματος καὶ μάλιστα ὑπάρχει ἐκκλησάκι του ἔξω ἀπὸ τὴν Ὀδοντιατρικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν στὸ Γουδὶ († 11 Ἀπριλίου).

«Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ θαυμαστοί, δωρεὰν λάβετε, δωρεὰν δότε ἡμῖν».




Ὅταν μιλᾶμε γιὰ Ἁγίους Ἀναργύρους, συνήθως τὸ μυαλό μας πηγαίνει κάπως ἀόριστα στὸν Κοσμᾶ καὶ τὸν Δαμιανό. Ὅμως δὲν εἶναι μόνο αὐτοὶ ποὺ ἔχουν αὐτὸ τὸ προσωνύμιο. Πολλοὶ Ἅγιοι εἶχαν σπουδάσει τὴν ἰατρικὴ καὶ προσέφεραν τὶς ὑπηρεσίες τους σὲ ὅσους τὶς εἶχαν ἀνάγκη, χωρὶς χρήματα καὶ ὄχι μόνο σὲ Χριστιανούς. Οἱ Ἀνάργυροι, ὄχι μόνο δὲν λάβαιναν χρήματα, ἀλλὰ ἔδιναν καὶ ἀπὸ τὰ δικά τους ὅταν χρειαζόταν.

Παρακάτω παραθέτω ἕναν πίνακα, μὲ ὀνόματα Ἁγίων ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ θεωρηθοῦν Ἅγιοι Προστάτες – Θεραπευτές. Στὴν συνέχεια τοῦ πίνακα θὰ γράψω πιὸ ἀναλυτικὰ γι’ αὐτοὺς τοὺς Ἁγίους.

Χριστόφορος, ὁ ἀγαθὸς γίγαντας, εἶναι ἕνας χαρακτηριστικὸς Ἅγιος – Προστάτης ἐπαγγελματιῶν. Ὁ Ἅγιος παρουσιάζεται νὰ μεταφέρει στοὺς ὤμους του παιδιὰ ὅπου τοὺς περνᾶ ἕναν χείμαρρο. Γι’ αὐτὸ προστατεύει τοὺς αὐτοκινητιστὲς (ταξὶ κ.λπ.) ἀλλὰ καὶ κάθε εἴδους ταξιδευτές, ἐπιβάτες καὶ μή. Καὶ οἱ μεταφορεῖς ἐπικαλοῦνται συχνὰ τὴν προστασία του. Λέγεται πὼς ὁ Ἅγιος (ποὺ ἦταν ἄσχημος καὶ σωματώδης) κάποτε ρώτησε ἕναν ἐρημίτη, πὼς νὰ ἁγιάσει! Αὐτὸς τοῦ εἶπε νὰ κάνει νηστεία καὶ προσευχή. «Ἐγὼ δὲν ξέρω ἀπὸ προσευχὲς καὶ νὰ νηστέψω μοῦ εἶναι δύσκολο», ἀπάντησε ὁ Χριστόφορος.

Ἀγάπιος ὁ Ὅσιος, μοναχὸς ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος, τῆς περιοχῆς Βατοπεδίου. Ὁ Ὅσιος ἀσκήτευε ὅταν Ἀγαρηνοὶ πειρατὲς τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν πούλησαν σκλάβο σὲ ἕναν πλούσιο συμπατριώτη τους. Ὁ Ὅσιος πέρασε πολὺ ἄσχημα στὴν σκλαβιά του. Ἦταν ἁλυσοδεμένος συνεχῶς καὶ ὁ κύριός του τὸν χρησιμοποιοῦσε σὲ πολὺ βαριὲς δουλειές.

Ὀνούφριος, Προστατεύει τοὺς δικαζόμενους. Ὁ Ἅγιος ἔγινε ἐρημίτης καὶ ἔζησε πάνω ἀπὸ 70 χρόνια μόνος σὲ μία σπηλιά. Ὁ Θεὸς φρόντιζε γιὰ τὴν τροφή του. Τὸν βρῆκε σὲ μεγάλη ἡλικία Ἅγιος Πανφούτιος, ὠχρὸ καὶ καταβεβλημένο, γυμνό, μὲ μιὰ κάτασπρη μακριὰ γενειάδα, ποὺ ἔφτανε ὡς τὸ ἔδαφος.

Ἀμβρόσιος Ἐπίσκοπος Μεδιολάνων. Σπούδασε ρητορική, φιλοσοφία καὶ νομικά. Ἀσκοῦσε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ δικαστοῦ. Λόγῳ τῆς ἀκεραιότητας τοῦ χαρακτήρα του, μὲ διαταγὴ τοῦ Οὐαλεντιανοῦ Α’, πῆρε ὅλους τους ἱερατικοὺς τίτλους καὶ χειροτονήθηκε ἀπ’ εὐθείας Ἐπίσκοπος Μεδιολάνων. Εἶναι αὐτὸς ποὺ μετέπειτα ἀπαγόρευσε τὴν εἴσοδο στὸ ναό, στὸν αὐτοκράτορα Θεοδόσιο, λόγῳ τοῦ ὅτι αὐτὸς εἶχε καταστείλει αἱματηρὰ τὴ στάση τῆς Θεσσαλονίκης († 7 Δεκεμβρίου).

Ἀβραάμ, ἔχει σχέση μὲ τὴν φιλοξενία. Φιλοξένησε τρεῖς Ἀγγέλους. Ἡ ἀπεικόνιση αὐτὴ θεωρεῖται ὅτι εἶναι μία ἀπὸ τὶς λίγες παραδεκτὲς Ὀρθόδοξες ἀπεικονίσεις τῆς Ἁγίας Τριάδος († 9 Ὀκτωβρίου καὶ 18 Δεκεμβρίου).

Τερέντιος καὶ Νεονίλλα, μὲ τὰ ἑπτὰ τέκνα τους. Προστατεύουν τοὺς πολυτέκνους († 28 Ὀκτωβρίου)

Παναγία – Μαρία ἡ Θεομήτωρ, Ἡ λατρεία τῆς Παναγίας εἶναι βαθιὰ ριζωμένη στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο. Ἡ Παναγία – Μαρία ὡς μητέρα τοῦ Θεανθρώπου δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μὴν προστατεύει τὴν κάθε μητέρα, ἀλλὰ καὶ οἱ πιστὲς ποὺ θέλουν νὰ κάνουν παιδί, πρῶτα σὲ αὐτὴν ἀπευθύνονται.