Κύριε, ελέησόν με!

Κύριε, ταπείνωσέ με! για να σωθώ.

Κύριε, ταπείνωσέ με! για να μετανοήσω ειλικρινά.

Κύριε, σώσε με από κάθε υπερηφάνεια, θυμό, κακία, φθόνο και περιέργεια.

Κύριε, σκέπασέ με με τη φιλανθρωπία Σου και καθοδήγησέ με στο δρόμο των εντολών Σου.

Κύριε, νιώθω τόσο ανίσχυρος, σαν σκουλήκι, που εύκολα μπορούν να το πατήσουν οι άνθρωποι για να το λιώσουν.

Κύριε, σώσον με.

Κύριε, δέξου τα δάκρυα της μετανοίας μου ώστε να κατανοήσεις ότι ζητώ ευσπλαχνικά το θείο έλεός Σου.

Κύριε, έχω μοιάσει του φαρισαίου και γεμάτος έπαρση νομίζω ότι έχω επιτύχει κάτι στη ζωή μου.

Ψυχή μου, πόσο σκοτεινή είσαι, που δεν βλέπεις ούτε το έλεος του Θεού μέσα σου, γίνεσαι αχάριστη και αναιδής στις τόσες ευλογίες του Θεού.

Ψυχή μου, πόσο τυφλωμένη είσαι, από τα ακάθαρτα πάθη και δεν εξετάζεις τον εαυτό σου για να έρθεις σε μετάνοια.

Ψυχή μου, πόσο αναίσθητη γίνεσαι, που ούτε φοβάσαι το Θεό, κάνεις τα πάντα χωρίς ντροπή. 

Ψυχή μου, πόσο εύκολα κατρακυλάς μέσα στο βάθος των αμαρτιών σου και δεν σταματάς ν’ αμαρτάνεις.

Ψυχή μου, σε παρακαλώ σταμάτα λίγο, και κοίτα το Σταυρό του Κυρίου, που για σένα σταυρώθηκε.

Ψυχή μου, σήκω και μετανόησε με δάκρυα που να βρέχουν τη γη για την αδικία που προσφέρεις στον εαυτό σου.

Ψυχή μου, ταπεινώσου σαν τον ληστή, την πόρνη και τον άσωτο υιό, και γίνε τυφλή στα πάθη.

Η αμάθεια σου δεν έχει όρια, διότι όλο σκοντάφτεις και πέφτεις.

Ψυχή μου, μετανόησε, δάκρυσε, ταπεινώσου, φύγε από το σκοτάδι της αμαρτίας και πήγαινε στο φως των αρετών στο φως των εντολών του Θεού.

Κύριε, άπειρη η Σοφία Σου για τον αμαρτωλό δούλο Σου, που δεν παύεις να με ελεείς, να με συγχωρείς, να με φωτίζεις και να με θερμαίνεις με τη Θεία Αγάπη Σου, για να νοιώσω την αθλιότητά μου ενώπιον της άπειρης αγαθότητός Σου, της θείας παντοδυναμίας Σου.

Κύριε, σε υμνώ και σε δοξάζω που με δέχεσαι τόσο αμαρτωλό και δείχνεις τη φιλευσπλαχνία Σου χωρίς να με δικάσεις με τη δικαιοσύνη Σου.

Κύριε, παρά τη μεγάλη αμαρτωλότητά μου έχεις γίνει πλέον η τροφή της ψυχής μου, που ευφραίνομαι με την ουράνια χάρη Σου. 

Κύριε, ενώ εσύ με τρέφεις εγώ ο άθλιος δεν φυλάττω τις εντολές Σου και το νοιώθω διότι με ελέγχει η συνείδησή μου για τις αμαρτίες μου.

Ψυχή μου, πού είναι η θυσία σου στον ευεργέτη σου; 

πού είναι η καθαρή προσευχή σου;

πού είναι η ταπεινή νηστεία σου;

πού είναι η αγάπη σου για το Θεό;

Ζεις για τον εαυτό σου χωρίς να προσφέρεις τίποτα στο Θεό.

Ψυχή μου, οι λογισμοί σου είναι ακάθαρτοι, τα λόγια σου υπερήφανα, ενώ οικοδομείς άλλους εσύ μένεις ερειπωμένη και γκρεμισμένη, τίποτα καλό δεν έχεις παρουσιάσει στο Θεό.

Ψυχή μου, πόσο άδεια είσαι από αρετές! 

πόση αμέλεια σε κυβερνά! 

πού είναι η καθαρότητά σου;

πού είναι η αγνότητα της σκέψεως σου;

Ζεις για τον κόσμο.

Ζεις για τον εαυτό σου.

Μετανόησε και κλάψε για τις αμαρτίες σου.

Ψυχή μου, εξομολογήσου ειλικρινά στο Θεό του ελέους, χωρίς να κρύψεις τίποτα για να δεχθείς τη λυτρωτική θεία χάρη Του, να σε σκεπάζει πλούσια, ώστε κεκαθαρμένη πλέον να ζεις, δοξάζοντας το Θεό.

Κύριε μου, εσύ που δέχθηκες τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς, δέξου και τη δική μου μετάνοια, προσπίπτω στα ευσπλαχνικά πόδια σου, και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με, συγχώρεσόν με και σώσον με.

Κύριε, διώξε κάθε απρεπή φαντασία, κάθε θυμό και οργή και ντύσε με με στολή φωτεινή σαν των αγγέλων και να σε υμνώ.

Ψυχή μου, τι έχεις να απολογηθείς την ώρα της κρίσεως σου, που τα πάντα θα είναι γνωστά στο Θεό.

Σκέψου την αιώνια ζωή.

Μετανόησε.

Λυπήσου τον εαυτό σου.

Κύριε, κράζω και φωνάζω μ’ όλη την ψυχή μου ελέησόν με, τον αμαρτωλό.

Όλο το σώμα μου αναταράζεται από λυγμούς μετανοίας και ζητώ το μέγα έλεος σου.

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με από τις αμαρτίες μου.

Κύριε, κοίτα τη λύπη της ψυχής μου, την ειλικρινή μετάνοια μου και ελέησόν με.

Κύριε, κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου, τα δάκρυα της μετανοίας μου, και άκου τη φωνή της καρδιάς μου, που φωνάζει: Ελέησόν με!

Κύριε, κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου και σώσε το, ως καλός ποιμένας.

Κύριε, ελέησόν με, σώσον με.

Κύριε, θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου με το φάρμακο του ελέους Σου.

Ψυχή μου, προσεύχου κατανυκτικά, νήστευε με αρετή, αγρύπνα καθημερινά, έχοντας καρδία συντετριμμένη και πνεύμα ταπεινώσεως, λέγοντας:

Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, τον αμαρτωλόν. Αμήν.