Δέσποτα Χριστέ, ο Θεός, ο τοις πάθεσί σου τα πάθη μου θεραπεύσας,

και τοις τραύμασί σου τα τραύματά μου ιατρεύσας,

χάρισαί μοι τω πολλά σοι πταίσαντι δάκρυα κατανύξεως· συγκέρασόν μου το σώμα,

από οσμής του ζωοποιού σώματός σου, και γλύκανόν μου την ψυχήν,

τω σώ τιμίω αίματι, από της πικρίας, ην με ο αντίδικος επότισεν.




Υψωσόν μου τον νουν προς σε, κάτω ελκυσθέντα, και ανάγαγέ με από του χάσματος της απωλείας·

ότι ούκ έχω μετάνοιαν, ούκ έχω κατάνυξιν, ούκ έχω δάκρυον παρακλητικόν,

τα επανάγοντά με τέκνα προς ιδίαν κληρονομίαν.

Εσκότισμαι τον νουν εν τοις βιωτικοίς πάθεσι, και ούκ ισχύω ατενίσαι προς σε εν οδύνη,

ού δύναμαι θερμανθήναι τοις δάκρυσι της προς σε αγάπης.




Αλλά, Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, ο θησαυρός των αγαθών, δώρησαί μοι μετάνοιαν ολόκληρον,

και καρδίαν επίπονον εις αναζήτησιν σου· χάρισαί μοι την χάριν σου,

και ανακαίνισον εν εμοί τας μορφάς της σης εικόνος. Κατέλιπόν σε, μη με εγκαταλίπης·

έξελθε εις αναζήτησίν μου, επανάγαγέ με προς την νομήν σου,

συναρίθμησόν με τοις προβάτοις της εκλεκτής σου ποίμνης,

και διάθρεψόν με συν αυτοίς εκ της χλόης των θείων σου Μυστηρίων·

πρεσβείαις της πανάγνου Μητρός σου, και πάντων των Αγίων σου·










Αμήν