1. Ο Ναός είναι τόπος Ιερός. «Ως φοβερός ο τόπος ούτος! ουκ εστι τούτο, αλλ’ ή οίκος ΘΕΟΥ και αύτη η πύλη του ουρανού» (Γένεσις, κεφ. κη΄, 10).

2. Ο Ιερός Ναός είναι χώρος λατρείας και προσευχής. Πριν μπεις μέσα σκέψου που πρόκειται να μπεις και τι πρόκειται να κάνεις. «Είσελθε εις τον οίκόν μου και στήθι μετά φόβου· ο γαρ τόπος ούτος άγιός εστι».



3. Μπαίνουμε μέσα «ευπρεπώς ενδεδυμένοι» με σιωπήν, και με... ευλάβειαν προσκυνούμεν τας αγίας εικόνας.

4. Καθόμαστε σε στάση ευλαβείας και προσοχής.

5. Μένουμε όσο πιο πολύ μπορούμε όρθιοι, σιωπηλοί και αφοσιωμένοι στην προσευχή, χωρίς να σχολιάζουμε ή να συζητούμε.

6. Είμαστε όρθιοι εις τα εξής σημεία: « Ευλογημένη η Βασιλεία...», «Σοφία. Ορθοί!...», Ευαγγέλιον, Χερουβικόν Ύμνον, «Πιστεύω...», «Λάβετε, φάγετε...» μέχρι και το «Άξιον εστιν», «Πάτερ ημών...», «...τα Άγια τοις Αγίοις», «Μετά φόβου...» και γενικώς πάντα, όταν θυμιάζει και ευλογεί ο Ιερεύς.

7. Εις την Θεία Κοινωνία πλησιάζουμε με ευλάβεια, με ησυχία και με σειρά ο ένας μετά τον άλλον.

8. Οι μεγαλύτεροι πρέπει να δίνουν το καλό παράδειγμα ευλαβείας, υπομονής, προσευχής, σιωπής και πίστεως.



9. Εις το Ιερόν Βήμα απαγορεύεται η είσοδος, εκτός από εκείνους που διακονούν (69ος Κανών ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου).

10. Όταν τελειώσει η Θ. Λειτουργία, παίρνουμε με τάξη και ευλάβεια το αντίδωρο, πάντα από το χέρι του Λειτουργού Ιερέως.