Είδαμε, αγαπητοί, στο προηγούμενο κήρυγμα ποιοι είναι οι εχθροί της ιεροσύνης. Είναι οι υλισταί και άθεοι, είναι οι αιρετικοί προτεστάντες, και προπαντός στις μέρες μας οι αντίχριστοι χιλιασταί. Αλλ’ εκτός απ’ αυτούς υπάρχουν και άνθρωποι, που λέγονται ορθόδοξοι χριστιανοί, αλλά έχουν κι’ αυτοί εσφαλμένες αντιλήψεις για την ιεροσύνη. Μερικοί απ’ αυτούς περιορίζουν τη δύναμη της ιεροσύνης, και όταν τους προτρέπεις να πάνε να εξομολογηθούν σου λένε: «Γιατί να πάω στον παπά; Λέω τ’ αμαρτήματά μου στην εικόνα».

Αυτός ο χριστιανός λέγεται ορθόδοξος, αλλά είναι κακόδοξος. Μιλάει με γλώσσα αιρετικού, που αρνιέται την ιεροσύνη. Αρνείται την ιεροσύνη σε ένα απ’ τα ιερότερα έργα, όπως είναι το μυστήριο της θείας εξομολογήσεως. Αυτός ο χριστιανός παραλογίζεται. Γιατί όπως καταργεί το μυστήριο της εξομολογήσεως, πρέπει να καταργήσει και το μυστήριο του ιερού βαπτίσματος και να πηγαίνει στα ποτάμια και στις λίμνες και να βαπτίζει μόνος του τα παιδιά του. Επίσης, σύμφωνα με τη νοοτροπία του, πρέπει να καταργήσει και το μυστήριο της θείας κοινωνίας και να κάνει μόνος του θεία λειτουργία και θεία κοινωνία! Χωρίς να το καταλαβαίνει ο χριστιανός αυτός καταντά προτεστάντης. Και κάτι τέτοιους βρίσκουν οι αιρετικοί και εύκολα τους πιάνουν στα δίχτυα τους και τους ψαρεύουν. Μέσα τους έχει γκρεμιστεί η Ορθοδοξία. Δεν πιστεύουν ό,τι λέει ο Χριστός αλλ’ ό,τι λένε τα δικά τους μυαλά, μυαλά σκοτισμένα και χαλασμένα από τα πάθη και τις διάφορες θεωρίες. Ευαγγέλιο και Οικουμενική Σύνοδος, ή μάλλον πάνω από Ευαγγέλιο και Οικουμενική Σύνοδος είναι το μυαλουδάκι τους. Αν ήταν πραγματικοί ορθόδοξοι χριστιανοί, θα είχαν υπακοή στην Εκκλησία, που είναι «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α΄ Τιμ. 3, 15)
***
Ο ιερεύς για ένα ορθόδοξο χριστιανό, ο ιερεύς του πιο μικρού και φτωχού χωριού, έχει εξουσία απ’ το Χριστό να τελεί τα ιερά μυστήρια και είναι ανώτερος απ’ όλους τους μεγάλους της γης και απ’ τους αγγέλους και τους αρχαγγέλους του ουρανού. Κανένας δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει τον ιερέα στην ιερή του αποστολή. Χίλιοι λαϊκοί, ένα εκατομμύριο λαϊκοί να μαζευτούν, δεν μπορούν να τελέσουν τη θεία λειτουργία. Έχουν βέβαια και οι λαϊκοί χαρίσματα απ’ το Θεό. Αλλά δεν έχουν το ειδικό χάρισμα της ιεροσύνης.
Πηγαίνετε λοιπόν στους ιερείς, ω αμαρτωλοί της γης – και ποιος δεν είναι αμαρτωλός; -, πηγαίνετε στους ιερείς, λέει ο Χριστός. Και στη φωνή αυτή του Χριστού πρέπει να υπακούει κάθε ένας που επιθυμεί τη σωτηρία του. Όποιος δεν υπακούει στον ιερέα, δεν υπακούει στο Χριστό.
-ναι, να πάμε στους ιερείς – λένε πολλοί – παραδεχόμαστε την ιεροσύνη. Αλλά δεν παραδεχόμαστε τους ιερείς. Πολλοί ιερείς είναι ανάξιοι. Δεν ακούτε τι λένε; Δεν βλέπετε τι κάνουν; Είναι πλεονέκτες. Είναι φιλάργυροι. Είναι μέθυσοι. Είναι σκανδαλοποιοί. Είναι … Σε τέτοιους ιερείς να πάμε; Δώστε μας ένα καλό ιερέα, που να εφαρμόζει αυτά που διδάσκει, και τότε θ’ αρχίσουμε να πηγαίνουμε στην εκκλησία.
Αυτά λένε. Τι θ’ απαντήσουμε σ’ αυτούς; Δεν θ’ απαντήσουμε εμείς. Θ’ αφήσουμε ν’ απαντήσει ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Άκουγε κι’ αυτός στις περιοδείες που έκανε πολλούς χριστιανούς να λένε, πως οι παπάδες δεν ήταν εντάξει. Και σ’ αυτούς τους χριστιανούς διηγείτο το εξής.
«Ένας άνθρωπος εξομολογείτο δεκαπέντε χρόνους εις ένα πνευματικόν και πηγαίνοντας πάλιν να εξομολογηθεί, τον εύρε οπού επόρνευε με μίαν γυναίκα. Και λέγει: Άχ! Αλλοίμονο εις εμένα, έχω τόσους χρόνους οπού εξομολογούμαι, και τώρα θα κολασθώ, όσα και αν μου εσυγχώρησεν, είναι όλα ασυγχώρητα. Λέγων αυτόν τον λόγον ευθύς έφυγεν.
Εις την οδόν εδίψασε. Πηγαίνει παρέκει και ευρίσκει ένα νερόν, οπού έτρεχε τόσον καθαρόν, ώστε λέγει: Εάν εδώ τούτο το νερόν έχη τόσην καθαρότητα, αμή εκεί εις την βρύσην οπού τρέχει, πόσην διαφοράν θα έχει; Έσκυψε και ήπιε. Πηγαίνοντας έφθασεν εις την βρύσην και βλέπει το νερόν οπού έβγαινεν από το στόμα ενός σκύλου! Ανεστέναξε και λέγει: Αλλοίμονον εις εμένα εμαγαρίστηκα. Τότε άγγελος Κυρίου του λέγει: Διατί πρώτον που ήπιες το νερόν δεν εμαγαρίσθης, και τώρα οπού είδες οπού βγαίνει από του σκύλου το στόμα το εμίσησες; Μήπως δεν είναι του Θεού, οπού έκαμε τον ουρανόν, την γην και τα πάντα; Εάν ο σκύλος είναι ακάθαρτος, μη λυπάσαι, το νερόν δεν είναι ιδικόν του. Ομοίως και ο πνευματικός οπού σε εξομολογούσε, η συγχώρησις οπού σου έκαμνε μήπως ήτο ιδική του; Εκείνη είναι του Παναγίου Πνεύματος. Επειδή και εκείνος έχει τον χαρακτήρα της ιεροσύνης, είναι ανώτερος και από βασιλείς και αγγέλους. Μα αν επόρνευε τι σε μέλει; Εκείνος παρουσιάζει το στόμα του σκύλου, και μη λυπάσαι, όσα και αν σου εσυγχώρησε, είναι όλα συγχωρημένα, μόνον πήγαινε και βάλε του μετάνοιαν και παρακάλεσε τον να σε συγχωρήσει, και εκείνον ο Θεός έχει να τον εξετάσει. Και έγινεν άφαντος ο άγγελος.
Επήγεν οπίσω ο άνθρωπος εις τον πνευματικόν και του διηγείται τα πάντα και του έβαλε μετάνοιαν καθώς του είπεν ο άγγελος. Ακούοντας ο πνευματικός ταύτην την διήγησιν έκλαυσε, εμετανόησε και εσώθη. Ημείς πρέπει να κατηγορώμεν τον εαυτόν μας και σωζόμεθα».
***
Ακούσατε τι λέει ο άγιος Κοσμάς; Ένας ιερεύς, όσο αμαρτωλός κι’ αν είναι, δεν παύει νάνε το όργανο της θείας χάριτος. Και όπως το νερό, είτε τρέχει μέσ’ από χρυσό σωλήνα είτε από σιδερένιο είτε από πήλινο, δεν παύει νάνε το ίδιο νερό που ξεδιψάει τον άνθρωπο, έτσι είναι και η θεία χάρις. Ενεργεί δια μέσου όλων των ιερέων, ασχέτως του ηθικού ποιού τους. Αν η ενέργεια της θείας χάριτος εξαρτώταν απ’ την ηθική ποιότητα των κληρικών, τότε ποιος θα μας έδινε εγγύηση, πως αυτός ή εκείνος ο ιερεύς είναι καθαρός και άγιος και απ’ αυτόν μονάχα πρέπει να δεχώμαστε τα μυστήρια; Και ποιον ιερέα δεν κατηγορεί ο κόσμος; Ποιον δεν κατηγορούν οι υλισταί, οι άθεοι και οι αιρετικοί; Ο ιερεύς εφ’ όσον έχει κανονική χειροτονία, είναι όργανο της θείας χάριτος, και όταν τελεί τα μυστήρια οι πιστοί αγιάζονται και σώζονται. Αλλιώς θάπρεπε όλοι ν’ αμφιβάλλουμε για τη σωτηρία μας. Γιατί που ξέρουμε αν κι αυτός που φαίνεται σαν άγιος δεν είναι υποκριτής; Άς αφήσουμε, λοιπόν, την κρίση στο Θεό, που γνωρίζει τις καρδιές και τα κρυπτά των ανθρώπων, και ας κοιτάξουμε τον αγιασμό των ψυχών μας.
***
Αυτά που λέμε για τους ιερείς δεν σημαίνουν, πως πρέπει να τους αφήσουμε να κάνουν ό,τι θέλουν. Γιατί έτσι πέφτουμε σε άλλο άκρο. Υπάρχουν δηλαδή χριστιανοί, που βλέπουν τον ιερέα να σκανδαλίζει την ενορία του με λόγια και με έργα, και εν τούτοις κανένας απ’ αυτούς δεν διαμαρτύρεται και δεν πηγαίνει στη Μητρόπολη για ν’ αναφέρει στον επίσκοπο τη διαγωγή του. Υπάρχουν μάλιστα και περιπτώσεις χριστιανών που άκουσαν και είδαν οι ίδιοι τον ιερέα να παρεκτρέπεται, κι’ όμως όταν τους κάλεσε η Μητρόπολις να καταθέσουν την αλήθεια, αυτοί δώσανε ψεύτικο όρκο και σκέπασαν τον ένοχο ιερέα και τον έκαναν χειρότερο.
Η ιεροσύνη είναι η υψίστη αποστολή. Αν είχαμε ιερείς όπως τους θέλει ο Θεός, διαφορετική θα ήταν η κατάστασις στον τόπο μας. Κανένας άλλος δεν μπορεί να ευεργετήσει τον τόπο τόσο πολύ, όσο ένας πιστός και δραστήριος ιερεύς. Είναι το φως και το αλάτι της κοινωνίας.
Άς παρακαλούμε το Θεό να δίνει αγίους ιερείς.


«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΝΑΟΣ» ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ