ΜΥΝΗΜΑ ΗΜΕΡΑΣ
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ
ΓΙΑ ΑΡΙΣΤΗ
ΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑ
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΤΕ
FIREFOX
ή
GOOGLE CHROME
ΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑ
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΤΕ
FIREFOX
ή
GOOGLE CHROME
Κάθε μέρα το πρωί ...
... βάλε αρχή σε κάθε αρετή και εντολή του θεού. Και αγωνίσου
Με πολλή υπομονή
Με φόβο και μακροθυμία,
Με αγάπη θεού,
Με όλη την προθυμία ψυχής και σώματος,
Με ταπείνωση πολλή,
Με υπομονή θλίψης της καρδιάς και προσεκτική φύλαξη της
Με προσευχή πολλή
Με προσευχή για τους άλλους με στεναγμούς,
Με αγνότητα γλώσσας,
Με προσοχή στα μάτια.
Να μη οργίζεσαι κι αν ακόμα σε ατιμάζουν, αλλά έχοντας ειρήνη μέσα σου•
Να μην ανταποδίνεις κακό αντί κακού
Να μην προσέχεις τα λάθη των άλλων
Να μη δίνεις αξία στον εαυτό σου, πού είναι κάτω από όλα τα κτίσματα
Να αντιτάσσεται και να απαρνείσαι την ύλη και όλα όσα έχουν σχέση με τη σάρκα.
Να ζεις:
Με διάθεση άρσης σταυρού, Με αγωνιστικό φρόνημα, Με πτωχεία του πνεύματος,
Με άσκηση και προαίρεση πνευματική,
Με μετάνοια και δάκρυα,
Με αγώνα πολέμου,
Με διάκριση,
Με αγνότητα ψυχής,
Με φαγητό όπως πρέπει,
Δουλεύοντας με ησυχία το εργόχειρο,
Με νυχτερινές αγρυπνίες,
Υπομένοντας την πείνα και τη δίψα, το κρύο και τη γύμνια,
Κοπιάζοντας. και πάνω άπ' όλα και μαζί μ' αυτά:
Να κλείνεις ό ίδιος τον τάφο από πάνω σου σαν να έχεις πεθά¬νει,
Έχοντας το φρόνημα πώς κοντά σου βρίσκεται ό θάνατος κά¬θε στιγμή...
Θα θελήσει άραγε να ακούσει ό σύγχρονος άνθρωπος τα μηνύματα αυτά πού μας στέλνουν οι αρχαίοι ασκητές της Θηβαΐδος και οι άλλοι αντίστοιχοί τους; Θα το θελήσει;
Με πολλή υπομονή
Με φόβο και μακροθυμία,
Με αγάπη θεού,
Με όλη την προθυμία ψυχής και σώματος,
Με ταπείνωση πολλή,
Με υπομονή θλίψης της καρδιάς και προσεκτική φύλαξη της
Με προσευχή πολλή
Με προσευχή για τους άλλους με στεναγμούς,
Με αγνότητα γλώσσας,
Με προσοχή στα μάτια.
Να μη οργίζεσαι κι αν ακόμα σε ατιμάζουν, αλλά έχοντας ειρήνη μέσα σου•
Να μην ανταποδίνεις κακό αντί κακού
Να μην προσέχεις τα λάθη των άλλων
Να μη δίνεις αξία στον εαυτό σου, πού είναι κάτω από όλα τα κτίσματα
Να αντιτάσσεται και να απαρνείσαι την ύλη και όλα όσα έχουν σχέση με τη σάρκα.
Να ζεις:
Με διάθεση άρσης σταυρού, Με αγωνιστικό φρόνημα, Με πτωχεία του πνεύματος,
Με άσκηση και προαίρεση πνευματική,
Με μετάνοια και δάκρυα,
Με αγώνα πολέμου,
Με διάκριση,
Με αγνότητα ψυχής,
Με φαγητό όπως πρέπει,
Δουλεύοντας με ησυχία το εργόχειρο,
Με νυχτερινές αγρυπνίες,
Υπομένοντας την πείνα και τη δίψα, το κρύο και τη γύμνια,
Κοπιάζοντας. και πάνω άπ' όλα και μαζί μ' αυτά:
Να κλείνεις ό ίδιος τον τάφο από πάνω σου σαν να έχεις πεθά¬νει,
Έχοντας το φρόνημα πώς κοντά σου βρίσκεται ό θάνατος κά¬θε στιγμή...
Θα θελήσει άραγε να ακούσει ό σύγχρονος άνθρωπος τα μηνύματα αυτά πού μας στέλνουν οι αρχαίοι ασκητές της Θηβαΐδος και οι άλλοι αντίστοιχοί τους; Θα το θελήσει;
H ΠΙΣΤΗ
Blog Archive
- 2018 (1)
- 2017 (15)
- 2015 (9)
- 2014 (25)
-
2013
(1178)
- Δεκεμβρίου(6)
- Νοεμβρίου(12)
- Σεπτεμβρίου(18)
- Ιουνίου(16)
- Μαΐου(192)
- Απριλίου(145)
- Μαρτίου(173)
- Φεβρουαρίου(211)
-
Ιανουαρίου(405)
- Η προσευχή σου θα είναι τέλεια, εφόσον θα έχεις δι...
- Απελπισία και αμέλεια. Κοίτα να δεις τη δύναμη που...
- ΠΩΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ...
- ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΑ
- Εξόδιος Ακολουθία Αρχιμ. π. Θεοφίλου Ζησόπουλου
- ΘΑΥΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟΥ
- Οἱ Ἅγιοι Τρεῖς Ἱεράρχες 30 Ιανουαρίου
- Τεμάχιο Ιερού Λειψάνου του Αγίου Χαραλάμπους, από ...
- Εορτή του Οσίου Εφραίμ του Σύρου 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
- O Γέροντας Νίκων στο ΑΝΤΙ-ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
- Μια απάντηση στον Κουράκη, που ζήτησε να πληρώνουν...
- Ποιος είναι «ψυχοπαθής», κατά τους Πατέρες της Εκκ...
- Οι ψαλμοί ενα θεόπνευστο βιβλίο γιά όλες τίς περιπ...
- Ψαλμοί του προφήτου και Βασιλέως Δαυίδ
- ΠΩΣ ΝΑ ΛΙΒΑΝΙΖΟΥΜΕ
- ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΑΙΓΙΝΗΣ
- Ιεροί Κανόνες της Ορθοδοξίας
- ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΧΑΡΑ ΚΑΙ H EΥΤYXIA
- Ποιες οι λύπες της ζωής μας; Ποιες οι χαρές της ζω...
- ΠΕΝΘΟΣ- το παράθυρο της ελπίδας στην καρδιά μας .
- Οι ψυχές των κεκοιμημένων - π. Παϊσιος
- Ἀνακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμο...
- ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΕΚΟΙΜΗΕΝΟΥΣ
- ΡΩΣΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΣΤΟΝ ΑΘΩΝΑ
- ΟΣΙΑΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΡΗΜΙΤΗ
- Ο ΧΗΜΙΚΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΕΝΑΓΙΑΣ
- Ο ΓΕΡΩΝ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ ΣΤΑ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΑ
- ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ - ΜΙΚΡΗ ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ
- Ο ΣΟΦΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΑΝΙΗΛ ΣΤΑ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΑ
- ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΑΓΝΏΣΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ...
- Βρες πότε εορτάζεις:
- ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ;
- ΥΠΕΡ ΕΚΑΤΟΝΤΟΥΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ...
- ΤΡΟΜΕΡΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΟΗΣ
- Ο ΚΟΠΟΣ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΚΟΠΟ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ
- ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΘΑΥΜΑ ΑΝΤΙΜΙΣΘΙΑΣ
- ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΤΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ
- ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΑΓΝΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΥ
- ΑΓΙΟΙ ΣΤΗ ΣΚΗΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ
- ΣΠΗΛΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ
- Ο ΠΑΤΕΡ ΑΡΤΕΜΙΟΣ ΚΑΙ Η ΣΠΗΛΙΑ
- Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Ο Ε' ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ
- ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟ ΑΠΕΦΕΥΓΑΝ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
- ΦΟΒΕΡΗ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
- ΟΙ ΥΠΟΜΕΝΟΝΤΕΣ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΛΟΓΙΖΟΝΤΑΙ
- Ο ΓΕΡΩΝ ΑΒΕΡΚΙΟΣ
- ΔΕΚΑ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΝΏΝΥΜΟΙ ΑΓΙΟΙ
- Ο ΓΕΡΟ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΕ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΘΑΝΑΤΟΥ (ΙΖ' αιώνας)
- ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ
- ΦΟΒΕΡΟ ΘΑΥΜΑ ΣΤΗΝ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ
- Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
- Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΤΗ Ν. ΣΚΗΤΗ
- Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΙΩΑΚΕΙΜ ΣΠΕΤΣΕΡΗΣ 1860-1934
- ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΚΗΤΗΣ Ο ΓΕΡΟ - ΔΑΝΙΗΛ (ΙΘ' αι...
- ΕΝΑΡΕΤΟΣ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗΣ
- ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ «Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ»
- Ο ΑΣΚΗΤΗΣ ΓΕΡΟ - ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ (ΙΣΤ' αιώνας)
- Ο ΓΕΡΟ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ
- Ο ΓΕΡΟ ΙΩΣΗΦ - ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΣΤΗ Ν. ΣΚΗΤΗ (1912)
- Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ (1880 - 1967)
- Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΚΟΜΒΟΣΧΟΙΝΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΧΗ
- Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
- Η Επιστήμη και οι Άγιοι Πατέρες
- Η επιστήμη μπροστά στη σταύρωση και την ανάσταση τ...
- Η ΚΑΥΣΙΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ Η ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ...
- ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ και... «ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ» (εκτός και εντός εισα...
- Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταν...
- Νουθεσίες Γέροντα Ευσεβίου Γιαννακάκη (1910-1995)
- Διδαχές Αγίου Κοσμά του Αιτωλού
- Γέροντος ΙΩΣΗΦ του Αγιορείτου, † 1959
- Αρτέμης: «Ο Θεός μας μιλάει κάθε στιγμή…».(Συνέντε...
- Οικογενειακές στενοχώριες και αγιασμός - Γερων Πορ...
- Το πιο συγκλονιστικό θαύμα του γέροντος Παϊσίου (ε...
- Η δήθεν «καταδικαστική» απόφαση της Ελλάδος από το...
- Πως θα καταγράφονται ηλεκτρονικά όλες οι συναλλαγέ...
- Θα μας θεωρούν ΟΛΟΥΣ νεκρούς από 1ης Ιουνίου 2013 ...
- Δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε, ούτε να δίνουμε θάρρ...
- Οι νέοι και η γλώσσα των Λειτουργικών Κειμένων
- ΑΝΕΥ ΝΕΩΝ: Προς τους νέους...
- Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή...
- «Αμάρτησα ως άνθρωπος, λυπήσου με ως Θεός!»
- Ὁ Ὅσιος Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος ὁ ἐν Κύπρῳ ἀσκήσας 2...
- Ἡ Ἁγία Ξένη 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
- Η Αρπαγή της εκκλησίας
- Πρέπει οι Χριστιανοί να είναι ανεκτικοί στις θρησκ...
- Ποια είναι σωστή θρησκεία για μένα;
- Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να ευαγγελίσεις κάπ...
- Ἡμερομηνίες τοῦ Πάσχα
- ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ- ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
- ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ- ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
- ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ- ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
- ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ- ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
- ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ- ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
- ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ- ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
- ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ- Π Ρ Ο Λ Ο Γ ΟΣ
- «Η Ασκητική της Αγάπης»
- Ας αποφεύγουμε όσους μας βλάπτουν...
- Μάθε να περιμένεις (β΄)
- Μάθε να περιμένεις (α΄)
- Ὁ Ἅγιος Τιμόθεος ὁ Ἀπόστολος 22 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
- 2012 (253)
Pages
]]>
.
.
.
Από το Blogger.
Η Εκκλησία, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας αυτή που βρίσκεται εδώ στη γη και αποτελείται από τα ζωντανά μέλη, ονομάζεται στρατευομένη Εκκλησία. Και ονομάζεται έτσι γιατί η χριστιανική ζωή που καλούμαστε να ζήσουμε δεν είναι μια κατάστασης τεμπελιάς και κοσμικής αναπαύσεως και διασκεδάσεως. Είναι μια διαρκής μάχη, ένας αγώνας ένας πόλεμος. Ο πιο σκληρός αλλά και ο πιο ένδοξος πόλεμος.
Οι χριστιανοί καλούνται να πολεμήσουν τα πάθει και τις κακίες τους που φωλιάζουν μέσα στα βάθη της ανθρώπινης υπάρξεως, καλούνται να πολεμήσουν τον παλιό άνθρωπο, όπως τον ονομάζει ο Απόστολος Παύλος, να πολεμήσουν τον αμαρτωλό κόσμο με τις προλήψεις, τα ψεύδη και τις πλάνες του, με όλα τα φόβητρα και τα θέλγητρά του, και τον διάβολο, τον πρωτεργάτη της αμαρτίας. Σάρκα, κόσμος, διάβολος, να οι τρεις εχθροί που πρέπει να πολεμήσουν οι χριστιανοί. Πως; Όπλο τους παντοδύναμο είναι η πίστης σ’ εκείνον που σταυρώθηκε και αναστήθηκε και νίκησε την αμαρτία και τον θάνατο.
Μακάριος εκείνος ο χριστιανός, που εδώ στην γη πολεμάει και νικάει αυτούς τους τρεις εχθρούς. Σ’ αυτόν που θα νικήσει θα δώσει ο Κύριος το αμάραντο στεφάνι της αιωνίου ζωής.
***
Και επειδή η Εκκλησία μας ονομάζεται στρατευομένη, οι δε στρατοί έχουν σημαίες με τις οποίες διακρίνονται οι μεν από τους δε, γι’ αυτό και η Εκκλησία μας έχει δική της σημαία, εντελώς ξεχωριστή από τις άλλες σημαίες, έχει τον τίμιο σταυρό. Ο τίμιος σταυρός η σημαία των χριστιανών. Κάτω απ’ την σημαία αυτήν οι χριστιανοί έδωσαν μάχες και νίκησαν.
Οι σημαίες των διαφόρων ειδωλολατρικών λαών είχαν σαν σύμβολα άγρια ζώα και πουλιά. Άλλοι είχαν το λιοντάρι, άλλοι την τίγρη, άλλοι το λύκο, άλλοι τον αετό, άλλοι το γεράκι, άλλοι το γεράκι, άλλοι τον κροκόδειλο και άλλοι άλλα ζώα. αρπακτικές και κατακτητικές διαθέσεις είχαν τα ειδωλολατρικά έθνη και γι’ αυτό στις διαθέσεις αυτές άρμοζαν τα εθνικά σύμβολά τους. Ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον σταυρό σαν σημαία του είναι ο Μ. Κωνσταντίνος. Ο Μ. Κωνσταντίνος όπως διηγείται η ιστορία, είχε πρώτα στις σημαίες του στρατού του σαν σύμβολο τον αετό. Με τέτοια ειδωλολατρική σημαία πέρασε τις Άλπεις και ήρθε και στρατοπέδευσε έξω από τη Ρώμη σε μια γέφυρα που λέγεται Μουλβία. Εκεί σταμάτησε. Δίσταζε να προχωρήσει γιατί στην απέναντι όχθη του ποταμού ήταν παραταγμένος ο εχθρός του ο Μαξέντιος, που ήταν φανατικός εχθρός του Χριστιανισμού. Ο στρατός του Μαξέντιου ήταν διπλάσιος σε στρατιώτες και σε όπλα. Ο Μ. Κωνσταντίνος σκεπτότανε με το επιτελείο του τη έπρεπε να κάνη. Ξαφνικά, ενώ ήταν μεσημέρι, βλέπει πάνω στον ουρανό άστρα που σχημάτιζαν ένα σταυρό που ακτινοβολούσε και γύρω από το σταυρό τα γράμματα «Εν τούτο νίκα». Θαύμασε από το θέαμα αυτό. το βράδυ της ίδιας ημέρας, όταν κοιμήθηκε, είδε στον ύπνο του τον Χριστό που του παρήγγειλε να κάνη νέα σημαία σύμφωνα με τον τύπο που είδε. Ο Μ. Κωνσταντίνος από ότι είδε και άκουσε πείσθηκε πια πως ήταν θέλημα Θεού να καταργήσει τα ειδωλολατρικά σύμβολα και να κάνη το σταυρό σύμβολο της σημαίας του. Πάνω σε ένα κοντάρι τοποθετεί ένα άλλο ξύλο, ώστε να σχηματίζεται σταυρός. Απ’ το εγκάρσιο ξύλο κρέμασε ένα κομμάτι ύφασμα και στο άκρο του κονταριού ένα σταυρό με το μονόγραμμα του Χριστού. Αυτό ήταν το λάβαρο, η πρώτη χριστιανική σημαία.
Μ’ αυτό το λάβαρο ξεκίνησε ο στρατός του Μ. Κωνσταντίνου. Γεμάτοι από πίστι και ενθουσιασμό οι στρατιώτες του Μ. Κωνσταντίνου βάδισαν εναντίον των αντιπάλων. Η στρατιά του Μαξεντίου νικήθηκε κατά κράτος, και ο Μ. Κωνσταντίνος επί κεφαλής του στρατεύματός του με το λάβαρο πάντοτε μπροστά μπήκε στη Ρώμη και ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Όταν δε ο Μ. Κωνσταντίνος ύστερα από λίγο καιρό μετέφερε την πρωτεύουσα από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολι, τότε ύψωσε στην πρωτεύουσά του πανύψηλο στύλο και στην κορυφή στερέωσε σταυρό που φωτιζόταν τη νύχτα και φαινόταν από όλα τα μέρη.
Το ιστορικό λάβαρο έγινε πια η σημαία του νέου κράτους, της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Η αυτοκρατορία αυτή βάσταξε χίλια χρόνια, διάστημα τόσο μεγάλο που κανένα άλλο βασίλειο η αυτοκρατορία δεν βάσταξε. Το δε σπουδαιότερο είναι πως δεν περνούσε αιώνας που το Βυζάντιο να μην έχει έναν ή και πιο πολλούς πολέμους. Όχι γιατί αγαπούσε τους πολέμους, αλλά γιατί διάφοροι βάρβαροι λαοί από ανατολή και δύσι σαν ορμητικοί ποταμοί ξεχύνονταν και έπεφταν με ορμή πάνω στο βράχο αυτό της Ορθοδοξίας που λεγόταν Βυζαντινή αυτοκρατορία. Αλλά τα στρατεύματα του Βυζαντίου αποτελούνταν από αξιωματικούς και στρατιώτες που πίστευαν στο Χριστό. Με προσευχές και δεήσεις ξεκινούσαν εναντίον των βαρβάρων και με τα χριστιανικά τους λάβαρα που πήγαιναν μπρός απ’ τη φάλαγγα πολεμούσαν και νικούσαν τους εχθρούς. Ο τίμιος σταυρός που ήταν στην κορυφή των λαβάρων νικούσε και θριάμβευε.
Δοξασμένα ήταν τα λάβαρά τους. Ένας άγιος ιεράρχης, ο Αμβρόσιος Μεδιολάνων, πριν να ξεκινήσουν τα στρατεύματα του χριστιανού βασιλέως εναντίον των Γότθων, έκανε την εξής προσευχή: «Επίβλεψον, Κύριε, εφ’ ημάς και ύψωσε το κέρας της πίστεώς σου, διότι όχι αετοί ούτε όρνεα πετούμενα, αλλά το δικό σου όνομα, Ιησού Χριστέ, και ο σταυρός προηγείται του στρατού».
Ένας μόνο αυτοκράτορας στο διάστημα των χιλίων αυτών ετών, που αλλαξοπίστησε και έγινε ειδωλολάτρης, ο Ιουλιανός ο παραβάτης, διέταξε να αφαιρέσουν από όλες τις σημαίες τον τίμιο σταυρό και να βάλουν πάλι τα ειδωλολατρικά σύμβολα. Αλλ’ ο ειδωλολάτρης αυτός αυτοκράτορας νικήθηκε από τους βαρβάρους. Στη μάχη χτυπήθηκε από ένα βέλος που καρφώθηκε βαθειά στο στήθος του. Βγάζοντας το βέλος από το στήθος γέμισε η παλάμη του από αίμα και ξεψυχώντας σκόρπισε το αίμα στον αέρα και είπε: «Ναζωραίε, με νίκησες».
***
Και στις μέρες μας δυστυχώς κάτι παρόμοιο τόλμησαν να κάνουν άνθρωποι που ανήκαν σε μασονικές στοές, και αντί στο σταυρό πιστεύουν σε άλλα, ειδωλολατρικά σύμβολα. Αυτοί κατόρθωσαν να βγάλουν από τα κοντάρια των σημαιών μας το σταυρό και να τοποθετήσουν μια σφαίρα, σαν σύμβολο, λέγανε, της οικουμενικότητος. Νέοι Ιουλιανοί αυτοί. Αλλά δεν επικράτησαν. Και πάλι ο σταυρός προβάλλει στην κορυφή των σημαιών μας, που θυμίζουν το λάβαρο του Μ. Κωνσταντίνου.
Αλλά και μέσα στους ναούς υπάρχουν τα λεγόμενα λάβαρα. Είναι υφάσματα που κρέμονται από ένα ξύλο που μαζί με το κοντάρι σχηματίζει σταυρό. Πάνω στο ύφασμα ζωγραφίζονται οι πολιούχοι άγιοι, ιδίως δε ο άγιος Γεώργιος, ο άγιος Δημήτριος και ο άγιος Νικόλαος.
Τα λάβαρα αυτά μαζί με τα εξαπτέρυγα χρησιμοποιούνται τις μέρες μεγάλων εορτών και πανηγύρεων, όταν η Εκκλησία κάνει λιτανείες. Τότε βγαίνουν τα λάβαρα και προπορεύονται της ιεράς λιτανείας. Μια δε ιερά λιτανεία που γίνεται όπως πρέπει από χριστιανούς που πιστεύουν και προσεύχονται με δάκρυα στα μάτια, μια τέτοια λιτανεία κάνει θαύματα. Μια τέτοια λιτανεία είναι ένας στρατός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Τέτοιες δε λιτανείες έκαναν άγιοι ιεράρχες στην ένδοξη εποχή της Εκκλησίας και με δημόσιες δεήσεις και παρακλήσεις και ζωηρές διαμαρτυρίες νικούσαν τους αθέους και τους αιρετικούς, κι’ έκαναν ν’ ανεμίζουν ψηλά τα τιμημένα λάβαρα της Ορθοδοξίας. Τώρα δυστυχώς, λόγω ολιγοπιστίας, δειλίας και ανανδρίας, τα λάβαρα της Ορθοδοξίας είναι κρυμμένα, ενώ άλλα λάβαρα, αθέων, απίστων και αιρετικών, ανεμίζουν δημοσίως.
«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΝΑΟΣ» ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
Οι χριστιανοί καλούνται να πολεμήσουν τα πάθει και τις κακίες τους που φωλιάζουν μέσα στα βάθη της ανθρώπινης υπάρξεως, καλούνται να πολεμήσουν τον παλιό άνθρωπο, όπως τον ονομάζει ο Απόστολος Παύλος, να πολεμήσουν τον αμαρτωλό κόσμο με τις προλήψεις, τα ψεύδη και τις πλάνες του, με όλα τα φόβητρα και τα θέλγητρά του, και τον διάβολο, τον πρωτεργάτη της αμαρτίας. Σάρκα, κόσμος, διάβολος, να οι τρεις εχθροί που πρέπει να πολεμήσουν οι χριστιανοί. Πως; Όπλο τους παντοδύναμο είναι η πίστης σ’ εκείνον που σταυρώθηκε και αναστήθηκε και νίκησε την αμαρτία και τον θάνατο.
Μακάριος εκείνος ο χριστιανός, που εδώ στην γη πολεμάει και νικάει αυτούς τους τρεις εχθρούς. Σ’ αυτόν που θα νικήσει θα δώσει ο Κύριος το αμάραντο στεφάνι της αιωνίου ζωής.
***
Και επειδή η Εκκλησία μας ονομάζεται στρατευομένη, οι δε στρατοί έχουν σημαίες με τις οποίες διακρίνονται οι μεν από τους δε, γι’ αυτό και η Εκκλησία μας έχει δική της σημαία, εντελώς ξεχωριστή από τις άλλες σημαίες, έχει τον τίμιο σταυρό. Ο τίμιος σταυρός η σημαία των χριστιανών. Κάτω απ’ την σημαία αυτήν οι χριστιανοί έδωσαν μάχες και νίκησαν.
Οι σημαίες των διαφόρων ειδωλολατρικών λαών είχαν σαν σύμβολα άγρια ζώα και πουλιά. Άλλοι είχαν το λιοντάρι, άλλοι την τίγρη, άλλοι το λύκο, άλλοι τον αετό, άλλοι το γεράκι, άλλοι το γεράκι, άλλοι τον κροκόδειλο και άλλοι άλλα ζώα. αρπακτικές και κατακτητικές διαθέσεις είχαν τα ειδωλολατρικά έθνη και γι’ αυτό στις διαθέσεις αυτές άρμοζαν τα εθνικά σύμβολά τους. Ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον σταυρό σαν σημαία του είναι ο Μ. Κωνσταντίνος. Ο Μ. Κωνσταντίνος όπως διηγείται η ιστορία, είχε πρώτα στις σημαίες του στρατού του σαν σύμβολο τον αετό. Με τέτοια ειδωλολατρική σημαία πέρασε τις Άλπεις και ήρθε και στρατοπέδευσε έξω από τη Ρώμη σε μια γέφυρα που λέγεται Μουλβία. Εκεί σταμάτησε. Δίσταζε να προχωρήσει γιατί στην απέναντι όχθη του ποταμού ήταν παραταγμένος ο εχθρός του ο Μαξέντιος, που ήταν φανατικός εχθρός του Χριστιανισμού. Ο στρατός του Μαξέντιου ήταν διπλάσιος σε στρατιώτες και σε όπλα. Ο Μ. Κωνσταντίνος σκεπτότανε με το επιτελείο του τη έπρεπε να κάνη. Ξαφνικά, ενώ ήταν μεσημέρι, βλέπει πάνω στον ουρανό άστρα που σχημάτιζαν ένα σταυρό που ακτινοβολούσε και γύρω από το σταυρό τα γράμματα «Εν τούτο νίκα». Θαύμασε από το θέαμα αυτό. το βράδυ της ίδιας ημέρας, όταν κοιμήθηκε, είδε στον ύπνο του τον Χριστό που του παρήγγειλε να κάνη νέα σημαία σύμφωνα με τον τύπο που είδε. Ο Μ. Κωνσταντίνος από ότι είδε και άκουσε πείσθηκε πια πως ήταν θέλημα Θεού να καταργήσει τα ειδωλολατρικά σύμβολα και να κάνη το σταυρό σύμβολο της σημαίας του. Πάνω σε ένα κοντάρι τοποθετεί ένα άλλο ξύλο, ώστε να σχηματίζεται σταυρός. Απ’ το εγκάρσιο ξύλο κρέμασε ένα κομμάτι ύφασμα και στο άκρο του κονταριού ένα σταυρό με το μονόγραμμα του Χριστού. Αυτό ήταν το λάβαρο, η πρώτη χριστιανική σημαία.
Μ’ αυτό το λάβαρο ξεκίνησε ο στρατός του Μ. Κωνσταντίνου. Γεμάτοι από πίστι και ενθουσιασμό οι στρατιώτες του Μ. Κωνσταντίνου βάδισαν εναντίον των αντιπάλων. Η στρατιά του Μαξεντίου νικήθηκε κατά κράτος, και ο Μ. Κωνσταντίνος επί κεφαλής του στρατεύματός του με το λάβαρο πάντοτε μπροστά μπήκε στη Ρώμη και ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Όταν δε ο Μ. Κωνσταντίνος ύστερα από λίγο καιρό μετέφερε την πρωτεύουσα από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολι, τότε ύψωσε στην πρωτεύουσά του πανύψηλο στύλο και στην κορυφή στερέωσε σταυρό που φωτιζόταν τη νύχτα και φαινόταν από όλα τα μέρη.
Το ιστορικό λάβαρο έγινε πια η σημαία του νέου κράτους, της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Η αυτοκρατορία αυτή βάσταξε χίλια χρόνια, διάστημα τόσο μεγάλο που κανένα άλλο βασίλειο η αυτοκρατορία δεν βάσταξε. Το δε σπουδαιότερο είναι πως δεν περνούσε αιώνας που το Βυζάντιο να μην έχει έναν ή και πιο πολλούς πολέμους. Όχι γιατί αγαπούσε τους πολέμους, αλλά γιατί διάφοροι βάρβαροι λαοί από ανατολή και δύσι σαν ορμητικοί ποταμοί ξεχύνονταν και έπεφταν με ορμή πάνω στο βράχο αυτό της Ορθοδοξίας που λεγόταν Βυζαντινή αυτοκρατορία. Αλλά τα στρατεύματα του Βυζαντίου αποτελούνταν από αξιωματικούς και στρατιώτες που πίστευαν στο Χριστό. Με προσευχές και δεήσεις ξεκινούσαν εναντίον των βαρβάρων και με τα χριστιανικά τους λάβαρα που πήγαιναν μπρός απ’ τη φάλαγγα πολεμούσαν και νικούσαν τους εχθρούς. Ο τίμιος σταυρός που ήταν στην κορυφή των λαβάρων νικούσε και θριάμβευε.
Δοξασμένα ήταν τα λάβαρά τους. Ένας άγιος ιεράρχης, ο Αμβρόσιος Μεδιολάνων, πριν να ξεκινήσουν τα στρατεύματα του χριστιανού βασιλέως εναντίον των Γότθων, έκανε την εξής προσευχή: «Επίβλεψον, Κύριε, εφ’ ημάς και ύψωσε το κέρας της πίστεώς σου, διότι όχι αετοί ούτε όρνεα πετούμενα, αλλά το δικό σου όνομα, Ιησού Χριστέ, και ο σταυρός προηγείται του στρατού».
Ένας μόνο αυτοκράτορας στο διάστημα των χιλίων αυτών ετών, που αλλαξοπίστησε και έγινε ειδωλολάτρης, ο Ιουλιανός ο παραβάτης, διέταξε να αφαιρέσουν από όλες τις σημαίες τον τίμιο σταυρό και να βάλουν πάλι τα ειδωλολατρικά σύμβολα. Αλλ’ ο ειδωλολάτρης αυτός αυτοκράτορας νικήθηκε από τους βαρβάρους. Στη μάχη χτυπήθηκε από ένα βέλος που καρφώθηκε βαθειά στο στήθος του. Βγάζοντας το βέλος από το στήθος γέμισε η παλάμη του από αίμα και ξεψυχώντας σκόρπισε το αίμα στον αέρα και είπε: «Ναζωραίε, με νίκησες».
***
Και στις μέρες μας δυστυχώς κάτι παρόμοιο τόλμησαν να κάνουν άνθρωποι που ανήκαν σε μασονικές στοές, και αντί στο σταυρό πιστεύουν σε άλλα, ειδωλολατρικά σύμβολα. Αυτοί κατόρθωσαν να βγάλουν από τα κοντάρια των σημαιών μας το σταυρό και να τοποθετήσουν μια σφαίρα, σαν σύμβολο, λέγανε, της οικουμενικότητος. Νέοι Ιουλιανοί αυτοί. Αλλά δεν επικράτησαν. Και πάλι ο σταυρός προβάλλει στην κορυφή των σημαιών μας, που θυμίζουν το λάβαρο του Μ. Κωνσταντίνου.
Αλλά και μέσα στους ναούς υπάρχουν τα λεγόμενα λάβαρα. Είναι υφάσματα που κρέμονται από ένα ξύλο που μαζί με το κοντάρι σχηματίζει σταυρό. Πάνω στο ύφασμα ζωγραφίζονται οι πολιούχοι άγιοι, ιδίως δε ο άγιος Γεώργιος, ο άγιος Δημήτριος και ο άγιος Νικόλαος.
Τα λάβαρα αυτά μαζί με τα εξαπτέρυγα χρησιμοποιούνται τις μέρες μεγάλων εορτών και πανηγύρεων, όταν η Εκκλησία κάνει λιτανείες. Τότε βγαίνουν τα λάβαρα και προπορεύονται της ιεράς λιτανείας. Μια δε ιερά λιτανεία που γίνεται όπως πρέπει από χριστιανούς που πιστεύουν και προσεύχονται με δάκρυα στα μάτια, μια τέτοια λιτανεία κάνει θαύματα. Μια τέτοια λιτανεία είναι ένας στρατός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Τέτοιες δε λιτανείες έκαναν άγιοι ιεράρχες στην ένδοξη εποχή της Εκκλησίας και με δημόσιες δεήσεις και παρακλήσεις και ζωηρές διαμαρτυρίες νικούσαν τους αθέους και τους αιρετικούς, κι’ έκαναν ν’ ανεμίζουν ψηλά τα τιμημένα λάβαρα της Ορθοδοξίας. Τώρα δυστυχώς, λόγω ολιγοπιστίας, δειλίας και ανανδρίας, τα λάβαρα της Ορθοδοξίας είναι κρυμμένα, ενώ άλλα λάβαρα, αθέων, απίστων και αιρετικών, ανεμίζουν δημοσίως.
«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΝΑΟΣ» ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
ΕτικέτεςΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΝΑΟΣ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(Atom)
ΒΑΣΚΑΝΙΑ
ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ
ΠΡΟΣΦΟΡΟ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
- Καινούργια Ζευγάρια
- Την οικογένεια τη χρειαζόμαστε
- ΑΓΙΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ
- ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
- Μάθε να περιμένεις (α΄).
- Μάθε να περιμένεις (β΄)
- Η πνευματική ζωή των συζύγων
- Ἡ Χριστιανικὴ Οἰκογένεια
- Γιατί πολλά παιδιά δεν ακολουθούν το Χριστό;
- Οι δέκα μακαρισμοί της οικογένειας
- Προσευχὴ τῶν συζύγων καὶ τῆς οἰκογενείας
- Τι είναι και τι δεν είναι σταυρός στην οικογένεια
- Η ΑΓΑΜΗ ΜΗΤΕΡΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου