Η Θεία Χάρη είνα, η δύναμη εκείνη που προέρχεται από το Θεό, δια της οποίας ο αμαρτωλός άνθρωπος μπορεί να οικειοποιηθεί το λυτρωτικό έργο του Χριστού και να πετύχει τη σωτηρία του. Χρειάζεται όμως προσοχή. Λέγοντας θεία χάρη, δεν εννοούμε μια δύναμη αόριστη και απροσδιόριστη που δεν είναι στην ουσία του Θεού, αλλά δημιουργείται από το Θεό για να βοηθήσει τον άνθρωπο να σωθεί. Τέτοια αντίληψη δεν είναι σωστή. Το κτιστό δεν μπορεί να βοηθήσει δραστικά τον άνθρωπο να σωθεί, αλλά το άκτιστο, ο άκτιστος Θεός. Η θεία χάρη ανήκει ουσιαστικά στη φύση του Θεού. Ταυτίζεται με τη θεία ενέργεια, περί της οποίας μιλήσαμε στα προηγούμενα. Είναι ο ίδιος ο Θεός ο εκφραζόμενος στις θείες του ενέργειες «εν τοίς εκτός», αποκαλυπτόμενος στον κόσμο και σώζοντας τον άνθρωπο από την αμαρτία.



Κατά τα λεγόμενα της χριστιανικής πίστης, η Θεία Χάρη εμφανίζεται και στην καθημερινή προσευχή του Χριστιανού και «καίει» τον διάβολο. Επίσης δημιουργεί ασπίδα γύρω από το νου για να μην του έρχονται από τον διάβολο πονηροί λογισμοί. Όλα αυτά γίνονται μέσω της πίστης που φέρνει την ελπίδα του θαύματος. Σύμφωνα με τους χριστιανούς, οι άγιοι έλαβαν αυτή τη Χάρη, να κάνει δηλαδή ο Θεός θαύματα μέσα απ' αυτούς. Τα θεολογικά θέματα περί θείας χάρης υπήρξαν αντικείμενο σφοδρής διαμάχης κατά τον μεσαίωνα, και αργότερα αποτελώντας ένα από τα σημεία τριβής διαφορετικών χριστιανικών δογμάτων. Για παράδειγμα η Καθολική Εκκλησία υποστηρίζει ότι η Θεία Χάρη δίδεται αυστηρά μόνο μέσω των τελετουργικών μυστηρίων όπως το βάπτισμα και η θεία ευχαριστία.