Τύποι Λειτουργιών

 Η Θεία λειτουργία του Ιακώβου, είναι η αρχαιότερη Θεία Λειτουργία, πάνω στην οποία βασίστηκαν όλες οι άλλες. Τελείται στις 23 Οκτωβρίου κάθε χρόνο και μια Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα.

Η Θεία Λειτουργία του Χρυσοστόμου. Η Λειτουργική διαμόρφωση στηρίχτηκε στην αποστολική Θεία Λειτουργία, που αποδίδεται στον Ιάκωβο τον αδελφόθεο, αλλά αποτελεί και μια συνοπτικότερη απόδοση της Θείας Λειτουργίας του Μεγάλου Βασιλείου. Τελείται κατά κανόνα όλο το χρόνο με εξαίρεση τις ημέρες που έχουν οριστεί να τελούνται οι άλλες Θείες Λειτουργίες.

Η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου. Είναι προγενέστερη από του Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Κρίνεται μεγαλοπρεπής, αλλά είναι ιδιαίτερα μακροσκελής. Τελείται δέκα φορές το χρόνο, δηλαδή του Αγίου Βασιλείου, την παραμονή των Χριστουγέννων, των Θεοφανίων, τις πέντε πρώτες Κυριακές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, την Μεγάλη Πέμπτη και το Μεγάλο Σάββατο.

Η Λειτουργία Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων. Η Λειτουργία Προηγιασμένων τελείται μόνο κάθε Τετάρτη και Παρασκευή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Λειτουργική διαίρεση. Η Λειτουργική διαίρεση που σήμερα επικρατεί σε όλους τους τύπους Θείας Λειτουργίας ήταν μια διαμόρφωση η οποία προέκυψε κατά τη διάρκεια των πρώτων αιώνων της Εκκλησίας. Ο κύριος στόχος ήταν η κατάλληλη προετοιμασία των «νεοφώτιστων - κατηχουμένων» πιστών για το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Έτσι η Λειτουργική διαμόρφωση διαχωρίζεται σε 3 μέρη:
Προσκομιδή ή Πρόθεση
Λειτουργία των Κατηχουμένων
Λειτουργία των Πιστών

Προσκομιδή ή πρόθεση

Η προσκομιδή ή πρόθεση, αποτελεί το πρώτο κομμάτι της Θείας Λειτουργίας, την προετοιμασία και εισαγωγή και συμβολίζει τα χρόνια του Χριστού-Λόγου πριν την ενσάρκωσή του. Αυτή η ονομασία έχει δοθεί λόγω του μέρους (κόγχη του Αγίου Βήματος προς τα αριστερά της Αγίας Τράπεζας) επάνω στον οποίο προετοιμάζονται τα προσκομιζόμενα δώρα για το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Στην προσκομιδή λαμβάνουν χώρα:
Η είσοδος του Λειτουργού και η ένδυση των αμφίων του με τελετουργικό τρόπο
Λειτουργική προετοιμασία. Ο Λειτουργός με το διάκονο ετοιμάζουν τον Άρτο και τον Οίνο της Θείας Ευχαριστίας
Καιρός — Προκαταρκτικός διάλογος μεταξύ Λειτουργού και διακόνου
Λειτουργία των Κατηχουμένων

Αποτελεί το δημόσιο μέρος της Θείας λειτουργίας και συμβολίζει τη την ζωή του Κυρίου μεταξύ της ενσαρκώσεως και των παθών, όπως φαίνεται στους ψαλλόμενους ύμνους, τις ευχές και τις περικοπές της Αγίας Γραφής. Αποτελούνται από τα Άγια, μέσω των οποίων θα ανέβουν κατά την Λειτουργία των πιστών, στα Άγια των Αγίων, δηλαδή από την παρούσα ζωή, στην αιώνιο. Η ονομασία της Λειτουργίας των κατηχουμένων σήμερα ουσιαστικά εκλείπει, καθώς οι θύρες μετά την προσφώνηση του ιερέως δεν κλείνουν και επαφίεται στην θέληση του κατηχούμενου μέλους η παραμονή, αν και κάτι τέτοιο δεν επιτρέπεται.

Αρχή της Λειτουργίας είναι η εκφώνηση «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» και πέρας αυτής οι ευχές υπέρ των κατηχουμένων. Επίσης περιέχει τη μικρή είσοδο, τα αντίφωνα και τα ειρηνικά. Ενώ προς την περαίωσή της τα αναγνώσματα Αποστόλου και Ευαγγελίου, το κήρυγμα και την εκτενή δέηση.
Η έναρξη (Ευλογημένη η Βασιλεία...)
Μικρά Συναπτή
Τριπλό Αίτημα Ειρήνης (Ειρηνικά)
Η μεγάλη συναπτή (προσευχή) του ιερέως με απαντήσεις του χορού «Κύριε Ελέησον»
Οι τρεις στάσεις των αντιφώνων
Α’ στάση - Ψαλμός 102,
Β’ στάση - Ψαλμός 145,
Γ’ στάση - Μακαρισμοί (Kατά Ματθαίον, 5,1-12)
Η είσοδος με το Ευαγγέλιο (Μικρή Είσοδος)
Τα απολυτίκια και το κοντάκιο
Ο τρισάγιος ύμνος
Το προκείμενο και το αποστολικό ανάγνωσμα,
Τα Αλληλουάρια
Το ευαγγελικό ανάγνωσμα

Η Λειτουργία των πιστών παριστάνει το Μυστικό Δείπνο, τα πάθη του Κυρίου και την εκ νεκρών ένδοξή του ανάσταση και την ανάληψή του στους ουρανούς. Αυτό το μέρος είναι το πιο σπουδαίο διότι περιλαμβάνει και τη Θεία Ευχαριστία, δηλαδή το Μέγα και φρικτό μυστήριο της εκκλησίας.

Η Λειτουργία των πιστών ξεκινά με τους χερουβικούς ύμνους ή χερουβικά και ολοκληρώνεται με την απόλυση. Η τέλεση κατά σειρά περιέχει:
Ο χερουβικός ύμνος, με τη μεγάλη είσοδο προς το τέλος του για τη μεταφορά των τιμίων δώρων από την πρόθεση στην Αγία Τράπεζα
Η Μεγάλη Είσοδος (Είσοδος του Ευαγγελίου, συμβολίζει την πορεία του εκουσίου πάθους)
Οι αιτήσεις (Υπέρ υγείας, βοηθείας, ειρήνης, ειρηνικού τέλους της ζωής, κατά των πολέμων, των ασθενειών, λιμών)
Ο ασπασμός («Αγαπήσομεν Αλλήλους...»)
Το σύμβολο της Πίστεως (Πιστεύω εις ένα θεόν...)
Η αναφορά ( «Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ» και το «Σε υμνούμεν…»)
Η επίκληση («Λάβετε Φάγετε...», «Πίετε Εξ Αυτού Πάντες...»)
Το μεγαλυνάριο της Υπεραγίας Θεοτόκου («Άξιόν εστί…»)
Τα Σα Εκ Των Σων (Προσφορά των πιστών στην Αγία Τριάδα της υπάρξεως, της διάνοιας και των αγαθών)
Η Κυριακή Προσευχή («Πάτερ ημών...»)
Τα Άγια («Πρόσχωμεν τα Άγια Τοις Αγίοις...»)
Το κοινωνικό («Αινείτε τον Κύριον», στίχος του ψαλμού 148).
Δίπτυχα (Ευχές υπέρ υγείας και αναπαύσεως των πιστών και των κεκοιμημένων αντίστοιχα)
Πρόσκληση προς τέλεσην της Θείας Ευχαριστίας (Μετά Φόβου...)
Θεία Ευχαριστία
Απόλυση Θείας Ευχαριστίας (Σώσον ο Θεός...)
Οπισθάμβωνος Ευχή
Οι ύμνοι της απολύσεως. («Είδομεν το φως» και ο ύμνος της απολύσεως «Δι'ευχών... »)

Επίσης περιλαμβάνεται και κήρυγμα είτε μετά το Ευαγγέλιο, είτε πριν την Θεία Ευχαριστία.
Υποσημειώσεις

↑ Ιω.Καρμίρης «Τα Δογματικά και Συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας», Τόμος Α΄, Αθήνα 1960, σελίς 20