«Πρέπει να ζητούμε πρώτα την Βασιλεία των Ουρανών και αυτή να είναι η μέριμνά μας, και όλα τα άλλα θα μας δοθούν. Άμα ξεχνιέται ο άνθρωπος σε αυτήν την ζωή, χάνει τον καιρό του και χαραμίζεται.
Άμα δεν ξεχνιέται και ετοιμάζεται για την άλλη ζωή, τότε έχει νόημα αυτή η ζωή. Όταν ο άνθρωπος σκέφτεται πώς να βολευτεί εδώ, βασανισμένος είναι και κουράζεται και κολάζεται.

Να μην σας πιάνει αγωνία· «Τώρα πρέπει να κάνουμε αυτό, ύστερα εκείνο», γιατί θα σας βρει σε τέτοια κατάσταση ο Αρμαγεδών. Και μόνο η αγωνία στο φτιάξιμο είναι δαιμονικό. Γυρίστε το κουμπί στον Χριστό, γιατί διαφορετικά θα ζείτε δήθεν κοντά στον Χριστό, αλλά εσωτερικά θα υπάρχει όλο το κοσμικό φρόνημα, και φοβάμαι μην το πάθετε σαν τις μωρές παρθένες.

Οι φρόνιμες παρθένες δεν είχαν μόνο καλοσύνη· είχαν και την καλή μέριμνα, είχαν εγρήγορση, δεν είχαν αδιαφορία. Οι μωρές παρθένες είχαν αδιαφορία· δεν είχαν εγρήγορση. Για αυτό ο Κύριος είπε· «Γρηγορείτε». Ήταν παρθένες αλλά μωρές. Και αν μια είναι εκ γενετής μωρή, είναι ευλογία από τον Θεό για αυτήν. Πάει δίχως εξετάσεις στην άλλη ζωή. Μια όμως που έχει μυαλό και ζει μωρά, αυτή θα είναι αναπολόγητη την ημέρα της Κρίσεως.

Βλέπετε και στην περίπτωση της Μάρθας και της Μαρίας που αναφέρει το Ευαγγέλιο, πως η μέριμνα έκανε την Μάρθα να φερθεί κατά κάποιον τρόπο με αναίδεια; Φαίνεται ότι στην αρχή και η Μαρία την βοηθούσε, αλλά όταν είδε να μην τελειώνει τις ετοιμασίες της, την άφησε και έφυγε. «Τι, θα χάσω εγώ τον Χριστό μου για τις σαλάτες και τα γλυκά;», σκέφτηκε. Λες και ο Χριστός είχε πάει να φάει τις σαλάτες και τα φαγητά της Μάρθας. Και τότε η Μάρθα πειράχτηκε και είπε· «Κύριε, ου μέλλει σοι ότι η αδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονείν;».

Ας προσέξουμε να μην πάθουν και εμείς σαν την Μάρθα. Ας ευχηθούμε να γίνουμε καλές «Μαρίες».

(Απόσπασμα από τους λόγους του π. Παισίου, Ά τόμος).